RANDOM THOUGHTS 17-11-13

Angel in a blue dress!

Σας καλωσορίζω, για άλλη μια φορά, στη στήλη που όσο και αν αναζητά λόγο ύπαρξης, δυσκολεύεται αφάνταστα να τον βρει, και ο συντάκτης της εξακολουθεί να παρακολουθεί έκπληκτος τα (σχετικά) καλά νούμερα που κάνει και αναρωτιέται που βαδίζει αυτός ο τόπος, όταν οι (θεωρητικά) νέοι σε ηλικία επισκέπτες του site δεν μπορούν να βρουν κάτι καλύτερο, σε ένα Internet το οποίο είναι γεμάτο με απείρως πιο ενδιαφέροντα πράγματα!

Ελπίζω ειλικρινά να έρχεστε για να δείτε τις επιλογές μου από τις χιλιάδες υπέροχες φωτογραφίες της ανυπέρβλητης Marion Cotillard και όχι για να διαβάσετε τα (ο θεός να τα κάνει) ευφυολογήματά μου…

— Ας ξεκινήσουμε με το σκάνδαλο των ημερών. Αν πιστέψουμε την Tess Fowler, ο Brian Wood είναι ένας πέφτουλας που, κατά τη διάρκεια ενός Con πριν από κάποια χρόνια, αποπειράθηκε να παρασύρει τη νεαρή καλλιτέχνιδα στο δωμάτιό του, με την υπόσχεση ότι “θα ρίξει μια ματιά στο portfolio της”, και επειδή αυτή αρνήθηκε, αυτός στη συνέχεια μίλησε υποτιμητικά για τη δουλειά της σε δημόσιο χώρο. Αν, πάλι, πιστέψουμε τον Brian Wood, η Tess Fowler είναι μυθομανής, καθώς ο ίδιος παραδέχεται ότι πράγματι της την έπεσε (κόσμια), αλλά χωρίς καμία “επαγγελματική υπόσχεση” και το θέμα είχε λήξει εκεί. Παρ’ όλα αυτά, δεν της κρατάει κακία και δηλώνει τη στήριξη του σε όσες γυναίκες έχουν υποστεί σεξουαλική παρενόχληση στο χώρο. Ενδεχομένως, η αλήθεια να βρίσκεται κάπου στη μέση, αλλά πραγματικά, πόσο ενδιαφέρον θα είχε αυτό;

Αυτός ο τύπος μπορεί να είναι sexual predator. Ή και όχι. Εξαρτάται καθαρά από το ποιόν επιλέγετε να πιστέψετε ή/και την πολιτική ατζέντα σας…

— Random Misandry Alert! Φυσικά, η “αγαπημένη” μου Heidi MacDonald, στο The Beat, δεν χάνει την ευκαιρία και, με αφορμή το προηγούμενο θέμα, γράφει ένα ολόκληρο κατεβατό, όπου καταφεύγει σε άπειρες φτηνές και κακοπροαίρετες γενικεύσεις (τις οποίες αν κάποιος τις έκανε για γυναίκες, θα είχε ξεκινήσει ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος!), κατορθώνοντας έτσι να πάρει ένα πραγματικά σοβαρό και υπαρκτό θέμα και να το μετατρέψει σε ένα ακόμη βέλος στη φαινομενικά ανεξάντλητη φαρέτρα φαιδρότητας και μισανδρίας την οποία έχει κρεμασμένη στην πλάτη της (όσο υπάρχει η Heidi, κανείς άντρας δεν θα βρει δίκιο, ποτέ και για τίποτα!). Ειδική αναφορά πρέπει να γίνει για το γεγονός ότι τα comments στο συγκεκριμένο άρθρο κλειδώθηκαν πριν την επίσημη δήλωση/απάντηση του Wood, ενώ στο νέο post όπου δημοσιεύεται η δήλωση, δεν υπάρχει (τουλάχιστον μέχρι τις 2:50 ξημερώματα Κυριακής, που γράφονται αυτές οι γραμμές) η δυνατότητα για σχόλια (χρήσιμο print screen .jpg που αποδεικνύει ότι δεν λέω μαλακίες). Είμαι βέβαιος πως αυτό είναι ένα τυχαίο γεγονός…

— Μόλις πρόσφατα (as in, πριν δυο-τρεις μέρες), συνειδητοποίησα ότι τα περίφημα Hugo Awards τα ψηφίζουν κατ’ ουσία fans της επιστημονικής φαντασίας, οι οποίοι επισκέπτονται το World Science Fiction Convention κάθε χρόνο. Για κάποιο λόγο, τα είχα “καταχωρήσει” στο μυαλό μου ως κάτι πολύ πιο σοβαρό και “μεγάλο” από αυτό…

— Δεν είμαι γενικά φίλος των “react videos”, αλλά το παρακάτω έχει πολύ ενδιαφέρον και δίνει ένα μήνυμα αισιοδοξίας για το μέλλον. Το θλιβερό, βέβαια, είναι πως αν κάποιος έκανε το ίδιο πείραμα σε ενήλικους (ειδικά στην Ελλάδα), τα αποτελέσματα θα ήταν, μάλλον πολύ διαφορετικά…

