SECRET #1-4

Writer: Jonathan Hickman
Artist: Ryan Bodenheim
Image Comics

Καλή χρονιά και από εμένα προσωπικά, φίλε αναγνώστη. Σαν πέρσι θυμάμαι που εντάχθηκα σε αυτή την ωραία ατμόσφαιρα! Αρκετά όμως με τα κλισέ αστεία για τον παλαιό χρόνο (και ας έκανα ένα) και πάμε σε καινούργια πράγματα. Το συγκεκριμένο δεν είναι και τόσο καινούργιο, μιας και έχει μείνει στο πέρσι (δεύτερο!!) και έχει ξεκινήσει από το τέλος του καλοκαιριού.

Είναι, όμως, ακόμα ένας καινούριος τίτλος από την Image. Και θα ήθελα να πιστεύω αρκετά υποσχόμενος, καθώς τον απόλαυσα ιδιαίτερα. Το όνομα αυτού είναι SECRET και πραγματικά δε νομίζω να υπήρχε κάποιος καλύτερος. Ταιριάζει γάντι και σε βάζει ελαφρώς στο κλίμα. Για να μην σε κρατήσουμε, όμως, σε αγωνία πάρε λίγο ξύλο, αρκετό εκβιασμό, ένα δόντι και πολύ κόκκινο από τις πρώτες σελίδες. Καθώς ένας μασκοφόρος έχει όμηρο μεγάλο όνομα μεγάλης εταιρίας. Εννοείται πως καταφέρνει να πάρει αυτό που θέλει και αναγκάζει τον κύριο να στραφεί σε μία εταιρεία που προσφέρει προστασία, την Steadfast Security Holdings. Η οποία θα μας απασχολήσει αργότερα. Τώρα, για να δείξουμε πόσο υπέροχη εταιρεία είμαστε, κλέβουμε τα αρχεία σου, κάνοντας πασαρέλα. Τόσο καλοί είμαστε. Είμαστε;

Η συγκεκριμένη εταιρεία θα βρεθεί και εκείνη στο κυνήγι του μασκοφόρου. Έτσι, κάνει μία στάση στο Λονδίνο, όπου σε μαζική δολοφονία – σιγά μην έτρωγε λίγους – χάνει τη ζωή του ο Thomas Moore, ο οποίος, νεκρός κατά τα άλλα, είναι πολύ σημαντικό πρόσωπο για τη συνέχιση της ιστορίας. Θα απασχολήσει ιδιαίτερα έναν εργαζόμενο, τον κύριο Grant Miller. Πριν το τέλος, αναφέρεται η λέξη Kodiak, για την οποία δε θα πω τίποτα. Ακόμα, αυτή η λεξούλα θα βασανίσει πολύ κόσμο. Κλασικά, το μεγάλο κεφάλι θέλει το θέμα να καλυφθεί. Κάποιος θα θέλει να μάθει την αλήθεια και τότε είναι που όλα τα άπλυτα θα βγουν στη φόρα.

Τα οποία είναι πολλά και κοστίζουν ακόμα περισσότερα. Στο μόνο κομμάτι που χαλάστηκα λίγο. Δηλαδή, δεν γίνεται άλλο η κατάσταση, όλα κινούνται γύρω από τα χρήματα και τον πλούτο. Με μία δόση εκδίκησης και δικαιοσύνης. Αλλά μη σας παίρνει από κάτω. Η ιστορία δεν είναι απλοϊκή με το κλασικό ξύλο κτλ.. Φαίνεται να έχει πολλές πτυχές και εμείς τώρα ξύνουμε την επιφάνεια. Υπάρχει πολύ παρελθόν – βαρύ παρελθόν. Σε όλους τους χαρακτήρες. Πολυεπίπεδοι και ψαγμένοι, όχι ό,τι και ό,τι.

Πολυεπίπεδο είναι και το σχέδιο, το οποίο είναι ασπρόμαυρο χωρίς ιδιαίτερο χρώμα. Τα χρώματα που παίζουν γίνονται φώτα, φόντα, αίμα και αναμνήσεις. Το σχέδιο είναι εξαιρετικότατο, με πολύ καθαρές γραμμές. Ο Bodenheim χρησιμοποιεί αρκετά σκληρά χαρακτηριστικά που, μαζί με το ιδιόρρυθμο σχέδιο και το σενάριο του Hickman, δημιουργούν την τέλεια αρμονία. Δε ξέρω αν με τράβηξε το παιχνίδι των χρωμάτων ή η ιστορία, αλλά ξέρω πως δεν το μετάνιωσα και πως μάλλον δε θα το μετανιώσω!

Αν βγω λάθος, αγαπητέ αναγνώστη, συγνώμη, γιατί σου προτείνω να του ρίξεις μία προσεκτική ματιά!