PAPIER 1

Writers/Artists:  Jerome Anfre, Jean Bourguignon, Guy Delisle, Florence Dupre La Tour, Dylan Meconis, Jennifer L. Meyer, Gregory Panaccione, Elosterv, Lewis Trondhelm, Bastien Vives
Éditions Delcourt

Από τότε που μετακόμισα στη Γαλλία, η βιβλιοθήκη μου είναι άδεια. Τα βιβλία και τα comics μου δε χωρούσαν στις βαλίτσες, οπότε, μέχρι πρότινος είχα κάτι άδεια ράφια να διακοσμούν τους τοίχους. Κάθε φορά που τα κοιτούσα, μου γύριζε το μάτι και μαζί με το μάτι, μου γύριζε και η βίδα στον εγκέφαλο. Ώσπου, το Σάββατο το πρωί, που δεν είχα κανένα comic να διαβάσω ενώ έτρωγα τα κορν-φλέικς μου, ένιωσα το ποτήρι να ξεχειλίζει. Έτρεξα στο κοντινότερο βιβλιοπωλείο και δεν ένιωσα το μυαλό μου ξανά στη θέση του παρά μόνο όταν βρήκα την πτέρυγα με τα comics. Έμεινα για ώρα εκεί, χαζεύοντας όλες τις γαλλικές κυκλοφορίες που δεν είχα ξαναδεί, προσπαθώντας να αποφασίσω τι θα αγοράσω. Μετά από αρκετή ώρα, έφευγα με το PAPIER αγκαλιά (αρνιόμουν να το βάλω στη σακουλίτσα).

Το PAPIER είναι μια ανθολογία που κινείται στον αρκετά περίεργο θεματικό κύκλο “(πεθαμένα) ζώα”. Όλες οι ιστορίες έχουν χαρακτήρες από το ζωικό βασίλειο και κινούνται γύρω από το θάνατο, χωρίς αυτό να σημαίνει, βέβαια, ότι έχουμε να κάνουμε μόνο με δράματα. Στο PAPIER συναντάμε συγκινητικές ιστορίες, παραμύθια, σουρεάλ συζητήσεις σε νεκροταφεία – ακόμη και μία παρωδία του THE SILENCE OF THE LAMBS. Έχει γέλιο, έχει disturbing moments, έχει την απαραίτητη ποικιλία που χρειάζεται κάθε αξιόλογη ανθολογία.

Όσον αφορά στο σχέδιο, είναι από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία του PAPIER. Κάθε σχεδιαστής διαφέρει θεαματικά από τον προηγούμενο και, ενώ κάποιοι δε συναντούσαν την αισθητική μου, κανενός η δουλειά δε με απογοήτευσε ή με απέτρεψε από το να διαβάσω την ιστορία. Μάλιστα, το εκπληκτικό σχέδιο των Dylan Meconis (εδώ μπορείτε να διαβάσετε τo παραμύθι που παρουσίασε στο PAPIER) και Bastien Vives αποτέλεσε την αφορμή να γνωρίσω δύο καλλιτέχνες που μέχρι τώρα αγνοούσα και που, μάλλον πολύ σύντομα, θα δείτε reviews μου για τα comics τους.

Μετά από αυτό το Σαββατοκύριακο, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι οι ανθολογίες είναι ένα πραγματικά καλό κόλπο για να ξεγελάς τον εαυτό σου, όταν δεν έχεις αμύθητα λεφτά να ξοδέψεις σε comics. Έχουν ποικιλία (όπως και μία γεμάτη βιβλιοθήκη, απλά σε κλίμακα) και, αν κανείς είναι στο δρόμο για να γίνει κομίστας, είναι μια εξαιρετική περίπτωση για να εντοπίζει τα do’s και τα don’ts, να συγκρίνει, να παίρνει ιδέες και τελικά να μαθαίνει. Ζήτω οι ανθολογίες, λοιπόν!

Τελικώς, αν και, όπως συμβαίνει σε κάθε συλλογή comics, κάποια κομμάτια με τράβηξαν λιγότερο από κάποια άλλα, η πλειονότητα ήταν πολύ ευχάριστη και πιστεύω πως αξίζει να αγοραστεί. Nομίζω ότι δεν είναι το είδος του comic που θα μεταφραστεί (σίγουρα όχι σύντομα) στα αγγλικά ή στα ελληνικά, αλλά όσοι ενδιαφέρονται δε θα δυσκολευτούν να το βρουν.

Αυτά είχα λοιπόν να σας πω, για το πρώτο μου comic στη Γαλλία, που μυρίζει υπέροχα όταν γυρίζω τις σελίδες του και γεμίζει την όχι-πια-άδεια βιβλιοθήκη μου.