Mike McMahon: Ένας Σχεδιαστικός Χαμαιλέων

Είχα να τον δω εδώ και λίγο καιρό, από το TANK GIRL: CARIOCA (2011-2012), όταν ξαφνικά πέφτω πάνω στο πολύ ωραίο του εξώφυλλο στο 2000AD #1848 (Cover date: September 4, 2013) και μονομιάς θυμήθηκα γιατί μου αρέσει τόσο πολύ. Μην έχοντας κάποιον άλλον τρόπο να το εξωτερικεύσω, είπα να γράψω. Είπα να γράψω για τον καταπληκτικό Mike McMahon.

Ο McMahon είναι ένας πολύ Βρετανός καλλιτέχνης, και ανάμεσα στις πιο γνωστές δουλειές του συγκαταλέγονται το SLAINE, το ABC WARRIORS, το πάρα πολύ καλό comic της Epic, LAST AMERICAN, και, όπως οφείλει κάθε βρετανός δημιουργός, το JUDGE DREDD. Προσωπικά, μου αρέσει πολύ και το MUTOMANIAC, που δημοσιεύτηκε στη βρετανική ανθολογία TOXIC.

Ένας είναι ο κύριος χαρακτηρισμός για την δουλειά του, όταν την αναλογιστεί κανείς συνολικά.

“Λίγοι καλλιτέχνες έχουν τόσο θαρραλέα ορίσει και ξανά-ορίσει το ύφος τους. Σε μια αγορά πλημμυρισμένη από καλλιτέχνες pin-up, η δουλειά του Mike προκαλεί τον ενθουσιασμό, την έμπνευση και το κίνητρο, για να δει το που οδηγείται τελικά.”

Πιστεύω πως αυτή η συμπεριφορά του δεν είναι καθόλου αδιάφορη και συνηθισμένη. Προσέξτε, ο Mike McMahon δεν δουλεύει σαν κάποιος τυπικός εφαρμοσμένος εικαστικός, ο οποίος έχει μεγάλη σχεδιαστική ικανότητα και προσαρμόζεται ανάλογα με τις απαιτήσεις του εκάστοτε πρότζεκτ. Προσαρμόστηκε σε μια αγορά (στην συγκεκριμένη περίπτωση, στη βρετανική), απόκτησε μια εικονογραφική-αφηγηματική ταυτότητα και ήταν ικανός, στο πέρασμα του χρόνου, να την αλλάξει και να την επαναπροσδιορίσει με λογικά άλματα. Δεν μεταλλάσσεται από Hergé σε Bernie Wrightson, ή Frank Miller.

Στην αρχή της καριέρας του (τέλη δεκαετίας ’70), του ζητήθηκε να σχεδιάσει στο στιλ του Carlos Ezquerra, το οποίο και έκανε, με μεγάλη επιτυχία. Η πρώτη ιστορία στην οποία διαφοροποιήθηκε ελαφρά (τουλάχιστον) ήταν το “Smokatorium”. Αργότερα, στο SLAINE, το στιλ του άλλαξε αρκετά. Κάτι που, για τον ίδιο τον McMahon, ήταν λογικό, μιας και είχε στα χέρια του άλλο είδος comic, άλλη ιστορία. Τη δουλειά του στο SLAINE την έχουν χαρακτηρίσει στιλ με cross-hatching, το οποίο μοιάζει με ξυλογραφία.

Το 1990 πέρασε στο LAST AMERICAN, το οποίο έχει ένα σχέδιο πιο γραμμικό και στυλιζαρισμένο. Το συγκεκριμένο comic, αν και αρκετά διαφορετικό από τα προηγούμενα, κρατούσε τα στοιχεία, θα λέγαμε, ενός “κλασσικού comic”. Και μιλώ για το τυπικό κιαροσκούρο που χρησιμοποιούν οι περισσότεροι σχεδιαστές.

Και αυτό το στοιχείο, όμως, εγκαταλείφθηκε. Ο McMahon επιστρέφει στον Judge Dredd, με την ιστορία “Howler”, το 1994. Δεν ξέρω πότε ήταν η τελευταία του συνεισφορά στον Δικαστή πριν την συγκεκριμένη ιστορία και το πώς θα μπορούσε να μοιάζει, αλλά στο “Howler” το στιλ του είναι ακραία στυλιζαρισμένο και οι φιγούρες του αποκλειστικά διακοσμητικές. Προσωπικά, μου αρέσει πολύ.

Στην ίδια φιλοσοφία με το “Howler”, είχε κάνει, λίγο καιρό πριν, τρία τεύχη για την σειρά LEGENDS OF THE DARK KNIGHT (#55-57, “Watchtower”), κρατώντας μάλλον παράλληλα και ψήγματα κιαροσκούρο, ενώ το 1998, με σεναριογράφους τους Keith Giffen και Alan Grant, δημιουργεί το TATTERED BANNERS, για λογαριασμό της Vertigo, το οποίο ακολουθούσε την ίδια σχεδιαστική λογική με τα “Howler” και Watchtower.

Αυτή ήταν η πορεία του comics artist Mike McMahon, μέσα από το σχεδιαστικό πρίσμα, και το πώς αυτή έχει εντυπωθεί σε μένα. Θα ήταν δώρο άδωρο ένας τόσο ικανός σκιτσογράφος να αδυνατούσε στον τομέα της αφήγησης με την λογική των αντιπαρατιθεμένων panels (κοινώς, comics), αλλά ευτυχώς ο McMahon είναι πολύ δυνατός και σε αυτόν τον τομέα και στέκεται επάξια δίπλα στους ικανότερους. Δυστυχώς, όμως, για μένα είναι αρκετά δύσκολο να καταγράψω την αφηγηματική του πορεία και εξέλιξη με τον ίδιο τρόπο που έκανα για το σχέδιο.

Η αλήθεια είναι ότι αυτό το άρθρο επικεντρώνεται περισσότερο στον “σύγχρονο”, θα λέγαμε, Mike McMahon, και όχι τόσο στον κλασσικό των δεκαετιών του ’70 και ’80, αλλά αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι με τα comics του δημιουργού που κυκλοφόρησαν στα 90s, έχω στενότερη σχέση. Όπως και να ‘χει, το έργο του McMahon διέπεται πάντα από αυτήν την ποιότητα με την οποία μόνο οι μεγάλοι εικονογράφοι μπορούν να δημιουργούν τα comics τους.