MARKET WATCH: Trolling Is Magic

Έχω αρχίσει και αναπολώ τις παλιές εποχές, που τα θέματα αυτής της στήλης ήταν… τα comics. Νούμερα πωλήσεων, δικαστικές διαμάχες εταιρειών-δημιουργών, μαύρη αγορά και το αν το 18ο Crisis της DC βασίζεται σε τάσεις σύγχρονου βαυαρικού κυβισμού ή όχι. Τώρα, τα πάντα έχουν να κάνουν με το sex, τον σεξισμό και τα αρρωστημένα απωθημένα της κοινότητας εν γένει. Έτσι, και σήμερα θα ασχοληθούμε αρκετά με τέτοια ζητήματα, καλώς ή… όχι, κακώς. Κι ένα-δυο πιο κλασικά, ευτυχώς.

Art-O-Matic

Την προηγούμενη φορά, αν θυμάστε, είχαμε μιλήσει για τις επιθέσεις που δεχόταν (ελπίζω όχι ακόμα) η Janelle Asselin για την κριτική της στο εξώφυλλο του TEEN TITANS #1. Ξαναδιαβάζοντας την ιστορία, κόλλησα σε ένα σημείο: ο Brett Booth που ξεκίνησε όλα αυτά τα υπέροχα σχόλια, είχε πει το εξής:

“So how many decades ago did you work at DC? Were you a coffee girl?”

H Asselin έφυγε από την DC τον Σεπτέμβριο του 2011. Έως τότε ήταν assistant editor στους Bat τίτλους, ένα γκρούπ που περιελάμβανε στο pre-New52 από το απλό BATMAN μέχρι το RED ROBIN και το BIRDS OF PREY. Ο Brett Booth, από την άλλη, ξεκίνησε να δουλεύει under contract στην DC το 2011, όπου και ανέλαβε ως penciler στο TEEN TITANS vol.4 (New 52), του οποίου το πρώτο τεύχος εκδόθηκε τον Νοέμβριο του ’11. Το TEEN TITANS vol.3 #100 (Οκτώβριος του ’11) δεν το υπολογίζουμε, αλλά ούτως ή άλλως αυτό δείχνει πώς ξεκίνησε – για μια στιγμή, ας αφήσουμε τις εικασίες στην άκρη. Η DC ανακοίνωσε τη συμμετοχή του Booth στο νέο της universe τον Ιούλιο του 2011, οπότε τουλάχιστον από τοτε είχε συμβόλαιο. Στο TEEN TITANS, επαναλαμβάνω, που ανήκει στο γκρούπ των Superman titles για το New 52, υπό την ηγεσία του Eddie Berganza, που πριν τις κοσμοϊστορικές αλλαγές ήταν executive editor και σε τίτλους όπως το LEGION OF SUPERHEROES & BATMAN: STREETS OF GOTHAM, των οποίων το editorialίκι είχε η Asselin. Δεν ξέρω αν καταλάβατε πού το πηγαίνω με τόσες συμπτώσεις, αλλά ο Brett ή έχει αλτσχάιμερ ή στα meetings πήγαινε πάντα πιωμένος και δεν τα θυμάται, ένεκα μπλακάουτ ή κάτι άλλου που δεν ξέρουμε.

Comics-Dot-Con

Νέα κατηγορία! Δεν το περιμένατε αυτό ε; Ε λοιπόν ναι, ανοίγουμε ολοκαίνουργιο φύλλο που θα ασχολείται αποκλειστικά με τα conventions – όταν υπάρχουν νέα, ώστε να μην απασχολούμε τις υπόλοιπες παραγράφους με θέματα όπως αυτό:

Όπως ανέφερε κι ο Σακαρίδης στο RANDOM THOUGHTS του τις προάλλες, ένα 11χρονο κοριτσάκι γλύτωσε από τα νύχια ενός παιδεραστή κατά τη διάρκεια του BABScon 2014, χάρη στους υπαλλήλους του booth του SAC ANIME, ένα έτερο φεστιβάλ που βρισκόταν εκεί για διαφημιστικούς και μόνο λόγους (το BABS έχει να κάνει καθαρά με το fandom του MY LITTLE PONY: FRIENDSHIP IS MAGIC), που το έκρυψαν κάτω από το τραπέζι τους. Κι εδώ αρχίζουν τα προβλήματα και τα ερωτηματικά:
Το τραπέζι του SAC βρισκόταν δύο βήματα από το booth της διοργάνωσης, η οποία και έμαθε για το γεγονός από post των πρώτων ΜΕΤΑ τη λήξη του convention, κάτι που η διεύθυνση του BABS παρατήρησε και υπογράμμισε απαντώντας σε έμμεσες και άμεσες κατηγορίες των μελών του αντίπαλου, SAC, μέσω tumblr. Το αρχικό post κι ο λογαριασμός της αρχικά καταγγέλουσας Kali (stuffer του SAC) δύο ημέρες μετά έπαψαν να υφίστανται, ενώ προσπάθειες του BABS για επικοινωνία έχουν πέσει στο κενό μέχρι και σήμερα.

