GHOST #1

Writers: Kelly Sue DeConnick & Crish Sebela
Artist: Ryan Sook
Dark Horse Comics

Έχω καταντήσει γραφική και προβλέψιμη. Άλλος ένας ghost-related τίτλος. Άλλη μια ghost-related ιστορία. Κάτι μου κάνουν, βρε παιδάκι μου, τα ghost stories. Τα βλέπω και τα θέλω, τα θέλω, τα θέλω. Και πολύ καλά κάνω, εδώ που τα λέμε, αφού σχεδόν πάντα έχουν να πουν κάτι ενδιαφέρον, αν και ελάχιστες φορές πραγματικά πρωτότυπο. Το GHOST της Dark Horse δεν είναι, μάλλον, από αυτές τις σπάνιες, πρωτότυπες ιστορίες, αλλά δεν παύει να είναι συναρπαστικό και αξιόλογο, και να αποτελεί εξαιρετική συνέχεια του χαρακτήρα που γνωρίσαμε στο DARK HORSE PRESENTS και έχουμε αγαπήσει στις προηγούμενες ευκαιρίες που του έχουν δοθεί να φτάσει στα χέρια του κοινού.

Η Elisa Cameron είναι παγιδευμένη ανάμεσα στον κόσμο των ζωντανών και σε μία δαιμονική διάσταση. Με τη βοήθεια δυο ερευνητών του μεταφυσικού, προσπαθεί να βρει και να αντιμετωπίσει τον δαίμονα που την καταδίκασε να βρίσκεται σε αυτή την ιδιόμορφη κατάσταση, σώζοντας, έτσι, ολόκληρη την πόλη (και τον κόσμο;) από τα σχέδιά του, τα οποία περιλαμβάνουν την εξαπόλυση άπειρων δαιμόνων σε αυτή, την δική μας, την καταταλαιπωρημένη διάσταση, που ησυχία δεν βρίσκει γενικότερα. Παράλληλες ασχολίες της Elisa είναι να μελετά το διαδικτυακό ημερολόγιο του παλιού της εαυτού, για τον οποίο λίγα πράγματα θυμάται, για να βρει στοιχεία για το δαιμονικό σινάφι, και να κυνηγάει και να κατατροπώνει δαίμονες, που ήδη τριγυρνούν στην πόλη.

Πολλά πράγματα, άλλα μικρά και άλλα μεγάλα, κάνουν το GHOST να ξεχωρίζει αρκετά. Πρώτο και πιθανώς καλύτερο, το character design. Η ίδια η Ghost, κατά κόσμον Elisa Cameron, έχει αξιοπρόσεκτη υπερηρωική περσόνα. Βασικά, κάτι ανάμεσα σε sexy υπερηρωικό outfit με κολλητό ολόσωμο και τονισμένο, πλούσιο μπούστο, και το γνωστό σεντονάκι, αυτό, που φοράνε τα φαντάσματα στα παιδικά. Δεν ξέρω αν αυτός ακριβώς ήταν ο σκοπός των δημιουργών, ή απλά της βάλανε την μπέρτα για extra σαγήνη – που το καταφέρνει και αυτό, εδώ που τα λέμε – αλλά η Elisa είναι φάντασμα όνομα και πράγμα. Εξαιρετικό design έχουν και οι διάφοροι δαίμονες που εμφανίζονται. Πραγματικά, σκέτη αηδία! Το σενάριο είναι δελεαστικό, σίγουρα, με έναν απροσδιόριστα γνώριμο αέρα, ο οποίος μάλλον είναι αυτή η έλλειψη πρωτοτυπίας, που έλεγα παραπάνω, και όχι οι παλαιότερες επαφές του GHOST με το κοινό.

Το σχέδιο του Ryan Sook, και το λέω με την καλύτερη δυνατή έννοια, είναι επαρκές. Όμορφο και χωρίς καθόλου εμφανείς αδυναμίες, κάθε άλλο δηλαδή. Ωραίο χρώμα, από τον Dave McCaig, ωραία κίνηση, εντυπωσιακά εφέ, τα έχει όλα. Όλα, δηλαδή, εκτός από αυτό το “κάτι”. Κάθε φορά που παραπονιέμαι για την δουλειά καλλιτεχνών τέτοιας κλίμακας, αισθάνομαι εντελώς κατάπτυστη. Ποιά είμαι εγώ, δηλαδή, για να κρίνω αυτή την εξαιρετική δουλειά. Αλλά θα το ομολογήσω πως το σχέδιο μου φάνηκε ότι ήταν αυτό που έπρεπε και τίποτα παραπάνω. Εξαιρετική δουλειά, βέβαια, αν υπολογίσουμε το μέσο όρο τέτοιων κυκλοφοριών.

Ελπίζω η Dark Horse να δώσει στην – σχεδόν – καινούρια ομάδα του GHOST, την ευκαιρία να πει την ιστορία της Elisa Cameron, μιας και όχι μόνο δεν στερείται ιδέες ή όρεξη, αλλά αντίθετα έχει να επιδείξει το ανανεωμένο artwork (και μη με ακούτε εμένα τι λέω) και πολλές νέες προσθήκες, σε μια ήδη αγαπημένη ιστορία.