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=8TJxnYgP6D8[/youtube]

— Φαίνεται πως, τελικά, ο Robert Downey Jr. μπορεί και να είναι λίγο douchebag…

Έχει σημασία αν το ψέμα είναι εσκεμμένο ή αποτέλεσμα ανθρώπινης βλακείας, Βασίλη μου;

— Ο γνωστός Έλληνας τραγουδιστής Βασίλης Παπακωνσταντίνου, έκανε πρόσφατα την εξής δήλωση, όταν βρέθηκε έξω από το Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ, μετά την έφοδο της αστυνομίας: “Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος. Είναι ένα υπέροχο πρωινό, φθινοπωρινό. Εγώ πολύ το χάρηκα διότι επί Μεταξά δε ζούσα, επί 7ετίας ήμουν πάρα πολύ μικρό παιδί. Επιτέλους ζω κι εγώ την καινούργια δικτατορία”. Επειδή, λοιπόν, κάποιοι από εμάς ξέρουμε αριθμητική (και δεν δυσκολεύομαστε να κάνουμε “συνδυαστικές” σκέψεις), να αναφέρω ότι ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου γεννήθηκε στις 21 Ιουνίου 1950, συνεπώς στο ξεκίνημα της 7ετίας ήταν παρά δύο μήνες 17 ετών. Κοινώς, ενηλικιώθηκε περίπου όταν “χρόνισε” η χούντα των συνταγματαρχών και κατά πάσα πιθανότητα πήγε στρατό κατά τη διάρκειά της. Συμπέρασμα: Είτε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου έχει περίεργη αντίληψη του τί σημαίνει “πάρα πολύ μικρό παιδί” (όχι απλά “μικρό” ή “πολύ μικρό”, ο Βασίλης θεώρησε απαραίτητο να προσθέσει και το “πάρα”!) ή μας κοροϊδεύει, με την ασφάλεια ότι οι περισσότεροι άνθρωποι εκεί έξω δεν ξέρουν αριθμητική (ή δυσκολεύονται να κάνουν συνδυαστικές σκέψεις).

— Ο ζωντανός θρύλος των αμερικανικών comics, Stan Lee, εξηγεί γιατί η ικανότητα πτήσης του Thor είναι πιο ρεαλιστική από αυτή του Superman και δεν είμαι βέβαιος αν κάνει πλάκα (in the “Make Mine Marvel” fashion), ή αν απλά είναι εντελώς βλαμμένος. Η αλήθεια, φυσικά, μπορεί και πάλι να κρύβεται κάπου στη μέση, αλλά όπως είπαμε, αυτό δεν θα είχε κανένα ενδιαφέρον.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=TJqXrHbed4A[/youtube]

— Έχει γίνει ένας ψιλοχαμός στο Internet, με την ανακοίνωση της Marvel ότι θα υπάρξει καινούργια Ms. Marvel και αυτή, μάλιστα, θα είναι μουσουλμάνα. Εμένα, προσωπικά, με εντυπωσιάζει πολύ περισσότερο το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που ενδιαφέρονται, έστω και ελάχιστα, για την Ms. Marvel…

Απ’ ότι έχω μάθει, σκοτώνουν και μικρά παιδιά, ενώ ενδέχεται να ρίχνουν και πετρέλαιο στον Ατλαντικό!

— Random Misandry Alert! Ο φεμινιστικός παραλογισμός της Heidi MacDonald έχει πλέον φτάσει σε τρομακτικά επιπεδα. Πρόσφατα, ξόδεψε μεγάλο μέρος ενός post στο site της, καθώς και κάμποσες (μάλλον πολλές) ώρες έρευνας, για να αποδείξει πως το THE COMICS JOURNAL αποκλείει συστηματικά τις γυναίκες από την έντυπη έκδοσή του. Όπως κάθε σωστή φεμινίστρια που σέβεται τον εαυτό της, στην πορεία έχει υποπέσει σε κάμποσες εκφράσεις μισανδρείας, τις οποίες, προφανώς, δεν αντιλαμβάνεται καν, καθώς στον κόσμο της Heidi (και της κάθε Heidi), τα φευγαλέα υποτιμητικά σχόλια για άνδρες (συγκεκριμένους ή γενικώς) είναι business as usual, ενώ αντίστοιχα σχόλια για γυναίκες καταγράφονται άμεσα ως αήθεις επιθέσεις στο γυναικείο φύλο. More power to her, I guess, όταν υπάρχουν τόσοι και τόσοι μαλάκες (και των δύο φύλων) που τη στηρίζουν…

— Και επειδή στο The Beat, εκτός από φεμινιστική και μισανδρική προπαγάνδα, κάνουν και ρεπορτάζ, σας παρουσιάζω το πιο τραγικά δομημένο και παρουσιασμένο κομμάτι που έχει δώσει η comics δημοσιογραφία τον τελευταίο καιρό (και ναι, παρακολουθώ και το Bleeding Cool).

Η Jennifer Lawrence, έκπληκτη, παρακολουθεί και αυτή τις δραματικές εξελίξεις.

