PIETROLINO

Writer: Alejandro Jodorowsky
Artist: Olivier G. Boiscommun
Humanoids

Πιστεύω πως δύο πράγματα σας έκαναν να ρίξετε μια ματιά σε αυτό το review. Προφανώς, το πρώτο είναι το όνομα Jodorowsky και το δεύτερο o μυστήριος, λεπτεπίλεπτος και κομψός κύριος που σας υποκλίνεται. Τι να πω για τον Jodorowsky που να μην έχει ήδη ειπωθεί; Είναι διάσημος για τις ταινίες του όπως το ψυχοτροπικό EL TOPO και το κλασσικό HOLY MOUNTAIN. Στην Τέχνη των comics, από την άλλη, έχει προσφέρει μνημειώδη έργα, με σημαντικότερο την space opera THE INCAL, σε συνεργασία με τον φοβερό Moebius, το οποίο θεωρείται από πολλούς ένα από τα καλύτερα graphic novels. O Brian Michael Bendis έχει σχολάσει χιουμοριστικά ότι δεν υπάρχει συγγραφέας που να έχει διαβάσει το THE INCAL και να μην έχει κλέψει ιδέες. Και όλα αυτά από έναν άνθρωπο που ξεκίνησε να δουλεύει ως κλόουν σε τσίρκο και πιο μετά ως μίμος στο θίασο του Marcel Marceau.

To PIETROLINO είναι ουσιαστικά το τελευταίο μιμόδραμα, μεταξύ άλλων, που έγραψε ο Jodorowsky για τον μίμο Marcel Marceau. Δυστυχώς, ο Marceau πέθανε πριν την ολοκλήρωση του έργου και τελικά το PIETROLINO, ως φόρος τιμής, διασκευάστηκε σε graphic novel που κυκλοφόρησε στα γαλλικά, σε δυο τόμους, πριν μερικά χρόνια. Το 2013, η Humanoids το εκδίδει στα αγγλικά σε μια ωραία έκδοση που με έκανε να το ψάχνω με αγωνία πριν εξαντληθεί (ακόμα είναι διαθέσιμο). Με αφορμή αυτό, θέλω να δηλώσω ότι έχω μπερδεμένα συναισθήματα γι’ αυτή την εταιρεία. Βγάζει πολύ καλά comics σε ποιοτικές εκδόσεις, αλλά πάντα σε περιορισμένο αριθμό και με σχετικά κακή διανομή (για Ευρώπη τουλάχιστον), που νιώθω τυχερός όταν τα βρω και σκάσω το λιγότερο 25-30 ευρώ. Τέλος πάντων…

Ο Pietrolino είναι ένας ταλαντούχος μίμος που ζει στη κατεχόμενη Γαλλία κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Προσπαθεί να επιβιώσει, κάνοντας μικρές παραστάσεις μαζί με τον πιστό φίλο του Simio, ο οποίος μας αφηγείται όλη την ιστορία από την αρχή μέχρι το μαγευτικό τέλος. Μετά από μια παράσταση, οι Ναζί του σπάνε τα χέρια και οι δυο φίλοι φυλακίζονται σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης, όπως έγινε και στη περίπτωση του πατέρα του Marceau που πέθανε στο Άουσβιτς. Ο πόλεμος τελειώνει και τελικά ελευθερώνονται, αλλά ο Pietrolino πέφτει σε βαθιά θλίψη, μη μπορώντας να κουνήσει τα σακατεμένα χέρια του. Μετά από έντονη προσπάθεια και αγώνα, καταφέρνει να ξεπεράσει όλες τις δυσκολίες και, με τη βοήθεια του Simio, να φθάσει στη κορύφωση της καριέρας του ως ο διάσημος πυγμάχος κλόουν στο μεγαλύτερο τσίρκο του Παρισιού.

Αυτό το έργο δεν έχει καμία σχέση με τις sci-fi περιπέτειες που μας έχει συνηθίσει ο Jodorowsky. Είναι ρεαλιστικό και γήινο, όπως το THE MADWOMAN OF THE SACRED HEART, αφήνοντας όμως απ’ έξω τη θρησκευτική σάτιρα, το σεξ και τη βία. Με ένα πολύ λυρικό και μελαγχολικό τρόπο, τονίζονται διάφορα ανθρώπινα στοιχεία, όπως ο έρωτας, η αγάπη για την Tέχνη, η ελευθερία της έκφρασης, αλλά και η δυστυχία που φέρνει η απώλεια όλων αυτών, εξαιτίας του πολέμου, της προδοσίας και της κατάχρησης εξουσίας.

Αν και η συγκινητική ιστορία του Jodorowsky είναι πολύ καλή, αυτός που κλέβει τη παράσταση είναι ο Boiscommun. Η δουλειά του είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Με καθαρά ευρωπαϊκό στιλ, χρησιμοποιεί μια παλέτα πανέμορφων χρωμάτων που δίνουν υφή και ρεαλισμό. Τα συναισθήματα, η ψυχική διάθεση και οι εκφράσεις του προσώπου απεικονίζονται με τον καλύτερο και λεπτεπίλεπτο τρόπο, ενώ η κίνηση και η γλώσσα του σώματος των χαρακτήρων είναι τόσο εκφραστικές που σε κάνουν να νιώθεις ότι κάτι αρχίζει να κουνιέται στο panel. Αυτή η αίσθηση γίνεται πολύ έντονη, κυρίως τις στιγμές που o Pietrolino εκτελεί τη παράστασή του και μπαίνουμε ως θεατές μέσα στο τσίρκο για να γίνουμε μάρτυρες ενός τρισδιάστατου θεάματος.

Το PIETROLINO είναι μια πραγματικά όμορφη και ρομαντική ιστορία που με άφησε έκπληκτο και συγκινημένο, όπως άφηνε και ο Pietrolino το ακροατήριό του. Μακάρι να ξαναβρώ στο μέλλον ένα τόσο όμορφο παραμύθι, αν και αμφιβάλλω πολύ.