TOP 200 COMIC BOOK COVERS: 60-51

Βρισκόμαστε μόλις μια ανάσα από τις 50 πρώτες θέσεις των καλύτερων εξωφύλλων comics ever, όπως τα ψήφισε η συντακτική ομάδα και οι συνεργάτες του Comicdom.gr, με μια δεκάδα αμιγώς αμερικανικών εξωφύλλων, και καλλιτέχνες όπως οι Gil Kane, John Cassaday, Barry-Windsor Smith, Jeff Smith, Bob Layton, Mark Buckingham, Mike Mayhew και Jack Kirby.

60. ASTONISHING X-MEN #2 (John Cassaday, August 2004, Marvel Comics)

Ο John Cassaday έκανε μερικά απο τα καλύτερα εξώφυλλα της καριέρας του στη σειρά ASTONISHING X-MEN. Η συγκεκριμένη σύνθεση για το δεύτερο τεύχος της σειράς δεσπόζει χάρη στο έντονο, σχεδόν φωσφορούχο μπλε και οι λίγες σταγόνες κόκκινου στο κέντρο της τραβάνε το βλέμμα. Τα μάτια της Emma Frost έχουν την κλασική εικονοποίηση της δύναμης των τηλεπαθητικών στα comics και – όπως ολόκληρο το εξώφυλλο – έχουν έντονο το στοιχείο του συμβολισμού. Βοηθάει τον Cyclops να “δει” ή τον ελέγχει σαν μαριονέτα; Σκιαγραφεί με επιτυχία αρκετά για την σχέση των δύο ηρώων και χωρίς να έχεις διαβάσει καν τις ιστορίες.

(Άκης Τριανταφύλλου)

59. THE AMAZING SPIDER-MAN #129 (Gil Kane, February 1974, Marvel Comics)

58. THE AMAZING SPIDER-MAN #700 (Pascal Garcin, February 2013, Marvel Comics)

Oι εικόνες που προκύπτουν από το σύνολο μικρότερων εικόνων ανέκαθεν ασκούσαν μια γοητεία πάνω μου. Όπως και στην περίπτωση του εξωφύλλου του επετειακού AMAZING SPIDER-MAN που μας ενδιαφέρει εδώ, πάντοτε υπάρχουν δεκάδες πράγματα να χαζέψεις. Και το γεγονός ότι οι μικρότερες αυτές εικόνες χρησιμοποιούνται για να δημιουργήσουν κάτι μεγαλύτερο, καθιστά εικονικό το συγκεκριμένο εξώφυλλο, όπως αρμόζει σε ένα τέτοιο τεύχος. Τέλος, δε μιλάμε για οποιεσδήποτε εικόνες, αλλά για σχέδια κάποιων εκ των πλέον σημαντικών artists που πέρασαν από τον τίτλο. Αν μπορούμε να πούμε πως κάποιο εξώφυλλο του τίτλου τα έχει όλα (τουλάχιστον από πλευράς ποσότητας και ποικιλίας), ε, τότε μιλάμε για αυτό του AMAZING SPIDER-MAN #700.

(Θωμάς Παπαδημητρόπουλος)

57. ASTONISHING X-MEN #9 (John Cassaday, March 2005, Marvel Comics)

Ένας από τους δημοφιλέστερους τη δεκαετία των 00s στο είδος του (cover artist βέβαια!) ήταν, φυσικά, ο John Cassaday. Οι λόγοι είναι εμφανείς και μαζεμένοι στο εξώφυλλο μιας σειράς που επανεκκίνησε το ενδιαφέρον των αναγνωστών για τους X-Men. Και αυτοί είναι το άρτιο σχέδιο, το ιδεατό στήσιμο και το πρωταρχικό concept. Η αισθητική μπαρόκ που εκβιάζει υποσυνείδητα ο Cassaday δεν γίνεται σε καμία περίπτωση προσποιητή, εφόσον πλαισιώνεται από μία γεύση στατικής δράσης τόσο έντονης, που ο αναγνώστης αρνείται να γυρίσει σελίδα.

(Σπύρος Ευάγγελος Αρμένης)

56. SOLAR MAN OF THE ATOM #5 (Barry-Windsor Smith, January 1992, Acclaim / Valiant)

Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος που να διαφωνεί ότι η καριέρα του BWS προσφέρει απλόχερα στιγμές εικαστικού μεγαλείου. Το εξώφυλλο του SOLAR MAN OF THE ATOM #5 είναι ακόμα μια επιβεβαίωση αυτού, καθώς μέσα σε μια, άρτια εικόνα, περικλείει και αφήγηση και συναίσθημα. Ένας άντρας κουρασμένος, αραγμένος χαλαρά σε μια καρέκλα παρατηρεί σκεπτικός, αλλά απαθώς, το αιωρούμενο κεφάλι απέναντί του. Σε αυτό αναγνωρίζει το παιδικό του ίνδαλμα και τον εαυτό του, κοιτάει στην ουσία το παρελθόν και το παρόν του και αναμετράται μαζί τους. Και το κεφάλι, σκεπτικό, τον μελετά εξίσου…

