MARKET WATCH: The Not So Intense New Year’s 1st Installment

Τελειώσαν οι γιορτές, τελειώσαν τα πολλά ξενύχτια, μας τελειώσαν και κάτι μελομακάρονα που είχαν ξεμείνει σε μια σκοτεινή γωνιά της μελονομακαρονοπιατέλας… Ε, τί άλλο να κάνουμε, ας ασχοληθούμε λιγάκι με το comic industry, που το είχαμε παραμελήσει τόσες εβδομάδες. Όχι πως έχει γίνει και τίποτα το συνταρακτικό, αλλά όλο και κάτι κινείται.

Καλή Χρονιά λοιπόν και τα τοιαύτα, κι ας περάσουμε γρήγορα-γρήγορ– (γιατί είχα φλασιά τη φάτσα του Σεφερλή μόλις τώρα;) στο…

WTF? News

Λίγο πριν αλλάξει ο χρόνος, η Marvel αποφάσισε να δώσει επιτέλους μία εξήγηση στο θέμα που είχε δημιουργηθεί αναφορικά με την μερική παύση συνεργασίας της με τα λεγόμενα big-box bookstores και συγκεκριμένα με τα Barnes & Noble and Books-A-Million. Όπου “μερική” σημαίνει πως σταμάτησε να προμηθεύει με τεύχη, και πλέον παραμένει στο TPB & GN deal.
Πρόκειται για ένα – προφανώς – πολύ καλό νέο, που ξεκαθαρίζει λίγο περισσότερο τη διαμάχη newsstand distribution – direct market, και μπουστάρει τα μικρά ή μεσαία μαγαζιά της Αμερικής. Παραθέτω και το επίσημο statement της εταιρίας, το οποίο, εμμέσως πλην σαφώς, λέει ακριβώς αυτό:

“The overwhelming majority of print readers get their monthly comics from direct market locations (i.e. brick and mortar comic shops). There’s no denying that the direct market is a much stronger business model for monthly single issues than newsstand distribution. This has been the case for some time. New single issues haven’t been available in the overall newsstand market for nearly two years now and in bookstores for at least three months without notice. We’re currently working with Barnes & Noble and Books-A-Million on a stronger, more mutually beneficial distribution model. And to be clear, this in no way affects sales of graphic novels in either chain which have continued, as many have pointed out, on an uphill trend in the past year!”

 

Simon Said

Ας ξεκινήσουμε την συγκεκριμένη κατηγορία, κατευθείαν με το quote:

“Should God sue me if I paint a river?”

…είπε ο Shia LaBeouf, ο γνωστός ηθοποιός που έχει απασχολήσει τελευταία την comic community, επειδή κλέβει απροκάλυπτα τον Daniel Clowes. Αυτό ως μέρος της προσπάθειάς του να επιρρίψει ευθύνες στην όλη τραγική κατάσταση των πνευματικών δικαιωμάτων, τα οποία θα έπρεπε να είναι… ανύπαρκτα; Ή κάτι παρόμοιο, αλλά όχι τα δικά μας, των άλλων, γιατί τα δικά μας τα επωφελούνται οι μεγάλες βιομηχανίες, όπως υποθέτω είναι κι ο Daniel Clowes μία από αυτές.

Αυτό είναι απλά ένα μικρό δείγμα του περιπαιχτικού ύφους του Shia, ο οποίος κοροϊδεύει, εμμέσως ή μη, κατά κόρον τον Clowes, είτε σε συνεντεύξεις του, μέσω του Twitter, ακόμη και με άλλους ευφάνταστους τρόπους, όπως το να προσλάβει έναν skywriter για να γράψει στον ουρανό “I am sorry Daniel Clowes”.

Και αναρωτιέμαι, γιατί δεν έχουν ξεκινήσει ακόμα τα ασφαλιστικά μέτρα και οι δικαστικοί αγώνες; Τόσο cool είναι πια αυτός ο Clowes, ή φοβάται… κάτι;

 

Success Story

Το κακό με τα παζάρια βιβλίων έχει παραγίνει, αν θέλετε τη γνώμη μου. Ναι, ωραίο είναι να βρίσκεις δεκάδες τίτλους σε εξευτελιστικές τιμές, αλλά όταν μιλάμε για πρόσφατες, ή ακόμη διαθέσιμες εκδόσεις, αυτό δεν κάνει καλό σε κανέναν. Η εκδοτική θέλει να ξεστοκάρει, όπως τελευταία κάνει συχνά-πυκνά η Anubis, και οργανώνει bazaars και events ξεπουλώντας μέχρι και στο 80% πολλές φορές της λιανικής τιμής, (τίτλοι που στα μαγαζιά βρίσκονται στα 20 ευρώ μπορείς να τους πάρεις με 5 ή 7), με σκοπό το γρήγορο χρήμα, προφανώς για να συνεχίσει την παραγωγή νέων τίτλων.

Αυτό όμως δημιουργεί δύο βασικά προβλήματα:

Πρώτον, με την επαναλαμβανόμενη παζαροποίηση, ο αναγνώστης μαθαίνει, συνηθίζει, και περιμένει το επόμενο ξεπούλημα για να ψωνίσει, μένοντας αδρανής αγοραστικά το υπόλοιπο διάστημα ως τότε.

Δεύτερον, τα μαγαζιά που έχουν προμηθευτεί τα βιβλία, περιοδικά κ.λπ. στην αρχική, χονδρική τιμή, αδυνατούν να πουλήσουν στη λιανική, ακόμη και με κάποιο σεβαστό ποσοστό έκπτωσης, γιατί πάντα οι τιμές του bazaar θα είναι χαμηλότερες, ενίοτε ακόμη κι από την χονδρική.

