RANDOM THOUGHTS 08-12-13

Καλώς ήρθατε, για μια ακόμη φορά, στο red-headed stepchild των στηλών του Comicdom. Το ότι κάθεστε Κυριακάτικα και διαβάζετε ένα post που ελάχιστη σχέση έχει με τα comics, σε ένα site που υποτίθεται πως είναι αφιερωμένο στα comics, λέει πάρα πολλά πράγματα για εσάς – τα περισσότερα όχι καλά!

Δεν έχει άλλη εισαγωγή, γιατί ακόμη προσπαθώ να συνέλθω από την υπερβατική εμπειρία του GRAVITY. Πάρτε μια φωτογραφία της θεάς από το Παρίσι και προχωρήστε παρακάτω…

— Όπως θα καταλάβατε, λοιπόν, από την εισαγωγή, είδα επιτέλους το GRAVITY! Η αλήθεια είναι πως τα λόγια περιττεύουν! (Αλλά πότε με εμπόδισε αυτό;) Πρόκειται για μια από τις σπουδαιότερες ταινίες που έχω δει τα τελευταία χρόνια και σίγουρα ένα σημαντικό βήμα μπροστά, όσον αφορά στις δυνατότητες του κινηματογράφου, όχι μόνο στο “στεγνά” τεχνικό κομμάτι, αλλά κυρίως στο τι μπορεί να κάνει η εφαρμογή αυτών των νέων τεχνοτροπιών και μεθόδων, στην υπηρεσία της αφήγησης και της αποτύπωσης ιδεών, σκέψεων και συναισθημάτων. Πολλά μπράβο στον τρισμέγιστο Alfonso Cuaron, που μας έδωσε το πρώτο αριστούργημα της φετινής κινηματογραφικής χρονιάς! (Και ναι, η Sandra τα έσπασε ποικιλοτρόπως – αλλά αρνούμαι να απαντήσω αν ήταν καλύτερη από την Blanchett στο BLUE JASMINE…)

— Θα συνεχίσουμε με μια από τις χειρότερες εμπνεύσεις που έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό: Η δημοφιλής τηλεοπτική σειρά HOW I MET YOUR MOTHER θα αποκτήσει spin-off με τίτλο HOW I MET YOUR DAD. Δε νομίζω πως το λεξιλόγιό μου είναι αρκετά πλούσιο για να εκφράσω το πόσο εξωφρενικά κακή μου φαίνεται αυτή η ιδέα…

— Μια από τις πιο δυσάρεστες ειδήσεις των τελευταίων ημερών, ήταν φυσικά ο θάνατος του Paul Walker σε αυτοκινητικό δυστύχημα. Δεν μπορώ να πω ότι υπήρξα fan του “ηθοποιού Paul Walker”, αλλά πάντα μου ήταν εξαιρετικά συμπαθής ο “άνθρωπος Paul Walker”. Σε όλες τις συνεντεύξεις και τις δημόσιες εμφανίσεις του, έβγαζε μια απλότητα και μια εντελώς αντι-σταρ ποιότητα, που η αλήθεια είναι πως σπανίζει στο Χόλιγουντ. Σου έδινε πάντα την εντύπωση πως ήταν αυτό που λέμε πολύ καλό παιδί (κανονικά, όχι σαν τον Ρέμο και τον Πλούταρχο). Με όλα αυτά που έχουμε μάθει στις ημέρες που ακολούθησαν το δυστύχημα, όπως τη φιλανθρωπική του δράση, τις σιωπηλές καλές πράξεις που έκανε για άγνωστους ανθρώπους, το πόσο τον αγαπούσαν και τον εκτιμούσαν οι φίλοι και συνάδελφοί του (ακόμη και οι απλοί γνωστοί), αλλά και την εξαιρετική σχέση που είχε με την κόρη του, η είδηση του θανάτου του γίνεται ακόμη πιο τραγική…

— Για να ελαφρύνουμε (πολύ όμως!) το κλίμα, σας παραθέτω μία ακόμη απόδειξη πως ο William Shatner είναι ο πιο cool άνθρωπος του πλανήτη!

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=8t2dwPTnsyA[/youtube]

— Σύμφωνα με όλα τα έγκυρα δημοσιογραφικά comics sites, η Gal Godot (της οποίας το όνομα δεν μου έλεγε απολύτως τίποτα πριν από αυτή την είδηση) θα υποδυθεί την Wonder Woman στο επερχόμενο SUPERMAN/BATMAN. Συγνώμη κιόλας, αλλά μήπως είναι πάαααααααρα πολύ αδύνατη για το ρόλο; (Θα μου πείτε, “Τί σε νοιάζει εσένα; Αφού δεν θα δεις την ταινία.” Και δίκιο θα ‘χετε…)

— Αναρωτιόσασταν πάντοτε για το πως είναι οι αποθήκες του Amazon; You’re welcome.

