THE VICAR WOMAN

Writer/Artist: Emma Rendel
Random House

Είναι η πρώτη φορά που πέφτει στα χέρια μου δουλειά της Emma Rendel και σίγουρα δε θα είναι η τελευταία. Ο λιτός τίτλος και το ανεπιτήδευτο εξώφυλλο με προέτρεψαν αρχικά να το εξερευνήσω, αλλά μετά από ένα γρήγορο ξεφύλλισμα η περιέργεια μου είχε διεγερθεί επικίνδυνα. Διάσπαρτοι διάλογοι, παράξενα πλάσματα και το ασπρόμαυρο artwork ήταν τα πρώτα στοιχεία που με έπεισαν ότι εδώ κρύβεται μια μυστηριώδης ιστορία!

Πρωταγωνίστρια είναι μία γυναίκα εφημέριος που καταφθάνει σε ένα νησί, προκειμένου να λειτουργήσει στην καινούργια εκκλησία του χωριού. Η εμφάνιση των ανατριχιαστικών κατοίκων συνοδεύεται από μία σειρά ανεξήγητων συμπεριφορών προς την ίδια. Ανθρωπόμορφα ζώα, τα οποία αρχικά φαίνονται υπερβολικά φιλόξενα, απαρτίζουν τον πληθυσμό του νησιού, και αρχίζουν να παρουσιάζουν αλλόκοτες αντιδράσεις, οδηγώντας μας στο συμπέρασμα πως ό,τι έχει συμβεί σε αυτό το χωριό είναι η αιτία που έφερε την εφημέριο κοντά τους.

Κατά την εξέλιξη της ιστορίας, έρχονται στο φως πολυάριθμες εξομολογήσεις που μαρτυρούν τα ενοχικά συναισθήματα των νησιωτών. Όλοι  τρέχουν πρώτοι στα κηρύγματα της εφημέριου και δηλώνουν τον σεβασμό τους προς το πρόσωπό της, αλλά και προς την εκκλησία. Μοιάζουν να ζητούν συγχώρεση για κάτι κακό που έχουν κάνει, σαν κάποια ομαδική αμαρτία, για την οποία οφείλουν να εξιλεωθούν. Φως σε όλες αυτές τις αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές ξεκινά να ρίχνει το παραλήρημα του τοπικού γιατρού. Την επόμενη ημέρα βρίσκεται απαγχονισμένος. Φυσικά κανείς δεν θα ψάξει περισσότερα στοιχεία και θα επιστρέψουν όλοι στο παραλήρημά τους. Τη διαδρομή προς την λύτρωση ανακόπτουν μοναχά περιστασιακά επεισόδια πανικού, για τα οποία και πάλι η εφημέριος αδυνατεί να κατανοήσει την αιτία. Στον αναγνώστη, βέβαια, από ένα σημείο και μετά, γίνεται ξεκάθαρη η “σκιά” που τα πυροδοτεί.

Η Emma Rendel παίζει αρκετά ανάμεσα στην πραγματικότητα και τα μεταφυσικά φαινόμενα και με έκανε να γυρίσω πίσω αρκετές φορές για να παρατηρήσω ξανά ορισμένες σκηνές. Το σχέδιό της είναι πρωτότυπο και αρκετά στιλιζαρισμένο. Η επιλογή του άσπρου-μαύρου εξυπηρετεί απόλυτα το σενάριο, ενώ την ιδιάζουσα μορφή των νησιωτών κάθε άλλο παρά τυχαία θα την χαρακτήριζα. Παρατηρώντας, μάλιστα, και ορισμένες από τις υπόλοιπες δουλειές της, διαπίστωσα ότι επαναλαμβάνει συχνά το μοτίβο “άνθρωπος-ζώο” για διαφορετικούς κάθε φορά σκοπούς.

Υπάρχει, ωστόσο, και ένας λόγος για τον οποίο το συγκεκριμένο ανάγνωσμα με απογοήτευσε. Δυστυχώς, η προσδοκώμενη κάθαρση δεν  έρχεται ποτέ. Η ιστορία κορυφώνεται, αλλά ξεφουσκώνει απότομα και χλιαρά. Συνεχώς υπαινίσσεται κάτι, αλλά με έναν αφηρημένο και μη δομημένο τρόπο. Το τέλος της δεν ήταν καθόλου αντάξιο της συνολικής ιδέας. Όμως, κατά τ’ άλλα, για το artwork και μόνο αξίζει πραγματικά την προσοχή και τον χρόνο σας.