MARKET WATCH: CARtoons and CARrots

Δύο βδομάδες πέρασαν από το τελευταίο Market Watch, και όπως ήταν αναμενόμενο… επιστρέψαμε. Ηλίθια εισαγωγή, ξέρω, αλλά κάπως πρέπει να ξεκινήσω με αυτό το πολυθεματικό συνονθύλευμα! Πάμε, λοιπόν, να δούμε τί έχουμε για σήμερα!

Secret Wars 3

Όσο μεγαλύτερη είναι μια εταιρία, τόσο πιο πολύπλοκα και ποικιλόμορφα γρανάζια έχει. Γεγονός. Όπως επίσης λογικό είναι, ανάλογα το μέγεθος, να είναι και η εσωτερική οργάνωση, ώστε να αποφεύγονται τα περισσότερα προβλήματα. Ναι, και πάλι για την DC θα μιλήσουμε.

Πριν λίγο καιρό, διάβασα ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Tom Bondurant στο CBR, που εξηγεί το πώς λειτουργούν τα editorial offices της DC, αποδεικνύοντας το πόσο μπουρδέλο έχουν καταντήσει τα γραφεία τους, και δικαιολογεί το χάος του New 52, κατά μία έννοια.

Πιο αναλυτικά (αλλά όχι τόσο, ώστε να σταματήσετε να διαβάζετε τη στήλη μου):

Ξεκινάμε με τα μεγάλα κεφάλια που είναι τέσσερα. Κάτω από αυτούς (ήδη έχετε ξεκινήσει να φτιάχνετε την πυραμίδα στο μυαλό σας, σβήστε την και αντικαταστήστε με ένα 140ετές πλατάνι) υπάρχουν 14 υποδιευθυντές, οι οποίοι δεν έχουν ακριβώς άμεση σχέση με το προϊόν ως δημιουργία, οπότε ας τους αφήσουμε να κάνουν τη δουλειά τους, κι ας πάμε παρακάτω.

Εκεί θα βρούμε τους group editors (Superman titles, για παράδειγμα), τους μεμονωμένους editors κάθε τίτλου, και κάτω από αυτούς, τους καθ’ αντιστοιχία associate και assistant editors, με αυτή τη σειρά “δύναμης”.

Και κάπου εδώ αρχίζουν τα μπλεξίματα: Ας πιάσουμε έναν από τους group editors, ας πούμε τον Eddie Berganza των Superman titles, υπεύθυνο για μια κατηγορία που περιλαμβάνει εννέα τίτλους. Κάποιοι από εσάς, που θέλω να ελπίζω πως με παρακολουθείτε, φαντάζομαι πως έχετε αρχίσει ήδη να μετράτε τους τίτλους, με πρόθεση να με διορθώσετε. Κακώς, γιατί σε αυτό το Superman Titles group δεν ανήκουν τα ACTION COMICS και SUPERMAN.

Στα οποία ο Berganza είναι απλός editor και, συνεπώς, κάτω από τον Matt Idelson, που είναι group editor σε τίτλους όπως SWAMP THING, WONDER WOMAN, AQUAMAN και τους Green Lantern τίτλους. Α, ναι, ξέχασα να υπογραμμίσω πως στο γκρουπάρισμα του Superman and teen titles, ανήκει και το RED HOOD, που κανονικά θα έπρεπε να βρίσκεται στην τρίτη κατηγορία του Batman Titles group, υπό τον Mike Marts, στην οποία, ως φαίνεται, είναι ο μόνος τίτλος που λείπει.

Και δεν μπαίνω στη διαδικασία να μιλήσω για το τί γίνεται παρακάτω, με regular editors να είναι επίσης assistant editors σε άλλες κατηγορίες, και ουσιαστικά να έχουν να κάνουν με δύο διαφορετικούς group editors (στην καλύτερη και όταν δεν υπάρχει crossover event). Μετά από όλο αυτό το “κουβάρι”, είναι λογικό να υπάρχουν μπερδέματα μεταξύ των διαφόρων creative teams, με τα γνωστά αποτελέσματα.

