HELLBOY: MIDNIGHT CIRCUS

Writer: Mike Mignola
Artist: Duncan Fegredo
Dark Horse Comics

Έχω μια άνω του φυσιολογικού αγάπη για το έργο του Mike Mignola. Όσο απλοϊκές και επαναλαμβανόμενες κι αν είναι αντικειμενικά, οι ιστορίες του HELLBOY ήταν αυτές που με έκαναν να συνειδητοποιήσω ότι τα comics δεν τελειώνουν με την Disney και τον Asterix, που υπήρξαν η μοναδική μου επαφή με το Μέσο, μέχρι τότε.

Anyway, για να μην το παρακάνουμε με τις αναπολήσεις, σε αυτό το graphic novel, ο Mignola αποφάσισε να μας διηγηθεί μια ιστορία από τα παιδικά χρόνια του HELLBOY. Η πλοκή αντλεί έμπνευση από την ιστορία του Πινόκιο. Ταιριαστή επιλογή, αν σκεφτεί κανείς την επιθυμία και των δύο χαρακτήρων να αντιμετωπιστούν ως φυσιολογικά παιδιά. Πολύ περιληπτικά, ο HELLBOY το σκάει από τη βάση του BPRD, βρίσκει ένα περιπλανώμενο τσίρκο και από κει και πέρα είναι προφανές το πού πηγαίνει το πράγμα. Η ιστορία δεν είναι ιδιαίτερα περίπλοκη, αλλά είναι κι αυτό μέρος της μαγείας του HELLBOY.

Η γραφή του Mignola αποδεικνύει για πολλοστή φορά πως, άσχετα από την ποιότητα της ιστορίας αυτής καθαυτής, έχουμε να κάνουμε με έναν δημιουργό με άριστη κατανόηση του Μέσου και των δυνατοτήτων του και με μια εξαιρετική ικανότητα στο να δημιουργεί την απαραίτητη μυστηριακή ατμόσφαιρα.

Στην εικονογράφηση επιστρέφει ο Duncan Fegredo, κατά τη γνώμη μου, ο καλύτερος artist που έχει περάσει από τους τίτλους των HELLBOY/BPRD.  Για τις ανάγκες του MIDNIGHT CIRCUS, ο Fegredo επιστρατεύει δύο διαφορετικά στιλ εικονογράφησης, το καθένα με το αντίστοιχο coloring. Από τη μία, έχουμε το κλασικό ύφος του HELLBOY, με τις έντονες γωνίες, χρωματικές αντιθέσεις και σκιές. Στις σκηνές του τσίρκου, όμως, το ύφος αλλάζει και τα χρώματα γίνονται πιο απαλά δημιουργώντας ένα feeling που θυμίζει κάπως παιδικό βιβλίο. Η εναλλαγή μεταξύ των δύο στιλ, πολλές φορές στην ίδια σελίδα, δημιουργεί ένα πολύ ενδιαφέρον οπτικό αποτέλεσμα.

Ως βασικό αρνητικό στοιχείο θα πρέπει να αναφέρω το ίδιο πρόβλημα που αντιμετωπίζει κάθε ιστορία του Mignola. Μοιάζει πάρα πολύ σύντομο. Με στόχο τη δημιουργία της κατάλληλης ατμόσφαιρας, ο Mignola κάνει κατάχρηση των panels χωρίς κείμενο. Ο στόχος επιτυγχάνεται, φυσικά, αλλά αυτή η απουσία κειμένου καθιστά το MIDNIGHT CIRCUS ικανό να διαβαστεί τόσο σύντομα, που δύσκολα το αντιμετωπίζει κανείς ως graphic novel.

Σε γενικές γραμμές, το HELLBOY: MIDNIGHT CIRCUS πρόκειται για μια πολύ προσεγμένη δουλειά, τόσο στον τομέα της εικονογράφησης όσο και σε αυτόν της συγγραφής. Από την άλλη, όντας σύντομο και χωρίς να έχει ουσιαστικά να προσθέσει κάτι αξιόλογο στη μυθολογία του HELLBOY, μοιάζει να σε προκαλεί να πεις: “Ε, και;”. Όχι ότι εγώ το είπα. Απλά έπρεπε να το αναφέρω.