TOP 200 COMIC BOOK COVERS: The… Left-Covers

To Τop 200 Comic Book Covers oλοκληρώθηκε και πιστεύουμε πως τα ομορφότερα εξώφυλλα του αγαπημένου μας Μέσου συμπεριλήφθηκαν στη λίστα που σας παρουσιάσαμε. Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει πως δε δικαιούστε να έχετε παράπονα για κάποιο εξώφυλλο που θεωρείτε όμορφο, αλλά δεν τα κατάφερε. Άλλωστε, πρώτοι-πρώτοι κάποιοι από εμάς είδαν κάποια αγαπημένα τους να μην τα καταφέρνουν.

Για το λόγο αυτό, σας παρουσιάζουμε μια ακόμη δεκάδα: τα εξώφυλλα που κάποιοι από εμάς πιστεύουν ότι για τον έναν ή τον άλλο λόγο (κυκλώματα; Παρεξηγήσεις; Συμπαντικές αδικίες; Κυβερνητικές συνομωσίες;) δε βρέθηκαν στη λίστα με τα καλύτερα εξώφυλλα όλων των εποχών.

Εσείς έχετε κάποιο να προτείνετε;

LE PIED-TENDRE (Morris, April 1968, Dargaud)

Είναι και συναισθηματικοί οι λόγοι που με οδήγησαν να διαλέξω αυτό το συγκεκριμένο εξώφυλλο. Μου άρεσε πάντα και πάντα θα μου αρέσει. Δεν είναι μόνο η τελειότητα της προοπτικής και ο τρόπος που στ’ αλήθεια βλέπεις τον δύσμοιρο Εγγλέζο να τραμπαλίζεται εν είδει βασανιστηρίου από τους χοντροκομμένους καουμπόηδες. Δεν είναι που είναι όλο κίνηση, ζωντανό. Είναι που λέει την ιστορία εύκολα και απλά. Ο φλεγματικός Εγγλέζος τζέντλεμαν δε “μασάει” στην Άγρια Δύση. Γι’ αυτό λείπει και ο Lucky Luke από το εξώφυλλο. Μια χαρά τα πάει ο λόρδος μόνος του.

(Βασιλεία Βαξεβάνη)

Ο ΒΙΟΣ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΣΚΡΟΥΤΖ ΜΑΚ ΝΤΑΚ (Don Rosa, March 2004, Νέα Ακτίνα)

Η ιστορία της ζωής του πιο αξιαγάπητου και περιπετειώδους τσιγκούνη των comics, του Σκρουτζ Μακ Ντακ, όπως την αφηγήθηκε ο Don Rosa μέσα από το πολυβραβευμένο έργο του, αποτελεί αναμφίβολα ένα σημαντικό σταθμό στην ιστορία της 9ης Τέχνης. Στο εξώφυλλο που επελέγη για την σκληρόδετη ολοκληρωτική ελληνική έκδοση του 2004 χρησιμοποιήθηκε η εικόνα “The King of Klondike” που απεικονίζει το πιο χαρακτηριστικό στιγμιότυπο στη ζωή του κροίσου της Λιμνούπολης. Περιστοιχιζόμενος από εχθρούς και φίλους, δηλαδή το Γλίτσα Λέρα και τα τσιράκια του από τη μία και την Χρυσή Γκόλντυ, τον ανεκπλήρωτο έρωτά του, από την άλλη, στη φύση του Κλοντάικ και στην ακμή της νιότης του, ο Σκρουτζ θαυμάζει τον σβώλο χρυσού μεγέθους αυγού χήνας που αποτέλεσε τη βάση της οικονομικής αυτοκρατορίας του. Μονίμως λεπτομερής στο σκίτσο του, ο Rosa σχεδιάζει τον “βασιλιά του Κλοντάικ” στις δόξες του.

(Γιάννης Ιατρού)

GREEN LAMA #2 (Mac Raboy, February 1945, Spark Publications)

