COLLECTIVE MEMORY: From Paper To Pixels

Όσο και αν σε συνεπάρει ένα comic και νιώθεις ότι ζεις την ιστορία, η ανάγνωση δεν παύει να είναι μια – σχετικά – παθητική εμπειρία (διαπιστώνω ότι η στήλη συνεχίζει να δίνει πλούσιο υλικό σε υπονοούμενα, ώστε να ξεσαλώνει ο Λαμπρόπουλος στα Φέισμπουκς). Το ίδιο και η παρακολούθηση μιας τηλεοπτικής σειράς ή ταινίας, με πρωταγωνιστές τους αγαπημένους σου ήρωες. Η μόνη – ρεαλιστική – διέξοδος για να μπεις στο πετσί του ρόλου του υπερήρωα είναι η ίδια που σε κάνει φοβερό γκολτζή, πιλότο Formula 1 και βετεράνο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. ΤΑ VIDEO GAMES!

Κάθε χρόνο διευρύνεται η – ήδη μεγάλη – συλλογή τίτλων με πρωταγωνιστές ήρωες των comics, όμως, όπως και με κάθε τι άλλο, οι εμπειρίες των πρώτων μας χρόνων είναι αυτές που μένουν και μας προκαλούν νοσταλγία. Μερικές τέτοιες νοσταλγικές στιγμές θα θυμηθούμε σήμερα.

THE AMAZING SPIDER-MAN & THE AMAZING SPIDER-MAN 2 (NINTENDO GAME BOY)

Η πρώτη παιχνιδομηχανή που απέκτησα ποτέ ήταν το Game Boy της Nintendo. Συνέβη στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και είναι ένα από τα καλύτερα χριστουγεννιάτικα δώρα που απέκτησα ποτέ (μεγάλος ανταγωνισμός με το Πειρατικό των Playmobil). Εκείνα τα χρόνια, το να επιλέξεις ένα παιχνίδι ήταν μια δύσκολη διαδικασία. Internet και YouTube δεν υπήρχαν, ούτε και διαδεδομένος ειδικός Tύπος (στην Ελλάδα τουλάχιστον). Άρα, οι πληροφορίες κάποιου φίλου, το εξώφυλλο και οι εικόνες στη συσκευασία, άντε και κάνα review στο ΑΛΜΑΝΑΚΟ ήταν οι μόνες πηγές γνώσης.

Έτσι, παιχνίδια που είχαν πρωταγωνιστές γνωστούς ήρωες από την τηλεόραση, τις ταινίες ή τα comics είχαν πολύ μεγάλο πλεονέκτημα (και συνήθως ήταν μεγάλες πατάτες)! Όπως είναι φυσικό, μόλις είδα ότι ο αγαπημένος μου ήρωας εκείνης της εποχής (και ακόμα στους δυο-τρεις πιο αγαπημένους μου), Spider-Man, είχε δικό του παιχνίδι, έπρεπε να το αποκτήσω! Ακολουθήθηκε, λοιπόν, η κλασική διαδικασία: lockάρω το παιχνίδι στο κατάστημα, σπάω τα νεύρα των δικών μου για να μου το πάρουν και περιμένω με ανυπομονησία την πρώτη ευκαιρία αγοράς νέου παιχνιδιού (Χριστούγεννα, γενέθλια κτλ.). Μόλις ήρθε, λοιπόν, του Αη-Γιωργιού (μεγάλη η χάρη του), το THE AMAZING SPIDER-MAN έγινε δικό μου!

Αν και αποτελεί δημιούργημα της διαβόητητης LJN, το THE AMAZING SPIDER-MAN είναι αρκετά καλό platform παιχνιδάκι. Άλλωστε, το ότι γυρνάς το Manhattan – από τις ταράτσες μέχρι τους υπονόμους – και αντιμετωπίζεις τους Mysterio, Hobgoblin, Scorpion, Rhino, Doctor Octopus και Venom, για να σώσεις τη Mary Jane ήταν αρκετό για να κάνει το μυαλουδάκι μου να εκραγεί!

Και το THE AMAZING SPIDER-MAN 2 το λιμπιζόμουν, αλλά στάθηκα ιδιαίτερα τυχερός. Βλέπετε, πρόλαβα να το παίξω στα πλαίσια μιας ανταλλαγής παιχνιδιών για το Σαββατοκύριακο (αγαπημένη και απαραίτητη συνήθεια, ιδιαίτερα εκείνη την εποχή που τα παιχνίδια ήταν πανάκριβα) με ένα συμμαθητή και διαπίστωσα ότι επρόκειτο για μία κολοσσιαία αποτυχία (δύο στα δύο η LJN; Είπαμε θαύματα, αλλά όχι κι έτσι). Φτηνά τη σκαπουλάραμε, που λένε.

