SNAPSHOT REVIEWS 19-06-2014

GREEN ARROW #32
Writer: Jeff Lemire
Artist: Andrea Sorrentino
DC Comics

Σας είχα πει ένα ανοιξιάτικο πρωινό του Μαρτίου ότι η εταιρεία διετείνετο πως αυτό το τεύχος είναι ένα καλό jumping on point και κάγχασα αμφιβάλλοντας. Παίρνω πίσω τον καγχασμό, ακόμα και αν πιστεύω ότι σαν jumping on point ενέχει τον κίνδυνο και ενός κάποιου στραμπουλήγματος. Αλλά αυτό απλά θα σας δώσει μια καλή δικαιολογία να κάτσετε και να διαβάσετε με το πάσο σας το τεύχος.

Ο Lemire είναι καλός. Και αυτό γιατί, αντί να κάνει την απίστευτα βλακώδη προσπάθεια να “πουλήσει” τον Green Arrow για κάτι που δεν είναι (βλέπε λήμμα “πρωτοκλασσάτος ήρωας”) παίζει με αυτό που είναι (ήτοι τέταρτο όνομα, που ανοίγει το λαϊκό πρόγραμμα μέχρι να βγει ο Batman και ο Superman). Αλλά εκεί, μεταξύ τριτοτέταρτων ονομάτων, πέφτει και το καλό κλωτσομπουνίδι. Και από αυτό, το τελευταίο το τεύχος θα μπορούσε να έχει περισσότερο, αντί να βλέπουμε τον villain να κάνει αυτόν τον τραγικό μονόλογο που εξηγεί τα πάντα. Ο Sorrentino είναι επίσης καλός. Οι προαναφερθείσες σκηνές ξύλου είναι απλά χορταστικές και καταφέρνει ακόμα και μια βαρετή, χιλιοειπωμένη εξιστόρηση να την κάνει κομματάκι πιο ενδιαφέρουσα. Εν ολίγοις, βουτήξτε, είναι ζεστά.

BRASS SUN #1
Writer: Ian Edginton
Artist: I.N.J. Culbard
Rebellion/2000AD

Το πρότεινε ο Άρης Κώτσης και ανέφερε τον Philip Pullman. Κανονικά, ξέρω ότι κάποιες από τις επιλογές του Άρη είναι… αλλοπρόσαλλες. Και τούτη η επιλογή του είναι αλλοπρόσαλλη. Υπέροχα, ανεπανάληπτα αλλοπρόσαλλη.

Σε έναν ξεκάθαρα φτιαχτό κόσμο, το Orrey, ο οποίος λειτουργεί σαν ένα τεράστιο καλοκουρδισμένο ρολόι, η εκκλησία ελέγχει τα πάντα. Ναι, εντάξει, την ιστορία με την κακιά εκκλησία την έχουμε ξαναδεί. Αλλά εδώ είναι διαφορετική η οπτική. Η πλοκή στηρίζεται σε ένα πολύ απλό γεγονός: η μηχανή χαλάει, ο Χάλκινος Ήλιος στερεύει και κάποιοι από τους μακρινούς πλανήτες παγώνουν. Την ίδια ώρα, η εκκλησία ποινικοποιεί όλα τα μέσα που μπορούν να φέρουν τη σωτηρία. Και είναι η Wren, η ηρωίδα μας, αυτή που θα πρέπει να ταξιδέψει στους κουρδισμένους κόσμους και να ανακαλύψει τα κομμάτια του κλειδιού που θα τους σώσουν. Ναι, εντάξει και αυτό το ξέρω: την ιστορία με τα κομμάτια και την έφηβη ηρωίδα την έχουμε ξαναδεί. Και τότε γιατί δε μπόρεσα να το αφήσω; Γιατί ανυπομονώ να τη δω να ταξιδεύει;
Γιατί απλά είναι μια καλοειπωμένη, καλοκουρδισμένη ιστορία, ένα υπέροχο, αρμονικό σύνολο που έχει όλα τα καλά ενός κλισέ και όλο το μυστήριο και τη φαντασία του καινούργιου.

RED CITY #1
Writer: Daniel Corey
Artist: Mark Dos Santos
Image Comics

Θα σου έχει τύχει να έχεις μιαν ωραία γεύση από ένα καλομαγειρεμένο πιάτο και να σου χαλάει τη γεύση ένα κακό, ξινισμένο κρασί. Το ίδιο ένιωσα, διαβάζοντας το RED CITY μετά το BRASS SUN. Και η εταιρεία τόλμησε να μου το πουλήσει σα “crime noir… on planet Mars”. Μωρέ, τι μας λες;

Διαπλανητικό και εδώ το σκηνικό όπου οι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος έχουν ενωθεί σε μια συμμαχία. Και αυτή η συμμαχία κινδυνεύει. Μόνο ο σκληροτράχηλος ντετέκτιβ του Mars PD μπορεί να το αλλάξει αυτό. Έχει και εδώ όλα τα κλισέ του είδους: ο σκληρός αστυνομικός που μιλάει στον εαυτό του, η femme fatale, τα καζίνο, τα μπαρουτοκαπνισμένα μπαρ και οι ύποπτοι τύποι. Α! Και εξωγήινοι, μη ξεχνιόμαστε. Οι δημιουργοί προσπάθησαν να συνδυάσουν δύο είδη και να κάνουν ένα υβρίδιο noir/sci-fi αλλά, όπως όλα τα πράγματα που γίνονται χωρίς καλλιτεχνική συνείδηση, καταλήγει να υπονομεύει (για να μη πω καμιά πιο βαριά λέξη) και τα δύο.

THE EMPTY MAN #1
Writer: Cullen Bunn
Artist: Vanesa R. Del Ray
Boom! Studios

Άλλο ένα αγαπημένο είδος έρχεται να υπηρετήσει αυτή η σειρά και αυτό δεν είναι άλλο από το horror. Αυτό το καθαρόαιμο horror που, όταν έχει και λίγες δόσεις τρελών αιρέσεων, τότε το πράγμα γίνεται ενδιαφέρον. Ειδικότερα όταν αυτό γίνεται με ένα σκληρό, επιθετικό σχέδιο, όλο σκιές που ίσως κάτι κρύβουν.

Μια σειρά μυστήριων υποθέσεων ανθρώπων που πάσχουν από το σύνδρομο του Empty Man ξεσπά στη χώρα. Οι ασθενείς (;) τρελαίνονται και τελικά πέφτουν σε κατατονία. Είναι τέτοιος ο τρόπος που εξαπλώνεται ο ιός (;) που δημιουργεί υποψίες ότι κάποιο νοήμον ον κρύβεται από πίσω και έτσι οι πράκτορες Langford και Jensen αναλαμβάνουν δράση. Το περίεργο είναι ότι παρόλο που, θεωρητικά, οι πρωταγωνιστές είναι οι δύο έξυπνοι μπάτσοι που τα έχουν(;), στην ουσία στο μεγαλύτερο μέρος του τεύχους πρωταγωνιστής είναι ο Empty Man. Ξέρω ότι σας εκνεύρισα με τα πολλά ερωτηματικά αλλά έτσι είναι το καλό horror: ρωτάει πολλά απαντάει σε λίγα.