Είναι πραγματικά κρίμα που το έργο κάποιων καλλιτεχνών της Golden Age, όπως ο Mac Raboy, αγνοείται από τη συντριπτική πλειοψηφία των αναγνωστών σήμερα, όπως είναι εξίσου κρίμα που, ακόμη κι όταν γίνονται οι απαραίτητες συστάσεις, ο υποψήφιος αποδέκτης του μηνύματος κοιτάζει αναρωτώμενος γιατί θα έπρεπε να του αρέσει αυτό που βλέπει. Εν προκειμένω λοιπόν, ιδού μερικοί λόγοι:  – Η προοπτική απεικόνιση της νικηφόρας επέλασης των στρατευμάτων, με επικεφαλής τον πρωταγωνιστικό χαρακτήρα, είναι δίχως άλλο αψεγάδιαστη, δημιουργώντας την οπτική ψευδαίσθηση ότι η εικόνα έρχεται πραγματικά προς εσένα, έτοιμη να εισβάλλει στον πραγματικό κόσμο.  – Αν και το θέμα του είναι σαφώς προπαγανδιστικό, ο Raboy επιλέγει – κατά πάσα πιθανότητα, συνειδητά – να μην υπάρχουν εθνικά σύμβολα.  – Η ήρεμη δύναμη που εκπέμπει το πρόσωπο του Green Lama όχι μόνο δεν κοντράρει την επιβλητική παρουσία του, αλλά με έναν τρόπο μοναδικό την ενισχύει.  – Με όλα κι όλα τρία χρώματα, αλλά με την ελευθερία χρήσης των τόνων και των αποχρώσεών τους, αυτό το εξώφυλλο αποτελεί αντικείμενο σπουδής για κάθε επίδοξο colorist, ενώ το ίδιο ισχύει και για το αριστοτεχνικό δέσιμο των στοιχείων με το artwork.

(Ηλίας Κατιρτζιγιανόγλου)

EERIE #48 (Manuel Sanjulian, June 1973, Warren)

Τα CREEPY και EERIE, οι δύο τίτλοι τρόμου της Warren είχαν κάποια από τα ομορφότερα εξώφυλλα που έχουν κοσμήσει ποτέ comic. Για αυτό και δεν μου πέρναγε ποτέ από το νου πως δε θα βρισκόταν ούτε ένα εξώφυλλο μέσα στις 200 επιλογές της ομάδας. Το εξώφυλλο του EERIE #48 (σχεδιασμένο από το μάστορα Manuel Sanjulian, ο οποίος έχει κάνει και άλλα τέτοια αριστουργήματα) είναι ένα μόνο αψεγάδιαστο δείγμα αυτής της ομάδας εξωφύλλων. Το κοριτσάκι που διαβάζει και πίσω του υψώνεται ένα τρομακτικό τέρας. Απλή εικόνα στη σύλληψη αλλά μοναδική στην εκτέλεση. Αν τη δεις μια φορά, στοιχειώνει τις σκέψεις σου παντοτινά.

(Αριστείδης Κώτσης)

WOLVERINE ORIGINS #38 (40s Decade Variant) (Mike Mayhew, 2006, Marvel Comics)

Με κραυγαλέα αναφορά στο The Kissing Sailor, τη διάσημη φωτογραφία στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που έκανε το γύρο του κόσμου και απεικονίζει το τρυφερό ενσταντανέ ενός ναύτη και μιας νοσοκόμας να φιλιούνται, ο Mike Mayhew δημιούργησε ένα οικείο variant εξώφυλλο. Εικαστικά, το sepia χρώμα και οι σκισμένες άκρες της φωτογραφίας τού δίνουν μια αισθητική που παραπέμπει σε αυτή την εποχή και διαφέρει ριζικά από τα σύνηθη εξώφυλλα της Marvel.

Μου αρέσει που αποκαλύπτεται και η ρομαντική πλευρά του Logan, εν τέλει!

(Μαρία Κόζαρη Μελά)

LONG JOHN SILVER VOL. III – THE EMERALD MAZE (Mathieu Lauffray, October 2011, Cinebook)

Αυτό το εξώφυλλο είχε τύχει να το δω σε ένα άσχετο περιοδικό (στυλ ΒΗΜΑGAZINO) και τρελάθηκα! Έψαξα να βρω το comic και να το παραγγείλω. Και είναι από τα πρώτα που δείχνω σε φίλους – άσχετους με το αντικείμενο – για να τους δελεάσω. Το κουφάρι του πλοίου, τα πανύψηλα δέντρα, οι σταλαγμίτες, οι ήρωές μας σε μια μικρή βάρκα και όλα αυτά σε μια υπέροχη σμαραγδένια απόχρωση. Αν και ποτέ δε με τράβηξε ιδιαίτερα ο κόσμος των πειρατών, στη συγκεκριμένη περίπτωση μαγεύτηκα. Τέτοια είναι η δύναμη αυτού του εξωφύλλου!

