MARKET WATCH: Κόλπο Γκρόσο Με Στημένα Βελανίδια

Καλώς ήρθατε, για μια ακόμη φορά, στον high class κουμπάρο των στηλών του Comicdom. Το ότι κάθεστε Τεταρτιάτικα και διαβάζετε ένα απίστευτα ενδιαφέρον post, που έχει άμεση σχέση με τα comics, σε ένα site που υποτίθεται πως είναι αφιερωμένο στα comics, λέει πάρα πολλά πράγματα για εσάς – είστε συμπαθητικοί άνθρωποι!

(Δεν είχα άλλη εισαγωγή και είπα να κλέψω τις ασυναρτησίες του Σακαρίδη, αλλά πιστεύω πως το πήγα σε άλλο level. Πάρτε μαθήματα!)

WTF? News

Ανέκαθεν διαφωνούσα με τη “χρήση” του Kickstarter (ή του Indiegogo) από επώνυμους καλλιτέχνες ή/και, κυρίως, εκδοτικές μεγάλου βεληνεκούς. (Ναι, και η Fantagraphics εκεί ανήκει.) Δεν το θεωρώ ηθικό ως προς τους κατά πολύ λιγότερο γνωστούς και εμπορικούς συναδέλφους τους, που ενώ μπορεί να έχουν ένα πολύ καλύτερο project προς funding, συχνά τους τρώει η μαρμάγκα, επειδή κάποιος superstar θέλει να αυτοεκδώσει μια δική του ιδέα, την οποία θα εξέδιδε κάποια Image, IDW, ή Dark Horse, αν το ζητούσε, και που, ούτως ή άλλως, μετά από κάποιους μήνες, αυτό κάνει. Ο αναγνώστης, συνήθως, προτιμά τη δεύτερη λύση, γιατί έχει υπογραφή από τον σουπερσταρ και σκιτσάκια από τους επίσης καταξιωμένους φίλους του. Όχι fair play, για μένα.

Κάτι παρόμοιο, αν και όχι ακριβώς το ίδιο, ήταν και το Kickstarter για το ντοκιμαντέρ THE IMAGE REVOLUTION, που ασχολείται με τη δημιουργία της εκδοτικής Image Comics και το πώς αυτό αποφασίστηκε από τους πρωταρχικούς έξι καλλιτέχνες. Το ποσό που ζητούσαν ήταν 11 χιλιάρικα, τα οποία οριακά ξεπέρασε ($11.130), ενώ κανείς θα περίμενε πολύ καλύτερα αποτελέσματα. Ποια ήταν τα λάθη;

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=yM3-9JmLqso[/youtube]

Καταρχάς, δεν είχε απλό contribution pledge. Του ενός ή των δύο δολαρίων, για να δείξεις την υποστήριξή σου στην ταινία. Κατά δεύτερον, τα βιβλία ή DVDs που δίνονταν σαν bonus, στα πολλά λεφτά, δεν είχαν ανάλογο value for money. Μιλάμε για αναλύσεις και πραγματείες σε εξειδικευμένα comic… stuff, που έχουν ακόμη περισσότερο συγκεκριμένο (και περιορισμένο) κοινό, λόγω της θεματολογίας τους. Τα οποία είναι κυρίως εκδόσεις της εταιρίας που ζητάει το funding, και που τα βρίσκεις, στην αγορά, στο 1/3 της τιμής τους, επειδή δεν πουλάνε.

Που και πάλι, σε pledges κάτω των $250.00, μπορούσες να επιλέξεις μόνο ΤΡΙΑ από τα βιβλία, ενώ το μεγάλο eye candy στα $500.00, ήταν ένα τηλεφώνημα από τον πολύ διάσημο σκηνοθέτη! Εκατόν ενενήντα εννέα backers, λοιπόν, και εδώ που τα λέμε απορώ πώς βρέθηκαν ακόμη κι αυτοί.

Simon Said

Ο ρόλος του Simon, αυτή τη φορά, ανήκει στον superstar Marvel writer Jonathan Hickman, ο οποίος, σε συνέντευξή του στο CBR, δήλωσε πως το “Point Now” στον δικό του τίτλο AVENGERS #24, μόνο “jumping on” point δεν είναι.

