TOP 200 COMIC BOOK COVERS: 30-21

Λίγο πριν τις 20 πρώτες θέσεις των καλύτερων covers ever, ο Brian Bolland αποτύει φόρο τιμής στην πιο σαγηνευτική των μαγισσών, ο Neal Adams εικονογραφεί μια πραγματικότητα που σοκάρει, ο Jack Kirby αποτυπώνει σχεδόν τρισδιάστατα μια δισδιάστατη εικόνα, ο Leo E. O’Mealia παίζει μεταξύ ατυχίας και awesomeness, ενώ ο John Cassaday δίνει νέο ορισμό στη ψυχρή τελειότητα.

30. CAMELOT 3000 #5 (Brian Bolland, April 1983, DC Comics)

Η παντοτινή νέμεσις του Αρθούρου και των ιπποτών του: η Morgana LeFay! Αριστοκρατική, ερωτική, απειλητική, επικίνδυνη και αισθησιακή όσο κανείς άλλος. Καθισμένη στον θρόνο της, περιτριγυρισμένη από θάνατο και σκοτεινή μαγεία , η σαγηνευτική βασίλισσα-μάγισσα με το σαρδόνιο χαμόγελο και την τεράστια δύναμη καταστρώνει τα σχέδια της και ετοιμάζει τις παγίδες της. Δεν μπορεί κανείς παρά να υποκύψει στην Morgana και το εξώφυλλο αυτό.

(Γιώργος Σακκαλής)

29. THE UNWRITTEN #48 (Yuko Shimizu, April 2013, DC Comics / Vertigo)

Μια εκπληκτική απεικόνιση του τόπου μεταξύ των κόσμων – του πάνω και του κάτω – του τόπου που αποτελεί το υπόβαθρο για την πιο δραματική σκηνή στο μύθο του Ορφέα, του Gilgamesh και της Inanna. Διάθεση κλειστοφοβική, διάσταση που τείνει στο άπειρο και απόδοση που θυμίζει πάντρεμα γκραβούρας και θεάτρου σκιών. Είναι λες και αυτό το εξώφυλλο παίζει μια δραματική νότα στο πιάνο, κάνοντάς σε να δώσεις φευγαλέα μόνο σημασία στο γεγονός ότι η φιγούρα στη σκάλα έχει αυτιά κουνελιού.

(Ανδρέας Μιχαηλίδης)

28. BLACK HOLE (Charles Burns, January 2005, Random House)

Μακράν από τα καλύτερα “γραφιστικά” εξώφυλλα που έχω δει, με υπόγειες αναφορές στα underground comics του ’60 . Μαύρο, άσπρο, κόκκινο, bold γράμματοσειρά για τον τίτλο και τον δημιουργό, τα οποία και τοποθετούνται σε δύο παραλληλόγραμμες λωρίδες που καλύπτουν τα μάτια της κοπέλας που εικονίζεται. Τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής, αλλά στην προκειμένη περίπτωση τους βάζουν παρωπίδες. Γιατί άραγε; Η ιστορία που πραγματεύεται το BLACK HOLE είναι grotesque, επομένως το εξώφυλλο οφείλει να δημιουργεί το απαραίτητο μυστήριο που αρμόζει σε αυτήν.

(Mαρία Κόζαρη Μελά)

27. BATMAN #227 (Neal Adams, December 1970, DC Comics)

Ένα εξώφυλλο μοναδικό, πέρα από τα συνηθισμένα. Τη Gotham City έχει αντικαταστήσει μια μυστηριώδης (λέτε να είναι στοιχειωμένη;) έπαυλη. Τη θέση του συνήθους villain έχει πάρει μια φιγούρα που μοιάζει πολύ σε έναν γνωστό κόμη από την Τρανσυλβανία. Και ο Batman, ως μια μυθολογική φιγούρα, βρίσκεται πάνω από όλα αυτά. Θα μπορούσε να είναι αφίσα ταινίας τρόμου της Hammer Films. Όμως είναι ένα από τα ομορφότερα εξώφυλλα comic όλων των εποχών.

(Γιώργος Ξύδης)

26. GREEN LANTERN #85 (Neal Adams, September 1971, DC Comics)

To 1971, αξεπέραστος Neal Adams κατάφερε με αυτό το εξώφυλλο όχι μόνο να σοκάρει, αλλά και να ευαισθητοποιήσει τους αναγνώστες ενός comic για τη μάστιγα των ναρκωτικών! Η αντίδραση του Green Arrow απέναντι στην αποκάλυψη από
τον φίλο του (διαγαλαξιακό αστυνόμο), Green Lantern, ότι ο προστατευόμενός του Speedy είναι πρεζάκιας αποτυπώνει εντονα την εικόνα της τότε καθώς πρέπει αμερικάνικης κοινωνίας που αντιμετώπιζε με φόβο, έκπληξη και απέχθεια τους ναρκομανείς, αντί να εστιάσει στη λύση και τη ρίζα των προβλημάτων αυτών των ανθρώπων.

