Σαιξπηρικός Ditko!

Αυτή τη φορά δεν έχω σκοπό να κάνω review, αλλά με ενδιαφέρει να μιλήσω για την αφήγηση μέσα από το πλαίσιο της Τέχνης των comics, με αφορμή το THE AMAZING SPIDER-MAN #33. Τη συγκεκριμένη ιστορία του αραχνοΰφαντου έτυχε να την διαβάσω όταν αγόρασα μια συλλογή με τα καλύτερα comics της Marvel, συλλογή που αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης σειράς. Έκπληκτος, διάβασα στην εισαγωγή του τόμου-τεύχους ότι το THE AMAZING SPIDER-MAN #33 περιείχε μια δραματική σκηνή ανάλογης του Shakespeare.

Σε αυτό το τεύχος, ο Peter Parker βρίσκεται εγκλωβισμένος κάτω από μεταλλικά συντρίμμια, μετά από μια επική μάχη. Λίγο παραπέρα, βρίσκεται κάποιο σκεύασμα-φάρμακο, το οποίο πρέπει οπωσδήποτε να μεταφέρει στο νοσοκομείο, όπου βρίσκεται η θεία του σε πολύ κρίσιμη κατάσταση. Στην πραγματικότητα, το φάρμακο είναι η μόνη της ελπίδα. Ο Spider-Man είναι απίστευτα εξουθενωμένος και το σιδερικό πάνω από τους ώμους του ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ασήκωτο. Οι πρώτες πέντε σελίδες μας περιγράφουν έναν μονόλογο, μέσα από τον οποίον ο Parker ανασυγκροτείται, βρίσκει δύναμη και πετά τον σωρό μακριά.

Αυτή η σκηνή είναι πραγματικά σπουδαία. Όχι για το δράμα που περνά ο Peter ή η θεία May, αλλά για το στήσιμο της. O Stan (The Man) Lee, ο σεναριογράφος της σειράς και συν-δημιουργός του Spider-Man, θεωρεί πως το σενάριο περιγράφει απλά την πλοκή και ήταν το ταλέντο του σχεδιαστή Steve Ditko που δημιούργησε κάτι πραγματικά αξιομνημόνευτο για τον χάρτινο κόσμο. Xαρακτηριστικά αναφέρει πως οι περισσότεροι σχεδιαστές της εποχής δε θα έδιναν ιδιαίτερη σημασία στην σκηνοθεσία και το στήσιμο αυτής της σκηνής και με λίγα panels θα περνούσαν στην επόμενη φάση του τεύχους. Ο Steve Ditko, όμως, αφιέρωσε πέντε σελίδες!

Γενικά, στα comics είναι δύσκολο να σταματήσεις το χρόνο. Ο Frank Miller πιστεύει ότι στον κινηματογράφο απλώς αφήνεις την κάμερα ακίνητη και έχεις σταματήσει τον χρόνο. Έτσι μπορείς να δώσεις πολύ εύκολα έμφαση σε μια σκηνή. Στα comics, όμως, πρέπει να είσαι αληθινός μάστορας, ώστε να κανείς κάτι αντίστοιχο. Σε αυτήν την σκηνή, ο Steve Ditko το πετυχαίνει αυτό με εξαιρετική μαεστρία. Είναι σημαντικό να αντιληφτούμε ότι ο βηματισμός στα comics είναι το Α και το Ω. Στοιχηματίζω πως αρκετές φόρες θα είχε αναπτυχτεί μια σκηνή, η οποία να χρειαζόταν να περιγράψει μια τέτοια κατάσταση. Και σχεδόν σε καμία περίπτωση δεν την έστηνε ο σκιτσογράφος με αυτόν τον τρόπο. Η επιλογή των panels είναι πετυχημένη. Μεταφέρεσαι, χώνεσαι καλύτερα μέσα στο περιβάλλον, νιώθεις και εσύ εγκλωβισμένος και, στο τέλος, μέρος αυτής της νίκης είναι και δικό σου. Ο Ditko δεν σταμάτησε απλά τον χρόνο. Δεν έδωσε απλά έμφαση σε αυτήν την σκηνή. Ο τρόπος που το έκανε μετράει περισσότερο.

Η ιστορία είχε καλή έκβαση. Η θεία τελικά σώθηκε και όλα πήγαν καλά. Τα τελευταία τέσσερα panels της ιστορίας με εντυπωσίασαν επίσης. Η γνώμη του γιατρού είναι πως στην σημερινή εποχή τα παιδιά έχουν άσχημα πρότυπα τύπου Spider-Man, ενώ θα μπορούσε ο Peter Parker να αποτελεί πρότυπο για αυτά.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=0ivvEgkWDGo[/youtube]