— Ένα πράγμα που με εκνευρίζει πάρα πολύ (κατά το “You Know What Really Grinds My Gears” του Peter Griffin) είναι οι άνθρωποι που ακούν μόνο ένα είδος μουσικής (συνήθως μαζί με τα όποια παρακλάδια του). Με αυτόν τον τρόπο, στερούν από τα αυτιά, το μυαλό και την ψυχή τους, τη δυνατότητα να απολαύσουν τα εκατοντάδες αριστουργήματα που (αδιαμφισβήτητα!) υπάρχουν σε όλα τα υπόλοιπα είδη, τα οποία απορρίπτουν μετά βδελυγμίας. Και η πλάκα είναι πως αυτό συμβαίνει ΜΟΝΟ με τη μουσική! Ακόμη και στα comics, όπου υπάρχουν οι hardcore αναγνώστες υπερηρωικών, οι περισσότεροι από αυτούς είναι πιο διαλλακτικοί και συνήθως, κάποια στιγμή, αποφασίζουν (συχνά με την προτροπή φίλων) να κάνουν το branch out και σε άλλα πράγματα. Στη μουσική, όμως, υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που ακούν μόνο metal, ή μόνο ρεμπέτικα, ή μόνο britpop, ή μόνο σκυλάδικα, ή μόνο electronica, ή μόνο κλασική. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ μπορώ να απολαύσω εξίσου το “One” των Metallica, τη “Μαύρη Φόρντ” του Χατζιδάκι, το “Suds And Soda” των dEUS, την “Τοκκάτα Και Φούγκα σε Ρε Ελάσσονα” του Bach, και το “Eternal Flame” των Bangles! Και πάρτε το video clip του τελευταίου, έτσι για να θυμηθώ και τον πρώτο εφηβικό μου έρωτα…

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=PSoOFn3wQV4[/youtube]

— Στην πιο cool (αλλά συγχρόνως και ελαφρώς ανησυχητική) είδηση των ημερών, ο παραγωγός του FLIGHT CLUB, Arnon Milchan, παραδέχτηκε πως ήταν κατάσκοπος που βοηθούσε τις μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ! Νομίζω πως το ακρωνύμιο “WTF?” βγήκε για κάτι τέτοιες αποκαλύψεις…

— Confession time. Τον τελευταίο καιρό, παρακολουθώ πολύ HERE COMES HONEY BOO-BOO. Το βρίσκω τρομερά διασκεδαστικό, και, παραδόξως, όχι με την ίδια λογική που βρίσκω διασκεδαστικό το JERSEY SHORE (βλέπω ηλίθιους ανθρώπους να ξεφτιλίζονται – bwa-ha-ha!), αλλά με ιδιαίτερη συμπάθεια για τους πρωταγωνιστές του συγκεκριμένου ριάλιτι. Υπάρχει κάτι πραγματικά γοητευτικό σε αυτούς τους απλούς και αγνούς ανθρώπους, που δεν έχουν κανένα pretention σπουδαιότητας ή μεγαλείου, και αντιμετωπίζουν με χαμόγελο τη ζωή. Αυτό που με “αγγίζει” περισσότερο (και είναι ιδιαίτερα σημαντικό, μετά από τα τόσα πολλά πρότυπα δυσλειτουργικών οικογενειών που προσπαθεί να μας περάσει η τηλεόραση – εγχώρια και διεθνής), είναι πως τα μέλη της οικογένειας της June Shannon είναι πραγματικά αγαπημένα μεταξύ τους και στηρίζουν απόλυτα ο ένας τον άλλο. Δεν ξέρω αν θα χαρακτήριζα την οικογένεια Shannon-Thompson “πρότυπο”, αλλά σίγουρα δεν είναι αντιπαράδειγμα! (BTW, συμφωνώ με τα περισσότερα από όσα γράφονται σε αυτό το άρθρο.

— Ένας φίλος σε ένα message board που συχνάζω, έκανε πρόσφατα την εξής ενδιαφέρουσα επισήμανση: “Our children will never have the (FUN!) experience of setting foot in a video store. They might not even know what one is (and will make fun of us for it)”. Εγώ παιδιά δεν έχω (και δεν προτίθεμαι να αποκτήσω – εξάλλου, η Suzanna, η Vicki, η Debbi και η Micki είναι πολύ μεγάλες για να τεκνοποιήσουν), αλλά fuck, I feel old!

