Panels Τhat Αlways Work

Μου αρέσει πάρα πολύ όταν μαθαίνω μυστικά και αλχημείες σχεδιαστών-γιγάντων. Όταν αυτά συνοδεύονται και από ολόκληρο ζουμερό παρασκήνιο, τότε πιστεύω πως έχω στα χέρια μου το θέμα του επόμενου άρθρου μου. Αγαπητοί αναγνώστες του Comicdom, σας παρουσιάζω τα panels που πάντα δουλεύουν.

Ο Wally Wood αγωνίστηκε να είναι όσο το δυνατόν πιο αποδοτικός στη συχνά χαμηλής αμοιβής δουλειά του (work-for-hire). Με τον καιρό δημιούργησε μια σειρά με τεχνικές layout, οι οποίες αποτελούνταν από σκίτσα σε χαρτί, τα οποία κολλούσε κοντά στο σχεδιαστήριο του. Αυτές οι ας πούμε, οπτικές του σημειώσεις, συγκεντρωμένες σε τρία φύλλα, θύμιζαν στον Wood και σε επιλεγμένους συνεργάτες του, στους οποίους έδειχνε τα σχέδια, διάφορα layouts και τεχνικές σύνθεσης οι οποίες θα μπορούσαν να καταστήσουν τις σελίδες ενδιαφέρουσες. Στην ίδια λογική ο Wood είχε κολλήσει και μία άλλη σημείωση για τον εαυτό του: “Ποτέ μην σχεδιάσεις κάτι που μπορείς να αντιγράψεις, μην αντιγράψεις κάτι που μπορείς να ιχνηλατήσεις, μην ιχνηλατήσεις κάτι που μπορείς να κόψεις και να κολλήσεις.”

Το 1980, το αυθεντικό τρισέλιδο του Wood με τα 24 panels δημοσιεύτηκε με την αρμόδια copyright σημείωση στο THE WALLACE WOOD SKETCHBOOK (Crouch/Wood 1980). Γύρω στο 1981, ο πρώην βοηθός του Wood, ο Larry Hama, editor τότε της Marvel , επικόλλησε φωτοτυπίες με τα copyrighted σχέδια του Wood σε μια σελίδα, τα οποία ονόμασε “Τα 22 panels του Wally Wood που πάντα δουλεύουν!!” (Με υπότιτλο: “Ή κάποιοι ενδιαφέροντες τρόποι να αποκτήσεις κάποια ποικιλία μέσα στα βαρετά panels όπου κάποιος χαζός writer έχει χαρακτήρες να κάθονται και να μιλούν σελίδα ανά τη σελίδα!”). Ο Hama άφησε έξω δύο από τα 24 panels, καθώς οι φωτοτυπίες του ήταν αχνές για να μπορέσουν να απεικονίσουν τα πιο άτονα σκίτσα. Ο Hama διένειμε το “κομψά απλό, πρωταρχικό ως βασικό storytelling” σε καλλιτέχνες του Marvel bullpen που με την σειρά τους τα έδωσαν σε φίλους και συνεργάτες. Τελικά, τα “22 panels” έκαναν τον γύρο στην πιάτσα, φθάνοντας κάθε καρτουνίστα ή επίδοξο comic book artist, καταφέρνοντας το δικό τους iconic status.

To 2006, o writer/artist Joel Johnson αγόρασε το κολάζ του Larry Hama σε δημοπρασία και το έκανε διαθέσιμο για ευρεία διανομή στο internet. Το 2010, η Anne Lukeman (Kill Vampire Productions) έφτιαξε μια ταινία μικρού μήκους, προσαρμόζοντας τα panels που πάντα δουλεύουν σε ένα film-noir style πειραματικό εγχείρημα με το όνομα 22 FRAMES THAT ALWAYS WORK. Ο καλλιτέχνης Rafael Kayanan δημιούργησε μια αναθεωρημένη εκδοχή των “22 panels” χρησιμοποιώντας πραγματικά σκίτσα, δημοσιευμένα σε comics του Wood. Το 2011, ο καρτουνίστας D.J. Coffman έκανε και τα 22 panels τατουάζ στο αριστερό του χέρι. Το 2006, ο καρτουνίστας και εκδότης Cheese Hasselberger έφτιαξε τα “CHEESE’S 22 PANELS THAT NEVER WORK”, με περίεργες καταστάσεις και γενικά φτωχές τεχνικές storytelling. Το 2012, ο παραγωγός του Cerebus TV, Max Southall, συγκέντρωσε υλικό και κυκλοφόρησε ένα ντοκιμαντέρ στο http://Cerebus.TV, με θέμα του τον Wally Wood. Περιείχε και τα 22 panels.

Πηγή: Wikipedia

Στο Youtube βρήκα ένα πολύ ωραίο βιντεάκι με την ενσάρκωση των panels. Τσεκάρετε το!

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=MIqhRztrQqM[/youtube]