MARKET WATCH: Το Ιnternet Κάνει Κακό Στους Στομαχικούς Ιλίγγους

Μικρό το μέγεθος της δεκαπενθήμερης στήλης μας σήμερα, γιατί τα deadlines για το Comicdom Con Athens 2014 είναι αρκετά σφιχτά. Αλλά ας αφήσουμε το self-promotion που ούτως ή άλλως δεν το γλιτώνετε στην επόμενη συνεδρία μας κι ας περάσουμε στο…

Secret Wars 3

Δεν ξέρω αν είχατε ακούσει κάτι, αλλά για αρκετό καιρό κυκλοφορούσαν διάφορες φήμες από άγνωστες πηγές που ήθελαν τον Bill Mantlo να βρίσκεται “προδωμένος” από την Marvel και να μη βλέπει δεκάρα από το επερχόμενο Guardians Of The Galaxy movie και τα περιτριγύρω properties του Rocket Raccoon, του οποίου και ήταν ο δημιουργός. Λήξη στο αυξανόμενο “internet rage” έδωσε ο αδερφός του δημιουργού, δηλώνοντας πως:

“…Marvel has compensated, is compensating, and will continue to compensate Bill well into the future for anything that he’s entitled to compensation for. Please don’t spread false or malicious rumors, gang. Bill’s relationship with Marvel is EXCELLENT, and I wish for it to continue to be so. And all the false or exaggerated “facts” being tossed around about his accident (he was NOT in a coma for “years”, and the family was NOT put into financial ruin or destitution, among other WRONG “facts”). Yes, Bill was the victim of a horrible and tragic accident. Blowing everything out of proportion does no one any good. You guys (ALL OF YOU) have been a Godsend to Bill for these past 22 years by keeping his name & reputation alive, and by continuing to champion my cause of helping him improve his quality of life in whatever way I can, and I thank you ALL sincerely for that…”

Είναι γεγονός πως τελευταία υπάρχει ένα κύμα τέτοιων ψευδών ειδήσεων και καλά θα κάνουμε όλοι μας να ελέγχουμε καλά τις πηγές μας, ώστε να μην καταντάει viral θέμα που μόνο καλό δεν κάνει στην εικόνα της βιομηχανίας και της Ένατης Τέχνης. Το mainstream έχει τα κακά του, ναι, αλλά έχει και πολλά θετικά στοιχεία που βοηθούν στην εξέλιξη και τη μεγαλύτερη διάδοση του Μέσου κι αυτά πρέπει πρωτίστως να τα υπογραμμίζουμε.

Simon Said

Όταν κάποιος αναγκάζεται να απολογηθεί για το αν είναι ή όχι σεξιστής, υπάρχει πρόβλημα.

“Let’s all move on to something more worthy of us than accusing people of hating boobs, yes?”

Με αυτή τη φράση τελειώνει το απολογητικό άρθρο της Kelly Thomson, που προσπαθεί να συμμαζέψει το μικρό χάος που προκάλεσε ένα προηγούμενο installment της στήλης της στο CBR, στο οποίο προσπαθούσε να αναλύσει την εξέλιξη της γυναικείας παρουσίας στα εξώφυλλα των αμερικανικών comics, κυρίως από το 1995 έως σήμερα. Ένα αρκετά ενδιαφέρον πόνημα, που δύσκολα σηκώνει διαφορετική ερμηνεία. Έλα, όμως, που ο μέσος αναγνώστης έχει γίνει ο μέσος πουριτανός του κερατά που ψάχνει παντού φαντάσματα τα τελευταία χρόνια!

Έτσι, λοιπόν, η κακομοίρα η Kelly αναγκάστηκε να γράψει το πιο πάνω follow up, αφού ήδη είχε προσθέσει υπερβολικά πολλά κι αχρείαστα edited notes στο πρώτο της post, τα οποία προφανώς δεν κατάφεραν να κατευνάσουν τα πνεύματα.

