BEST OF: X-Covers

Στο πλαίσιο της X-Week στο Comicdom, σήμερα θα μιλήσουμε για το TOP… 22 των εξωφύλλων από τίτλους που αντιστοιχούν σε αυτό το Universe. Ναι, το X-Universe φυσικά, τι άλλο;

Προσωπικό Best Of ενός γνωστού X-Men freak, του οποίου ο ενθουσιασμός έπεσε κατά 50% όταν του είπαν πως ΔΕΝ μπορεί να βάλει εξώφυλλα από UNCANNY X-MEN, γιατί ένας τυχάρπαστος editor είχε κάνει ήδη ένα Top 10 με αποτέτοια.

Aaanyway, μέσα από χιλιάδες τεύχη, σειρές, mini/maxi-series, one-shots και guest variant appearances, κατέληξα στα κάτωθι, τα οποία – αν τα παρατηρήσετε – ακολουθούν τα παρακάτω patterns: Woo factor, Broken Logos, Favorite Artists, Parodies.

Ξεκινάμε λοιπόν!

22: AMAZING SPIDER-MAN #620B (Pasqual Ferry, Απρίλιος 2010)

Ανορθόδοξο ξεκίνημα, εφόσον ο τίτλος Δεν είναι X, αλλά το εξώφυλλο είναι, εφόσον έχει τον Deadpool! …kinda, αλλά έπρεπε να το βάλω. Τα Deadpool Variant Covers είναι συνήθως πολύ έξυπνα και ξεκαρδιστικά και το συγκεκριμένο παίρνει Oscar. Ελπίζω μόνο να μην κόπηκε στο editing!

21: EXCALIBUR vol.1 #47 (Alan Davis, Φεβρουάριος 1992)

Ο Alan Davis είχε πάντα αυτό τον συνδυασμό art-comedy-action και, ειδικά το αρκετά μεγάλο του run στο EXCALIBUR, έχει αφήσει εποχή, κυρίως λόγω των parody covers που συχνά-πυκνά έσπαζαν αυτόν τον καταραμένο τέταρτο τοίχο. Το συγκεκριμένο τεύχος έχει και την πρώτη εμφάνιση της Cerise, αλλά whatever.

20: X-MEN vol.2 #54 (Andy Kubert, Ιούλιος 1996)

Ξέρω, δε λέει και πολλά σαν εξώφυλλο, αλλά και μόνο η μεγάλη αποκάλυψη του ποιός επιτέλους είναι αυτός ο Onslaught βρε παιδί μου που μας έχει βγάλει το λάδι, αλλά όχι ακριβώς, του δίνει μια θέση στην iστορία. Και όχι, κανένας δεν περίμενε πως τελικά θα ήταν ο – spoilers μιας 15ετίας πριν, beware! – Xavier, μη μου κάνετε τους έξυπνους, όλα τα στοιχήματα έβγαζαν Magneto!

19: UNCANNY AVENGERS #1J (Mark Brooks, Δεκέμβριος 2012)

Και επιστρέφουμε στον Deadpool, πιο ημιεπίσημα αυτή τη φορά και πάλι σε variant, και θα είναι το δεύτερο από τα τρία συνολικά. Το συγκεκριμένο ονομάζεται “CallMeMaybe Variant” για όσους κρατάτε σημειώσεις.

18: X-FACTOR #112 (Steven Epting, Ιούλιος 1995)

Μόλις επιστρέψαμε από το Age Of Apocalypse Universe κι ο Havok δεν μπορεί να ελέγξει τις δυνάμεις του. Κι αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από ένα τραγικό εξώφυλλο. Steve Epting. Κρατήστε το όνομα, θα σας χρειαστεί και για τη συνέχεια!

17: DISTRICT X #2 (Steve McNiven, Αύγουστος 2004)

Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτό είναι η κλασική περίπτωση εξωφύλλου που, με το που το βλέπεις, πρέπει να τo αποκτήσεις. Τόσο κινηματογραφικό, με τόση δυναμική, λες και βλέπεις ταινία 3D (και η ιστορία του Hine καλή είναι μωρέ, εντάξ’).