CAPTAIN AMERICA AND THE AVENGERS (SEGA MEGA DRIVE)

Την ίδια πάνω κάτω χρονική περίοδο και συγκεκριμένα στην πέμπτη Δημοτικού (αυτό το θυμάμαι), είδα μια μέρα στην τάξη ένα συμμαθητή μου να ζωγραφίζει στο μπλοκ του κάποιες γνώριμες φιγούρες. Captain America, Iron Man, Hawkeye. Σκέφτομαι μέσα μου “καλά, που τους ξέρει αυτός”; Μια μικρή έρευνα αποκάλυψε ότι έπαιζε στο Mega Drive του το CAPTAIN AMERICA AND THE AVENGERS. Ώστε έτσι, λοιπόν…

Όπως καταλαβαίνετε, ακολούθησε η απαραίτητη επίσκεψη και δοκιμή του παιχνιδιού. Το παιχνίδι ήταν ένα κλασικό beat ‘em up, στο οποίο αποφασισμένοι τα βάλαμε με το Red Skull και το εντελώς τραγικό voice acting (εντάξει, δε βοηθούσε και η τεχνολογία, αλλά και πάλι). Μπορούσες να διαλέξεις κάποιον από τους Captain America (obviously), Iron Man, Hawkeye και Vision αλλά, όπως συμβαίνει συνήθως με αυτά τα παιχνίδια, το μεγαλύτερο τζέρτζελο συνέβαινε όταν έπαιζαν δύο παίκτες ταυτόχρονα. Good times.

CADILLACS AND DINOSAURS (ARCADE)

Α-ΠΑ-ΡΑ-ΔΕΚ-ΤΟΣ! Πώς είναι δυνατόν να ξέχασα, στο προηγούμενο installment, το λατρεμένο CADILLACS AND DINOSAURS; Την τηλεοπτική σειρά βασισμένη στο post-apocalyptic comic XENOZOIC TALES του μεγάλου Mark Schultz. Ευτυχώς, μου δίνεται η ευκαιρία να επανορθώσω, αφού εκτός της τηλεοπτικής σειράς, ήμουν fan και του ομώνυμου arcade video game (για τους μη γνωρίζοντες ή όσους δεν τα πρόλαβαν στις δόξες τους, arcades είναι τα video games που λειτουργούν με κέρματα και βρίσκονταν – συνήθως – σε καταστήματα όπως καφετέριες, μπιλιαρδάδικα κτλ.).

Σε ένα τέτοιο μπαρ/μπιλιαρδάδικο/ουφάδικο, που μας πήγαινε, μαζί με την ξαδέλφη μου, ο πατέρας μου, έπαιξα και το CADILLACS AND DINOSAURS. Το παιχνίδι είναι κι αυτό ένα beat ‘em up. Μονότονο, αλλά διασκεδαστικό. Διαλέξτε έναν από τους Jack Tenrec, Hannah Dundee (έρωταααα, έρωταααα), Mustapha Cairo ή Mess O’ Bradovich και αρχίστε τις μπούφλες σε έναν κόσμο όπου οι Δεινόσαυροι έχουν επιστρέψει και οι ήρωες κυκλοφορούν με Cadillacs (διαβάστε το comic και θα καταλάβετε)!

X-MEN (ARCADE)

Ακόμη, όμως, και αν δε συχνάζατε σε μπιλιαρδάδικα, είναι σίγουρο ότι έχετε έρθει σε επαφή με μια αίθουσα με arcades. Πού; Μα σε κάποιο πλοίο της γραμμής φυσικά! Ειδικά στα μεγάλα δρομολόγια για Ρόδο ή Ιταλία, ήταν το ασφαλές καταφύγιο ενάντια στην ανία. Σε κάποια τέτοια διαδρομή ήταν που ήρθα σε επαφή με το arcade X-MEN. Και ήταν καταπληκτικό!

Το παιχνίδι είναι κι αυτό beat ‘em up (τι να κάνουμε ρε παιδιά, ήταν μεγάλο σουξέ της εποχής) και τα character designs βασίζονται στο animated PRYDE OF THE X-MEN. Μπορούσες να διαλέξεις κάποιον από τους Cyclops, Colossus, Wolverine, Storm, Nightcrawler ή Dazzler για χαρακτήρα σου. Βέβαια, το μεγάλο πανηγύρι γινόταν σε ειδικά arcades που υποστήριζαν μέχρι έξι παίκτες. Δυστυχώς, δεν είχα πετύχει πότε τέτοια έκδοση (δεν ξέρω καν αν είχαν έρθει ποτέ στην Ελλάδα).

Αυτές ήταν κάποιες από τις δικές μου αναμνήσεις, πασπαλισμένες με μια γερή δόση νοσταλγίας, από τις επικές μάχες μπροστά από οθόνες και τηλεοράσεις. Δοκιμάστε να βρείτε κι εσείς κάποια από αυτά ή τα πολλά άλλα παιχνίδια. Δεν υπάρχει τίποτα πιο χαλαρωτικό από το να μοιράζεις μπουνίδια στον Red Skull, το Venom ή το Magneto. Εγγυημένα!