RANDOM THOUGHTS 04-05-14

Καλώς ήρθατε, για μια ακόμη φορά, στη στήλη που ελάχιστοι θέλουν να διαβάσουν και κανείς απολύτως δε θέλει να γράψει (με πρώτον απ’ όλους το μόνιμο συντάκτη της). Στη στήλη που σπαταλάει bandwidth (πλερώνει το Comicdom) και φαιά ουσία (πλερώνουμε όλοι μας), τα οποία θα μπορούσαν σίγουρα να αξιοποιηθούν καλύτερα προς όφελος της ανθρωπότητας ή έστω του Comicdom (ΟΚ, τουλάχιστον δικό μου και δικό σας).

Στη στήλη που αρχίζει, όπως κάθε φορά, με μια φωτογραφία της ωραιότερης και πιο ταλαντούχας γυναίκας του πλανήτη, η οποία θα ήθελα να πιστεύω πως, με κάποιον μαγικό τρόπο, γνωρίζει (ή έστω υποψιάζεται) πως κάπου στην Ελλάδα υπάρχει ένας θαυμαστής της, ο οποίος της συγχωρεί κάθε της λάθος (ναι, ακόμη και τη γελοία σκηνή θανάτου στο DARK KNIGHT RISES!).

Μεταξύ μας, το ότι θα καθόμουν Σάββατο βράδυ (ποιόν κοροϊδεύεις; πάλι Κυριακή μεσημέρι θα το τελειώσεις), την ημέρα των τριακοστών όγδοων γενεθλίων μου (χρόνια μου πολλά, κτλ. κτλ.) να ετοιμάσω ένα installment του RANDOM THOUGHTS για τους πέντε-δέκα ανθρώπους που ενδιαφέρονται να το διαβάσουν (και για τους τουλάχιστον άλλους τόσους που περιμένουν στη γωνία πότε θα γράψω κάποια μαλακία για να μου την πουν – guys, στείλτε μου τα email σας να σας ενημερώνω κάθε φορά που έχω κάτι πραγματικά controversial, μη χαραμίζετε τζάμπα το Σαββατοκύριακό σας!) είναι κάτι που ο εικοσάχρονος εαυτός μου δεν μπορούσε να διανοηθεί και ο τριαντάχρονος εαυτός μου μόλις που είχε αρχίσει να το φοβάται ως ενδεχόμενο (congrats guys! Ο πρώτος ήταν απλά ηλίθιος και ο δεύτερος όχι αρκετά ρεαλιστής…).

Μεγάλη εισαγωγή και πάλι. Θα “κλωτσήσει” με το σχετικά μικρό post που σκοπεύω να γράψω (είπε, φοβούμενος πως θα τον πιάσει πληκτρολογοδιάρροια και θα ξημερώσει μπροστά στο PC). Σκεφτόμουν να το πάω και πάλι στο ίδιο format με την προηγούμενη φορά (το ξέρω πως linkάρω τον εαυτό μου περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο πλην της Wikipedia… Ναι, ξέρω επίσης πως χρησιμοποιώ πολλές παρενθέσεις… Ναι, και αποσιωπητικά…), αλλά αποφάσισα να γυρίσω στο κλασικό format, με όλους τους κινδύνους που εμπεριέχει κάτι τέτοιο… (Κι άλλα αποσιωπητικά!!!)

“Ουπς! Έγινα ρόμπα!”

— Κάποιος πρώην ποδοσφαιριστής – που ορισμένοι άσχετοι τον θεωρούν και σπουδαίο – είχε προβλέψει πως την περασμένη Τρίτη “θα καίγονταν τα δέντρα”. Το μόνο που “κάηκε” ήταν το παραμύθι της “κορυφαίας ομάδας της Ευρώπης”, όπως είχαν βαφτίσει κάποιοι την Μπάγερν Μονάχου. Ειλικρινά, δεν περίμενα πως τη μεγαλύτερη ποδοσφαιρική χαρά μου για φέτος θα μου την έδινε η (συνήθως μισητή) Ρεάλ Μαδρίτης!

