BEST OF: 2013
Ποτέ δεν ένιωσα επαρκής για να κάνω ένα best of χρονιάς. Ειδικά φέτος, νιώθω πώς έχω σίγουρα διαβάσει τα λιγότερα πράγματα από τα τελευταία 10 χρόνια. Η ματαιοδοξία μου, όμως, δε με άφησε να μη γράψω αυτό το top της χρονιάς. Για αυτό προσπάθησα να μην έχει το best of αυστηρά “ποιοτικά” κριτήρια. αλλά προσπάθησα να εντοπίσω το πόσο “μέτρησε” μέσα μου το καθένα από αυτά. Το ότι ένα comic βρίσκεται σε μια καλύτερη θέση από ένα άλλο δε σημαίνει πως είναι (κατά την άποψη μου) καλύτερό του ή καλύτερο από κάποιο που δε βρίσκεται στη λίστα. Έχετε, λοιπόν, κατά νου πως τα παρακάτω δεν είναι τα καλύτερα comics, ούτε καν τα καλύτερα comics που διάβασα τη χρονιά που πέρασε. Είναι περισσότερο από κάθε άλλο μια ντουζίνα comics που μου έκαναν περισσότερο εντύπωση και που με κέρδισαν περισσότερο.
Για να αποκτήσει, όμως, έναν πιο επίσημο και “αντικειμενικό” τόνο αυτό το post θα βρείτε στο τέλος του και τις επιλογές και άλλων εκλεκτών συντακτών του Comicdom.gr (και βέβαια περιμένουμε και τις δικές σας απόψεις στα σχόλια).
12. ΕΙΜΑΙ ΝΟΣΤΙΜΟ
Writer/Artist: Στέλα Παπαστεφάνου
Αυτοέκδοση
Δεν έχω ακόμα ξεδιαλύνει τι μου άρεσε τόσο πολύ στο ΕΙΜΑΙ ΝΟΣΤΙΜΟ. Είναι, ωστόσο, εντυπωσιακό το ότι το έχω διαβάσει και ξαναδιαβάσει και αυτό συνεχίζει να ασκεί πάνω μου μια κάπως απροσδιόριστη γοητεία. Τι να είναι αυτό που μου την ασκεί; Το εξώφυλλ -πειρασμός; Τα απρόσμενα και εντυπωσιακά χρώματα; Οι απροσδόκητες ιστορίες και οι παράξενοι τρόποι με τους οποίους κλείνουν; Το ότι υπάρχει μια “ονειρική” ποιότητα σε όλα αυτά; Νομίζω πως πλέον δε με ενδιαφέρει να το βρω. Μου αρκεί να βυθίζομαι στις σελίδες του και να παρασύρομαι από αυτές.
11. ΦΑΒΟΡΙΤΗΣ
Writer/Artist: Malk
Εκδόσεις Ρενιέρη
(Αν είστε κάτω των 18 περάστε στην επόμενη επιλογή. Ούτε αυτό εδώ το κειμενάκι ούτε το comic απεθύνεται σε εσάς).
Μόνιμα τσαντισμένος, ο Φαβορίτης είναι έτοιμος να τσακωθεί με όλον τον κόσμο. Όχι, δεν έχει κατά βάθος καλή ψυχή (και αν έχει, είναι καλά κρυμμένη), είναι τεμπέλης, ανεπρόκοπος αλλά και μικροτσούτσουνος και σπασαρχίδης. Μπορεί να προσπαθεί να σώσει τη σχέση του ή να κυνηγά το πουλί του, να μπινελικώνει τους γείτονες ή απλά να ακούει metal, αλλά ό,τι κι αν κάνει το κάνει με νεύρα τσιτωμένα (σα να ‘χε πέσει στη μαρμίτα με τον φραπέ όταν ήταν μωρό) και πάντα καταφέρνει να κάνει τον αναγνώστη του να γελάσει. Σαν μια ελληνική και πολύ βρώμικη εκδοχή του Victor Meldrew ένα πράγμα.
10. FABLES
Writer: Bill Willingham
Artist: Mark Buckibgham and more
DC Vertigo
Μετά το περσινό (εξαιρετικό) CUBS IN TOYLAND πίστευα πως ο τίτλος είχε χτυπησει ταβάνι και τώρα πια δεν έμενε κάτι παρά μόνο κατηφόρα. Και όμως … το FABLES συνέχισε να κερδίζει το ενδιαφέρον μου και να με σοκάρει με τις μικρές και μεγάλες εξελίξεις του.