Αποτέλεσμα; Μειώνεται η κίνηση στα μαγαζιά, και οι εκδοτικές χάνουν επίσης λεφτά, εφόσον 2-3 πωλήσεις τον χρόνο σε εξευτελιστικές τιμές δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να στηρίξουν το βάρος της παραγωγής.

Θα μου πείτε, τώρα, πως νομικά έχουν κάθε δικαίωμα να κάνουν κάτι τέτοιο. Ηθικά όμως;

 

Top Of The World

Οι πωλήσεις των comics του Δεκεμβρίου είναι τα τελευταία χρόνια πεσμένες. Πόσο μάλλον φέτος, που Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά έπεσαν Τετάρτες, την ημέρα που βγαίνουν οι καινούργιοι τίτλοι στα ράφια των αμερικάνικων comic shops. Δεν είναι περίεργο, λοιπόν, το ότι μόνο τρία comics κατάφεραν να ξεπεράσουν το όριο των 100 χιλιάδων. Αυτή η συγκυρία πήρε μπάλα και το πολυδιαφημιζόμενο INHUMANITY, ενώ όλως περιέργως το FOREVER EVIL #4 βρέθηκε στην τέταρτη θέση και το HARLEY QUINN στην έβδομη, με 20 χιλιάδες αντίτυπα περίπου παραπάνω πωλήσεων από το INHUMANITY.

Το ακόμη πιο περίεργο είναι πως το κόλπο “jumping-on point” της Marvel με το AVENGERS #24.NOW έπιασε, και το ανέβασε στη δεύτερη θέση των πωλήσεων, παρά την, ας πούμε, δυσφήμιση του σεναριογράφου του, Jonathan Hickman.

Τέλος, περνώντας στα TPB sales, μου έκανε τρομερή και αδιευκρίνιστη εντύπωση η πρώτη θέση του FABLES vol. 19, με μεγάλη διαφορά από το κατάπτυστο #2 (ADVENTURE TIME shit), ενώ το ότι το πρώτο volume του WALKING DEAD έπεσε στα σχεδόν τριάμισι χιλιάρικα. Ε, ήταν καιρός να αρχίσει να ξεφουσκώνει αυτή η βλακεία με τα zombies.

 

The Question, Bi-weekly

“Πόσο βοηθάνε τις πωλήσεις τα μοντέλα στα περίπτερα των φεστιβάλ;”

Αυτό αναρωτήθηκε ο Spencer Chen, και έκανε μια έρευνα που απέδειξε πως όχι μόνο δε βοηθάνε, αλλά κάνουν μάλιστα και ζημιά. Αν αντέχετε, διαβάστε το link με την ανάλυσή του, αλλά μην τα παίρνετε όλα τοις μετρητοίς, γιατί τα σημεία που παραθέτει είναι λίγο… κάπως. Ένα από αυτά είναι το “Booth Babes are lazy”, σα να λέμε δηλαδή “όλοι οι ταρίφες είναι μυθομαν– όχι, μάλλον είναι, “όλοι οι ταρίφες είναι κλέφτες”. Ένα άλλο είναι το “Business and product execs don’t talk to booth babes”, το οποίο επίσης είναι εντελώς άκυρο, γιατί η συγκεκριμένη κατηγορία δε θα ενδιαφερθεί παρά μόνο για το τελικό προϊόν, ασχέτως του οποιουδήποτε περιτυλίγματος.

Και ποιός είναι ο Spencer Chen, θα με ρωτήσετε; Ε, λοιπόν, ο Spencer είναι ο διευθυντής διαφημιστικού της εταιρίας Frontback, η οποία έχει παράγει όλο κι όλη μία εφαρμογή για iphones.

 

And Now, Something Completely Different

Θα έλεγα κάτι για τα απωθημένα γενικώς, αλλά εντάξει, γνωστό το θέμα, όλοι μας τα έχουμε, κι εσείς, κι εγώ, είτε το παραδεχόμαστε είτε όχι, και ξέρουμε, έστω κι υποσυνείδητα, ποιά είναι αυτά ή αυτή. (Ναι, για σένα μιλάω.)

Βαρετό θέμα, οπότε πάμε στην παρατήρηση που έκανα, πως τους τελευταίους μήνες ο κόσμος δεν πολυαντιδρά. Από πριν τις γιορτές, κι ακόμα χειρότερα μετά, είναι λες και… δεν ξέρω, βρισκόμαστε σε κάποιου είδους περίοδο άνθησης; Έχει αρχίσει να λειτουργεί το “success story” και υπάρχει υποβόσκουσα ανάπτυξη, κάπου; Πού είναι όλες εκείνες οι αντιδράσεις, όλες εκείνες οι δράσεις (καλά, συγγνώμη, έχουμε και την Σώτη Τριανταφύλλου με το “58”, φωτεινή εξαίρεση ή προσωπική ειρωνεία; Ψηφίστε το δεύτερο), οι διαμαρτυρίες, οι απεργίες κι όλα αυτά τα χωρίς αποτέλεσμα πραγματάκια που μας θύμιζαν πως υπάρχει κόσμος που δεν κοιμάται;

Τόσο πολύ κουράστηκε ο αστός μεσοέλληνας και κάτω, που δεν μπαίνει στον κόπο πλέον ούτε να φωνάξει; Ή συμβαίνει κάτι χειρότερο; (Hint: Και πάλι ψηφίστε το δεύτερο.)