GALAXIA 4: ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΓΙΓΑΝΤΑ (μέρος Α’)

Writer/Artist: Μάνος Λαγουβάρδος
Comicworld

Στους πιστούς, τους παλαιόθεν αναγνώστες του GALAXIA, το παρόν review μπορεί να προκαλέσει ελαφρό, έως και έντονο εκνευρισμό, διότι, δυστυχώς, μέχρι πολύ πρόσφατα, δεν ήμουν καν ενήμερη για την ύπαρξή του συγκεκριμένου έπους (και για να μην το πει κανείς άλλος, το λέω μόνη μου: “Μα καλά! Είναι δυνατόν να μην ξέρεις το Galaxia; Πού ζεις; Κάτω από καμιά πέτρα; Του Κρόνου;”). Η αδικαιολόγητη μου άγνοια μπορεί παρακάτω να δημιουργήσει πληθώρα κωλυμάτων, από το να μου διαφεύγουν πολύτιμες και βασικές γνώσεις για τον κόσμο του GALAXIA έως το ότι ίσως το παρακάνω με τον ενθουσιασμό του νεοφώτιστου.

Το GALAXIA (πολύ σύντομα, για όσους μόλις ξεμύτισαν από τις πετρούλες τους, όπως κι εγώ) λαμβάνει χώρα στο μακρινό μέλλον, όταν η Γη, έχοντας ξεπεράσει τρομερές αντιξοότητες, βιώνει μακρά περίοδο ευημερίας, ενώ η ανθρωπότητα έχει απλωθεί με αποικίες στον Κρόνο και τον Ουρανό. Οι κοινωνικές δομές, όμως, όπως και η διαπλανητική ειρήνη, είναι ξανά σε κίνδυνο.

Το τέταρτο μέρος του GALAXIA ακολουθεί μια από τις σπάνιες γήινες αποστολές στον Κρόνο, με ένα πολυσυλλεκτικό πλήρωμα. Σκοπός της αποστολής, να διερευνηθούν τα αίτια ενός απροσδόκητου και ουσιαστικά ανεξήγητου αστρικού φαινομένου. Μεταξύ των μελών του πληρώματος, το οποίο απαρτίζουν ελάχιστοι επιστήμονες και λίγο τεχνικό προσωπικό, βρίσκεται και ο διεθνής πάμπλουτος γόης (playboy, ντε!) Αλεξέι Τάρασοφ, κυρίως για λόγους γοήτρου (και δικού του και της αποστολής), ακολουθούμενος από τον καλύτερο του φίλο και επιστήμονα, Ναθάνιελ Βόροβιτς. Στον Κρόνο, η αποστολή είναι κάθε άλλο παρά καλοδεχούμενη, και οι συμμετέχοντες αναγκάζονται σύντομα να συνεχίσουν κάτω από πολύ δυσμενείς συνθήκες τις έρευνές τους.

Το σενάριο του GALAXIA (και συνολικά και συγκεκριμένα αυτού του τόμου) είναι, αν μη τι άλλο, μεγαλόπνοο. Φαίνεται, δηλαδή, πως το κάθε τι, κάθε μικρό στοιχείο της υπόθεσης, κάθε χαρακτήρας, παίζει έναν μικρό ή μεγάλο ρόλο στο μεγαλύτερο σχέδιο που παίζεται σε επίπεδα διαπλανητικών σχέσεων. Πέρα από μεγαλόπνοο, όμως, είναι και τρομερά ευχάριστο, με ωραία ροή και ενδιαφέροντες χαρακτήρες, που πείθουν σαν ξεχωριστές προσωπικότητες με προοπτικές εξέλιξης, ακόμα και όταν είναι στα όρια της καρικατούρας (που συχνά είναι).

Αυτό που τραβάει, πάντως, τον καινούργιο αναγνώστη στο GALAXIA: ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΓΙΓΑΝΤΑ είναι το σχέδιο του Μάνου Λαγουβάρδου. Ακόμη και αν αυτός ο αναγνώστης δεν διαβάζει manga, ακόμη και αν δεν είναι και κανένας τρελός θαυμαστής της συγκεκριμένης τεχνοτροπίας, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μην εντυπωσιαστεί (όχι “εντυπωσιαστεί”, πολύ μικρή λέξη – να μην ενθουσιαστεί) με το σχέδιο του τέταρτου τόμου του GALAXIA. Ακόμη πιο μεγάλος γίνεται ο ενθουσιασμός, όταν ανατρέχει στους προηγούμενους τόμους και βλέπει την βελτίωση του καλλιτέχνη, την εξύψωση του ταλέντου του, θα φτάσω να πω, και ας κινδυνέψω να ακουστώ υπερβολική. Φυσικά, ειδικής μνείας χρήζουν τα τοπία, αστικά και μη, που πλαισιώνουν την ιστορία. Ίσως αυτά είναι και το πιο δυνατό χαρτί του Λαγουβάρδου, σχεδιαστικά.

Θα ‘θελα να κλείσω αυτή τη σεμνή τελετή, με λίγα λόγια για την ειλικρινή μου συγκίνηση και τον γνήσιο θαυμασμό για το GALAXIA και τον δημιουργό του, το Μάνο Λαγουβάρδο, και την ακόμη πιο γνήσια και ειλικρινή μου μετάνοια που αυτό το αξιόλογο και φιλοδοξο comic δεν έπεσε στα χέρια μου νωρίτερα. Αλλά, “better late than never”, που λέει και ο λαός. Έγινα πια και εγώ fangirl του GALAXIA.