(Μυρτώ Τσελέντη)

55. BONE ONE VOLUME (cover a) (Jeff Smith, 2004, Cartoon Books)

Είναι όμορφο και λυπητερό την ίδια στιγμή. Από τη μία, ο Jeff Smith μας παρουσιάζει τον υπέροχο κόσμο που περιβάλλει τον Fone Bone, με τα δυνατά γκρίζα βράχια και το φωτεινό λυγερό δάσος. Από την άλλη, ο μικρός πρωταγωνιστής φαντάζει τόσο μόνος και χαμένος εκεί που κάθεται… Απίθανη αντίθεση που αποπνέει μια πολύ γλυκειά μελαγχολία. Σίγουρα με κάνει να θέλω να ανοίξω το comic, να μάθω την ιστορία του Bone και να τον παρηγορήσω και λιγάκι, ει δυνατόν.

(Ιλάειρα Μισιρλιάδη)

54. IRON MAN #128 (Bob Layton, November 1979, Marvel Comics)

To εξώφυλλο του IRON MAN #128 είναι από τα πιο χαρακτηριστικά της σειράς.  Γνήσιο τέκνο των 70s και του προβληματισμού για την κατάχρηση ουσιών, το “Demon In A Bottle” φέρνει τον Tony Stark αντιμέτωπο με το αλκοολισμό, όπως απεικονίζεται τόσο ανάγλυφα από τον Bob Layton. Ο Tony , σε κατάσταση απόσυρσης, καλείται να διαλέξει ανάμεσα στο ποτό και τον Iron-Man. Ή μήπως ο Iron-Man είναι εκείνος που τον οδήγησε σε αυτό το σημείο;

(Νίκος Λάμπρης)

53. FABLES #82 (Mark Buckingham, March 2009, DC Comics / Vertigo)

Το FABLES είναι από τα καλύτερα comics, κατά την ταπεινή άποψη αυτού του συντάκτη. Και το εξώφυλλο του 82ου τεύχους είναι ίσως το ομορφότερο. Κινηματογραφικό καδράρισμα (Jarmusch ίσως;) που λέει πολλά χωρίς να δείχνει τίποτα. Και τα χρώματα! Η αγάπη μου για τη μουσική του δίνει ακόμα μεγαλύτερη αξία στην προσωπική μου λίστα. Αν δεν ήταν εξώφυλλο για το FABLES, θα μπορούσε να είναι αφίσα ή μαρκίζα για ταινία εποχής με φτωχοδιάβολους που παίζουν τζαζ.. Είναι και Buckingham, ε;!

(Αντώνης Σουβατζής)

52. VAMPIRELLA (vol. 3) #10 (Mike Mayhew, July 2002, Harris Comics)

Οι σειρές με πρωταγωνίστρια τη Vampirella είχαν παραδοσιακά πολύ ωραία εξώφυλλα,  φιλοτεχνημένα από μερικούς εκ των κορυφαίων σχεδιαστών στην Ιστορία των comics. Δεν ξέρω αν ο εξαιρετικός painter Mike Mayhew συγκαταλέγεται απαραίτητα μεταξύ των σπουδαιότερων illustrators (αν και τείνω προς το “ναι”), αλλά αυτό που ξέρω σίγουρα είναι πως το συγκεκριμένο εξώφυλλο είναι απλά αριστουργηματικό! Το απλό, αλλά τόσο έξυπνο concept, η άψογη (και “όσο ρεαλιστική χρειάζεται”) εκτέλεση, το υπερ-κλασικό λογότυπο ως μοναδικό element που στολίζει την εικόνα… Ακόμη και η υπογραφή του τύπου είναι τέλεια!!!

(Δημήτρης Σακαρίδης)

51. FANTASTIC FOUR #72 (Jack Kirby, March 1968, Marvel Comics)

Ποτέ μου δεν μπόρεσα να πλησιάσω τον Jack Kirby. Μέσα λοιπόν από τον Walter Simonson, κατάλαβα ένα μέρος της σχεδιαστικής του μαγείας. Ο Kirby έχει την μοναδική ικανότητα να σχεδιάζει δύναμη. Αληθινή δύναμη. Στην πιο αγνή της μορφή. Καμία σχέση με τους macho καραγκιόζηδες της δεκαετίας του 1990. Δύναμη η οποία δεν περιορίζεται σε εύρωστους ανθρώπους και δυνατούς μυες, αλλά διαχέεται στις σελίδες του comic, διαποτίζοντάς το με μια πρωτόγνωρη κινητική ενέργεια που σου σκάει στην μούρη. Όταν αυτή συνδυαστεί με τον μοναδικό Silver Surfer και όλη την λογική της κομιξοπαλπίλας, το αποτέλεσμα είναι μοναδικό και ανεπανάληπτο.

(Μπίλλυ Πέτσης)