SNAPSHOT REVIEWS 12-06-14

INHUMAN #2
Writer: Charles Soule
Artist: Joe Madureira
Marvel Comics

Το Terrigen Mist δίνει δυνάμεις σε ανθρώπους με Inhuman DNA. Η Medusa προσπαθεί να κυβερνήσει το διαλυμένο έθνος της, η A.I.M κυνηγάει τους καινούργιους Inhumans για “ερευνητικούς σκοπούς” και οι Avengers προσπαθούν να κρατήσουν την κατάσταση υπό έλεγχο, ενώ παράλληλα παρακολουθούμε την ιστορία του νεαρού πρωταγωνιστή μας, Dante.

Ο Charles Soule συνθέτει μια αρκετά ικανοποιητική ιστορία που, προσωπικά, βρήκα αρκετά περίπλοκη και καλογραμμένη ώστε να μου κρατήσει το ενδιαφέρον.

Το σκίτσο του Madureira ταιριάζει πολύ καλά στο σχεδόν-αλλά-όχι-ακριβώς-superhero ύφος των Inhumans και εισάγει μερικά πολύ ενδιαφέροντα designs νέων χαρακτήρων.

Τίποτα συνταρακτικό αλλά, παρόλα αυτά, μια σειρά αρκετά ικανοποιητική, ώστε να θέλω να μάθω τι γίνεται στη συνέχεια.

C.O.W.L #1
Writer: Kyle Higgins,  Alec Siegel
Artist: Rod Reis
Image Comics

Οι Kyle Higgins και Alec Siegel μας παρουσιάζουν μια ιστορία με υπερήρωες στο εργατικό κίνημα του Σικάγο του ’60. Το premise είναι αναμφισβήτητα ενδιαφέρον, αλλά δεν έχω καταλήξει ακόμη στο τι συναισθήματα μου άφησε το πρώτο τεύχος.

Ας αρχίσουμε από το αγαπημένο μου στοιχείο του C.O.W.L, την εικονογράφηση του Rod Reis: Είναι απίστευτη. Τα πάντα, από το ιδιαίτερο ύφος, την επιλογή των χρωμάτων και τις σιλουέτες των ηρώων στις σκηνές μάχης, που δημιουργούν μια ασάφεια ως προς το τι ακριβώς γίνεται, αιχμαλωτίζουν το βλέμμα από την πρώτη κιόλας σελίδα. Το μόνο στοιχείο που πραγματικά χτυπά άσχημα στο μάτι είναι τα word balloons, των οποίων τα έντονα χρώματα τα κάνουν να μοιάζουν εκτός τόπου και χρόνου και κάπως ερασιτεχνικά.

Όσο αφορά την πλοκή, το C.O.W.L είνα γραμμένο με τέτοιο τρόπο που δε μπορώ ακόμη να πω κάτι με απόλυτη σιγουριά, πέρα από το ότι το όνομα C.O.W.L σημαίνει “Chicago Organized Workers League” (συνεχίζοντας έτσι μια μακρά παράδοση χαζών ακρωνυμίων) και ότι η ιστορία περιλαμβάνει αρκετή δράση, πολιτική και ίντριγκα ώστε να περιμένω το επόμενο τεύχος και να σας συνιστώ το πρώτο.

SHE-HULK#1-4
Writer: Charles Soule
Artist: Javier Pulido
Marvel Comics

O Charles Soule επιλέγει μια νέα προσέγγιση του χαρακτήρα της SHE-HULK, δοκιμάζοντας παράλληλα τα όρια του τι μπορεί να κάνει κανείς με ένα Marvel comic. Η κεντρική ιδέα είναι ότι αυτή τη φορά παρακολουθούμε τα γεγονότα από την πλευρά της Jennifer Walters και το πώς συνδυάζονται η ζωή της ως superhero και η δικηγορική της καριέρα. Η She-Hulk μπορεί, για παράδειγμα, να πολεμά εξωγήινους παρέα με τον Iron-Man, ως δικηγόρος όμως, η Jennifer πρέπει να εκπροσωπεί πελάτες που μηνύουν την Stark Industries. Γενικά, είμαι fan των νέων προσεγγίσεων σε γνωστούς τίτλους, ειδικά όταν με κάνουν να συμπαθήσω έναν χαρακτήρα που προηγουμένως με άφηνε απόλυτα αδιάφορο (όπως η She-Hulk, καλή ώρα) και προφανώς η ιστορία μιας single-female δικηγόρου είναι ευκαιρία για την Marvel να χτυπήσει κάποιο νέο demographic, αλλά η απόπειρα στο σύνολό της μου βγάζει μια μετριότητα.

Όχι ότι δεν διαβάζεται, απλώς τα πάντα από την πλοκή και τους διαλόγους, μέχρι την εικονογράφηση, μου αφήνουν μία αίσθηση ότι θα μπορούσαν να είναι καλύτερα.

STARLIGHT #1-4
Writer: Mark Millar
Artist: Goran Parlov
Image Comics

Το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι διαβάζοντας το STARLIGHT είναι: “Μιλάμε για τον γνωστό Mark Millar;”. Ακόμη και όταν δούλευε με χαρακτήρες που δεν του ανήκουν, τα comics του Millar ήταν πάντα λίγο edgy με το ζόρι, πόσο μάλλον οι προσωπικές του δουλειές (βλέπε KICK-ASS, WANTED), όπου το ανούσιο gore φτάνει σε σημείο να παίζει με την υπομονή σου. Και, όλως περιέργως, το STARLIGHT δεν έχει καμία σχέση με όλα τα παραπάνω.

Η ιστορία του γερασμένου pulp ήρωα που επιστρέφει στον πλανήτη που επισκέφθηκε νέος, βγάζει ένα νοσταλγικό συναίσθημα που δυσκολεύομαι να συνδυάσω με τον τύπο που χρησιμοποίησε ως επίλογο την ατάκα “This is my face while I’m fucking you in the ass” (από το WANTED, για όποιον ενδιαφέρεται).

Πέρα από το βαρύγδουπο όνομα του Millar, όμως, νομίζω ότι η πραγματική επιτυχία του STARLIGHT είναι η εικονογράφηση του Goran Parlov. Συνδυάζει άψογα το ευρωπαϊκό ας-πούμε-Moebius στιλ που επιβάλλει το pulp στοιχείο, με το δυναμισμό του αμερικανικού mainstream.

Δεν θέλω να ρισκάρω χαρακτηρίζοντας από τώρα το STARLIGHT ως εξαιρετικό, αλλά αν όλη η σειρά χαρακτηρίζεται από την ποιότητα των τεσσάρων πρώτων τευχών, τότε σίγουρα αξίζει μία ανάγνωση.