SIX-GUN GORILLA #1

SIX-GUN GORILLA #1
Writer: Simon Spurrier
Artist: Jeff Stokely
Boom! Studios

Έχοντας μπουχτίσει με την φαινομενολογία, την φιλοσοφία,την αισθητική και τους τόμους βιβλίων που μας διδάσκονται στο θεωρητικό κομμάτι του μεταπτυχιακού μου, αποφάσισα να κάνω ένα ευχάριστο διάλειμμα και να διαβάσω, μετά από ομολογουμένως μεγάλο διάστημα (για τα δεδομένα μου), το πρώτο τεύχος του  SIX-GUN GORILLA. Για να είμαι πιο σαφής, στην παρούσα φάση, θα μπορούσα μόνο να μιλήσω για το υπαρξιακό-οντολογικό στρες και να το συνδέσω με την έλλειψη αυτοσυνειδητότητας από τα ζώα και το Heidegger-ιανό dasein. Προφανώς και αστειεύομαι. Στο θέμα μας τώρα! Μια ενδιαφέρουσα δουλειά από τον ανερχόμενο Jeff Stokely και τον Simon Spurrier, η οποία συνδυάζει στοιχεία western, sci-fi και περιπέτειας, με ένα καλό σενάριο και το πρώτο τεύχος να έχει εξώφυλλο φιλοτεχνημένο από τον προσωπικά αγαπημένο μου καλλιτέχνη Ramón Pérez.

To story από μόνο του δε θα έλεγα ότι είναι και τόσο πρωτότυπο. Στη Silver Age  των comics, στη δεκαετία του 1970, επικρατούσε μια τάση στους μεγάλους εκοδτικούς οίκους comics (κυρίως στη DC) να χρησιμοποιούνται πιθήκοι και γορίλλες στα εξώφυλλα για να ανέβουν στις πωλήσεις, ακόμη κι αν δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με το περιεχόμενο της πλοκής. Στο SIX-GUN GORILLA #1 βρισκόμαστε στον 22ο αιώνα, στον πλανήτη Blister που έχει αποικηθεί από τους ανθρώπους, οι οποίοι εξάντλησαν όλους τους διαθέσιμους φυσικούς πόρους  στον πλανήτη Γη. Συμμαχίες ανταρτών έχουν εμφανιστεί και  ένας εμφύλιος πόλεμος έχει ξεσπάσει.

Βλέπουμε μια στρατιά νεαρών ανδρών και βετεράνων που ρίχνονται στη μάχη σε ένα κλίμα που  αρχικά μοιάζει να είναι αμιγώς western και φουτουριστικό sci-fi, με αλλόκοτα περιστατικά και ακόμα πιο αλλόκοτα πλάσματα να κάνουν την εμφάνισή τους στο προσκήνιο. Όλα αυτά μεταδίδονται πίσω στη Γη σε ένα reality. Το υλικό της μετάδοσης βιντεοσκοπείται από αυτοκτονικούς πολίτες, οι οποίοι έχουν συμφωνήσει να εμφανιστούν στο reality, με αντάλλαγμα οι  αγαπημένοι τους πίσω στο σπίτι να λάβουν ένα μεγάλο οικονομικό όφελος μετά το θάνατό τους. Το clue της υπόθεσης είναι ότι δε μπορούν να αυτοκτονήσουν, αλλά στην πραγματικότητα πρέπει να πεθάνουν σε μια στρατιωτική αποστολή. Αυτοί οι πολίτες έχουν κάμερες που εμφυτεύονται στα μάτια τους, έτσι ώστε ό,τι βλέπουν να το βλέπει και το κοινό. Ένας από αυτούς είναι και ο Blue 34-25, αγγελιοφόρος ενός σημαντικού μηνύματος, ο οποίος μπλέκει σε μια μεγάλη περιπέτεια…  Σε δεύτερη ανάγνωση, διαπίστωσα ότι ο κόσμος που πλάθει ο Spurrier είναι πολυδιάστατος και αόριστος, μιας και από τη μια μοιάζει οικείος, αλλά από την άλλη άγνωστος, δεν τοποθετείται σε ξεκάθαρο χρονικό πλαίσιο και θα μπορούσε να είναι στο κοντινό μέλλον ή σε έναν κατακερματισμένο χρόνο ενός κινηματογραφικού έπους.

Αναφορικά με το illustration του Stokely, θα έλεγα ότι επάξια κερδίζει πόντους, μιας και σε κάθε σελίδα με εντυπωσιάζει με την εκνευριστική του μανία για λεπτομέρεια, την ένταση του σχεδίου του και την τρομερή του ικανότητα να εικονογραφεί τη δράση, λες και είναι το πιο εύκολο στοίχημα για εκείνον. Όσο για το coloring, προσκυνώ τον Andre May για την επιλογή μιας εξαιρετικής χρωματικής παλέτας.

Συνοψίζοντας, σας προτείνω να διαβάσετε το SIX-GUN GORILLA #1 μιας και είναι πολλά υποσχόμενο και δε θα σας κάνει να βαρεθείτε ούτε λεπτό! Και τώρα ήρθε ή ώρα να επιστρέψω στις φιλοσοφικές μου αναζητήσεις!