Τώρα πια, στο τέλος της χρονιάς (και με το τέλος του τίτλου να βρίσκεται πλέον στον ορίζοντα), νομίζω πως ο Willingham έχει στήσει εξαιρετικά τα πιόνια του για ένα μεγαλειώδες φινάλε που θα γράψει τη δική του ιστορία.
9. NOBROW 8: HYSTERIA
Writers/Artists: Various
NoBrow
Έχει περάσει πλέον ο καιρός που το NOBROW ήταν μια ευχάριστη έκπληξη που ερχόταν από το πουθενά. Τα ανεξάρτητα comics της Μεγ. Βρετανίας δείχνουν να περνούν μια περίοδο άνθησης, με εταιρείες όπως η Self Made Hero και η Blank Slate Books να μας παρουσιάζουν συνεχώς νέες και ενδιαφέρουσες δουλειές. Στην αιχμή του δόρατος βρίσκεται και η NoBrow με πιο έντονες “καλλιτεχνικές” ανησυχίες και η ομότιτλη ανθολογία αποτελεί πλέον την έκδοση που πολλοί περιμένουμε κάθε χρόνο και αποτελεί testing ground για cartoonists και εικαστικούς.
8. FATALE
Writer: Ed Brubaker
Artist: Sean Phillips
Image Comics
Μπορεί το MUDMAN του Paul Grist να μου αρέσει περισσότερο, αλλά έβγαλε μόλις ένα τεύχος μέσα στη χρονιά. Μπορεί το SAGA να έχει “σπάσει τα κοντέρ” σε πωλήσεις και βραβεία, αλλά προσωπικά το βρίσκω τρομερά υπερεκτιμένο. To FATALE είναι όμως, κατά την άποψή μου, η πιο δυνατή σειρά της (πάρα πολύ ανεβασμένης) Image αυτή τη στιγμή. Ενδιαφέρον, καλογραμμένο, με πάντρεμα από διάφορα genres, το limited series που έγινε ongoing καταφέρνει να μένει φρέσκο και στο δεύτερο χρόνο ζωής του.
7. FROGS AND DOGS: COMIC TALES
Writers/Artists: Σοφία Σπυρλιάδου, Χριστίνα Ανθηροπούλου, Σταυρούλα Ανθηροπούλου
Jemma Press
Λατρεύω τις απίθανες ιστορίες της Σοφίας, τα πανέμορφα σχέδια της Χριστίνας και τους έξυπνους πειραματισμούς της Σταυρούλας. To FROGS AND DOGS είναι κάτι το οποίο περιμένω κάθε χρονιά και φέτος επέστρεψε σαν “κανονική” έκδοση από νόμιμη εκδοτική. Αρχικά, δεν ήμουν σίγουρος πώς θα λειτουργούσε αυτό, αλλά το αποτέλεσμα ήταν να έχουμε δύο απίθανα τεύχη. Πραγματικά, δεν ξέρω τι περισσότερο θα μπορούσα να ζητήσω. Ίσως τρία τεύχη FROGS AND DOGS… ή ίσως η επιστροφή του ντεντέκτιβ Παπαστράτου…
6. POPEYE
Writer: Roger Langridge
Artist: Roger Langridge and others
IDW
Θεωρώ τον Roger Langridge έναν από τους σημαντικότερους δημιουργούς που βρίσκονται εκεί έξω. Βέβαια, οι κορυφαίες του στιγμές και βρίσκονται στις πιο προσωπικές δουλειές του. Από την άλλη, το έργο του σε χαρακτήρες άλλων δημιουργών μόνο ως ξεπέτα δε μπορεί να χαρακτηριστεί. Το αποτέλεσμα συνήθως κυμαίνεται από “διασκεδαστικό” μέχρι “μικρό διαμαντάκι”. ;Eνα τέτοιο μικρό διαμαντάκι ήταν το run του Langridge στο POPEYE (και το δωδέκατο και τελευταίο τεύχος ήταν πιθανότατα μια από τις κορυφαίες στιγμές του). Μια ερωτική επιστολή στο έργο του Segar, αλλά και ένα εξαιρετικό, διασκεδαστικό και πανέξυπνο comic.