Το θέμα έρχεται να διαφωτίσει επιστολή της μητέρας του άτυχου κοριτσιού, μετά τις υπόνοιες πως το όλο θέμα ήταν φτιαχτό – ειδικότερα εφόσον το πρωταρχικό post της Kali ήταν αρκετά επιθετικό απέναντι στο “security service” του Broniesfest – στην οποία, εμ… ρίχνει το φταίξιμο στη φαντασία της 11χρονης κόρης της!

“We have had a serious discussion about all this and the importance of not exaggerating, and not hiding this kind of thing from mom or security.”

Έχουμε περάσει στην εποχή της μαφίας των conventions και δεν το ήξερα; Που φτάνει σε σημεία να κατασκευάζει ή να επωφελείται – οι γνώμες διίστανται – θέματα τόσο σοβαρά όπως η παιδεραστία;

Το πρόβλημα με τα comic cons και το attitude που τελευταία αποκτούν, φαίνεται καθαρά και στο επόμενο θέμα μας, που έχει σαν κεντρικό θύμα – τι άλλο; – το cosplay.

Comics-Dot-Con #2

Έχουμε λοιπόν ένα ολοκαίνουργιο local convention στο Oregon, το Cherry City Comic Con. Λίγο πριν τη φετινή έναρξή του, μία cosplayer στέλνει μήνυμα στο αφεντικό και ζητάει refund, εφόσον δεν αισθάνεται άνετα με την παρέχουσα προστασία στις γυναίκες cosplayers. Συν κάτι για την ποσόστωση γυναικών-ανδρών cosplayers με το οποίο διαφωνώ σα λόγο, αλλά αυτό δεν αναφέρεται καν στο αρχικό της request. Πολύ ευγενικά λοιπόν, η Chana ζητάει τα λεφτά της πίσω. Και η απάντηση είναι η εξής:

“Despite the no touch policy, the family friendly policy, the 3 security guards at all times, and the fact that you’re bat-shit crazy? Refunded!”

Υπογραμμίζουμε σε αυτό το σημείο πως δεν υπήρχε κανένα ουσιαστικό αναρτώμενο policy στο site της εκδήλωσης, μέχρι την τελευταία στιγμή και μετά τις διαστάσεις που πήρε αυτή η συγκεκριμένη απάντηση του Mark Martin-director και owner του CCCC, χάρη στην Taffeta Darling (cosplayer-comic blogger), που πρωτοδημοσίευσε το γεγονός και τα αποδεικτικά screen captures. Ο Mark εν τέλει αναγκάστηκε να ζητήσει δημοσίως συγγνώμη, αφού προωτίστως είχε χρησιμοποιήσει κάθε άλλο μέσο για να καλύψει τη βλακεία του, από το να σβήνει posts μέχρι να δημιουργεί ψεύτικους λογαριασμούς και σελίδες που κατηγορούσαν και γελοιοποιούσαν την Chana. Για την πλήρη ιστορία διαβάστε εδώ.

Αυτά τα δύο πρόσφατα γεγονότα είναι μόνο τα κομματάκια ανανά στο cheesecake που εδώ και κάποια χρόνια βασίζεται στο τρίπτυχο sex-αναγνώστες-fangirlism – ή, αλλιώς, “Γυναίκες στα Comics”.

Simon Said #1

“Culture is more important than copyright”

…είπε ο Mark Waid, όπως διάβασα προχθές σε αυτό το άρθρο, το οποίο υποστηρίζει πως οι σεναριακές ιδέες θα πρέπει να γίνουν public domain, γιατί όπως λέει κι ο Mark, ιδέες υπάρχουν πολλές, αλλά αυτό που μετράει είναι η εκτέλεσή τους. Συμφωνώ. Στο τελευταίο. Όμως, οι αρχικές ιδέες είναι αυτές που πουλάνε στα comics, αυτές στηρίζουν το submission σου, αυτές εμπορεύονται οι εκδοτικές, από αυτές παίρνεις απόρριψη επειδή “αυτή την ιδέα την είχε ήδη κάποιος άλλος”. Η ιδέα είναι το hook κι αν δεν υπάρχει copyright policy που να την προστατεύει, βράστα. Το θέμα δεν είναι, φυσικά, το τι αναλύει στο άρθρο ο παντελώς άγνωστος Eric Palicki, αλλά το ότι τέτοιες μαλακίες λέγονται από superstars του χώρου και ανοίγει ευκολότερα ο δρόμος καταπάτησης των πνευματικών μας δικαιωμάτων (ναι, λέει και για το art πως πρέπει να είναι διαθέσιμο κι ελεύθερο σα γλάρος σε προκυμαία του Σηκουάνα).