— Πάντως, η πιο γελοία είδηση των τελευταίων ημερών, από άποψης θέματος, μας έρχεται από το χώρο του κινηματογράφου και έχει να κάνει με μια σημαντική αλλαγή στο cast του δεύτερου HUNGER GAMES…

— Όχι, το παίρνω πίσω! Η πιο γελοία είδηση των τελευταίων ημερών μας έρχεται από το χώρο του αθλητισμού και έχει να κάνει με τον παραλογισμό που εξακολουθεί να επικρατεί στην (και καλά πολιτισμένη) Κίνα. (Ζητώ προκαταβολικά συγνώμη από όσους είναι από την Κίνα ή από όσους την έχουν επισκεφτεί και πέρασαν καλά. Different strokes and all that…)

— Έχω αρχίσει, όμως, να πιστεύω πως τελικά η Σουηδία είναι η πιο γελοία χώρα στον κόσμο. (Ζητώ προκαταβολικά συγνώμη από όσους είναι από τη Σουηδία, ή από όσους την έχουν επισκεφτεί και πέρασαν καλά. Different strokes and all that…)

— Σε συνέχεια της προηγούμενης είδησης, η Alison Bechdel έρχεται να επιβεβαιώσει πως δεν είναι και ο πιο έξυπνος άνθρωπος στον κόσμο.

Ο Neil Gaiman δεν αγχώνεται. Έχει Hugo Award! (Κάτσε, αυτό δεν το κοροϊδεύαμε νωρίτερα;)

— Ο J. Caleb Mozzocco στο CBR, κάνει review στο SANDMAN: OVERTURE #1 και γκρινιάζει επειδή α) το συγκεκριμένο comic κυκλοφορεί υπό μορφή limited series και όχι original graphic novel και β) επειδή οι διαφημίσεις που υπάρχουν στο τεύχος είναι τοποθετημένες εμβόλιμα μέσα στην ιστορία. Κάποιος να του πει ότι το SANDMAN του Neil Gaiman έβγαλε 75 υπέροχα τεύχη από το 1989 μέχρι το 1995, τα οποία μάλιστα είχαν τις διαφημίσεις τοποθετημένες εμβόλιμα μέσα στην ιστορία και αυτά τα δύο “ατοπήματα” δεν το εμπόδισαν να είναι αριστούργημα και να κερδίσει ένα σκασμό βραβεία. Ελπίζω ειλικρινά ο κύριος Mozzocco να είναι μικρός σε ηλικία, γιατί αν έχουμε κι άλλη περίπτωση επιλεκτικής μνήμης τύπου Παπακωνσταντίνου, θα φάω τα μουστάκια μου!

Φωτό από την εποχή που η Elizabeth έπαιζε σε κανονικές ταινίες…

— Στα κομιξοκινηματογραφικά νέα της εβδομάδας, η Elizabeth Olsen θα ενσαρκώσει την Scarlet Witch, στο επερχόμενο THE AVENGERS: AGE OF ULTRON. Κρίμα, γιατί είναι πραγματικά καλή ηθοποιός και στενοχωριέμαι που δεν πρόκειται να παρακολουθήσω τουλάχιστον δύο ταινίες της τα επόμενα χρόνια. (Θα προηγηθεί το GODZILLA.)

— Γελάω και μόνο που το σκέφτομαι, αλλά αν αυτή η κυρία πήγαινε να ζήσει στη Σουηδία, είναι πιθανό να τη λιθοβολούσαν! (Ζητάω προκαταβολικά συγνώμη… You know.)

— Γαμώ τις δουλειές και τα τρεχάματα, γαμώ! Η Sandra ήρθε, αλλά εγώ δεν έχω προλάβει να την δω ακόμα!!! (Μέχρι την Τρίτη το αργότερο, το υπόσχομαι…)

Ένα από τα 4-5 καλύτερα albums των 90s!

— Πράγματα που κάνουν τον κόσμο καλύτερο (εκτός της Marion Cotillard, φυσικά), in random order:  Η εκπληκτική ηθοποιός Jessica Chastain, το απολαυστικό κατασκεύασμα που ονομάζεται Dr. Pepper, το μουσικό αριστούργημα των Smashing Pumpkins MELON COLLIE AND THE INFINITE SADNESS, η υπέροχη τέταρτη σεζόν του WHITE COLLAR, ο super-cool παίκτης του MLB, Andrew McCutchen. (To be continued…)

— Έφτασε, όμως, για μια ακόμη φορά, η ώρα να σας αποχαιρετίσω, γιατί είμαι βέβαιος ότι με βαρεθήκατε ήδη πολύ περισσότερο απ’ όσο σας βαρέθηκα εγώ (well…). Anyway, καλό κουράγιο και τα λέμε ξανά σε δυο βδομάδες. Μέχρι τότε, με λίγη τύχη (για μας που κάτι τέτοια περιμένουμε να τα βάλουμε στις στήλες μας), μπορεί να έχει γίνει καμιά ισχυρή σεισμική δόνηση και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου να βρει την ευκαιρία να δηλώσει πως μόλις και μετά βίας θυμάται τον σεισμό του ’81…