THE BOJEFFRIES SAGA

Writer: Alan Moore
Artist: Steve Parkhouse
Top Shelf

Ζούμε μεγάλες στιγμές. Όχι μόνο κατάφερα να αποκτήσω (με καθυστέρηση) το νέο collected edition του THE BOJEFFRIES SAGA, αλλά και να το ολοκληρώσω (με λίγη καθυστέρηση ακόμη). Και, για να δέσει το γλυκό, ετοίμασα και το παρόν review (εννοείται με καθυστέρηση), έτσι, για να μαθαίνουν οι νέοι και να θυμούνται οι παλιότεροι.

Άλλωστε, πρόκειται για ένα από τα πλέον παραγνωρισμένα και καλύτερα έργα του Alan Moore – τουλάχιστον, σύμφωνα με το Comicdom, που το ανέδειξε ως το δέκατο καλύτερο στην καριέρα του. Και οι λόγοι είναι πολλοί και ξεφεύγουν από το πρακτικό του θέματος, ότι δηλαδή αποτελεί απόδειξη πως ο γενειοφόρος ερημίτης διαθέτει και χιούμορ. Το BOJEFFRIES SAGA καταφέρνει να συνδυάσει το βιτριολικό βρετανικό χιούμορ με το πολιτικό και κοινωνικό σχόλιο και τον παραλογισμό με την ιδιότητα ενός έργου διαχρονικού και παγκόσμιου – κοινώς, δε χρειάζεται να μεγάλωσες στην Αγγλία τη δεκαετία του ’80, για να το απολαύσεις.

Η διαχρονικότητά του αυτή γίνεται ακόμη πιο έντονη σε τούτη εδώ την έκδοση (η οποία, επίσης, βγήκε με καθυστέρηση σχεδόν δύο ετών – η ειρωνεία…), χάρη στη νέα ιστορία που σκαρφίστηκαν οι Moore και Parkhouse (o οποίος μας μίλησε πριν καιρό για τη νέα αυτή ιστορία και για πολλά άλλα), 30 χρόνια περίπου μετά το ντεμπούτο της οικογένειας των Bojeffries, στις σελίδες του βρετανικού περιοδικού WARRIOR. Και αυτή ακριβώς η ιστορία είναι που θα μας απασχολήσει σε αυτό εδώ το review, μιας και για τις υπόλοιπες τα έχουν πει καλύτερα (πιο ποιητικά; Παθιασμένα; Αρμονικά; Διαλέξτε εσείς) από εμένα κάποιοι άλλοι.

Πρώτα, όμως, θα σταθώ λίγο σε αυτές τις ιστορίες, αφού καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος αυτής της έκδοσης. Πρόκειται για σύντομες ιστορίες, οι οποίες μας συστήνουν την οικογένεια των Bojeffries. Τον πατέρα Jobremus. Την κόρη Gilda και τον γιο Reth. Τους θείους Raoul και Festus. Τον παππού Podlasp. Και το μωρό. Πατέρας και γιος μοιάζουν υπερβολικά νορμάλ, αλλά αυτό είναι το βασικό μυστικό της επιτυχίας τους. Αντίθετα, η κακάσχημη Gilda απαιτεί όλοι οι άντρες να την επιθυμούν, καθώς διαθέτει την ικανότητα να υπολογίσει τον αριθμό των μορίων σε ένα αστέρι νετρονίου. Οι θείοι Raoul και Festus είναι ένας λυκάνθρωπος και ένα βαμπίρ, αντίστοιχα. Ο παππούς, από την άλλη, είναι μια απροσδιόριστη οντότητα με βαριά άνοια, που αλλάζει συνεχώς μοριακή δομή. Και το μωρό, το οποίο δε βλέπουμε ποτέ, έχει υιοθετήσει την ατομική μορφή.

Μια εντελώς ασυνήθιστη οικογένεια, λοιπόν, σε απόλυτα συνηθισμένες – βρετανικές ή μη – καταστάσεις. Και σε ιστορίες που επικεντρώνουν σε διαφορετικό μέλος κάθε φορά, αλλά παρουσιάζοντας παράλληλα το σύνολο της παράνοιας ολόκληρης της οικογένειας. Και στην αυθεντική ασπρόμαυρη μορφή, για να ικανοποιηθούν όσοι γκρίνιαζαν για την προσθήκη χρώματος στην έκδοση της Tundra Publishing.

Πρόκειται για απολαυστικότατες ιστορίες (κι αυτό είναι το τελευταίο που θα πω για αυτές), που, ενώ τις είχα διαβάσει στο παρελθόν, κατάφεραν να με εκπλήξουν ξανά, με όσα θυμήθηκα και όσα ανακάλυψα για πρώτη φορά. Το χιούμορ των δημιουργών, άλλωστε, κρύβεται παντού μέσα στα panels, χτυπώντας αλύπητα τα κοινωνικά πρότυπα και καθετί που απασχολούσε τη Βρετανία του ’80.

Ας περάσουμε, λοιπόν, στη νέα ιστορία των είκοσι τρίων χορταστικών σελίδων, η οποία μας επιτρέπει να επισκεφθούμε, για μια ακόμη φορά, την οικογένεια των Bojeffries, χρόνια μετά. Μαθαίνουμε σύντομα πως ο Reth παραλίγο να γίνει διάσημος συγγραφέας, γράφοντας τις εμπειρίες του με την οικογένειά του και δίνοντας τροφή για τη μεταφορά της στον κινηματογράφο (με πρωτοκλασάτο cast). Ξοφλημένος, όμως, πια, έχει να μιλήσει χρόνια με τους δικούς του, που δεν του συγχώρησαν ποτέ την προδοσία. Μέχρι που όλοι συναντώνται ξανά στο CELEBRITY BIG BROTHER.

Η νέα ιστορία χρησιμοποιεί την παρανοϊκή οικογένεια για να προβάλλει τα οικογενειακά μίση και πάθη, το κυνήγι της διασημότητας και όλα όσα απασχολούν την Αγγλία του σήμερα. Ή μήπως γίνεται το αντίθετο και όλος αυτός ο πικρόχολος σχολιασμός εξυπηρετεί απλά την ιστορία της οικογένειας που επανενώθηκε μετά από τόσα χρόνια; Όπως και να ‘χει, οι δύο δημιουργοί βρίσκονται σε μεγάλα κέφια και μοιάζουν σα να μην είχαν αφήσει ποτέ τους Bojeffries στα ντουλάπια τους να σκονίζονται. Ο Moore σχολιάζει με άφθονο χιούμορ και εισάγει πιο έντονα το πολιτικό στοιχείο, καθώς και τα νέα trends της κουλτούρας, και ο Parkhouse σχεδιάζει ακόμη καλύτερα, συνδυάζοντας καρτουνίστικο στιλ με underground comics του παρελθόντος. Αν και με ξένισαν λίγο οι πολλοί γκρίζοι τόνοι, το αποτέλεσμα έχει αυτή την αίσθηση του instant classic και δε μοιάζει καθόλου παράταιρο δίπλα στις ήδη κλασικές ιστορίες των Bojeffries.

Με λίγα λόγια, λοιπόν, οι δικαιολογίες για να αποκτήσετε το THE BOJEFFRIES SAGA είναι πολλές. Από τη νέα ιστορία, έως το γεγονός ότι μπορείτε να το δείχνετε στους φίλους και να λέτε “ορίστε, ο Alan Moore δε γεννήθηκε δυσκοίλιος – έχει και χιούμορ”, βρίσκονται όλες σε ένα τομάκι 95 σελίδων. Απλά επιλέξετε την αγαπημένη σας και αποκτήστε το.