Εγώ, πάντως, περιμένω πώς και πώς ένα company event σε φάση BLACKEST NIGHT τουλάχιστον, για να δω πώς θα καταφέρουν να συνεννοηθούν 20+ άτομα με 800 καλλιτέχνες και, κυρίως, writers.

Simon Said

Εδώ και λίγο καρό, και κυρίως τον τελευταίο χρόνο, παρατηρείται μία “έξαρση” των δίγλωσσων ελληνικών webcomics. Μιλάμε για ελληνικά-αγγλικά, κάτι που το θεωρώ προσωπικά ανούσιο, ειδικά με τον τρόπο που γίνεται στις περισσότερες των περιπτώσεων.

Και εξηγούμαι. Η μόνη δικαιολογία που στέκει για ένα αγγλικό κείμενο, εν γένει, είναι να έχει international προοπτικές, και να μπορεί να διαβαστεί από εκτός Ελλάδος αναγνώστες. Λογικό και απόλυτα δεκτό, κι εγώ, άλλωστε, πλέον μόνο αγγλικό κείμενο χρησιμοποιώ στα δικά μου. Εδώ, όμως, έρχονται άλλοι τρεις παράγοντες, που κάνουν το εγχείρημα δυσκολότερο ως προς την κατανάλωση.

1) Τα webcomics είναι πλέον χιλιάδες και για να ξεχωρίσει κάποιο χρειάζεται συνεχή, σταθερή και πολύχρονη ροή, κάτι που, ως τώρα, δεν πολυγίνεται. Αν ο στόχος είναι εκδοτικός, τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα, σε σημείο που οι editors δεν μπαίνουν καν στον κόπο να τα διαβάσουν. Ο λόγος απλός, όπως μου είχε πει ο Jim Valentino: “Comic strips and funny animal comics do not sell in the American market. It is unfortunate, but true.” Οπότε, καλή μας τύχη.

2) Μιλώντας για editors, και με δεδομένο τον “εκδοτικό στόχο”, ένα στοιχείο που αποτελεί το Α και το Ω στην επιλογή ενός comic, είναι η σωστή χρήση της γλώσσας. Συντακτικά και γραμματικά λάθη στέλνουν το οποιοδήποτε submission στα σκουπίδια, και τα περισσότερα ελληνικά webcomics θυμίζουν βλάχικο γάμο.

3) Θεματολογία. Η ελληνική κοινωνία και τα προβλήματά της δεν είναι ένα θέμα που πουλάει στο εξωτερικό. Πόσο μάλλον όταν πολλές αναφορές είναι σχετικές με υποσύνολα διαδικασιών και φαινομένων που ένας μη Έλληνας δεν μπορεί να καταλάβει.

Έχοντας αυτά υπ’ όψη, λοιπόν, υποθέτω πως ο μοναδικός σκοπός μιας αγγλικής version – καλής ή κακής δεν έχει σημασία – είναι καθαρά το να ανέβουν τα νούμερα του site που τα φιλοξενεί, ώστε το strip να διατηρήσει τη βιωσιμότητά του στην Ελλάδα, ειδικά όταν πρόκειται για site με κατάληξη “gr”, όπως το socomic που έχει τα περισσότερα. Ρώτησα, λοιπόν, και κάποιους από τους δημιουργούς να μου πουν τη δική τους πλευρά, και πήρα τις εξής απαντήσεις:

