SNAPSHOT REVIEWS 24-10-13

BLOODSHOT AND H.A.R.D. CORPS #14
Writers: Christos Gage & Joshua Dysart
Artist: Emanuela Lupacchino
Valiant Entertainment

Είναι πραγματικά πολύ ευχάριστο να ξέρεις ότι υπάρχουν σειρές που δεν σε απογοητεύουν, ακόμη και αν αλλάξουν ένα ή περισσότερα μέλη του creative team. Όπως δεν υπήρξε καμία πτώση στην ποιότητα όταν έφυγε ο Arturo Lozzi και ο Garcia έμεινε μόνος του στο σχέδιο, όπως και όταν ο Kitson αντικατέστησε τον Garcia, όπως επίσης όταν ο Matt Kindt (σενάριο) με τον Chris Cross (σχέδιο) μας έδωσαν το origin του Bloodshot στο τεύχος #0, έτσι και τώρα, που οι Christos Gage και Joshua Dysart αναλαμβάνουν τα συγγραφικά ηνία από τον Duane Swierczynski, και η Emanuela Lupacchino φροντίζει να οπτικοποιήσει θαυμάσια τις νέες περιπέτειες του χαρακτήρα, είναι πραγματικά σα να μην άλλαξε τίποτα.

Από πλευράς story, όμως, αλλάζουν πολλά, καθώς πλέον υπάρχει μια νέα κατάσταση για τον Bloodshot, ο οποίος είναι αιχμάλωτος του Harada και τα μέλη της παραστρατιωτικής ομάδας H.A.R.D. Corps θα πρέπει να τον σώσουν. Φαντάζομαι πως, στη συνέχεια (όταν, δηλαδη, τον σώσουν), θα πρέπει να μάθει να λειτουργεί και ως μέλος της ομάδας. Ή μήπως όχι;

Εξαιρετική δουλειά από τους Gage και Dysart στο σενάριο, όπου καταφέρνουν να χτίσουν μια θαυμάσια action ιστορία, χωρίς όμως να θυσιάζουν το character development, ενώ φροντίζουν να δώσουν σε όλους τους χαρακτήρες που εμφανίζονται, ξεχωριστές, απολύτως διακριτές “φωνές” (το μεγάλο μου παράπονο στα περισσότερα mainstream comics, τα τελευταία χρόνια), ενώ πρέπει να γίνει ειδική μνεία για το υπέροχο artwork της Lupacchino, που πραγματικά δίνει ρέστα σε αυτό το πρώτο της τεύχος και αφήνει τεράστιες υποσχέσεις για το τι πρόκειται να συμβεί στα επόμενα, όταν και θα έχει βρει περισσότερο τα “πατήματά” της στον τίτλο.

Αν δεν έχετε διαβάσει BLOODSHOT μέχρι σήμερα, το συγκεκριμένο τεύχος είναι μια εξαίσια ευκαιρία να δοκιμάσετε.

CATALYST COMIX #4
Writer: Joe Casey
Artists: Paul Maybury, Ulises Farinas, Dan McDaid
Dark Horse Comics

Το παράπονό μου με αυτή τη σειρά δεν έχει να κάνει με το ότι “δεν είναι καλή”, αλλά περισσότερο με το ότι “θα έπρεπε να είναι καλύτερη”! Με τον θεωρητικά ισχυρό “idea man”, Joe Casey, στο τιμόνι, με το δυνατό library των χαρακτήρων του Comics Greatest World στη διάθεσή του, και με τρεις ικανότατους pencillers στο σχέδιο, θα μπορούσε να είναι το sleeper hit της χρονιάς (τουλάχιστον ποιοτικά, καθώς από πλευράς πωλήσεων θα έπρεπε να είναι κάποιο special cover της DC, ή “το επόμενο mega event ή/και #1 της Marvel, για να συγκινήσει τους ανθρώπους που ψωνίζουν mainstream comics).

Αλλά, δυστυχώς, δεν είναι. Είναι απλά ένα καλό comic. Θα έπρεπε, βέβαια, αυτό να αρκεί, αλλά (επίσης δυστυχώς), όταν εντοπίζεις το potential για σπουδαία πράγματα, δεν μπορείς να είσαι ικανοποιημένος με το “απλά καλό”.

Κάθε τεύχος περιλαμβάνει τρεις ιστορίες σε συνέχειες. Η καλύτερη είναι, κατά τη γνώμη μου, το “Amazing Grace”, σε σχέδιο Paul Maybury, η ιστορία της υπερηρωίδας Grace, της μοναδικής γυναίκας στην Golden City που δεν ανταποκρίνεται στα θέλγητρα του super-γόη Mr. Seaver (πιστέψτε με, δεν είναι τόσο χαζό όσο ακούγεται!). Οι άλλες δύο ιστορίες, “Agents Of Change” και “The Ballad Of Frank Wells”, έχουν πολλά σκαμπανεβάσματα από τεύχος σε τεύχος. Η δεύτερη (που μας μιλάει για τον υπεράνθρωπο Frank Wells, ο οποίος μάχεται… τους πάντες!), ενώ είχε ξεκινήσει θαυμάσια στο τεύχος #1, πλέον έχει καταντήσει σχεδόν παρωδία, ενώ στο “Agents Of Change”, τα μισά απ’ όσα συμβαίνουν δεν τα καταλαβαίνω και τα άλλα μισά, που τα καταλαβαίνω, δεν μου κινούν ιδιαίτερα το ενδιαφέρον για να προσπαθήσω περισσότερο για τα… πρώτα μισά.

