INFINITY #1-3

Writer: Jonathan Hickman
Artists: Jim Cheung (#1), Jerome Opena (#2-3)
Marvel Comics

Καθώς έχουμε πλέον μπει για τα καλά στο MARVEL NOW!, το INFINITY, το νέο μεγάλο event που – ως συνήθως – θα τραντάξει συθέμελα το Marvel Universe και θα αλλάξει όλα όσα γνωρίζαμε, ξεκίνησε. Και, όπως είναι φυσικό, το σύμπαν βρίσκεται για άλλη μια φορά σε κίνδυνο.

Κατ’ αρχάς, πρέπει να δηλώσω ότι με εξαίρεση μια γρήγορη ματιά στους AVENGERS, δεν έχω παρακολουθήσει στενά το MARVEL NOW. Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση, λοιπόν, είναι οι πολλοί, μα πάρα πολλοί νέοι χαρακτήρες. Την τελευταία δεκαετία, η Marvel μας είχε συνηθίσει σε ένα πολύ συγκεκριμένο cast από, ας πούμε, “background characters”, οι οποίοι στα μεγάλα events εξυπηρετούσαν απλά το να δίνεται μεγαλύτερη διάσταση στις μάχες. Μπορεί να μην έλεγαν ούτε λέξη κατά τη διάρκεια της ιστορίας, αλλά κάπου στο βάθος πάντα έβλεπες έναν Iron Fist ή έναν Daredevil. Στο MARVEL NOW! και κατά συνέπεια στο INFINITY, όλοι αυτοί έχουν πάρει πόδι και έχουν αντικατασταθεί από χαρακτήρες όπως ο Ex Nihilo, ο Hyperion, ο Starbrand, ο Nightmask και ένα ολόκληρο νέο σύμπαν από χαρακτήρες που, μαζί και με τους επίσης νέους villains, μου στέρησαν την αίσθηση ότι διαβάζω κάτι γνωστό.

Καθένας από αυτούς τους χαρακτήρες φέρνει δικά του στοιχεία στην ιστορία, αλλά στη βάση της η πλοκή είναι απλή. Οι Builders είναι η αρχαιότερη φυλή του σύμπαντος. Στο παρελθόν ταξίδευαν από πλανήτη σε πλανήτη, δημιουργώντας ζωή και επιταχύνοντας την εξέλιξη. Πλέον, επέστρεψαν και δεν είναι καθόλου φιλικοί. Παράλληλα, ο Thanos έχει επίσης επιστρέψει στο προσκήνιο και οι υποτελείς του ταξιδεύουν από πλανήτη σε πλανήτη, αναζητώντας κάτι πολύ σημαντικό για τον επονομαζόμενο Mad Titan. Σίγουρα ως σενάριο δεν εντυπωσιάζει με την πρωτοτυπία του, αλλά οπωσδήποτε έχει προοπτικές.

Ως  προς τη δομή, το INFINITY παρουσιάζει δύο πολύ βασικά προβλήματα.  Πρώτον είναι γραμμένο με τέτοιο τρόπο που είναι αδύνατο να καταλάβει κανείς την ιστορία χωρίς να διαβάσει όλους τους παράλληλους τίτλους της MARVEL. Αυτή η ιδιαίτερα εκνευριστική τακτική δεν είναι νέα, φυσικά, αλλά αυτή τη φορά νομίζω πως η MARVEL ξεπέρασε τον εαυτό της. Πλέον, τα τεύχη των υπόλοιπων τίτλων δεν λειτουργούν καν συμπληρωματικά, γεμίζοντας κενά που αφήνει το κυρίως event, αλλά περιέχουν και σημεία-κλειδιά της πλοκής. Κοινώς, αν θέλετε πραγματικά να μάθετε τι συμβαίνει στο INFINITY, φροντίστε να αγοράσετε και τα αντίστοιχα τεύχη των AVENGERS, MIGHTY AVENGERS, GUARDIANS OF THE GALAXY, THUNDERBOLTS και γενικότερα οποιονδήποτε άλλο τίτλο κυκλοφορεί η MARVEL αυτόν τον καιρό. Και αυτό με οδηγεί στο δεύτερο μειονέκτημα του INFINITY. Με τον κυρίως τίτλο να λειτουργεί ουσιαστικά ως συνδετικός κρίκος για τις υπόλοιπες σειρές, έχουμε πάρα πολλά πράγματα να συμβαίνουν ταυτόχρονα. Ενώ ο Jonathan Hickman είναι αδιαμφισβήτητα ικανός ως συγγραφέας, αποδεικνύεται κακός “σκηνοθέτης”. Η μία σκηνή διαδέχεται την άλλη χωρίς συνοχή, καθώς παρακολουθούμε καμιά δεκαριά παράλληλες ιστορίες – με μερικά ξέμπαρκα panels με μάχες, όπου για να καταλάβετε ποιοι και γιατί πολεμάνε, θα πρέπει, όπως είπαμε, να ανατρέξετε στους αντίστοιχους τίτλους – με τους υπερήρωες να περιορίζονται τελικά στο ρόλο του κομπάρσου για να αφήσουν χώρο στο τεράστιο πλήθος των χαρακτήρων του event. Και όχι, οι λευκές σελίδες με τους τίτλους των κεφαλαίων δεν βοηθούν ιδιαίτερα την κατάσταση.

Η εικονογράφηση, αν και ενδιαφέρουσα, διαφέρει αρκετά από το στιλ στο οποίο μας έχει συνηθίσει η MARVEL. Δείτε για παράδειγμα την παρακάτω εικόνα:

Το σχέδιο και οι λεπτομέρειες είναι άψογα. Τα έντονα μολύβια όμως, σε συνδυασμό με τα ήπια χρώματα, δημιουργούν μια πιο προσγειωμένη εικόνα του σύμπαντος της Marvel που έρχεται σε αντίθεση με το στιλ που ακολουθούσε σχεδόν καθολικά επί μία δεκαετία, αλλά και με την ίδια την λογική του υπερήρωα. Κοινώς, το παραπάνω panel θα ήταν κατ’ εμέ πολύ καλό αν αναπαριστούσε μια ομάδα από πολύ cool… ας πούμε διαστημικούς πεζοναύτες. H σκέψη ότι αυτοί είναι οι Avengers όμως μου μοιάζει λίγο σαν απομυθοποίηση. Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η συμμετοχή των υπερήρωων στην ιστορία είναι μικρή, η ρεαλιστική απεικόνιση κάνει το INFINITY να μοιάζει περισσότερο με sci-fi περιπέτεια, παρά με superhero comic.

Και νομίζω ότι, εν τέλει, αυτή θα ήταν μια τέλεια σύνοψη για το INFINITY μέχρι στιγμής. Παρουσιάζει αρκετό ενδιαφέρον ως μια μεγάλη και περίπλοκη ιστορία επιστημονικής φαντασίας, άλλα ως superhero event μου φάνηκε κάπως χλιαρό. Τελικά η υπόσχεση της MARVEL πως το INFINITY θα αλλάξει τα πάντα στον κόσμο της τηρήθηκε; Υποθέτω πως ναι. Αλλά θα πρέπει να περιμένουμε την ολοκλήρωση του, για να καταλήξουμε στο αν ήταν αλλαγή προς το καλύτερο.