CALIBAN #1-2
Writer: Garth Ennis
Artist: Facundo Percio
Avatar Press
Ήρθε η ώρα να πεθάνετε από τον τρόμο. Να κρυφτείτε πίσω από γωνίες και να οπλίσετε τις καραμπίνες σας. Γιατί έρχεται το CALIBAN, ένα νέο horror comic από τον Garth Ennis, για να σας παγώσει το αίμα. Όπως είχε συμβεί κάποτε με το ALIEN, για μία ακόμα φορά, οι εξωγήινοι είναι έτοιμοι να καταστρέψουν το ανθρώπινο είδος. Έχοντας παρόμοια πλοκή με το PROMETHEUS, prequel του ALIEN, το CALIBAN μας παρουσιάζει ένα διαστημόπλοιο που βρίσκεται σε μία πολύ δυσμενή κατάσταση.
Μόνο που εδώ, έχοντας πιάσει ταχύτητες που ακόμα δεν ξέρουμε καν ότι υπάρχουν μέσα σε σκουληκότρυπες, έρχεται η ένωσή του με ένα ξένο αντικείμενο. Πλέον το δύο σώματα είναι ένα, μαζί με άλλα σώματα. Δυστυχώς, αυτή η ένωση πήρε μαζί της και παραπάνω από το μισό πλήρωμα. Δύο κοπέλες από το πλήρωμα ψάχνουν τους υπόλοιπους επιζώντες και, καθώς ψάχνουν, πέφτουν – κυριολεκτικά – πάνω σε κάτι κάψουλες. Που φέρουν εξωγήινους. Μικρούς και μεγάλους. Μία κάψουλα σπάει και ελευθερώνεται ένας από αυτούς, που φαίνεται νεκρός. Είναι νεκρός, όμως;
Θα το μάθουμε στην πορεία. Ένα σκάφος με νεκρούς εξωγήινους σκοτώνει την πλοκή. Δεν υπάρχει, όμως, μόνο εκεί ζουμί. Ένας εκ των δύο διοικητών του Caliban – και οι δύο ζούν – χαμένος μέσα στην σύγκρουση και ταυτόχρονη μείξη, ανακαλύπτει ένα αξιοπερίεργο εύρημα. Όταν τυχαίνει και τον ξαναβλέπουμε, παρουσιάζει ένα είδος τρέλας. Δε γνωρίζουμε τι ακριβώς τον συνάντησε και τι ακριβώς του έκανε, αλλά ο άνθρωπος είναι τελείως παράφρων.
Χαμένοι στο διάστημα, χωρίς μηχανές και καύσιμα και κολλημένοι με ένα εξωγήινοι σκάφος, για το οποίο δεν γνωρίζουν τίποτα και, φυσικά, τυχαίνει να είναι γεμάτο με πολύ επικίνδυνους εξωγήινους. Παρεμπιπτόντως, ξέχασα να αναφέρω πως μετέφεραν ανθρώπους μέσα σε κάψουλες. Γιατί ο άνθρωπος πάντα θα ψάχνει για πλανήτες ικανούς να φιλοξενήσουν ανθρώπινη ζωή. Η τύχη όμως δεν είναι με το μέρος τους εδώ.
Μπορεί να τη βρουν αργότερα. Τώρα, όμως, βρίσκονται σε κατάσταση απελπισίας!
Από τεχνική άποψη, το comic βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση από το πλήρωμα. Το σχέδιο του είναι πολύ καλό με σκούρους τόνους και έλλειψη φωτός που είναι ό,τι πρέπει για την υπόθεση. Το κείμενο δεν είναι καθόλου κουραστικό και περιμένω να συμβούν πολλά ενδιαφέροντα πράγματα στη συνέχεια. Ελπίζω να τα διαβάσετε και εσείς.