Μη με παρεξηγείτε, το CATALYST COMIX είναι ένα καλό comic. Αν αναλογιστεί, μάλιστα, κανείς και την αναλογία ποιότητα+ποσότητα/τιμή, είναι εξαιρετικό value for money. Απλά δεν έχει το “κάτι παραπάνω”, όπως, ας πούμε, οι top τίτλοι της Valiant (BLOODSHOT, HARBINGER). Και είναι τόσο προφανές πως θα μπορούσε να το έχει!

ETERNAL WARRIOR #1
Writer: Greg Pak
Artist: Trevor Hairsine
Valiant Entertainment

Όπως ήταν αναμενόμενο, ήρθε πλέον και η σειρά του αδερφού του Armstrong και έτερου immortal του Valiant Universe, Gilad Anni-Padda, να αποκτήσει τον δικό του τίτλο. Το καλύτερο που μπορώ να πω, όμως, τουλάχιστον κρίνοντας από αυτό το πρώτο τεύχος, είναι πως ο τίτλος του Gilad υπερέχει ελαφρώς έναντι αυτού του Aram, αλλά με δεδομένο ότι σχεδόν μισώ το ARCHER & ARMSTRONG, αυτό δε σημαίνει και πολλά πράγματα.

Το πρώτο αυτό τεύχος μου θυμίζει πολύ το X-O MANOWAR #1. Ξεκινάει στο παρελθόν και παρακολουθούμε μάχες σώμα με σώμα μεταξύ της φυλής του Gilad και των “εχθρών”. Ακόμη και το artwork του Trevor Hairsine έχει πολλά κοινά ιδιώματα με αυτό του Cary Nord. Anyway, στο τέλος της μάχης, βλέπουμε τον Gilad να πεθαίνει και αμέσως μετά τον βλέπουμε να πολεμάει πάλι, σε μια άλλη εποχή πλέον. Μέχρι που φτάνουμε στο σήμερα. Ένας έξυπνος τρόπος, θα πει κανείς, για να μας δείξουν πως ο Gilad, ουσιαστικά, δεν μπορεί να πεθάνει και θα ζει αιώνια. Χμμ… OK, αλλά α) το 99% των ανθρώπων που θα αγοράσουν αυτό το comic έχουν πιθανότατα αγοράσει κάποιο από τα προηγούμενα τεύχη των άλλων σειρών της Valiant όπου εμφανίστηκε ο ήρωας και ξέρουν περί τίνος πρόκειται, β) ο χαρακτήρας δεν είναι, έτσι κι αλλιώς καινούργιος, αφού υπάρχει εδώ και 20 χρόνια, και γ) ο τίτλος λέγεται ETERNAL WARRIOR! We can connect the dots, thank you!!!

Όλες αυτές οι σελίδες που, ουσιαστικά, εξηγούν γνωστά (ή ευκόλως εννοούμενα) πράγματα, θα μπορούσαν να έχουν αξιοποιηθεί στο να προχωρήσει λίγο παραπάνω η ιστορία. Οι συνθήκες που έκαναν αναγκαίο το αναλυτικό back story στο X-O MANOWAR, εδώ, πολύ απλά, δεν υφίστανται, και ειλικρινά ελπίζω να αρχίσει να τσουλάει το πράγμα λίγο πιο γρήγορα, από το δεύτερο τεύχος. Σε αντίθετη περίπτωση, δεν ξέρω για πόσο καιρό θα συνεχίσω να παρακολουθώ τις περιπέτειες του Gilad Anni-Padda…

SUPER! #1
Writer: Justin Piatt
Artist: Zachary Dolan
Unlikely Heroes Studios

Αυτή ήταν μια πραγματικά ευχάριστη έκπληξη! Ομολογώ ότι τις περισσότερες φορές που δοκιμάζω αυτά τα indy superhero comics (που τα τελευταία χρόνια δεν είναι πολλές), η γεύση που μου αφήνουν κυμαίνεται από γλυκόπικρη μέχρι μουρουνέλαιο. Αλλά εδώ υπάρχει κάτι πραγματικά ενδιαφέρον! Οι Justin Piatt και Zachary Dolan δημιουργούν ένα ολόκληρο υπερηρωικό σύμπαν, με συγκεκριμένους κανόνες, μέσα σε ένα μόνο (OK, 52 σελίδων, but still!) τεύχος και το κάνουν με τρόπο που δεν θυμίζει (σχεδόν) τίποτα απ’ όσα έχουν προηγηθεί!