“It’s a terrible jumping-on point. I don’t think I’ve written an issue 20-something of anything that I’ve done that is a good jumping-on point. With the way you can download all the books now and everything is collected in trades, I’m not even sure I buy into the validity of the argument that every issue should be able to be read as if it was somebody’s first issue. That, of course, may be a complete construct to prop up my inability to do that. [Laughs] So yeah, it’s a terrible jumping on point…”

Με βάση τη λογική που φτιάχνονται οι ιστορίες ώστε να χωρούν σε TPBs, ο Hickman διαφωνεί – υποθέτω – με την όλη τακτική  του “point one” που εδώ και καιρό ακολουθεί η Marvel. Ουσιαστικά, η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση: τα 0.1 τεύχη, συνήθως ενδιάμεσα σε ongoing σειρές, λειτουργούν κυρίως ως intros για την επόμενη, ή τη μεθεπόμενη ιστορία του εν λόγω τίτλου. Από την πλευρά της εταιρίας, αυτό είναι ένα καλό σημείο, ώστε ο νέος αναγνώστης να εισέλθει σε μία σειρά που ήδη έχει ολοκληρώσει ένα κεφάλαιο, σε αρκετά προχωρημένο τεύχος (well, συνήθως τουλάχιστον), και να ξεκινήσει να διαβάζει χωρίς να έχει κενά. Στην πραγματικότητα, βέβαια, κι εφόσον το continuity είναι υπαρκτό και το starter σημείο που θεσπίζει η εκδοτική δεν είναι παρά ένα επόμενο chapter, τα 0.1 issues είναι ένα απλό κόλπο marketing, που απλά μπερδεύει την αρίθμηση. Είτε ονομάζεις το MAGNIFICENT AVENGERS #24.1 είτε #25, δεν αλλάζει κάτι ουσιαστικό: η ιστορία που διηγείται το τεύχος θα υπήρχε – αναγκαστικά – ούτως ή άλλως.

Τέλος, το ότι τα “point one” τεύχη δεν έχουν κανέναν αντίκτυπο στις πωλήσεις (ουσιαστικά, ποτέ δεν είχαν), θα έπρεπε να ήταν μια καλή ένδειξη ότι πρέπει να σταματήσει, κάποια στιγμή, αυτή η “αχρηστίλα”.

 

Πριν ο κόκκορας λαλήσει τρεις φορές, τελικά θα ανοίξουμε μια κατηγορία για ελληνικά νέα, γιατί μαζεύονται πολλά ξαφνικά. On and Off, φυσικά, γιατί εγώ μπορεί να λέω, αλλά τα Χριστούγεννα είναι μέρες αγάπης και κανένας δεν τσακώνεται (λέμε τώρα). Οπότε ξεκινάμε με το τυπικά πρώτο…

Success Story #1

Όταν η εκδοτική σου κίνηση έχει πέσει πολύ τελευταία και καταλήγεις να βγάζεις ένα graphic novel το… ποσόμηνο, ίσως λόγω κρίσης, ίσως λόγω μαζικών παραιτήσεων απλήρωτων υπαλλήλων και πάλι λόγω κρίσης, οφείλεις τουλάχιστον να το προσέχεις λίγο περισσότερο, ειδικά στο εξώφυλλο. Όχι τίποτε άλλο, αλλά για να κρατήσεις ένα status.

Έτσι, λοιπόν, η Anubis έβγαλε πριν κάποιες μέρες το BATMAN: GOTHAM BY GASLIGHT, των Brian Augustyn και Mike Mignola, το οποίο θεωρείται ως το πρώτο Elseworlds story. Το comic κυκλοφόρησε στην Αμερική το 1989, και μάλιστα μετέπειτα reprints έχουν το Elseworlds logo. Η Anubis εξέδωσε το πιο πρόσφατο – με βάση το λογότυπο της DC – reprint του 2013, μεταφράζοντας τον υπέρτιτλο “A Tale Of The” (Batman), στον υπότιτλο “Ιστορίες Από Το Παρελθόν”, κάτι εντελώς άκυρο και misleading. Το “Παρελθόν”, ναι, αλλά “άλλου” Batman, “άλλης” Γης και, συγκεκριμένα, της Earth-1889 (ναι, πρωτότυπο, το ξέρω). Sorry, αλλά εγώ το θεωρώ σημαντικό, ειδικά εφόσον το εξώφυλλο μπορεί να παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στις αρχικές πωλήσεις.

Success Story #2

Επειδή ακούω, πολύ συχνά τελευταία, μία παρανόηση, να παραθέσω μια διευκρίνιση: Η Μαμούθ Κόμικς Δεν έχει πλέον δικό της μαγαζί. Είχε δημιουργήσει, πριν 10 χρόνια περίπου, τα μαγαζιά Comicon, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, αλλά στην συμπρωτεύουσα έκλεισε, και το αθηναϊκό πουλήθηκε σε ιδιώτη, ο οποίος καμία σχέση δεν έχει με την εκδοτική Μαμούθ. Απλά, πήρε πακέτο μαγαζί-υλικό-όνομα (με προσθήκη της λέξης “shop”) και το μόνο που παρέμεινε ίδιο είναι η ταμπέλα. Μάλιστα, εκδίδει και κάποια δικά του comics, πολύ μικρού τιράζ, ως εκδόσεις Ρενιέρη.

