ALL-NEW GHOST RIDER #1-2

Writer: Felipe Smith
Penciller/Inker: Steve Ellis 
Colorists: Nelson Daniel, Val Staples
Marvel Comics

Ο Ghost Rider ήταν μέχρι πρότινος ένας χαρακτήρας παντελώς άγνωστος zσε εμένα. Με μόνη επαφή την όχι ιδιαίτερα αξιόλογη κινηματογραφική εμφάνισή του, θα έλεγα πως το άκουσμα του καινούργιου τίτλου προκάλεσε κυρίως την… αδιαφορία μου. Φυσικά, τα πράγματα άλλαξαν γρήγορα, από την πρώτη κιόλας οπτική επαφή με το εξώφυλλο. Η λέξη που χαρακτηρίζει το συγκεκριμένο εξώφυλλο είναι “redesign”. Το φλεγόμενο κρανίο (all-old 80s Ghost Rider) αποτελεί πια παρελθόν και τη θέση της παίρνει μία φλεγόμενη μάσκα. Αυτή, όμως, είναι η μικρότερη αλλαγή στον τίτλο και στον χαρακτήρα, αλλά είναι αρκετή για να σου δημιουργήσει την απορία και να το ψάξεις.

Ο Robbie Reyes, όταν δεν είναι στο σχολείο, είναι μηχανικός αυτοκινήτων… Και όταν δεν είναι μηχανικός αυτοκινήτων, παίρνει κάποιο από τα αυτοκίνητα του συνεργείου και συμμετέχει σε παράνομους αγώνες αυτοκινήτων. Όλα αυτά, όμως, για να τα βγάλει πέρα οικονομικά – για τον μικρό αδελφό του ο οποίος είναι σωματικά ανάπηρος. Όλα αλλάζουν, όταν το αυτοκίνητο που “δανείστηκε” έχει μία μεγάλη ποσότητα (αγνώστων συστατικών) χαπιών. Πάνω στον αγώνα, η – πάντα στην υπηρεσία του πολίτη – αστυνομία καταδιώκει το όχημα του Robbie και, εν τέλει, αφού το ακινητοποιήσει, τον δολοφονεί εν ψυχρώ, παίρνοντας τα χάπια. Ο Robbie, όμως, θα έχει μία δεύτερη ευκαιρία… Ω, ναι. Μέσα από τις φλόγες αναγεννιέται κι ο τόπος γεμίζει hell-fire και δικαιοσύνη.

Το πώς και γιατί ο Robbie γίνεται ο Ghost Rider δεν είναι ξεκάθαρο ακόμη. Το αμάξι ήταν ήδη “στοιχειωμένο” αλλά οι ακριβείς πληροφορίες πάνω στο origin του χαρακτήρα θα τεθούν, φαντάζομαι, στα επόμενα τεύχη. Όπως και να’χει, στο ALL-NEW GHOST RIDER #1 και #2, μπορούμε να πάρουμε μία αρκετά καλή εικόνα για την γενικότερη κατεύθυνση του τίτλου. Για κάποιο (όχι τυχαίο) λόγο, διαβάζοντάς το, είχα την αίσθηση ότι βλέπω anime. Υπάρχει μία δυναμικότητα και ένταση σε πολλά μικρά σημεία στην ιστορία που μοιάζει να έχει μία τέτοια “ασιατική υφή”.

To εικαστικό κομμάτι, φυσικά, συμβάλει απίστευτα σε αυτό το feeling (η μάσκα είναι σα να βγήκε από το BLEACH), μεταφέροντάς μας την (έντονη) ψυχοσύνθεση και συναισθήματα των χαρακτήρων, τόσο μέσα από την εκφραστικότητα τους, αλλά και σε πολλά σημεία με την συνολική εικαστική σύνθεση και υφή των σελίδων. Ρε, το artwork είναι τρομερό! Η σχεδόν liquid ανατομία των χαρακτήρων, οι γραμμές, οι φλόγες. Mία πολύ ιδιαίτερη δουλειά που μετατρέπει την swag-ο-καγκουριά του need for “spit” σε πανέμορφες pop σελίδες, ενώ ταυτόχρονα μεταφέρει την ιστορία με ωραίο ρυθμό και ένταση!

Ναι, Ίσως είναι νωρίς να κρίνουμε από τα δύο πρώτα τεύχη, αλλά εμένα με έχει πείσει. Το origin μου αρέσει. Οι χαρακτήρες, επίσης. Πίσω από το story φαίνεται να υπάρχουν ωραίες ιδέες, αλλά και μία straightforward αντιμετώπιση που δημιουργεί full-tension τευχάκια. Επίσης, θεωρώ το redesign και concept απόλυτα πετυχημένο και ίσως τον μόνο τρόπο να μπει ο Ghost Rider ξανά στο “παιχνίδι”. Δεν ξέρω για εσάς, εγώ, πάντως, μόλις βρήκα έναν τίτλο που θα ακολουθήσω.