FIRST TIME EVER: ALAN MOORE

V FOR VENDETTA
Writer: Alan Moore
Artist: David Lloyd
DC Comics / Vertigo

Πριν ξεκινήσω, θέλω να πω το εξής: δεν είμαι τελείως τσιμεντόλιθος (ακόμη θεωρούμαι noob-άκι στο θέμα comics), γιατί το κύριο Moore τον γνωρίζω. Ως φυσιογνωμία, τουλάχιστον, καθώς δεν έτυχε να “γευτώ” ακόμη τα γραπτά του (αν τα είχα γευτεί, δεν θα είχαμε FIRST TIME EVER τώρα). Όπως και να έχει, δεν μπορείτε να φανταστείτε τη χαρά που είχαν όταν μου ανέθεσαν να γράψω γι αυτόν. Εδώ θέλω να σημειώσω πως, αν και περίμενα τον τίτλο που μου δόθηκε, δεν ενοχλήθηκα καθόλου. Αντιθέτως, κυκλοφορούσα παντού μαζί του.

Βλέπετε, πέραν της δουλειάς, δεν υπάρχει καλύτερη παρέα στις ατελείωτες ώρες που περνάς μέσα στο μετρό. Και γι αυτό το λόγο, είχα συνέχεια μαζί μου το V FOR VENDETTA. Όχι απλά για δουλειά και ευχαρίστηση, αλλά και γιατί είχα επιτέλους τη δυνατότητα να διαβάσω αυτόν τον μεγάλο “sir”, που άκουγα και δεν έβλεπα. Ακόμη περισσότερο, σε μία δουλειά του η οποία είναι ευρέως γνωστή και έχει επηρεάσει ακόμα και οργανώσεις νέων, που φορούν τη μάσκα του Guy Fawkes. Μία μάσκα που φωνάζει επανάσταση και αντίσταση στην εξουσία. Αυτή τη μάσκα φοράει και ο V, που ίσως και να μην είναι ο κύριος ήρωας της ιστορίας μας.

Η ιστορία εξελίσσεται σε ένα μέλλον, στο οποίο, λόγω ενός καταστροφικού πολέμου, ελάχιστοι είναι εκείνοι που επιβίωσαν και ακόμη πιο λίγοι είναι αυτοί που χαρακτηρίζονται ελεύθεροι, αφού ως συνήθως, μέσα στον πανικό και το χάος, εμφανίζεται ο γνωστός “σωτήρας”, ο οποίος θα επιφέρει χειρότερες συνέπειες από έναν πόλεμο. Σε αυτόν τον κόσμο, ζει η Evey Hammond, ένα κοριτσάκι που σώζει ο V και προσπαθεί να την βγάλει από την ιδεολογία που της έχουν διδάξει. Μεταξύ των πρωταγωνιστών, υπάρχει ακόμη ο δικτάτορας Adam Susan, και ένα επιπλέον πρόσωπο, ο αστυνομικός Eric Finch. Η ιστορία δεν “τυλίγεται” γύρω από αυτούς μόνο, καθώς υπάρχει μεγάλη πληθώρα χαρακτήρων, με άλλους να παίζουν μεγάλο ρόλο και άλλους να είναι περισσότερο παρατηρητές.

Η ιστορία, όμως, δεν είναι μία απλή εξέγερση ενάντια στο μεγάλο κεφάλι, Adam Susan, καθώς ο V επιθυμεί εκδίκηση από πρόσωπα γεγονότα που του άλλαξαν όλη του την ύπαρξη. Βλέπετε, οι κυβερνήσεις, επιθυμώντας να γίνονται όλο και πιο ισχυρές, κάνουν μυστικά πειράματα σε ανθρώπους, οι οποίοι βρίσκουν, συνήθως, τραγικό και άδικο θάνατο. Αυτούς ακριβώς τους ανθρώπους θα εκδικηθεί και ο V. Και αυτή είναι μόνο η αρχή. Βλέπετε, απ’ ότι κατάλαβα, ο Alan Moore, παντρεύοντας την προσωπική εκδίκηση με την εκδίκηση του συνόλου, κάνει τον V να δώσει αφορμή στον κόσμο να εναντιωθεί στους κατακτητές του. Ας μην αρχίσει να κόβει κεφάλια, όμως, μιας και ο V επιθυμεί να πάρει το αίμα και το μυαλό του πίσω, χύνοντας αίμα και καταστρέφοντας τη λογική.

Ας τα αφήσουμε, όμως, αυτά, μιας και οι περισσότεροι γνωρίζετε την ιστορία και οι υπόλοιποι έχετε μια ιδέα πως εξελίσσονται τα γεγονότα και πως, τελικά, ο λαός (ίσως ο μεγάλος πρωταγωνιστής) επαναστατεί και στο τέλος έρχεται η θεία δίκη. Εκείνο, όμως, που ενοχλεί πολύ κόσμο και ίσως και γι αυτό να είναι τόσο καθηλωτική η ιστορία, είναι πως ο V, μέχρι και το τέλος, θα παραμείνει άγνωστος, αλλά και ταυτόχρονα γνωστός σε όλο τον κόσμο. Όπως λέει και ο ίδιος (περιφραστικά), ο V είναι μία ιδέα και τις ιδέες δε μπορείς να τις σκοτώσεις. Γι αυτόν, ίσως, το λόγο, καταφέρνει να ξεσηκώνει αρκετά την αδρεναλίνη του κόσμου. Ο κύριος Moore μας δείχνει πως η αναρχία – η αντίσταση στην αρχή – δεν είναι κάτι χειροπιαστό, αλλά κάτι που χρειάζεται να το καταλάβει ο νους, ώστε να πάρει σάρκα και οστά. Δεν έχει πρόσωπο όπως το γνωρίζουμε εμείς.

Μετά από την εξιστόρηση που έκανα παραπάνω, ας ασχοληθούμε και λίγο με το comic από την πλευρά της Τέχνης. Εντάξει, δε θα αναφερθώ περαιτέρω στο κείμενο, με εξαίρεση πως θα συγχαρώ το συγγραφέα, διότι είναι καλογραμμένο χωρίς να κουράζουν οι διάλογοι και οι μονόλογοι και, τέλος, προσφέρει ένα αρκετά ευρηματικό κείμενο. Ειδικά, ο τρόπος που μιλάει ο V με τρελαίνει. Ρητό στο ρητό.

Τέλος πάντων, ας δώσουμε και credit στον David Lloyd για την εξαιρετική του δουλειά στο σχέδιο. Τα πρόσωπα, οι εκφράσεις, το χρώμα και, γενικά, το ύφος που περνάει μέσα από το σχέδιο, για μένα απογειώνει την ιστορία που του δίνει ο Moore. Δε θα σας κουράσω άλλο, αρκετά είπα. Μόνο κάτι τελευταίο, remember remember the 5th of November…