— Δεν είμαι σίγουρος τι με ενοχλεί περισσότερο, στο παρακάτω video. Μάλλον τα πάντα!

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=R7AXBOT8KzU#t=90[/youtube]

— Ο πιο ομιλητικός και κοινωνικός ερημίτης στην ιστορία του σύμπαντος, μίλησε στον GUARDIAN επί παντός επιστητού (μπορώ να “κλισεδιάζω” like the best of them), αλλά εγώ θα σταθώ στο γεγονός ότι βρίσκει την επιτυχία ταινιών όπως το AVENGERS, ανησυχητική, γιατί οι υπερήρωες του σήμερα δεν είναι αυτοί που ήταν κάποτε και δεν απευθύνονται σε παιδιά, ενώ είναι γελοίο να πηγαίνουν όλοι αυτοί οι σαραντάρηδες να βλέπουν τέτοιες ταινίες με χαρακτήρες οι οποίοι θα έπρεπε να απευθύνονται σε παιδιά. Ή κάτι τέτοιο… περίπου. (Θα παραδεχτώ ότι γράφει καλύτερα απ’ ότι “συναντευξιάζεται”.) Δεν μπορώ να πω ότι διαφωνώ απαραίτητα με το γενικότερο sentiment αυτών των δηλώσεων, αλλά από την άλλη, εγώ δεν είμαι συν-υπεύθυνος για την αδικαιολόγητη και αχρειάστη ενηλικίωση των υπερηρώων, οπότε στη δική μου περίπτωση δεν τρέχει η υποκρισία από τα μπατζάκια…

— Ο Paul Sheehan του GoldDerby παίρνει το βραβείο του βλάκα της εβδομάδας, καθώς αναρωτιέται αν θα είναι προσβλητικό για την Jennifer Lawrence να διεκδικήσει το Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου (για το AMERICAN HUSTLE του David O. Russell), μόλις ένα χρόνο μετά το Όσκαρ Α’ Ρόλου που πήρε για το SILVER LININGS PLAYBOOK (του ίδιου σκηνοθέτη). Ναι, είναι μεγάλη προσβολή για μια κοπέλα που μόλις έκλεισε τα 23 να πάρει τρίτη υποψηφιότητα και δεύτερο βραβείο από την Ακαδημία. Είμαι βέβαιος πως θα κάνει μεγάλο κακό στην καριέρα της…

— Nerd fight! Nerd fight! NERD FIGHT!!! Ο Jonathan Hickman και ο Tom Brevoort διαφωνούν για το αν το τεύχος AVENGERS #24.NOW (seriously?) είναι καλό “jumping on” point ή όχι. Δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα το θέμα, αλλά σε μια διαφωνία ανάμεσα στον συγγραφέα του τεύχους και έναν editor-φερέφωνο της εκδοτικής, τείνω να πιστέψω τον πρώτο και θέλω να πιστεύω πως δεν είμαι ο μόνος. (Η πίστη μου στην ανθρωπότητα δεν έχει εκλείψει παντελώς – τουλάχιστον όχι ακόμα!)

— Η λίστα με τις χώρες που δεν θα ήθελα ποτέ να ζήσω, επειδή διαφωνώ κάθετα με τον τρόπο που οι κυβερνήσεις και οι πολίτες τους αντιμετωπίζουν τα πραγματικά σοβαρά ζητήματα της εποχής μας και τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα εν γένει, μεγάλωσε λίγο ακόμα.

— Η ειδησεογραφία είναι πολύ περίεργο πράγμα. Ξαφνικά, διαβάζεις κάτι ΕΝΤΕΛΩΣ ΕΞΩΦΡΕΝΙΚΟ που σε κάνει να θέλεις να βγεις από τα ρούχα σου. Λίγες μέρες (ή και ώρες) μετά, διαβάζεις τη διάψευση, υπό τη μορφή του “συγνώμη λάθος”, και θέλεις ΠΑΛΙ να βγεις από τα ρούχα σου! (Το ξεβράκωμα, μια φορά, δεν το γλιτώνεις…)

— Ότι το μορφωτικό επίπεδο, παγκοσμίως, είναι στα τάρταρα, είναι κάτι που ασφαλώς το γνώριζα ήδη. Αλλά πάντα υπάρχουν πράγματα που με εκπλήσσουν, όπως, για παράδειγμα, φοιτητές του πολυδιαφημισμένουν Πανεπιστημίου Harvard, που δυσκολέυονται να απαντήσουν στην ερώτηση “ποιά είναι η πρωτεύουσα του Καναδά;”! (Παρεμπιπτόντως, την απάντηση στη συγκεκριμένη ερώτηση εγώ την είχα μάθει στην Τετάρτη ή Πέμπτη Δημοτικού και παρά τις άχρηστες πληροφορίες με τις οποίες γέμισα το σκληρό δίσκο του εγκεφάλου μου, εδώ και σχεδόν τρεις δεκαετίες, δεν την έκανα overwrite, παρ’ όλο που δεν έχω τον Καναδά “καπέλο”…)