(Σπύρος Χατζηκλεάνθους)

25. FANTASTIC FOUR #49 (Jack Kirby, April 1966, Marvel Comics)

Τέσσερις στρώσεις awesomeness σε ένα δισδιάστατο εξώφυλλο; Μιλάμε για πρόκληση, αλλά αν το όνομά σου είναι Jack Kirby, πρόκειται για business as usual στα γραφεία της Marvel! O Galactus αποτελεί την κεντρική φιγούρα του εξωφύλλου (παρά το γεγονός ότι βρίσκεται πίσω-πίσω) και μοιάζει ακίνητος. Μπροστά του, η εικόνα χωρίζεται στη μέση από τη δυναμική φιγούρα του Silver Surfer που προσφέρει την απαραίτητη κίνηση. Το εξώφυλλο θα μπορούσε να είναι ήδη ολοκληρωμένο. Αλλά στο κάτω μισό, βλέπουμε δυο ακόμη στρώματα. Τα χέρια του Galactus βρίσκονται, σχεδόν ακίνητα, ακόμη πιο μπροστά και, σε πρώτο πλάνο, βλέπουμε τους κυνηγημένους Fantastic Four, οι οποίοι συμπληρώνουν το καρέ των στρώσεων με δυναμισμό και κίνηση. Θα μπορούσε να είναι κινούμενο gif, αλλά είναι ένα στατικό εξώφυλλο της δεκαετίας του ’60. ‘Nuff said.

(Θωμάς Παπαδημητρόπουλος)

24. ACTION COMICS #2 (Leo E. O’Mealia, July 1938, DC Comics)

Το συγκεκριμένο εξώφυλλο είναι πολύ “άτυχο” (όσο αδόκιμος και αν είναι αυτός ο χαρακτηρισμός για ένα άψυχο αντικείμενο), γιατί είναι το δεύτερο τεύχος της σειράς, στο πρώτο τεύχος της οποίας ντεμπουτάρισε ο κλασικότερος υπερήρωας της υφηλίου.
Στα μάτια του μέσου αναγνώστη, το εξώφυλλο του ACTION COMICS #2 είναι απλά αυτό που ακολουθεί το πασίγνωστο εξώφυλλο, στο οποίο ο Superman σηκώνει το αυτοκίνητο και ο έντρομος κακοποιός, κάτω αριστερά, πιάνει το κεφάλι του με απόγνωση. Στα δικά μου μάτια, πάλι, ο Leo O’Mealia έχει δημιουργήσει ένα πραγματικό αριστούργημα, κατορθώνοντας να προσδώσει, σε μια τόσο απλή σύνθεση, περισσότερο σασπένς και αγωνία από τα καλύτερα κινηματογραφικά trailer! Ίσως το προσωπικά αγαπημένο μου εξώφυλλο.

(Δημήτρης Σακαρίδης)

23. CRIME SUSPENSTORIES #22 (Johnny Craig, April 1954, EC Comics)

Μεγαλώνοντας με comics σταθμούς και ορόσημα, έμαθα να είμαι ένας -ας πούμε- απαιτητικός αναγνώστης, περιμένοντας συνεχώς τον επόμενο επιστρέφοντα σκοτεινό ιππότη. Το βρίσκω εξαιρετικά γοητευτικό να διαβάσω μια φαινομενικά απλή ιστορία τρόμου. Όταν αυτή η ιστορία έρχεται με καταπληκτική εικονογράφηση πολύ καλού σχεδίου και στησίματος, ασυναγώνιστης γραφιστικής επιμέλειας, με την ένδειξη των δέκα σεντς και το καταπληκτικό λογότυπο των EC Comics, τότε απλά μαγεύομαι. Η εικόνα του συγκεκριμένου εξωφύλλου ειναι τόσο επιτυχημένη που εκτός απο φόβο και περιέργεια, μου εμπνέει και σεβασμό όχι μόνο για την λαϊκή τέχνη της EC και αλλά και γενικότερα για την τέχνη της b-κουλτούρας του 20ού αιώνα.

(Μπίλλυ Πέτσης)

22. PLANETARY #26 (John Cassaday, December 2006, DC Comics / Wildstorm)

Το τελευταίο κομμάτι του puzzle. O εικονιζόμενος Elijah Snow δε θα μπορέσει να προχωρήσει, αν δεν τακτοποιήσει εκείνη την εκκρεμότητα που τον στοιχειώνει εδώ και χρόνια. Σπάνια η αποφασιστικότητα ενός χαρακτήρα έχει δοθεί τόσο αληθινά και καταλυτικά, έχει εικονογραφηθεί τόσο ηλεκτρισμένα. Ένα εξώφυλλο ψυχρών αποχρώσεων που όμως αλάνθαστα σε προϊδεάζει για μία κατακλυσμιαία, υπερβατική κατάληξη. Στο μέλλον, σε κάποια ρετροσπεκτίβα της καριέρας του John Cassaday, να είστε σίγουροι πως θα φιγουράρει πολύ, μα πολύ ψηλά.

(Κωνσταντίνος Ιμπλικιάν)

21. MAUS #1 (Art Spiegelman, January 1986, Pantheon Books)

Ένα σύμβολο που έχει ταυτιστεί με κάποιες από τις χειρότερες στιγμές της μέχρι τώρα ανθρώπινης Ιστορίας, στοιχειώνει ένα comic που αμέσως κάνει τις προθέσεις του ξεκάθαρες. Η ανθρωπομορφική προσέγγιση σίγουρα δεν είναι πρωτότυπη, η συμβολική της χρήση όμως γίνεται φανερή με έναν τόσο απλό τρόπο. Ποντίκια φοβισμένα και παγιδευμένα, θύματα των Γατών του ναζισμού. Απλό, λιτό και μετρημένο, βγάζει μια κατάθλιψη, καθότι τα όσα έχουν να πουν οι σελίδες που το ακολουθούν από πίσω δεν χρειάζονται φανφάρες. Είναι τόσο τρομακτικά όσο δείχνουν.

(Γιώργος Χατζηκωστής)