Δήμητρα Αδαμοπούλου- DRACULA MGD

“Το συζητήσαμε με την Αλέξια και μας είπαν κι από το socomic ότι μερικοί έχουν international κοινο. Οπότε, είπαμε να το δοκιμάσουμε, μια που σε πολιτικό επίπεδο κάποιοι ενδιαφέρονται για την Ελλάδα τελευταία. Και όντως είχε hits από εξω. Σε φάση, το μοιράζεται ο φίλος σου που μένει Λονδίνο και το βλέπουν κάποιοι πολιτικοποιημένοι φίλοι του, επίσης. Εν τω μεταξύ, συμπτωματικά, έκανα εκείνο το αντιφασιστικό σκίτσο τις προάλλες, που έγινε viral, και ξαφνικά διάφοροι από το Μεξικό, το Ισραήλ, τη Γερμανία κ.α. μπήκαν και το διάβασαν και το μοιράστηκαν και μου γράφανε θετικά σχόλια κ.λπ. Κουφό, αλλά ναι… Οπότε, κάπως έτσι πάει μέχρι στιγμής. Αν δούμε, κάποια στιγμή, οτι δεν έχει νόημα πια, θα το σταματήσουμε, φαντάζομαι…”

Το θέμα του international κοινού, όμως, προέκυψε στο site χάρη στο TALES OF THE SMITHS του Κων Χρυσούλη, το οποίο έχει σωστά αγγλικά και international θεματολογία, αλλά και εκδοτικές προοπτικές λόγω στησίματος, και ακόμη πιο πριν με το controversial SUPERBADMANNERS του Βασίλη Λώλου. Όπως υποστηρίζει κι ο ίδιος ο Κων, άλλωστε:

“Νομίζω ότι είχε λογική από την πλευρά του SUPERBADMANNERS γιατί και ο Λώλος, αλλά και ο Batman (το SUPERBADMANNERS ήταν παρωδία του Batman) έχουν κοινό στο εξωτερικό! Έτσι συνέβη και με εμένα – γιατί οι Smiths και ο Moz είναι household names στην μουσική κοινότητα και το TALES OF THE SMITHS είναι κομμένο-ραμμένο για αυτό το κοινό (και όχι τόσο τους κομιξόφιλους) – και σε αυτές τις εποχές τα comics πρέπει πια να αρχίσουν να επεκτείνονται σε ένα γενικότερο κοινό, γιατί πνέει τα λοίσθια.

Στα Ελληνικά έπρεπε να το κάνω, διότι, στην ουσία, διαφημίζεται η Σοκοφρέτα που είναι Ελληνικό προϊόν και το κοινό (στα hits) συνήθως είναι μοιρασμένο μεταξύ Ελλάδας-Εξωτερικού, αν και από ξένους χρήστες υπάρχει περισσότερη.

Θέλει, πάντως, σκέψη αν είναι να κάνεις ένα δίγλωσσο, γιατί αν το comic παραείναι local-friendly με αναφορές στην Ελλάδα και πρόσφατα γεγονότα, δεν ξέρω κατα πόσο αυτά μεταφράζονται καλά χωρίς γνώση του γενικότερου context (παρομοίως, το comic μου, GIANT-SIZE FASCISTS, είναι αυστηρά προϊόν για κατανάλωση από Ελλαδικό κοινό και δεν θα μεταφραζόταν καθόλου, μα καθόλου καλά –I mean –Boom Boom Lina? Cyanwhite Patriot? Stone Ass???? Nope, ferget it—

Δεν είμαι καθόλου αντίθετος στο δίγλωσσο, αρκεί η αφήγηση και οι αναφορές να είναι κατανοητές και από τις δύο πλευρές και να ταιριάζει στο κοινό!”

Food for thought, λοιπόν, κι ας ελπίσουμε να μην αποδειχτεί φούσκα το “δίγλωσσο κοινό”, κυρίως για όσους δημιουργούς επιλέγουν τον δύστοκο δρόμο της “ελληνικής πραγματικότητας”.

WTF? News

Ποτέ δε μου άρεσε το PENNY ARCADE. Μπορεί να είναι ένα από τα δημοφιλέστερα online comics παγκοσμίως, αλλά το θεωρώ ανέπνευστο με καθαρά συγκυριακή επιτυχία. Έχει εκατομμύρια οπαδούς, όμως, οπότε προφανώς κάτι καλό θα του βρίσκουν.