Γνωρίζουμε πολλούς εντελώς νέους χαρακτήρες, μαθαίνουμε αρκετά πράγματα για κάποιους από αυτούς και ελάχιστα για κάποιους άλλους (αλλά με τρόπο που μας αφήνει να λαχταράμε περισσότερα), παρακολουθούμε σκηνές καταιγιστικής δράσης (και αυτό δεν είναι κλισέ – τα action sequences, ανά στιγμές, είναι πραγματικά “cranked up to eleven”!), υπάρχει θαυμάσια ισορροπία ανάμεσα στα υπερηρωιλίκια και το character development, η ροή της ιστορίας είναι αλάνθαστη, ο ρυθμός του σεναρίου είναι εξαιρετικός και το σχέδιο είναι καλύτερο από το 90% των comics της Marvel και της DC! (Πολλά θαυμαστικά, το ξέρω, αλλά πιστέψτε με τα αξίζει!)

Πάρα πολλά έξτρα points για το πανέξυπνο twist στο φινάλε (το οποίο είμαι βέβαιος πως πολλοί θα πουν ότι το είχαν ψυλλιαστεί, αλλά για μένα ήρθε πραγματικά από το πουθενά, χωρίς όμως να φαίνεται “forced”), καθώς και για τα εξαιρετικά production values (βαρύ, glossy χαρτί και άψογο coloring), ενώ και η τιμή των $2.99 είναι κάτι παραπάνω από “δωράκι” για 52 σελίδες πυκνογραμμένης ιστορίας. Δοκιμάστε το ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ! (Κι άλλο θαυμαστικό…)

BACK ISSUE #68
Editor: Michael Eury
TwoMorrows Publishing

Τα comics-related magazines δεν είναι για όλους. Υπάρχουν πάρα πολλοί αναγνώστες (οι περισσότεροι, φαντάζομαι), που ενώ γουστάρουν να διαβάζουν comics, δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για άρθρα, αναλύσεις, συνεντεύξεις, κριτικές, και όλα αυτά τα “περιφερειακά”. (Μόλις συνειδητοποίησα πόσο θλιβερούς κάνει αυτό το γεγονός όλους εμάς που δουλεύουμε για το Comicdom.gr. Yikes!)

Επίσης, στην εποχή μας, με την άνοδο του internet, τέτοιου τύπου “extras” έχουν βρει ένα πολύ καλύτερο venue για να δημοσιεύονται και να φτάνουν σε σαφώς μεγαλύτερο κοινό, οπότε η ανάγκη για comics-related έντυπα είναι ακόμη μικρότερη. (Το έσωσα κάπως;)

Το συγκεκριμένο magazine, μάλιστα, είναι ακόμη πιο “marginal”, καθώς δεν μιλάει καν για καινούργια comics, αλλά ασχολείται με το παρελθόν (BACK ISSUE, get it? Τί λέγαμε νωρίτερα για τους προφανείς τίτλους;) και το παρόν τεύχος είναι… ο ορισμός του marginal, καθώς ασχολείται με ΕΝΑ μόνο comic, το LEGION OF SUPER-HEROES, έναν τίτλο που μόνο για πολύ μικρά διαστήματα είχε κατορθώσει να προσεγγίσει μεγάλη μερίδα του κοινού και στο μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας του υπήρξε personal favorite για λίγους.

Ο γράφων, όμως, είναι ένας από αυτούς τους λίγους και σας συμβουλεύει, αν έχετε έστω και μια μικρή συμπάθεια για τους Legionnaires και τον κόσμο τους, να το αγοράσετε και να ξεκοκκαλίσετε κάθε σελίδα του, από το υπέροχο εξώφυλλο του Dave Cockrum (reprint από το σπάνιο fanzine AMAZING WORLD OF DC COMICS #9) μέχρι και το τέλος. Έχουμε και λέμε: Ανάλυση και εξιστόρηση των τεκταινόμενων του τίτλου στα 70s και 80s (οι δεκαετίες που πραγματεύεται αυτό το τεύχος – δεν φαντάζομαι να πιστεύατε πως χωράει όλη η ιστορία των Legionnaires σε ένα BACΚ ISSUE;), με παρεμβάσεις από τους περισσότερους δημιουργούς που τον σημάδεψαν, spotlight στον solo τίτλο του Superboy, που κυκλοφόρησε μετά την κατάληψη του παλιού του comic από την Legion, αναδρομή στους σημαντικούς (και όχι μόνο) θανάτους στην ιστορία της ομάδας, συνέντευξη με τον “γίγαντα” Paul Levitz, αφιέρωμα στον Time Trapper και το μπερδεμένο (για τους αδαείς!) continuity του comic, δεκάδες πανέμορφες εικόνες, από εξώφυλλα, μέχρι unpublished art, και πολλά, πάρα πολλά ακόμη καλούδια.

Legion fan ή όχι, το παρόν τεύχος είναι ένα εξαιρετικό reference book, που αξίζει να έχει στη συλλογή του οποιοσδήποτε ενδιαφέρεται έστω και ελάχιστα για την ιστορία των υπερηρωικών comics. Ίσως, μάλιστα, να είναι και ιδανικό “gateway drug” για να γίνει κανείς fan των Legionnaires. God knows we need more of them…