5. ASTRO CITY
Writer: Kurt Busiek
Artist: Brent Anderson
DC Comics / Vertigo
Το 2013 ήταν χρονιά επιστροφών. Από τον Marvelman/Miracleman μέχρι την ανακοίνωση για νέο STRANGEHAVEN, είχαμε νομίζω περισσότερες επιστροφές (και ανακοινώσεις επιστροφών) από οποιαδήποτε άλλη χρονιά.Βέβαια, αυτές δεν είναι πάντα επιτυχημένες και πολλοί αναρωτήθηκαν αν η ανθρώπινη ματιά στους υπερήρωες (με την οποία είναι συνυφασμένη το ASTRO CITY) θα ήταν relevant και το 2013. Οι Busiek και Anderson όμως επέστρεψαν σε full φόρμα και μας θύμισαν γιατί αυτός εδώ o τίτλος έχει αγαπηθεί τόσο πολύ.
4. PALOOKAVILLE #21
Writer/Artist: Seth
Drawn & Quarterly
Μετά από πολύχρονη απουσία, το PALOOKAVILLE επέστρεψε με το επόμενο installment του CLYDE FANS, αλλά και με αυτοβιογραφικές ιστορίες από τα notebooks του Seth. Περισσότερο από τις άλλες “συνήθεις” μεγάλες κυκλοφορίες της χρονιάς (όπως το νέο τεύχος του LOVE AND ROCKETS και το πιο πρόσφατο OPTIC NERVE), πιστεύω πως το PALOOKAVILLE κατάφερε να ανταπεξέρθει στις προσδοκίες που έχουμε για αυτό αλλά και να τις ξεπεράσει.
3. A MATTER OF LIFE
Writers/Artists: Jeffrey Brown
Top Shelf
Ο Jeffrey Brown είναι ένας εξαιρετικός δημιουργός (και προσωπική εμμoνή… μη ξεχνιόμαστε). Ένα από τα πράγματα που έχει καταφέρει είναι να προχωρά μπροστά και να μη μένει προσκοληmμένος σε παλιές πεπατημένες, ακόμα και όταν μένει εξαιρετικά πιστός στο ύφος με το οποίο τον γνωρίσαμε. Αν και φέτος γνώρισε επιτυχία κυρίως με τα STAR WARS themed comics του (VADER’S LITTLE PRINCESS, JEDI ACADEMY), νομίζω πως το A MATTER OF LIFE είναι μια από τις καλύτερες στιγμές της καριέρας του. Τρεις γενιές συναντώνται μέσα στις σελίδες του comic και κάποια μόνιμα ερωτήματα προσεγγίζονται με έναν ιδιαίτερα γήινο, προσωπικό και ανθρώπινο τρόπο.
2. 2000AD
Writers/Artists: Various
Rebellion
Φέτος μέσα στη χρονιά διάβασα πολύ 2000AD… πάρα πολύ… Περισσότερο από κάθε άλλο comic και ίσως περισσότερο από όλα τα άλλα comics που διάβασα μαζί. Ήμουν συνδρομητής από το 1993 ως το 2003 και το 2013 ξαναέγινα. Μέσα στη χρονιά αποφάσισα να καλύψω το κενό και (αν και δεν το κατάφερα πλήρως, αφού μιλάμε για 500 περίπου τεύχη) μπορώ να πω πως αυτά τα δέκα χρόνια είχαν αρκετές πολύ καλές στιγμές. Μπορεί το 2013 να μην ήταν η κορύφωση των χρόνων αυτών, μπορεί το JUDGE DREDD MEGAZINE αυτή τη στιγμή να δείχνει καλύτερο, αλλά το 2000AD από τη μια έχει κάνει ένα άνευ προηγουμένου άνοιγμα στην παγκόσμια αγορά και από την άλλη σημάδεψε τη χρονιά μου με τρόπο που δε θα μπορούσε παρά να βρίσκεται πολύ ψηλά σε αυτό το top.
1. THE END OF THE FUCKIN WORLD
Writer/Artist: Charles Forsman
Fantagraphics
Μου αρέσει όσο (σχεδόν) τίποτε άλλο να ανακαλύπτω νέους δημιουργούς που πειραματίζονται με το Μέσο και που αφήνουν το στίγμα τους με δυνατές ιστορίες. Δυστυχώς, φέτος δε μπόρεσα να διαβάσω πολλά τέτοια comics. Για αυτό ίσως και έπιασα με τόση δίψα το TEOTFW. Μια ιδιαίτερα βίαιη ιστορία εγκλημάτων, με πρωταγωνιστές προβληματικούς νέους και artwork που παραπέμπει σε Sammy Harkham, Jordan Crane, αλλά και Charles Schultz. Σατανιστές, δολοφόνοι, καταχρήσεις, αυτοτραυματισμοί συνθέτουν μια έντονη εικόνα, ιδιαίτερα άμεση. Μπορεί να έχει αδυναμίες και να μην είναι μεγαλόπνοο, αλλά προσωπικά μου “ξύπνησε” πράγματα που ζητάω και για αυτό το λόγο βρίσκεται σε αυτή εδώ την θέση.
