THE END

Writer / Artist: Anders Nilsen
Fantagraphics

Στα ανεξάρτητα και αυτοβιογραφικά comics είναι συνηθισμένο να προβάλλονται τα ανθρώπινα συναισθήματα και επόμενο να αγγίζουν τον αναγνώστη σε κάποιο βαθμό. Μερικές φορές είναι προσποιητό και καταλήγει σε μια αδιάφορη συνταγή μελοδράματος – καλύτερα μακριά από εμάς. Υπάρχουν όμως δημιουργοί που παρουσιάζουν ένα ειλικρινή κόσμο σκέψεων και συναισθημάτων που σε κάνει να τον αγαπήσεις και να τον σκεφτείς για αρκετό καιρό. Είναι θέμα ερμηνείας και τελικά θέμα γούστου, αλλά δουλειές όπως το BIG QUESTIONS και DOGS AND WATER είναι αριστουργήματα και δεν είναι τυχαίο που ο Anders Nilsen είναι ένα από τα πιο πετυχημένα και γνωστά ονόματα στο συγκεκριμένο είδος. Αν κάποιος έχει τη διάθεση να διαβάσει κάτι γήινο, εγκόσμιο και πραγματικά ανθρώπινο, αξίζει να ριξει μια ματια στα έργα του.

Το 2005, η κοπέλα του Anders Nilsen πέθανε μετά από μια άσχημη μάχη με τον καρκίνο. Η ιστορία έχει καταγραφτεί στο DON’T GO WHERE I CAN’T FOLLOW, μια συλλογή από comics, φωτογραφίες και σημειώσεις. Πρωτότυπο και συναισθηματικά φορτισμένο, είναι ένα έργο με πρωταγωνίστρια τη κοπέλα του. Το THE END είναι κατά κάποιο τρόπο η φυσική συνέχεια αυτού του έργου, με τη διαφορά ότι ο πρωταγωνιστής αυτή τη φορά είναι ο ίδιος ο Nilsen. Είχε κυκλοφορήσει αρχικά το 2007, αλλά με τις μισές σελίδες και, φυσικά, όχι τόσο αναπτυγμένο. Δεν είναι ακριβώς μια ιστορία, αλλά ένα ταξίδι στον εσωτερικό του κόσμο, όπου βλέπουμε τι νιώθει και τι έχει περάσει όλα αυτά τα χρόνια. Δεν είναι τόσο πολυμορφικό όσο το πρώτο μέρος. Εδώ έχουμε κυρίως απλά, μινιμαλιστικά περιγράμματα που ξεκινούν σε έναν κενό, άδειο κόσμο και καταλήγουν σε ένα όμορφο και έγχρωμο φόντο από τοπία.

Κεντρικό θέμα είναι η θλίψη, το πένθος και οι σκέψεις που κάνει για εκείνη. Μέσα στο μυαλό του, της δίνει μια υπόσταση για να συζητήσουν θέματα που τον απασχολούν και τον βασανίζουν. Αυτή, παρόλο που είναι νεκρή, στέκεται απέναντί του και του μιλάει όπως εκείνος τη θυμάται και τη νιώθει. Στην αρχή του βιβλίου, ο Nilsen λέει στη κοπέλα του ότι, από τότε που έφυγε, μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Μόνο που δε μπορεί να κάνει αυτό που πραγματικά θέλει, γιατί αυτό είναι αδύνατο χωρίς αυτή. Το μόνο που τελικά μπορεί να κάνει, είναι να πενθεί και να παλεύει να κρατήσει το μυαλό του στη θέση του. Η απώλεια είναι πολύ μεγάλη και η προσπάθεια που χρειάζεται για να αλλάξει σελίδα είναι ένας μεγάλος αγώνας.

Δεν υπάρχει μελόδραμα και σαπουνόπερα σε αυτό το βιβλίο. Μόνο μια ειλικρινή απεικόνιση της κατάστασής του και των σκέψεών του, ως αποτέλεσμα της απώλειας και της αλλαγής της ζωής του. Μπορεί όλα αυτά που του έχουν συμβεί να είναι άσχημα, αλλά ο ίδιος τα αντιμετωπίζει με αισιοδοξία και αυτό φαίνεται στα επόμενα κεφάλαια του βιβλίου. Από τη θλίψη και τη μοναξιά που κυριαρχεί στην αρχή, μας μεταφέρει στη πραγματικότητα και υπενθυμίζει το “τώρα” ως ένα δώρο που πρέπει να εκτιμήσουμε και να ζήσουμε όσο γίνεται καλύτερα.

“You will sometimes hurt the people you love, without meaning to. And they will hurt you.”
“You will make mistakes, great and small. There will be frustrations. There will be cruelties, there will be humiliations. And some day you will lose something you hold dear”
“Some day, in a way no one can guess, your heart will, in all likelihood, be broken”
“You have a small, fragile heart, the same as all of us.”
“But here is the other thing, my little one: you are alive.”