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=r0fdYhgJIeE[/youtube]

— Στον διαρκή ανοιχτό διαγωνισμό για τον χειρότερο άνθρωπο του πλανήτη, η πρώτη υποψηφιότητα, για αυτή την εβδομάδα, έρχεται από την Dayna Morales, η οποία υποψιάζομαι πως μάλλον πρέπει να είναι πολύ ηλίθια για να καταλάβει πόσο κακό έκανε με την μαλακία της.

— Το ότι λατρεύω την Jennifer Lawrence, ασφαλώς, δεν είναι είδηση. Το ότι δεν θα πάω να δω το CATCHING FIRE, όμως, ίσως και να είναι. Sorry, αλλά το πρώτο HUNGER GAMES μου είχε φανεί ανυπόφορο, από πολλές απόψεις, και δεν μπορώ να φανταστώ πόσα πράγματα μπορεί να έχουν αλλάξει για να μου αρέσει περισσότερο (αρκετά ώστε να μην κλάψω τα λεφτά και το χρόνο μου) το δεύτερο. Συγχαρητήρια, πάντως, στη Jennifer, αλλά και στους υπόλοιπους συντελεστές της ταινίας, γιατί τα έσπασε στο Box Office – τόσο μάλιστα που οδήγησε τη φιλενάδα μου, Heidi MacDonald, να αναφωνήσει πως πλέον ξέρουμε ότι μια action ταινία με γυναίκα πρωταγωνίστρια μπορεί να κάνει δυνατό “άνοιγμα” . Εμμ, Heidi, αυτό το ξέραμε και από το πρώτο HUNGER GAMES. (Μνήμη χρυσόψαρου αυτή η κοπέλα. Τσκ-τσκ…)

— Η δεύτερη υποψηφιότητα στον διαγωνισμό για τον χειρότερο άνθρωπο του κόσμου, έρχεται από την CEO της Archie Comics, Nancy Silberkleit, η οποία αποκλείεται να είναι ηλίθια, αλλά είναι σίγουρα μεγάλη αρχίδω! (Δεν είπα “μουνόπανο”, για να μη με αποκαλέσουν σεξιστή ή/και μισογύνη.)

— Random Misandry Alert! Το ότι η Silberkleit είναι εξίσου σεξίστρια με τον Howard Stern, βέβαια, δεν εμπόδισε την πολυαγαπημένη μου, Heidi MacDonald, να γράψει την απείρου κάλλους φράση “however new claims are that Silberkleit used the word “penis” to refer to her male employees, which is harassment, but no butt grabbing”. Αυτό, για όσους έχουν ασθενή μνήμη, από τον ίδιο άνθρωπο που στην υπόθεση του πέφτουλα Brian Wood, δεν μπήκε σε διαδικασία να κάνει διαχωρισμούς ανάμεσα σε λεκτικό και σωματικό harassment. Συμπέρασμα: οι γυναίκες μπορούν να θίγονται όταν τους την πέφτουν άγαρμπα, ενώ οι άντρες πρέπει να περιμένουν να τους πιάσουν τον κώλο πρώτα. Duly noted, Heidi.

— Πράγματα που κάνουν τον κόσμο καλύτερο (εκτός της Marion Cotillard, φυσικά), in random order: Το GRAVITY (naturally), η Christina Hendricks (σχεδόν παιδούλα) στο video clip του “One Hit Wonder” των Everclear, η απίστευτη γενναιοδωρία του μακαρίτη εκατομμυριούχου Jack McDonald, η υπέροχη (για περισσότερους από έναν λόγους) Jamie Alexander, ο τρομερός πιτσιρικάς μπασκετμπολίστας Γιάννης Αντετοκούνμπο, η εκπληκτική, εκθαμβωτική, ανυπέρβλητη Liza Minnelli στο CABARET, οι Bangles. (To be continued…)

— Αυτά για σήμερα. Σας αφήνω με ένα ακόμη video των τεσσάρων υπέροχων κοριτσιών από την Καλιφόρνια, επειδή είμαι γενικά σε “Bangles-mode” αυτή την περίοδο. (Υπόσχομαι την επόμενη φορά να έχω τουλάχιστον Bad Religion ή Dead Kennedys, για να μη με πείτε και φλώρο.)

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=1VAe_gCBDmI[/youtube]