Και μια επιπλέον σημείωση: Πιστεύω πως υπάρχουν αρκετές κραχτές ελλείψεις στη λίστα μου. Υπάρχουν comics που πιστεύω θα ήταν μέσα σε αυτή αν είχα προλάβει να τα διαβάσω: Το THE AMAZING ENLIGHTENING AND ABSOLUTELY TRUE ADVENTURES OF KATHERINE WHALEY του τεράστιου Kim Deitch, το NEW SCHOOL του DASH SHAW, το VERY CASUAL και το LOSE του Deforge, το POMPEII του Santoro, AMAZING FACTS AND BEYOND! του Huizenga, αλλά και το (ανάθεμα και αν το είχα πάρει χαμπάρι αν δε μου το είχαν δείξει) COPRA τοy Fiffe.
Από την άλλη, υπάρχουν κάποιες “ελλείψεις” οι οποίες έχουν γίνει συνειδητά. Το ΩΧ ΘΕΕ ΜΟΥ! του Tomek το θεωρώ ένα από τα καλύτερα comics που έχω διαβάσει ποτέ, αλλά το μετράω στο 2012 όταν και πρωτοδιάβασα τα strips online. Το SAGA μου φαίνεται απλά συμπαθητικό, το WAKE και TRILLIUM οριακά ενδιαφέροντα, ενώ το MIND MGMT ίσως να το εκτιμήσω περισσότερο όταν καταφέρω να το διαβάσω. To PROPHET είναι χάρμα οφθαλμών, αλλά δυστυχώς στο σενάριο κάπου το χάνω. Το δε HAWKEYE είναι (με διαφορετικό τρόπο) και αυτό χάρμα οφθαλμών, αλλά στο σενάριο ευχόμουν να το έχανα επίσης (ο Fraction καταφέρνει να με βγάζει από τα ρούχα μου).
Τέλος, τέσσερις ακόμα εκλεκτοί συντάκτες του Comicdom δίνουν τη δική τους άποψη για το comic της χρονιάς που πέρασε.
Το πρώτο comic που μου ήρθε στο μυαλό για το best of του 2013 ήταν το THE NAO OF BROWN. Μπορεί να εκδόθηκε το 2012, αλλά για εμένα αποτελεί το πιο ανθρωποκεντρικό comic που διάβασα για τη χρονιά που μας πέρασε! Το σχέδιο του Glyn Dillon με ακουαρέλα με αφόπλισε με την ευαισθησία του, η επιμονή του στη λεπτομέρεια μου θύμισε Moebius και Miyazaki, η αφήγηση έρεε σα το γάργαρο νερό – όσο για την πρωταγωνίστρια του θα έλεγα ότι με έκανε να ταυτιστώ μαζί της για πολλούς και ανορθόδοξους λόγους. Η Nao Brown είναι μια ρομαντική νεαρή εικονογράφος που υποφέρει από ΟCD. Μέσα από το βουδισμό και το διαλογισμό, προσπαθεί να ελέγξει τις παρορμήσεις και τους νοσηρούς ψυχαναγκασμούς που απορρέουν από αυτό. Νομίζοντας ότι βρήκε τον άνδρα των ονείρων της στο πρόσωπο του μεγαλόσωμου αλκοολικού τεχνικού πλυντηρίων που μοιάζει τόσο με το αγαπημένο της anime, συνειδητοποιεί, μετά από ένα οδυνηρό περιστατικό, ότι η ζωή δεν είναι μαύρο ή άσπρο και ότι ο έρωτας μπορεί να παραμονεύει στη γωνία – αρκεί να κοιτάξει στη σωστή κατεύθυνση.