16: CABLE & DEADPOOL #42 (Skott Young, Αύγουστος 2007)

Ναι, ο ίδιος Skottie – Xbabies – Young artist, που κάποτε ήταν ένας σοβαρός illustrator. Sigh…

15: GAMBIT vol.4 #4 (Greg Land, Ιανουάριος 2005)

Εμένα ο Greg Land μου άρεσε ανέκαθεν. Έχει κάνει απίστευτες δουλειές και τα καλύτερα WΙTCHBLADE covers ever. Ό,τι λέτε για tracing κι άλλες τέτοιες βλακείες πραγματικά δείχνουν πόσο άσχετοι είστε και επίσης το GAMBIT #4 έχει και ένα πολύ πετυχημένο Tarot of Death concept. Αυτά.

14: X-FORCE vo.1 #129 (Mike Allred, Αύγουστος 2002)

Δε θα μιλήσω για το controversial X-team των Milligan/Allred (σε αυτό που αργότερα μετονομάστηκε σε X-STATIC), το εξώφυλλο αυτό όμως υπενθυμίζει βασικές δομές του “συμβολικού design”, με μία δόση από μπαρόκ.

13: X-23: TARGET X #1B (Mark Djurdjevic, Φεβρουάριος 2007)

Ένα καθαρά εικαστικό εξώφυλλο, που μπορεί μεν να ακολουθεί το δόγμα του Modern Age, “δε μας νοιάζει αν δείχνουμε στον αναγνώστη κάτι από την ιστορία αρκεί να είναι eye candy”, είναι απίστευτα… eye candy δε.

12: NEW MUTANTS vol.3 #13 (Adi Granov, Ιούλιος 2010)

Ο Granov είναι design god κι οφείλουμε να το παραδεχτούμε όλοι. Ίσως φταίει και το συγκεκριμένο concept, που κατάφερε να ξεπεράσει αυτό του Quesada (θέση Νο 5), αλλά και πάλι. Δείτε!

11: X-FACTOR vol.1 #244 (Dacid Yardin, Νοέμβριος 2012)

Ο David Yardin δεν είναι αυτό που λέμε superstar comic artist κι απορώ γιατί. Έχει ένα αρκετά καλό όνομα, ναι, αλλά δε θα τον πεις κι επιπέδου… Liefeld! Λογικό, βέβαια, λόγω συνθηκών, εποχής που πρωτοεμφανίστηκε και πού, αλλά και πάλι, και μόνο η ατμόσφαιρα σε συνδυασμό με το δίπολο φωτός/θανάτου που προσφέρει αυτό το εξώφυλλο, και μόνο γι’ αυτό!

10: X-MEN LEGACY vol.2 #6 (Mike Del Mundo, Απρίλιος 2013)

Αυτή η σειρά είναι ίσως ό,τι καλύτερο προσέφερε τελικά το MARVEL: NOW (well, not exactly, ακόμα δε φτάσαμε στην πρώτη θέση), απ’ όλες τις απόψεις. Αλλά, επειδή το θέμα μας είναι τα εξώφυλλα, να υπογραμμίσω πως είχα μεγάλη δυσκολία στην επιλογή ανάμεσα σε ΟΛΑ τα εξώφυλλα του τίτλου. Αυτό το Avant Garde, με την αισθητική ενός υπερηρωικού σουρεαλισμού, είναι κάτι το απίστευτο!

09: X-FACTOR vol.1 #37 (Walter Simonson, Φεβρουάριος 1989)

Και εκεί που βρίσκεσαι στο ζενίθ ενός αρκετά σημαντικού event, με το ξεκαθάρισμα των δύο Jean Grey, την Κόλαση να έχει ανέβει στη Γη και την πρώην (;) σου να προσπαθεί να θυσιάσει το – αργότερα μεγαλύτερο ηλικιακά από σένα – παιδί σου, έρχεται ένας Walter Simonson και επισφραγίζει αυτό που λέμε “Heroic Drama”. ‘Nuff Said.

08: X-MEN vol.2 #41 (Andy Kubert, Φεβρουάριος 1995)

Earth-shattering για μένα τεύχος, που τότε μόλις είχα ξεκινήσει τα αμερικάνικα X-Men, και ξαφνικά όλα αλλάζουν. Timebreak concept, Death of an X-Man, Crystallisation Wave και μετά τι; Age of WTF? Αυτά ήταν τα 90s, η άδολη εποχή που δεν υπήρχε το internet να σου κάνει spoilers για τα επόμενα 45 χρόνια ανάγνωσης. Plus, Silver Logo!!

07: X-MEN vol.2 #190 (Chris Bachalo, Οκτώβριος 2006)

Chris Bachalo και τσαχπινιές στο logo. Συν το όλο ρομαντικό, συν το καταπληκτικό στήσιμο, ε, δε θέλεις και πολύ να ΜΗΝ το βάλεις στη λίστα σου!

