WRAITH: WELCOME TO CHRISTMASLAND

Writer: Joe Hill
Artist: Charles Paul Wilson III
IDW

Σαρκοφάγα παιδάκια, ένα λούνα παρκ – όχι όπως τα άλλα – και ένας οδηγός που θα οδηγήσει ανυποψίαστους ενήλικες στα καζάνια της κολάσεως. Μάλλον, δηλαδή. Δεν ξέρω πού ακριβώς θα πάνε, αλλά το σίγουρο είναι πως θα βρουν τραγικό θάνατο ανάμεσα στις σελίδες του WRAITH: WELCOME TO CHRISTMASLAND. Και δεν είναι μόνο ένα καινούριο comic από τον Joe Hill, αλλά και ένα prequel του NOS4A2, που δεν είναι comic. Είναι βιβλίο του Joe Hill!

Προσωπικά, το NOS4A2 δεν το έχω διαβάσει. Τώρα ίσως και να το διαβάσω. Να καταλάβω το όλο concept της ιστορίας. Όπως και να έχει, μέχρι και στο εξώφυλλο υπάρχει ο τίτλος, για τον λίγο πιο παρατηρητικό. Τέλος πάντων, μετά το εξώφυλλο έχουμε τα credits και μετά ανάβουμε τις μηχανές! Τις μηχανές ενός αυτοκινήτου, και συγκεκριμένα του Wraith από την Rolls Royce (έκανα την έρευνά μου). Βασικά, στο αυτοκίνητο δεν είμαστε εμείς επιβάτες. Επιβάτης είναι ένα μικρό κοριτσάκι, το οποίο τρέμει από τον φόβο. Μυξούλες και δάκρυα τρέχουν στο προσωπάκι του καημένου κοριτσιού. Και ο οδηγός, ο Charlie Marx, ούτε ένα χαρτομάντιλο δεν του δίνει. Ίσα-ίσα που πατάει και ένα αξιολάτρευτο κουνελάκι που είχε την ατυχία να βρίσκεται εκεί.

Το εκεί είναι η μέση του πουθενά, στη μέση της νύχτας. Και προορισμός η μαγική χώρα που ονομάζεται Cristmasland – όχι ακριβώς χώρα. Προϋπόθεση, όμως, για να φτάσει σώο σε αυτή τη μαγευτική χώρα είναι πως μέχρι το τέλος της διαδρομής πρέπει να έχει ένα πλατύ χαμόγελο. Και ας είναι μακριά από τους γονείς της και τους φίλους της. Αν θέλει όμως να παραμείνει ζωντανή, αυτό πρέπει να γίνει. Και για ελαφρύνει λίγο την ατμόσφαιρα ο Charlie Manx αρχίζει να αφηγείται την ιστορία της ζωής του. Για την οποία εγώ δε θα αναφέρω τίποτα εδώ, με εξαίρεση πως κάποτε ήταν και αυτός άνθρωπος. Κάποτε είχε ζωή μέσα του. Τώρα, ωσάν wraith, εννοώντας φάντασμα – ναι, φίλε αναγνώστη, διπλή σημασία – εκπληρώνει θανατηφόρες κούρσες σε διεφθαρμένους, κυρίως, ενήλικες.

Αυτά για το τρομαχτικό και αιματοβαμμένο comic. Γιατί έχει πολύ αίμα. Συνοψίζοντας, λοιπόν, θα μπορούσα να πω πως είναι ένα πολύ ικανοποιητικό scary comic και από σενάριο και από σχέδιο, από τον Charles Paul Wilson III. Το οποίο ταιριάζει απίστευτα σε αυτή την περίεργη ιστορία. Είναι και από μόνο του περίεργο και ιδιαίτερο. Και πολύ κόκκινο. Είπαμε, πολύ αίμα. Η ιστορία, από την άλλη, αν και ήταν πολύ ωραία, με ανατρίχιασε και λίγο, έβγαλε όλο το background του οδηγού, που φαίνεται κύριος ρόλος, στο πρώτο issue.

Είναι όμως και mini series, οπότε μπορεί και να ήταν σωστή η κίνηση του συγγραφέα. Αλλά και πάλι με προβληματίζει η εξέλιξη της ιστορίας, έστω και λίγο. Εκεί είμαι επιφυλακτική. Παραμένει όμως ενδιαφέρον και σας παραδίδει πραγματικό τρόμο. Κάτι που προσωπικά μου αρέσει – ελπίζω και σε εσάς!