Όταν έχεις τόσους πολλούς οπαδούς, βέβαια, (heck, όταν έχεις έστω και ΕΝΑΝ αναγνώστη που δεν είναι η γιαγιά σου, ή ο κόλακας της διπλανής πόρτας) προσπαθείς να τιμήσεις το χρόνο και το χρήμα που σου αφιερώνουν. Κάτι που, όπως φαίνεται, δεν ισχύει με την περίπτωση του δημιουργού, Mike Krahulik, ο οποίος, αντιθέτως, επιτίθεται στους fans του, που, εδώ και κάποια χρόνια, του ζητούν να “διορθώσει” το θέμα που δημιουργήθηκε με το λεγόμενο “dickwolves controversy”.

Με μια μικρή περίληψη, (γιατί το timeline της αντιπαράθεσης είναι τόσο μεγάλο, που δεν χωράει ούτε σε μία σελίδα tumblr):

Το 2010, ανεβαίνει ένα installment του PENNY ARCADE, όπου ο ήρωας αρνείται να σώσει τους χωριάτες ενός παιχνιδιού απο Πεόλυκους. Όπως καταλαβαίνετε, θύματα βιασμών και δημοσιογράφοι αντιδρούν και ζητούν δημόσιες συγγνώμες. Δύο μήνες μετά, ανακοινώνονται μπλουζάκια και μπρελόκ πεόλυκων και οι αντιδράσεις συνεχίζονται. Ο Mike απαντά στο επόμενο PAX convention του, σχεδιάζοντας δημόσια το πώς ακριβώς είναι ένας full body dickwolf, καθώς και η παραλλαγή των vaginawolves, και φυσικά, γίνεται ακόμη περισσότερο της πουτάνας. Τα πράγματα καταλαγιάζουν για λίγο, ώσπου στο PAX 2013, ο Krahulik αναγκάστηκε να αφαιρέσει τα dickwolves merchandise από τα stands, δείχνοντας… κάποιου είδους μετάνοια;

Μάλλον όχι. Η δήλωσή του, λίγο μετά, πως “he regretted the pulling of shirts related to the controversy”, επανέφερε το θέμα με μεγαλύτερη σφοδρότητα. Το αποτέλεσμα θα το δούμε (ή όχι) στο επόμενο PAX, υποθέτω, με το μεγαλύτερο ενδιαφέρον να επικεντρώνεται στο πώς θα αντιδράσουν οι gaming companies που συμμετέχουν σε αυτό, ακολουθώντας ίσως το παράδειγμα της FullBright Company (κομμάτι development του BIOSHOCK 2 και δημιουργοί του GONE HOME), που δεν έλαβε μέρος στο PAX Prime Expo φέτος, για αυτό τον λόγο.

Elevator Action

Τα πράγματα δε φαίνεται να λειτουργούν όπως κάποτε. Οι comic ταινίες ανέκαθεν ανέβαζαν τις τιμές σε key issues που ήταν σχετικά με αυτές, τους χαρακτήρες και τις ιστορίες τους. Κλασσικό, πλέον, παράδειγμα αποτελεί το SPIDER-MAN 3, που δημιούργησε τόσο μεγάλο ντόρο πριν προβληθεί (γιατί το μετά ας μην το σχολιάσουμε καν), που είχε ως αποτέλεσμα τεύχη όπως τα AMAZING SPIDER-MAN #252 και 300, SECRET WARS #8 και WEB OF SPIDER-MAN #18, να φτάσουν σε εξωφρενικά ποσά, που τουλάχιστον για τα δύο πρώτα, διατηρούνται έως και σήμερα.