Success Story #3

Επειδή είμαι εμπαθής, κι επειδή ο συνεκδότης του ελληνικού 11τομου STORM (εκδόσεις Esperos Comics) μας υπογράμμισε, στα σχόλια του προηγούμενου installment, πως ουδέποτε είχε υποσχεθεί την ολοκλήρωση της σειράς, σε όσους πλήρωσαν την ολοκληρωμένη σειρά προκαταβολικά…

Θα σταματήσω κι εγώ να τον συκοφαντώ, και να επιμένω πως άλλα λέει κι άλλα κάνει…

 

Prince Variant

Με αφορμή το σημερινό SIMON SAID, αφιερώνουμε την κατηγορία αυτή στα variant covers του AVENGERS #024.NOW, τα οποία αποτίνουν φόρο τιμής σε σημαντικά εξώφυλλα του παρελθόντος των X-Men και των Avengers!

 

Art-O-Matic

Τί τραβάνε κι αυτοί οι κακόμοιροι οι editors… Όχι μόνο από τον κάθε πικραμένο σχιζοφρενή, που έχει βάλει σκοπό της ζωής του να γράψει το UNCANNY AVENGERS, με κάθε τρόπο, αλλά κι από τις συνεχείς επιθέσεις που δέχονται από εξαγριωμένους, πολλές φορές για μαλακίες, fans.

Ένα πολύ ενδιαφέρον παράδειγμα, είναι μία πρόσφατη φωτογραφία που ανέβασε ο Jim Lee στο Instagram, που όπως θα δείτε κι εσείς, πρόκειται για ένα rejection letter από τον submission editor της Marvel, Eliot R. Brown. Για την ακρίβεια, είναι το πρώτο R.L. που έλαβε ο φίλος μας ο Jim, κάτι για το οποίο είναι υπερήφανος και απόλυτα σύμφωνος, όπως το σχολιάζει και ο ίδιος: “Not to be outdone, my first Marvel rejection letter from then submissions editor Eliot Brown (who was dead on btw).”

Και αμέσως μετά, ανοίξαν οι πύλες της Κολάσεως – καλά, ίσως υπερβάλω λιγάκι – και ορδές φανατισμένων “Τζιμλιακών” έπεσαν να φάνε διαδικτυακά τον κύριο Brown. Από ειρωνικά σχόλια, τύπου “έπρεπε να βάλει ένα smiling face στο τέλος”, μέχρι νταλικεροβρισίδι! Φανταστείτε, δηλαδή, να μην είχε σχολιάσει κι ο ίδιος ο Lee, τί θα γινόταν!

 

Elevator Action

Επειδή το ‘χουμε αφήσει λιγάκι αυτό το κομμάτι, σήμερα θα κάνουμε μια μικρή Top Five λίστα, με τα βασικότερα λάθη επενδυτικών κινήσεων σε modern comics.

1. Αγοράζουμε το πρώτο τεύχος της πολυδιαφημιζόμενης καινούργιας “top dog” σειράς της Marvel (βλέπε UNCANNY AVENGERS) και ΜΟΝΟ αυτό, γιατί είναι Νο #1 και “δε θυμάσαι πόσο είχε πάει το Ultimate Spider-Man #1;”

2. Αγοράζουμε τα πρώτα τεύχη του νέου Elseworlds Universe της Marvel/DC, γιατί “δε θυμάσαι πόσο είχαν πάει τα πρώτα τεύχη του Ultimate Spider-man;”

3. Αγοράζουμε την καινούργια σειρά που θα κάνει στην Image ο Χ υπερκαταπληκτικός σουπερστάρ, γιατί “είναι indie και κανένας άλλος δε θα την έχει πάρει χαμπάρι”.

4. Αγοράζουμε το δεύτερο volume της μίνι σειράς, της οποίας η πρώτη ιστορία έχει τώρα γίνει απλησίαστη.

5. Αγοράζουμε το Walking Dead από… τώρα, γιατί τα πρώτα 10 τεύχη είναι πανάκριβα.

 

And Now… Something Completely Different

Που δε θα έχουμε κι αυτή τη φορά, κυρίως γιατί βαριέμαι, αλλά υπόσχομαι στο επόμενο, εορταστικό MARKET WATCH, να αναλύσουμε πολύ ενδιαφέροντα πράγματα (συν κάτι άλλες ελληνικές γκρίνιες της comic κοινότητας). Προς το παρόν, η διάθεση είναι… meh.