(Γιώργος Ξύδης)

ΗΕLLBLAZER #300 (Simon Bisley, April 2013, DC Comics / Vertigo)

Tι διάολο σχεδιάζεις στο τελευταίο εξώφυλλο ενός τίτλου που έχει φτάσει αισίως στο 300ό του τεύχος; Πώς αποχαιρετάς τον πρωταγωνιστή; Πώς τον βάζεις σε θέση να αποχαιρετήσει ο ίδιος τους αναγνώστες του; Και πόσο έχουν σημασία όλα τα παραπάνω; Δεν ξέρω κατά πόσο το εξώφυλλο του Simon Bisley προσπαθεί να περάσει ένα είδος αποχαιρετισμού – ή κατά πόσο τα καταφέρνει, εδώ που τα λέμε – αλλά δε νομίζω πως θα μπορούσε να υπάρξει πιο ταιριαστό εξώφυλλο τελευταίου τεύχους. Ο John Constantine απλά φεύγει (μας αποχαιρέτησε ήδη ή δεν τον νοιάζει καν;) και πίσω του αφήνει το σήμα κατατεθέν του: μια γόπα τσιγάρου. Δε θα εξετάσω την προοπτική του ή τα μοναδικά του χρώματα. Θα μείνω απλά σε αυτόν τον συμβολισμό και θα τον ανακηρύξω έναν από τους αγαπημένους μου.

(Θωμάς Παπαδημητρόπουλος)

ΜΕ ΜΕΓΑΛΩΣΑΝ ΣΚΥΛΙΑ (Λέανδρος, January 2009, Βabelart)

Πάρα πολύ καλή εικονογράφηση. Καταπληκτικό σχέδιο, πολύ μαύρο, ψιλοσάπιος ουρανός και τραβηχτικός τίτλος. Το μεγάλο ατού του συγκεκριμένου εξωφύλλου είναι ο χαρακτήρας και η στάση του καθώς και η τοποθέτηση του τίτλου. Η καμπούριαστη πλάτη και τα χέρια τοποθέτημενα πάνω στο κάγκελο δένουν απίστευτα με το τίτλο συνθετικά, ο οποίος έρχεται να σου μιλήσει την κατάλληλη στιγμή. Βλέπεις τον χαρακτήρα και τσακ, ΜΕ ΜΕΓΑΛΩΣΑΝ ΣΚΥΛΙΑ. Καταλαβαίνεις ξεκάθαρα περί τίνος πρόκειται. Λέανδρος.

(Μπίλλυ Πέτσης)

CINDERELLA LOVE #25 (Matt Baker, December 1954, St. John Publishing)

Αντιλαμβάνομαι ότι σε μια ομάδα συντακτών και συνεργατών που έχει γαλουχηθεί, κατά κύριο λόγο, με υπερηρωικά comics, κλασικά ευρωπαϊκά, ανεξάρτητα αμερικανικά και manga, οι πιθανότητες να επιλεγεί ένα “old school romance comic”, ήταν εκ των πραγμάτων ελάχιστες. Με αυτό κατά νου, δεν μπορώ να πω ότι “λυπάμαι” που δε χώρεσε το CINDERELLA LOVE #25 στο Top 200, καθώς δεν υπήρξε ποτέ πραγματικός “διεκδικητής”, και ίσως θα ήταν πιο σωστό να επέλεγα ένα εξώφυλλο που, με λίγη τύχη, θα μπορούσε να είχε μπει. Από την άλλη, θα ήταν πολύ κρίμα να μην τιμήσω το αριστούργημα του τεράστιου Matt Baker και να μη δώσω την ευκαιρία σε όσους δεν το έχουν δει να το θαυμάσουν σε όλο του το μεγαλείο (και αν πείσω έστω και έναν άνθρωπο πως αξίζει να ασχοληθεί με τα romance comics, καλό θα έχω κάνει…)!

(Δημήτρης Σακαρίδης)

SATANIK #43 (Luciano Secchi, 1966, Corno Editoriale)

Νταξ…δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο έχω συγχυστεί με αυτή την κατάταξη φέτος. Με τι άμπαλους έχω μπλέξει! Παραιτούμαι! Αίσχος! Σηκωθείτε από ντιβάνια, σηκωθείτε από καναπέδες! Σου λένε, για παρηγοριά, μπορείς να βάλεις ένα επιπλέον cover από τα καλύτερα που πρότεινες και να γκρινιάξεις όσο θες. Και ποιο να πρωτοδιαλέξω, κύριε; Τα αριστουργήματα που θα μείνουν στην αφάνεια επειδή δεν τα διάλεξε το Comicdom πώς θα τα παραγορήσω; Και ποιο θα είναι το ένα που θα σώσω; Μετά από επίπονη σκέψη και περισυλλογή, επέλεξα ένα comic που όχι μόνο δεν είναι από τα αγαπημένα μου, αλλά που δεν έχω καν διαβάσει. Η έξοχη παλπίλα του όμως, το in your face σπάσιμο του τέταρτου τοίχου, η ισορροπία μεταξύ ρεαλιστικού και καρτουνίστικου σχεδιασμού δεν μου άφησαν καμία άλλη επιλογή.

(Μυρτώ Τσελέντη)