Για δύο πράγματα είμαι γνωστός. Το ένα είναι ότι λατρεύω τις collected editions, ειδικά αν εντάσσονται σε ένα ευρύ πρόγραμμα ανατύπωσης ολοκληρωμένων σειρών (το άλλο το κρατάω κρυφό, για να δημιουργώ μυστήριο γύρω από το πρόσωπό μου). Το 2013 ήταν πολύ καλό για μένα, αφού η Marvel ανακοίνωσε τη σειρά EPIC COLLECTION, με την οποία θα συγκεντρώσει σε τόμους ολόκληρα τα runs των μακροβιότερων σειρών της (AMAZING SPIDER-MAN, FANTASTIC FOUR κτλ.). Κάτι σαν έγχρωμα, υψηλής ποιότητας Essentials. Για εμένα, αυτά είναι τα comics της χρονιάς. Τώρα, το μόνο που μένει είναι είναι να μετακομίσω σε ένα μεγαλύτερο σπίτι και να αγοράσω δυο-τρεις βιβλιοθήκες…
To 2013 ήταν μια περίεργη χρονιά για εμένα, από άποψης ανάγνωσης comics, γιατί επικεντρώθηκα κυρίως σε μηνιαίες σειρές (ongoing ή limited) και λιγότερο σε graphic novels και άλλων ειδών τομάκια. Σε αυτή την κατηγορία, πάντως, πρόλαβα να ξεχωρίσω (και νωρίς-νωρίς μέσα στο έτος) το GOD IS DISAPPOINTED IN YOU των Mark Russell και Shannon Wheeler. Βέβαια, δεν επρόκειτο για παραδοσιακό graphic novel, αφού τα κείμενα είναι πολλά περισσότερα από τις εικονογραφήσεις – καταλάβατε τώρα τι εννοούσα με το “περίεργη χρονιά”; Φυσικά, δε μπορώ να παραλείψω και την ανάγνωση (μετά από χρόνια καθυστέρησης) του KRAZY & IGNATZ, του τόμου που συγκεντρώνει τα πρώτα ολοσέλιδα strips του KRAZY KAT. Είναι παλιό, το ξέρω, αλλά αν μιλάμε για αναγνώσματα του 2013, αυτό είναι το αγαπημένο μου.
Στον τομέα των σειρών, πάντως, μπορώ να επιλέξω αρκετά πράγματα. Αλλά θα αρκεστώ σε δύο. Το πρώτο είναι το PUNK ROCK JESUS, σε σχέδιο και σενάριο του Sean Murphy, το οποίο ναι μεν ξεκίνησε το 2012, αλλά ολοκληρώθηκε το 2013. Ο βασικός λόγος που το φέρνω σε αυτή την πρώτη θέση, πάντως, έχει να κάνει με το ασπρόμαυρο και αρκετά “βρώμικο” σχέδιο του Murphy. Το δεύτερο είναι το HALF PAST DANGER του Stephen Mooney, που μπορεί να μην ήταν κάτι το ιδιαίτερο, αλλά αποδείχθηκε εξαιρετικά διασκεδαστικό.
Πάνω που πας να αρχίσεις την γκρίνια, αναλύοντας πώς η comic industry έχει παρακμάσει και αναμασά χωρίς επιτυχία τις ίδιες ιδέες εμφανίζεται ο Brian K. Vaughan και σου πετάει στα μούτρα μια από τις επικότερες space operas που έχεις δει ποτέ. Αν έπρεπε να περιγράψω το SAGA πολύ σύντομα θα έλεγα ότι είναι “ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα στο διάστημα”. Ή “πώς θα ήταν το STAR WARS, αν ήταν καλό” (Here, I said it!). Ή… καλύτερα, απλά βρείτε το και διαβάστε το.
Οι Brian K. Vaughan και Fiona Staples εκμεταλλεύονται το γεγονός πως τα comics ως Μέσο επιτρέπουν το μεγαλύτερο δυνατό suspension of disbelief (πού αλλού θα μπορούσατε να αντιμετωπίσετε σοβαρά έναν χαρακτήρα με μόνιτορ για κεφάλι;) και δημιουργούν έναν απίστευτο μύθο όπου κάθε τεύχος μπορεί να αφήσει τον αναγνώστη με το στόμα ανοιχτό. Η σειρά ξεκίνησε να κυκλοφορεί το 2012, αλλά, πρώτον, δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη και, δεύτερον, προσωπικά την ανακάλυψα φέτος, οπότε κερδίζει με συνοπτικές διαδικασίες τον τίτλο της καλύτερης comic-related στιγμής της χρονιάς.