Simon Said #2

“Back when I was doing super hero stuff, I never had an editor ask me to make a female character more sexy or less clothed. That doesn’t mean that hasn’t happened or isn’t happening now. Some fans did, though, and I see a number of artists drawing heroines as Elvgren style pin-up girls instead of action heroes when drawing on their own initiative (I’m certain I’ve done that too). There’s a certain amount of collusion between the established fandom and the creators in the portrayal of female super heroes, so this isn’t something we can lay entirely at the feet of the publishers.”

Είπε ο Richard Pace , κι εγώ το αναπαράγω προς το παρόν ως food for thought. Θα επιστρέψουμε.

Secret Wars 3

Πρόσφατη έρευνα του Publisher Weekly σε comic retailers, βγάζει τα εξής συμπεράσματα:

1: Ο χειμώνας κάνει κακό στις πωλήσεις, κι ειδικότερα η περίοδος μετά τα Χριστούγεννα (γεγονός).
2: Οι πωλήσεις των TPBs που τον περασμένο Φεβρουάριο έπεσαν 15% στα ratings της Diamond δεν έχουν ιδιαίτερα ανακάμψει (οπότε μάλλον μιλάμε για γενικότερη τάση αποστροφής του κοινού).
3: Οι big two χάνουν έδαφος, το οποίο κερδίζουν μικρότερες-μεγάλες εταιρίες όπως η Image (όχι λόγω ποιότητας προφανώς, αλλά επειδή έχουμε self-contained ιστορίες μικρής διάρκειας).
4: Συνδυαστικά με το σχόλιό μου για τα μικρής διάρκειας comic stories (βλέπε mini series και comic chapters), το αντίστοιχο που προσπαθεί η Marvel με τα αλεπάλληλα #1 στους τίτλους της δε δείχνει να πιάνει.
5: Το Amazon φαίνεται πως αποκτά καλύτερο customer support από την Diamond, κι αυτό δεν είναι καλό για τα comic shops, μα, από την άλλη, τα TPBs πέφτουν, αργά αλλά σταθερά. Οπότε, μέχρι στιγμής, αυτό δε θεωρείται ουσιαστικό πρόβλημα από τα μαγαζιά που ρωτήθηκαν.
6: Πρόβλημα, από την άλλη, θεωρείται η διαρκής αύξηση της τιμής των TPBs (προφανώς εκεί οφείλεται και η πτώση των πωλήσεών τους – έστω και μικρή. Όταν μιλάμε για ποσότητα, όμως, και όχι συγκριτικά με τα αντίστοιχα αρχικά τεύχη που περιέχει το trade) που φαίνεται πως δεν έχει ταβάνι. Για παράδειγμα, το παλιό $15.99 έχει μετατραπεί στο σύγχρονο $22.99, όπως υπογραμμίζει ο Tucker Stone του Bergen Street Comicshop.

And Now, Something Completely Different

Το Facebook και η απόσταση ενισχύουν τα απωθημένα. Κυρίως, γιατί έχεις μόνο οπτικό interaction με αυτά και, όταν βρίσκεσαι μακριά από το κέντρο εξουσιάς τους, σου αναπτύσουν το αίσθημα του “θέλω” και του υποσυνείδητου “θέλω” (δε βρήκα άλλη λέξη, προσπάθησα.)

Ας πάρουμε για παράδειγμα την πορτοκαλάδα ΗΒΗ με ανθρακικό, την κόκκινη. Είναι η καλύτερη πορτοκαλάδα με ανθρακικό, μακράν. Και είναι ελληνικό προϊόν, που σημαίνει πως στο Παρίσι βρίσκεις μόνο Fanta (που έχει τα χάλια της σα γεύση) και κάτι ανθυπογαλλικές παπαριές που δε φτάνουν ούτε στο επίπεδο της συμπυκνωμένης πορτοκαλάδας που έπινα στο δημοτικό, όταν πήγαινα στην Κέρκυρα στη θειά μου. Στο Facebook ήδη αυτή την εβδομάδα μόνο – κι είμαστε ακόμα στη μέση της – έχω πετύχει πάνω από τρεις (3!) φωτογραφίες ατόμων που πίνουνε ΗΒΗ κόκκινη πορτοκαλάδα, in my face (or yours), λες και το κάνουν επίτηδες!

Θα πω να μου στείλουν, δε γίνεται αλλιώς.

Τo ‘χω κάψει τελείως, I know…