— Δεν ξέρω ποιός είναι ο Ray Fisher. Μεταξύ μας, ούτε εσείς ξέρετε ποιός είναι ο Ray Fisher. Βέβαια, οι περισσότεροι άνθρωποι που θα δουν το BATMAN VS. SUPERMAN δεν ξέρουν ούτε ποιος είναι ο Cyborg, τον οποίο θα ενσαρκώσει ο Ray Fisher. Επίσης, μιλάμε για μια υπερηρωική ταινία, την οποία θα σκηνοθετήσει ο Zack Snyder, οπότε οι ερμηνευτικές ικανότητες του οποιοδήποτε (άρα και του Ray Fisher) έχουν ελάχιστη σημασία. Παρεμπιπτόντως, είμαι βέβαιος πως μέχρι πριν από δέκα περίπου μέρες, το όνομα “Ray Fisher” υπήρχε στο Internet λιγότερες φορές απ’ όσες γράφτηκε σε αυτό εδώ το item…

This is my poker face. Στο Blackjack απλά μετράω χαρτιά.

— Μένοντας στο BATMAN VS. SUPERMAN (ξαφνικά μου δημιουργήθηκε μια αμφιβολία για το αν η ταινία θα λέγεται BATMAN VS. SUPERMAN ή SUPERMAN VS. BATMAN, αλλά αντί να ψάξω στο IMDb προτιμώ να γράψω αυτήν εδώ την άσχετη παρενθετική πρόταση), πόσο cool είδηση είναι αυτή;;;

— Θα γούσταρα τρελά να υπήρχε στην Ελλάδα ένα τηλεοπτικό κανάλι σαν το Me-TV, που να δείχνει παλιές αμερικανικές σειρές. Ναι, το ξέρω πως τις περισσότερες μπορώ να τις βρω σε DVD ή να τις κατεβάσω απ’ το Internet, αλλά δεν είναι το ίδιο, γαμώ το κέρατό μου. (Επειδή στον γραπτό λόγο δεν είναι πάντα εύκολο να περάσεις συναισθήματα, το “γαμώ το κέρατό μου” υποδήλωνε αγανάκτηση και απογοήτευση και όχι θυμό ή οργή. Just thought I’d mention it.)

— Το άσχετο ηθικό δίλημμα της εβδομάδας: Όταν γνωρίζεις ένα μυστικό κάποιου και αυτός δεν γνωρίζει ότι το γνωρίζεις, του το λες ή όχι; Ειδικά, μάλιστα, αν υποψιάζεσαι πως μάλλον δε θέλει να το γνωρίζεις ή αν ξέρεις πως θα ψάξει να μάθει από που το έμαθες. Με βασανίζουν συχνά τέτοια “υποθετικά” διλήμματα, τώρα τελευταία…

Yup! This is one scary motherfucker…

— Δεν ξέρω αν το πιο WTF? στοιχείο στη συγκεκριμένη είδηση είναι α) η ίδια η είδηση, β) ότι, τελικά, το θέμα μάλλον δημιουργήθηκε εκ του μηδενός, ή γ) ότι η Heidi δεν έχει αλλάξει ακόμα τον τίτλο του post της. Όπως και να ‘χει, το MY LITTLE PONY (ή μάλλον η επιτυχία του) με τρομάζει ποικιλοτρόπως. Ομοίως και αυτοί που ασχολούνται με το MY LITTLE PONY και είναι πάνω από 10 ετών.

— Βέβαια, η πραγματικά WTF είδηση των τελευταίων ημερών είναι σίγουρα αυτή. Νομίζω πως η φράση “μα τι σκεφτόσουν;” βγήκε πριν από πολλά χρόνια με την προοπτική, κάποια στιγμή, να εμφανιστεί μία δασκάλα που θα αποφασίσει να χαρίσει ένα lap dance σε μαθητή της, μπροστά σε ολόκληρη την τάξη! (Να μία πρόταση που δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι θα γράψω!)

Όπως κάθε σπουδαίος ηθοποιός, έτσι και ο Bob θα μείναι αθάνατος μέσα από τις ερμηνείες του!