Πλέον, όμως, αυτό έχει πάψει να ισχύει. Μία σύγκριση τιμών πριν και μετά την ταινία AVENGERS, για παράδειγμα, δείχνει πως comics όπως το INFINITY GAUNTLET limited series, δεν επωφελήθηκαν στο ελάχιστο, ενώ το όλο buzz παρέμεινε αποκλειστικά στις καθαρές, πρώτες, και ήδη ακριβές εμφανίσεις (η πρώτη εμφάνιση του Thanos στο IRON MAN #55 πήγε από τα περίπου $300.00 στα $400-450.00 σε NM).

Έτσι έχουμε, λοιπόν, και την πρώτη εμφάνιση των Guardians Of The Galaxy στο MARVEL SUPER-HEROES #18 να φτάνει τα $450.00 σε (non-CGC) καλές καταστάσεις, ενώ είμαστε ακόμη αρκετά μακριά από την προβολή της ταινίας!

And Now… Something Completely Different

Τελικά, σε αυτή την χώρα, κάθε μέρα όλο και κάτι ανακαλύπτεις. Κι όχι απαραίτητα καλό – συνήθως πρόκειται για κάποια απάτη, για κάποιο μεγάλο “κόλπο” που παίζεται κάτω από τη μύτη μας.

Όσο για το “πώς”, υπάρχουν πολλοί τρόποι. Ένας από αυτούς είναι να το αφήσετε σε έναν ειδικό απατιολόγο/δημοσιογράφο, που θα κάνει εκείνος και οι συνεργάτες του την έρευνα, και θα σας παρουσιάσουν τα κομμάτια εκείνα που τους βολεύουν.

Ένας δεύτερος τρόπος, είναι να το κάνετε μόνοι σας. “Έλα, ρε αδερφέ, τώωωωρα”, ακούω κάποιον να βαρυγκομά στο βάθος-κήπος, “πού να τρέχω τώρα να ερευνώ και να προσπαθώ να βγάλω από τις τρύπες φίδια, έχουμε κι άλλες δουλειές!”, συνεχίζει.

Δεν είναι, όμως, ΔΥΣΚΟΛΟ! Το μόνο που χρειάζεται, είναι να είστε ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΙΚΟΙ!

Και για του λόγου το αληθές, σας παρουσιάζω μία μεγάλη απάτη, που πρόσφατα ανακάλυψα, και αφορά ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ, και ειδικά τη μέση νοικοκυρά!

ΚΑΡΟΤΑ!

Αυτό το είδος λαχανικού, όλοι το γνωρίζετε, φαντάζομαι. Όσοι ακούτε για πρώτη φορά τη λέξη “καρότο”, παρακαλώ να φύγετε από την αίθουσα.

Γνωρίζετε όμως, πως πίσω από το αθώο, φαινομενικά, και θρεπτικό, σύμφωνα με κάποιους “επιστήμονες”, λαχανικό, κρύβονται μεγάλα ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ; Έχετε ακουστά για το ΚΑΡΤΕΛ ΚΑΡΟΤΟΥ;

Είμαι βέβαιος πως όχι. Θα σας βοηθήσω όμως, να καταλήξετε κι εσείς μαζί μου, σε αυτό το συμπέρασμα.

Επί χρόνια, δεκαετίες, αιώνες ολόκληρους, το ΚΑΡΟΤΟ αποτελεί ένα από τα πιο (κι ίσως το περισσότερο) πολυδιαφημιζόμενα λαχανικά. Με το πέρασμα του χρόνου, σιγά-σιγά και υποχθόνια, κάποιοι “κύριοι” μας έμαθαν να ζούμε και να αναπνέουμε ΚΑΡΟΤΑ. Όπου και αν κοιτάξετε τριγύρω σας, σε κάθε πιθανό φαγητό και όχι μόνο, θα βρείτε στα συστατικά του τη λέξη “ΚΑΡΟΤΟ/ΚΑΡΟΤΑ”. Καρότο σκέτο, καθαρισμένο, στην πιο απλή του μορφή. Καροτοσαλάτα. Καροτόσουπα. Αρνάκι ραγού με ΚΑΡΟΤΑ. Σάλτσα αγγινάρας με ΚΑΡΟΤΑ. Κρεμμύδια ουγκρατέν με σως ΚΑΡΟΤΟΥ. Κέικ ΚΑΡΟΤΟΥ(!). Τούρτα ΚΑΡΟΤΟΥ.

