TWIN ARMY #1

Writer/Artist: Ηλίας Κυριαζής
http://www.iliaskyriazis.com

Ήταν απόγευμα, θυμάμαι, και κρατούσα ένα cocktail στο χέρι και με το άλλο καταβρόχθιζα ένα από τα υπέροχα cupcakes της Δανάης, όταν άκουσα για αυτό το πόνημα του Ηλία. Δεν ξέρω αν ήταν το αλκοόλ ή η ασυναγώνιστη γλύκα του cupcake, αλλά από τότε μου φάνηκε μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Φανταστείτε χαρά όταν την είδα, όχι σε χαρτί, αλλά τουλάχιστον ηλεκτρονικά.

Στο μέλλον, οι ανθρωπότητα έχει αναπτύξει Τεχνητή Νοημοσύνη και ρομπότ, εξωσκελετούς, προηγμένα όπλα, τσιπ που ελέγχουν τα πάντα αλλά και μια μυστήρια σχέση με τη μαγεία. Ευτυχώς δεν έχουν ισοπεδωθεί όλα και εξακολουθούν να υπάρχουν σοκοφρέτες! Και μπορεί να σας φαίνονται άσχετα αυτά, αλλά το αρρωστημένο μυαλό του Ηλία τα χωράει όλα. Μην είστε βιαστικοί!

Όταν μια απαγωγή ομήρων (την κουτσουκέλα την έχει κάνει ο Jeff McLaughlin, εσωτερικό το αστειάκι για έναν παλιό φίλο του Comicdom Con)  ζορίζει, καλείται μια ειδική ομάδα επιλέκτων με επικεφαλής τον Dan Wright. Ανάμεσά τους είναι και ένας Κρητίκαρος με τη μουστάκα του και τα όλα του και δε μπορώ παρά να συμπαθήσω τον πατριώτη. Αλλά αυτό που δεν ξέρουν ακόμα, είναι ότι η ομηρία καλύπτει στην πραγματικότητα την κλοπή ενός caster, δηλαδή, όπως πολύ εύλογα το έθεσε και ο ίδιος ο καλλιτέχνης “a spell casting f@%#ing robot”! Γιατί οι άνθρωποι κατάλαβαν ότι οι μυστηριακές δυνάμεις είναι πολύ δυνατές για να μπλέξεις μαζί τους. Οπότε γιατί να μη φτιάξουν ρομπότ;

Αλλά αν νομίζετε ότι μόνο αυτά τα ολίγα κατέβασε η κούτρα του Ηλία, κάνετε λάθος. Ξέρετε αυτές τις περιπτώσεις που ο κακός είναι πολύ κακός και θες πολύ να του σπάσει κάποιος τα μούτρα, αλλά ο μπάτσος είναι πολύ καλό παιδί και δεν τολμάει να το κάνει; Αυτά τα ηθικά διλήμματα που δεν έχει ο Jack Bauer στο 24; Αυτά. Ε, λοιπόν, ο Ηλίας έλυσε με διαφορετικό, σχεδόν φιλοσοφικό τρόπο το δίλημμα αυτό. Γιατί, για κάθε έναν από την ομάδα του Wright υπάρχει και ένα evil counterpart δημιουργώντας, μια… μαύρη ομάδα που δε διστάζει να σκοτώσει, να βασανίσει και να κάνει ό,τι οι… καλοί δε θα έκαναν ποτέ.

Δε θα πω περισσότερα για την ιστορία για να μείνει και κάτι να χαζέψετε. Είναι, όμως, σαφές από όσα σας είπα ότι είναι καθαρά ένα εισαγωγικό επεισόδιο μιας τεράστιας ιδέας. Είχε όλα τα φόντα να στραβοπατήσει και να πέσει με τόσα πράγματα που παλεύει να ισορροπήσει. Ίσα που μπόρεσε να χωρέσει όλα όσα μπόρεσε να πει. Αλλά κατάφερε να τα πει, να τα καταπιούμε, να τα χωνέψουμε. Και φυσικά να μας κάνει να περιμένουμε τι θα γίνει στη συνέχεια.

Η ιδέα είναι πολύ ενδιαφέρουσα και μένει να δω τι θα γίνει παρακάτω. Για να πω την αμαρτία μου, περιμένω να δω περισσότερο τα κακά παιδιά και δεν είναι μόνο οι μαύρες, στενές, ελαστικές στολές τους. Έχει κάτι το ξεσηκωτικό να βλέπεις τόσο πειραγμένα άτομα στην υπηρεσία της κυβέρνησης, την ίδια ώρα που στην εξίσωση υπάρχουν και τα καλά δίδυμά τους, που δε τα λες και ήσυχα παιδάκια. Τώρα αν βάλεις στο cocktail και ολίγη από τη sci-fi μαγεία, τα πράγματα αγριεύουν. Και περιμένω να αγριέψουν κι άλλο.

Ο μεγάλος νικητής των φετινών Comicdom Awards σπάνια απογοητεύει το κοινό του και αποδεικνύει το “έχει” με τη δράση μιας και οι αγαπημένες μου σκηνές είναι αυτές οι γεμάτες κίνηση και ζωντάνια σελίδες που πέφτει ξύλο, πιστολίδι και ξόρκια. Ωραία, ζωντανή παλέτα και τρελά spreads.

Το μόνο που με ενοχλεί είναι ότι είναι λίγο, μια μικρή γεύση από κάτι μεγαλύτερο που θα πρέπει να περιμένω πολύ για να δω. Ελπίζω να καταφέρουμε να δούμε και συνέχεια!

Περάστε μια βόλτα από το site του δημιουργού για να δείτε το ολοκληρωμένο έργο και θα με θυμηθείτε.