06: UNCANNY X-MEN vol.3 #1G (Stuart Immonen, Απρίλιος 2013)

Δεν είναι πως εδώ έχουμε ένα αστείο Deadpool Variant. Είναι πως αυτό αποτελεί μία πολύ έξυπνη απάντηση στα 50 variant covers του πρόσφατου JUSTICE LEAGUE OF AMERICA #1 της DC, στα οποία απλά άλλαζε μόνο το σχέδιο της σημαίας σε κάθε variant cover (aka “connecting state flag variants”), ανάλογα με την Πολιτεία. Φυσικά και το εν λόγω gimmick ονομάζεται “50 State Bird Variant”.

05: HOUSE OF M #1C (Joe Quesada, Αύγουστος 2005)

Ο Quesada δεν έχει και πολύ ελεύθερο χρόνο. Όταν όμως του τη βαρέσει, κάθεται και σχεδιάζει παπάδες. Ή την Scarlet Witch να αποσυντίθεται. Ντρούλ κι έτσι.

04: X-MEN PHOENIX ENDSONG #3B (Greg Land, Απρίλιος 2005)

Ο Greg Land αποδίδει τον μύθο του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας σε ένα background πύρινης Κόλασης. Με τη Phoenix. Η επιλογή του variant είναι καθαρά για την αντίθεση της έλλειψης χρώματος στον Wolverine, που άθελά της αποδίδει μία αίσθηση decadence παραπάνω.

03: X-MEN ALPHA (Joe Madureira/Tim Townsend, Φεβρουάριος 1995)

Επανερχόμαστε στα 90Σ, για μία τελευταία φορά, με το event που απέδειξε πως σε αυτά τα alternate timeline stuff η Marvel είναι καλύτερη από κάθε άλλη εταιρεία (ναι, υπήρξε νωρίτερα και το “Days Of Future Past”, αλλά είπαμε πως δε μου επιτρέπεται να βάλω UNCANNY X-MEN covers!). Σημείο σταθμός και προσωπικά, ειδικά εκείνη η φάση με τον Bishop, όταν σηκώνει την κουκούλα κι αποκαλύπτει στον Magneto ποιος είναι σε “δε με θυμάσαι;” στυλ… wow (σελίδα που κάποτε είχα βρει να αγοράσω σε δημοπρασία και την έχασα τα τελευταία 2 δευτερόλεπτα από έναν Μ@ΛΑΚΑ. Το @ δεν το σώζει, το ξέρω, και μπορεί να ήταν και το καλύτερο παιδί ο άνθρωπος, heck, μπορεί να ήταν κι ο ίδιος ο Πλούταρχος, δε θυμάμαι, αλλά μου έφαγε την αγαπημένη μου σελίδα.)

02: NEW MUTANTS vol.1 #37 (Rick Leonardi/Bill Sienkiewicz, Μάρτιος 1986)

Μπαρόκ και απαξίωση. Κατεβαίνει στην Γη ένας θεός και με μία απλότητα καταστρέφει τα πάντα. Ένα απλό νεύμα κι όλα τελειώνουν. Έτσι θα έπρεπε να ήταν το Secret Wars 2 event, αλλά εν τέλει αποδείχτηκε μία απίστευτα υπερφίαλη και γλυκανάλατη αηδία, που μόνο δύο tie-ins άξιζαν απ’όλο αυτό το ανουσιούργημα.

Ως προς το συγκεκριμένο εξώφυλλο, τώρα, ξεχάστε τις αρκούδες και τα σχιζοφρενικά σύνδρομα του Sienkiewicz, ΕΔΩ είναι το ζουμί!

01: ALL-NEW X-MEN vol.1 #5B (Oliver Coipel, Μάρτιος 2013)

Νούμερο Ένα, μόνο και μόνο για το βλέμμα της νεαρής Jean, που ανακαλύπτει ποιο θα είναι το μέλλον της. Ή μάλλον, ποιο θα έπρεπε να είναι. Ή καλύτερα, ποιο είναι, αλλά αντιδιαμετρικά με το μέλλον του Beast, τουλάχιστον ως προς τη στιγμή που αποφασίζει να γυρίσει στο παρελθόν χωρίς να αλλάξει το μέλλον, που όμως, μέλλον είναι αυτό, δε θα το ρωτήσουμε κιόλας!