Καροτέλαιο. Καρότο ως συνοδεία σε σαλάτες, σάλτσες, μοσχάρι, σάντουιτς, καρότο μέ ή χωρίς κοτσάνι, βραστό, ωμό, ψητό, τηγανητό, καρότο φλαμπέ. ΚΑΡΟΤΟΧΥΜΟΣ και λοιποί χυμοί με προσθήκη ΚΑΡΟΤΩΝ. (Μέχρι και σε χυμό “Φρούτα του δάσους! WTF???)

Καρότα στα spa (για κρέμες προσώπου και τέτοια)… Και η λίστα είναι ατελείωτη. Η μαύρη διαφήμιση, δε, πάει κι έρχεται από τις αρχές του προηγούμενου Αιώνα. Κάθε διάσημο, ή μη, κουνέλι, από τον Bugs μέχρι τον… Bugs (δε μού ‘ρχεται κάποιο άλλο τώρα) είναι μ’ ένα καρότο στο χέρι στο στόμα, στον… αχέμ…

Στις διαφημίσεις, στα φαγητά, πάντα υπάρχει ένα ΚΑΡΟΤΟ να παίζει. Στα πρωινάδικα, πολύ συχνά θα σας προτείνουν μια συνταγή, όπου στα συστατικά θα έχει ΚΑΡΟΤΟ. ΚΑΡΟΤΟ “για τη γεύση”, “για το άρωμα” (το ποιό;;;), “για το χρώμα”, ΚΑΡΟΤΟ για τη βελτίωση της όρασής σας! Έχετε ακούσει ποτέ για κάποιον που μειώθηκε η μυωπία του επειδή έτρωγε πολλά ΚΑΡΟΤΑ; Ε; Όχι; Καλά το φαντάστηκα.

Πού καταλήγουμε, λοιπόν; Είναι προφανές, πως οι μεγάλοι καροτοπαραγωγοί, καροτοέμποροι και καροτοβιομήχανοι, προσπαθούν να μας περάσουν, υποσυνείδητα, πως τα ΚΑΡΟΤΑ είναι ένα ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ συστατικό για την επιβίωση του ανθρώπινου είδους. Μέχρι και στα Σούπερ Μάρκετ, στις Λαϊκές Αγορές και τα μανάβικα της γειτονιάς, τα ΚΑΡΟΤΑ είναι πάντα πρώτη μούρη και σε ΑΦΘΟΝΙΑ. Πότε ακούσατε έναν έμπορο να σας πει “συγγνώμη, αλλά μας τελείωσαν τα ΚΑΡΟΤΑ, το φορτηγό της ΚΑΡΟΤΟΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗΣ θα ξανάρθει μεθαύριο”. Πότε; Ποτέ αγαπητέ αναγνώστη, γιατί πολύ απλά, αυτά τα συγκεκριμένα φορτηγά διανομής, φέρνουν “νέο πράμα” ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ! Πώς αλλιώς θα βγάλουν το ψωμί τους οι ΚΑΡΟΤΟΠΡΟΣΤΑΤΕΣ των μαγαζιών της συνοικίας σας;;;

Ανοίξτε, λοιπόν, τα μάτια σας, και παρατηρήστε καλά τί γίνεται γύρω μας. ΕΜΠΑΡΓΚΟ στα ΚΑΡΟΤΑ και σε κάθε παράγωγό του! Πείτε ΟΧΙ στο γκέτο της καροτοπροπαγάνδας που μας τυραννάει τόσα χρόνια!