Αυτή η κατάσταση με “τις γυναίκες στα comics” έχει καταντήσει τόσο γελοία τελευταία, που χίλιες φορές προτιμώ τα ηλίθια rants για το αν η νέα προσθήκη στους Justice League είναι όντως η πρώτη ινδική ή όχι.

Art-O-Matic

Ένα φαινόμενο που εμφανίζεται κατά καιρούς – κυρίως διαδικτυακά – είναι η κακή αρνητική κριτική. Ναι, θα μου πείτε “ΟΚ, αυτό συνέβαινε ανέκαθεν”, υπάρχουν όμως κριτικές και κριτικές, καθώς επίσης υπάρχουν και οι περιπτώσεις, στις οποίες η comic κοινότητα δίνει περισσότερη σημασία. Μία τέτοια περίπτωση είναι κι αυτή του gomakeasandwich (από τον τίτλο κιόλας, μας προϊδεάζει πως πρόκειται για blog κραξίματος), που ασχολήθηκε (ή “τόλμησε ν’ασχοληθεί”) με τον J. Scott Campbell, και συγκεκριμένα με τη γκόμενα που είχε σχεδιάσει για την αφίσα του GenCon13. Κι εδώ αρχίζουν τα προβλήματα. Η επίθεση που δέχτηκε από σχεδιαστές υψηλού κύρους, μετά τον ίδιο τον Campbell, είναι πραγματικά πρωτοφανής, αν και όχι τόσο αδικαιολόγητη: ο άγνωστος συγγραφέας του άρθρου που τιτλοφορείται καθηγητής και φωτογράφος κάνει δύο προσπάθειες να αποδομήσει το σχέδιο και να επανατοποθετήσει τον χαρακτήρα στη σωστή του πόζα. Αυτές τις ενώνει και φτάνει σε ένα αποτέλεσμα που αλλάζει τη γωνία λήψης και είναι ακόμα χειρότερο. Κάτι που κι ο ίδιος παρατηρεί, ώστε να δικαιολογήσει πως πρόκειται για ένα beyond repair σχέδιο.

Ο J. Scott Campbell έσπευσε ν’απαντήσει αρκετά οργισμένος:

“This is a laughable and embarrassing attempt to shame and correct a published artists work (which is a “thing” now online, usually by disgruntled, anonymous, and unpublished artists.) Well, if you’re going to put yourself out there (well, not really, because it’s done in a cowardly anonymous fashion) and claim to be some kind of smug professor of anatomy, you’d better know what the hell you’re talking about! And be also prepared to take a little of what you dish out. He/She obviously needs to be schooled on just what the concept of “foreshortening” is and a much needed lesson in what makes comic book art actually dynamic and interesting to look”

Και θα συμφωνήσω μαζί του, κυρίως επειδή όντως η υπερβολή σε μη καθαρά ρεαλιστικά σχέδια βοηθά περισσότερο το μάτι. Κι όταν αυτή γίνεται βασισμένη σε κανόνες – και μόνο – τους οποίους ο δημιουργός κατέχει και γι’ αυτό έχει την ευχέρεια να τους υπερπηδά, το αποτέλεσμα είναι eye candy.

Αυτή η εποχή είναι πολύ αρνητικά φορτισμένη από φεμινιστικές επιθέσεις ενάντια στο comic medium όπως είδαμε και παραπάνω, οπότε, ναι, λογικό να γίνει θέμα το ψωνισμένο post ενός τυχάρπαστου – αλλά guess what? φεμινιστικού – blog.

Prince VaLiant

Όπως ανακοίνωσε λοιπόν η Valiant, επαναφέρει στο προσκήνιο τα long gone and forgotten Chromium Covers. Μιλάμε για το ροκοκό του variant covers genre που αποτέλεσε ένα από τα λιθαράκια που οδήγησαν το comic insdustry σε πτώχευση – μεταφορικά για κάποιους, κυριολεκτικά για κάποιους άλλους – στα τέλη των 90s. Αν κοιτάξουμε πιο ψυχραιμα την είδηση όμως, θα παρατηρήσουμε τα εξής δύο σημεία:

Πρώτον, κάτι τέτοιο ήταν αναμενόμενο. Από τα μέσα των 00s, η βιομηχανία των εναλλακτικών εξωφύλλων έχει περάσει από πολλά στάδια, έχει πολλές φορές ξεπεράσει την υπερβολή της δεκαετίας του ’90, αλλά δεν έχει καταρρεύσει. Μάλιστα, θα έλεγα πως έχει βοηθήσει σε πολλές περιπτώσεις τις πωλήσεις, είτε με το να εξαναγκάζει τους καταστηματάρχες να αγοράζουν μεγαλύτερες ποσότητες για να αποκτήσουν το επιθυμητό cover που ο Χ πελάτης θα πληρώσει αδρά είτε με τακτικές όπως τα 3D και non 3D covers του New 52 πρόσφατα, που σημαίνει ουσιαστικά τουλάχιστον ένα 30% πάνω στις πωλήσεις “διπλών” αντιτύπων. Με αυτά τα δεδομένα, δεν πιστεύω πως είναι τόσο τραγικό το φαινόμενο, όπως πολλοί υποστηρίζουν. Αρκεί, βέβαια, να μην καταλήξει σε “βρήκαμεπαπάναθάψουμεπεντέξι” exclusive edition.

Δεύτερον και κυριότερο, έχει αρκετό ενδιαφέρον το πώς ακριβώς παρουσιάζεται η είδηση. Δίνει στον αναγνώστη την εντύπωση πως η Valiant κάνει το πρώτο βήμα και πρώτη αυτή αποφασίζει να επαναφέρει τα Chromiums, χωρίς ουσιαστικά να το λέει ξεκάθαρα, γιατί, φυσικά, αυτό είναι ψέμα. Μπορεί να μην χρησιμοποιούνται κατά κόρον πλέον, αλλά κατά καιρούς όλο και κάποιο τέτοιο εξώφυλλο εμφανίζεται. Κι αν θυμάμαι καλά, αποκλειστικά και μόνο από την Marvel. (Βλέπε ULTRON WAR #1 και ULTIMATES AVENGERS #1 chromium Variant.

And Now… Something Not Entirely Different

Θα αφιερώσω αυτό τον xώρο σε μια υπενθύμιση: Να πάτε όλοι στην έκθεση ΕΝ ΑΙΘΡΙΑ που ξεκινά απόψε στο The BOX! Θα περάσετε καταπληκτικά, θα γνωρίσετε κόσμο και καλλιτέχνες, πολλά γκομενάκια και θα βγάλετε άπειρες φωτογραφίες από τα καταπληκτικά, αναρτημένα έργα της έκθεσης, τις οποίες και θα μου στείλετε, μιας και βρίσκομαι ακόμα Παρίσι.

Θα μου τις γράψετε σε ένα σιντάκι και θα έρθετε να με βρείτε στο Comicdom Con Athens 2014 (4-6 Απριλίου), όπου και θα έχω κατέβει Αθήνα ΑΚΡΙΒΩΣ γι’ αυτό το λόγο, να πάρω τις φωτογραφίες σας! Και να ‘ναι καλές, όχι κουνημένες, ε! Θέλω σωστή και άκρως επαγγελματική δουλειά, να μην σκατζάρει το φλας στις γωνίες των έργων, να μην καθρεφτίζεται κανάς χοντρός μουσάτος με τάσεις φαλάκρας στο κάδρο (ξέρω τιί λέω, την έχω πατήσει) και κυρίως να μην είναι κουνημένες! Αν έχετε θέμα με το κούνημα, βρείτε έναν φίλο και βάλτε τον να σας κρατάει το χέρι σταθερό ή στηριχτείτε σε καμιά καρέκλα. Κι αν δε βρείτε καρέκλα, φέρτε μια απ’το σπίτι σας. Στο κέντρο είναι το The BOX, με το τρένο και ένα-δυο λεωφορεία είναι πανεύκολο να γυρίσετε σπίτι και να ξαναπάτε!

Άντε, δουλειά!