SHUT UP AND TAKE MY MONEY! 06-08-14
Καλωσορίσατε στη στήλη που αναλαμβάνει να δει την πλειονότητα των comics crowdfunded projects που υπάρχουν αυτή τη στιγμή και να προτείνει μια επιλογή από αυτά, προσπαθώντας να μοιραστεί τον πόνο άλλης μιας πηγής απώλειας χρημάτων της υπογράφουσας με άλλους ομοιοπαθείς. Αυτή τη φορά, έχουμε αιματοβαμμένα σκιουράκια, ένα υπερ-ήρωα από το παρελθόν και ένα μαλάκα.
-
SPOTLIGHT
Το project που μας έκανε να αναφωνήσουμε αυτό το 15θήμερο “Shut up and take my money!”
[flv]https://d2pq0u4uni88oo.cloudfront.net/projects/1154314/video-419000-h264_high.mp4[/flv]
What’s the Story (Morning Glory?): Σε ένα μετα-αποκαλυπτικό σύμπαν, οι άνθρωποι έχουν αφανιστεί. Τα επιβιώσαντα είδη ζώων έχουν αναπτύξει ευφυΐα και συνείδηση και παλεύουν για την επιβίωσή τους. Και, βασικά, φυλές από σκιουράκια σφάζονται μεταξύ τους, σε αιματοβαμμένα πεδία μαχών. Δημιουργοί του comic είναι οι Ash Maczko και Ashley Witter, και θα κυκλοφορήσει από την Devil’s Due. Απώτερος στόχος είναι να είναι ένα mini series, το οποίο θα εξαρτηθεί από την επιτυχία της παρούσας καμπάνιας.
Notable perks: T-shirt, κονκάρδες, cut-out, αφισάκια και prints
Πόσο πάει το μαλλί; $3 το PDF, $10 (συν $5 μεταφορικά) το πρώτο τεύχος υπογεγραμμένο από τους δημιουργούς.
-
ALREADY FUNDED
Αν δε θες να τρως τα νύχια σου από την αγωνία, για το αν, τελικά, θα γίνει funded ένα project και δεν έχεις καμία διάθεση να πρήξεις όλους τους φίλους σου να δώσουν και αυτοί τον οβολό τους, μπορείς να επενδύσεις σε σιγουράκι.
What’s the Story (Morning Glory?): Ήρωας δια χειρός Steve Ditko, που εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1967, στις σελίδες του WITZEND, “ανασταίνεται” από τον δημιουργό του, αρκετές δεκαετίες αργότερα. Ο Mr. A μάχεται το κακό, φορώντας, συμπληρωματικά στην υπόλοιπη ολόλευκη αμφίεσή του, μεταλλική μάσκα και γάντια. Alter ego του δημοσιογράφου Rex Graine, πιστεύει ότι υπάρχουν ξεκάθαρα το καλό και το κακό, και πολεμά για την επικράτηση του πρώτου.
Claim to fame: Steve Ditko. ‘Nuff said.
Πόσο πάει το μαλλί; $10 (συν $5 μεταφορικά) και έχεις το MR. A, αλλά και το THE COMICS! και ένα τεύχος του THE FOUR-PAGES SERIES.
-
THE WISDOM OF THE CROWDS
Εμμμ… ναι. Το πιο wtf project που είδαμε τελευταία
Είμαι ένας φτωχός και μόνος εκδότης.
Αυτό είναι θέμα που κρατιόμουν από την προηγούμενη στήλη να μην γράψω, αλλά στο κάτω-κάτω, γιατί όχι;
Το είδατε, ίσως, και στα news μας, η SLG (Slave Labor Graphics για τους old timers) και ο ιδιοκτήτης της, Dan Vado, εγκαινίασαν την crowdfunding καμπάνια τους. Από ‘δω και κάτω, ακολουθεί rant.
Ας το ξεκαθαρίσουμε από την αρχή. Την SLG δεν την συμπαθώ. Είναι μια εκδοτική εταιρία που έχει δυο comics, τα επανεκδίδει διαρκώς, και το οικονομικό μοντέλο της βασίζεται στα (κακά τα ψέματα) νέα γκοθάκια που θα ψωνίζουν αυτά τα δυο και, εκ παραδρομής, ότι άλλο, με την ελπίδα ότι θα είναι εξίσου καλό. Και είναι σαφές ότι στο 90% των εκδοτικών επιλογών του Vado, βασικός παράγοντας κρίσης είναι το πόσο μοιάζει σε αυτούς τους δύσμοιρους τίτλους (των οποίων οι δημιουργοί – είπαμε rant κάνω – έχουν χρόνια να παράγουν ένα νέο comic και ακόμη περισσότερα κάτι που να μην είναι αρπαχτή). Ότι άλλο έχω διαβάσει της SLG (με εξαίρεση το MILK & CHEESE) είναι pretentious σκουπίδι.
