FIRST TIME EVER: LOVE & ROCKETS

LOVE & ROCKETS Vol. 5: HOUSE OF RAGING WOMEN
Writer/Artists: Jaime Hernandez, Gilbert Hernandez
Fantagraphics Books

Eίμαι τριπλά χαρούμενος που ήρθε επιτέλους η σειρά μου να γράψω post για τη στήλη FIRST TIME EVER. Πρώτον, είναι συναρπαστικό να διαβάζω κάτι για πρώτη φορά και να χρειαστεί να πω τη γνώμη μου γι’ αυτό, γράφοντας ένα, ας πούμε, review. Δεύτερον, καλύπτω ένα μεγάλο μου κενό, διαβάζοντας επιτέλους κάτι που το ήθελα πολύ καιρό: LOVE AND ROCKETS. Tρίτον, αυτός ο τόμος που κρατώ στα χέρια μου και με εισάγει στον όμορφο κόσμο των Los Bros Hernandez, ήταν και το πρώτο LOVE AND ROCKETS που διάβασε ποτέ ο φίλος μου και editor του Comicdom.gr, Δημήτρης Σακαρίδης (ο οποίος και μου το δάνεισε) και παρ’ όλο που δεν μπορώ να καταλάβω ακριβώς το γιατί, το γεγονός αυτό έχει κάποια βαρύτητα για μένα.

Ας περάσουμε, όμως, στο comic, που αποτελεί τον πέμπτος, κατά σειρά, τόμο με τις ιστορίες των Jaime και Gilbert Hernandez από το αρχικό LOVE AND ROCKETS magazine.

Oι ιστορίες είναι μακριά από αυτό που λέμε “genre oriented” και κινούνται στη σφαίρα των εναλλακτικών, ενήλικων comics. Οι κύριοι χαρακτήρες των ιστοριών είναι γυναίκες και μάλιστα αρκετά διαφορετικές από τις στερεοτυπικές παρουσιάσεις τους στην ποπ κουλτούρα και τα comics. Δεν υστερούν σε τίποτα, είναι δυναμικές, σε ασυνήθιστους ρόλους, χώρους, επαγγέλματα και καταστάσεις, χωρίς να υπολείπονται σε ερωτισμό, συναισθήματα αγάπης και συμβατικής ανθρώπινης συμπεριφοράς – λέγοντας “συμβατικής” εννοώ πράγματα που τα συναντούμε σχεδόν σε κάθε ιστορία, στην ποπ και μη, κουλτούρα. Διαβάζοντας τις ιστορίες μου ήρθε στο μυαλό ο χαρακτηρισμός “περιπετειώδη, υπεύθυνα, γεμάτα αυτοπεποίθηση, επηρμένα, τρελιάρικα, μοντέρνα θηλυκά”. Δεν είναι δικός μου, από το SCUM MANIFESTO το ξεσήκωσα. Και αλήθεια είναι ότι δεν κατάλαβα γιατί να είναι τόσο έντονη η παρουσία των γυναικών στο συγκεκριμένο comic. Aπό την άλλη, πάντως, δεν καταλαβαίνω γιατί θα έπρεπε να μην είναι.

Οφείλω να ομολογήσω ότι οι ιστορίες του Jaime είναι πιο κοντά σε μένα, και στην ιδιοσυγκρασία μου, από αυτές του Gilbert. Είναι πιο νεανικές, θα τολμούσα να πω, έχουν περισσότερα γκάζια, μια αίσθηση “genre”, σχέδιο πιο κοντά στο δικό μου στιλ, σε αυτό που μου αρέσει, και μια γραφή και έναν τρόπο παρουσίασης ιστοριών πιο ανήσυχο. ‘Εχουν μέσα πανκ και συνεργεία και μια πλοκή στην οποία υπάρχει η ένταση και το χτίσιμο μιας περιπέτειας, ή ενός θρίλερ, αλλά όχι και τα genre όρια τους. Σε καμία περίπτωση δεν συνδυάζει κάποιο θέμα παρμένο από τον “freestyle” κόσμο, με gimmicky τρόπο, όπως κάνουν τα genre oriented comics πολλες φορές. Μάλλον το αντίθετο θα έλεγα. Ένα κλασικό εναλλακτικό comic δανείζεται την ενέργεια και δράση που βρίσκουμε σε ιστορίες που υπηρετούν τα στάνταρ-φιξαρισμένα είδη.

Τις ιστορίες του Gilbert, που διαδραματίζονται στο χωριό Palomar, μάλλον τις βρήκα πιο “συντηρητικά εναλλακτικές”. Αυτό που περιμένω από μια εναλλακτική ιστορία, το βρήκα εδώ – ενδιαφέροντες χαρακτήρες, σε καταστάσεις που χρειάζονται τη μαρτυρία αναγνωστών με ένα κλείσιμο που, εν πολλοίς, δένει όλο το εγχείρημα, κάνοντας το μια στέρεη ρουκέτα στην μέχρι τότε αντίληψη μας για το πως είναι μια ενδιαφέρουσα ιστορία και τι υπάρχει να διαβάσουμε. Το σχέδιο του Gilbert είναι εξαιρετικό και (χωρίς να είναι αρνητικό αυτό που θα πω) ιδιαίτερα τυπικό για το είδος που υπηρετεί, παρ’ όλο που μπορεί να είναι ξεχωριστό από την πλειοψηφία των alternative comics.

Συνολικά, το comic ρέει για πλάκα, διαβάζεται πολύ ωραία, και οι διάλογοι είναι πολύ ζωντανοί και ενεργητικοί. Αυτό που διαβάζεις σε γεμίζει και σου αφήνει την ανάγκη για περεταίρω εξερευνήσεις – δεν το συναντάς εύκολα αυτό το γέμισμα. Το στήσιμο των σελίδων, γενικά, είναι πιο συντηρητικό, χωρίς πολλούς πειραματισμούς σε panel arrangements, τουλάχιστον όχι φανερούς.

Σαν πρώτη γεύση νομίζω πως έμεινα πολύ ευχαριστημένος, αλλά ακόμα βαδίζω στα σκοτεινά. What is the bigger picture? Τί είναι το LOVE AND ROCKETS; Τί διαβάζω; Μάλλον θα πρέπει να περιμένω μέχρι να διαβάσω και τους επόμενους τόμους για να βγάλω κάποιο απτό συμπέρασμα.