— Και μέσα σε όλα αυτά, πέθανε και ο τεράστιος Bob Hoskins. Ακόμη και αν έπαιξε σε άπειρες μετριότητες όλα αυτά τα χρόνια, και μόνο οι ερμηνείες του στα MONA LISA και WHO FRAMED ROGER RABBIT? (δύο από τις κορυφαίες ταινίες των 80s!) θα έφταναν ως παρακαταθήκη. Rest in peace.

— On another note, είναι σχεδόν βέβαιο πως θα ήταν πολύ πιο εύκολο να πειστώ να δω μια σειρά που θα λεγόταν GAME OF BOOBS αντί για GAME OF THRONES. Just saying…

— Πρόσφατα συζητούσα με μια φίλη για το stand up comedy και ανέφερα πως ό,τι καλύτερο έχω δει από το συγκεκριμένο είδος ήταν τα gigs που έκανε ο Eddie Murphy στα 80s. Την αμέσως επόμενη μέρα, ντράπηκα επειδή συνειδητοποίησα πως είχα ξεχάσει τον αξεπέραστο Mitch Hedberg. Ελπίζω πως δε θα υποπέσω ξανά σε ένα παρόμοιο ατόπημα (ναι, το ξέρω πως το παρακάτω video είναι σχεδόν 40 λεπτά, αλλά πιστέψτε με, αφού είστε εδώ και διαβάζετε τη στήλη μου, είναι βέβαιο πως δεν έχετε κάτι καλύτερο να κάνετε! Άρα δείτε το και ξεστραβωθείτε!).

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=iAHiHJ2AhYE&t=0m1s[/youtube]

— Και η απόδειξη πως το σύμπαν δεν έχει καταρρεύσει ακόμα, είναι πως – ευτυχώς – υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι που θυμούνται τον Mitch Hedberg!

— Ας ξαναγυρίσουμε στα comics (περίπου), για να δούμε τις νέες τηλεοπτικές σειρές του Syfy που θα είναι βασισμένες στα RONIN, PAX ROMANA, LETTER 44 και CLONE. Δεν βλέπω κάποια πληροφορία που να με κάνει να σκεφτώ “wow, αυτή τη σειρά πρέπει οπωσδήποτε να την τσεκάρω”, αλλά η αλήθεια είναι πως ακόμη δεν έχω δοκιμάσει καν τα HOUSE OF CARDS και TRUE DETECTIVE, τα οποία και ξέρω πως κατά 99% θα είναι καλά, οπότε μάλλον δεν είμαι “το μέτρο” όταν μιλάμε για τηλεόραση…

Επιπλέον, η Valeria Lukyanova μας έχει αποδείξει πως αν έχεις θέληση, τα πάντα είναι εφικτά. Οπότε, screw you, Hollywood!

— Συγνώμη κιόλας, αλλά η είδηση είναι πως θα υπάρξει live action ταινία Barbie, και αυτό που μας προβληματίζει είναι το αν και πως θα μπορέσει κάποια ηθοποιός του Hollywood να ανταποκριθεί στις υπερφυσικές αναλογίες της δημοφιλούς κούκλας; Σοβαρά; Αυτό είναι το πρόβλημα; Έχουμε πάρει διαζύγιο από τη λογική και την αισθητικη και δε με ειδοποίησε κανείς;;;

— Πράγματα που κάνουν τον κόσμο καλύτερο (εκτός της Marion Cotillard, φυσικά!), in random order: Η κορυφαία σκηνοθέτις Sofia Coppola, ο άνθρωπος-highlight Blake Griffin, η μόνιμη τροφοδότρια back issues των απανταχού συλλεκτών Lone Star Comics, το αριστουργηματικό “Nearly Lost You” των Screaming Trees, η μικρή θεά Anna Kendrick (ειδικά σε στιγμές όπως στο παρακάτω video). (To be continued…)

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=cmSbXsFE3l8[/youtube]

Αυτά για σήμερα. Αν αντέξατε μέχρι εδώ, τα θερμά μου συγχαρητήρια (ή συλλυπητήρια – same thing, really). Τα λέμε σε δυο βδομάδες, αν όλα πάνε καλά και δε με έχω απολύσει μέχρι τότε…