Ε, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και ο Vado (όπως και πολλοί άλλοι εκδότες comics) άρχισε να τα βρίσκει σκούρα με τα οικονομικά του και είπε να πάει εκεί που πάνε κι άλλοι. Στις γεμάτες δολάρια αγκαλιές του κοινού, στα πελάγη χρήματος του crowdfunding, στους χουβαρντάδες αναγνώστες του. Και ανεβάζει ένα κείμενο, του οποίου η σύνοψη είναι η ακόλουθη: “Μάγκες, η κρίση με έφαγε, τα σκάτωσα και έπεσα έξω, δώστε κάτι να βγάλω το καράβι από την λάσπη”. Και άντε, μέχρι εδώ όλα καλά (που δεν είναι γιατί άλλοι – δες παρακάτω – είχαν πιο σημαντικούς λόγους για τους οποίους έπεσαν έξω), αλλά φίλοι μου, ο Vado δεν τρέχει την καμπάνια του ούτε στο indiegogo, ούτε στο kickstarter, αλλά στο GoFundMe. Για όσους δεν ξέρουν, πρόκειται για μια πλατφόρμα προσωπικής χρηματοδότησης. Στο GoFundMe, στηρίζεις φίλους/γνωστούς/συγγενείς σου, που έχουν κάποια ανάγκη, ή κάνεις κάποια φιλανθρωπία για να βοηθήσεις κάποιον του οποίου η, δραματική συνήθως, ιστορία, σε συγκίνησε. Οι καμπάνιες για εταιρική χρηματοδότηση είναι εξαιρετικά σπάνιες. Για αυτό άλλωστε λέγετε και GoFundMe άλλωστε και όχι GoFundMyLousyCompany.
Και θα μου πεις “Μανιτσ’ μ’, αυτό σε χαλάει; H SLG είναι one man show, τί πρόβλημα υπάρχει; Στην ίδια τσέπη μπαίνει το μπιμπικίνι.” Με χαλάει, φίλε, γιατί ο Vado βάζει μπροστά την εταιρεία, χωρίς να σου λέει πού θα πάνε τα λεφτά, τί σκοπεύει να εκδόσει με αυτά, τί θα κάνει για να μη μας ζητάει, μετά από 1,5 χρόνο, να του δώσουμε κι άλλα. Με ενοχλεί ότι ζητάει να του αναστήσουμε την ψυχορραγούσα εταιρεία του, που για χρόνια τον ζούσε, χωρίς να προσφέρει κάτι ως αντάλλαγμα για την υποστήριξή μας. Ο Vado έχει το θράσος να αναφέρει στην ανακοίνωσή του, τον τύπο με την πατατοσαλάτα, που α) είναι μια εξαίρεση, απότοκο της εποχής του trolling και του meta-humor, και β) ε, μέχρι και αυτός δίνει ανταλλάγματα.
Πόσο πια χρήμα να βγάλεις και ‘συ καημένο…
Και να σου πω κάτι; Τα σύκα-σύκα και η σκάφη-σκάφη, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Η Fantagraphics είπε ότι της στοίχισε πολύ ο θάνατος του συν-ιδρυτή της, Kim Thompson, γιατί χάσανε την μπάλα και βγήκαν εκτός προγραμματισμού. Και ναι, μαλακία τους, αλλά η δικαιολογία τους είναι επαρκώς δυνατή. Οπότε βγήκαν, ζήτησαν λεφτά και ο κόσμος τους τα έδωσε. Είχαν, όμως, σαφείς εκδοτικούς στόχους και προσέφεραν πολύ γερά ανταλλάγματα. Άμα τα είχα δηλαδή, πολύ ψηνόμουν να μου έρχεται στην πόρτα μου κάθε μήνα ό,τι καινούργιο comic βγάζει η Fantagraphics. Αν κάποιος μπορούσε να ζητήσει χρήμα χωρίς αντάλλαγμα, η Fantagraphics, από την ιστορία της και μόνο, θα μπορούσε. Και ο κόσμος θα τα έδινε. Αλλά υπάρχει και η αξιοπρέπεια στη μέση, φίλε.
Πάμε άλλο παράδειγμα. Η DMP. Την έχεις δει, είναι αυτή που στις πράσινες σελίδες του PREVIEWS, έχει κάτι ολοσέλιδες καταχωρίσεις για manga όπου αγοράκια αγγίζουν υπαινικτικά άλλα (μάλλον) αγοράκια. Το ‘χουμε; Ωραία. Η συγκεκριμένη εταιρεία βγάζει και comics που φέρουν την υπογραφή του θεού των manga, Osamu Tezuka. Για αυτούς τους τίτλους, όπως αντίστοιχα κάνει και η Devil’s Due, που παρουσιάσαμε στη στήλη λίγο πιο πάνω, κάνει επίσης crowdfunding campaigns και, συγκεκριμένα, ένα πέρσι και ένα φέτος. Με αυτόν τον τρόπο, και το break even των συγκεκριμένων εκδόσεων διασφαλίζουν, και τσάμπα διαφήμιση κάνουν, αλλά και αυξάνουν τα κέρδη τους χωρίς ρίσκο: ότι επιπλέον του στόχου λεφτάκια μαζέψουν, συν όποιες άλλες παραγγελίες (Diamond, Amazon και λοιπά μαγαζιά) γίνουν, εκτός καμπάνιας, είναι ζεστό κασεράκι. Και μάντεψε, και αυτοί σου δίνουν αντάλλαγμα! Μπορεί στην Fantagraphics να μην έδωσα λεφτά, αλλά σε αυτό πέρσι έδωσα. Σε μένα και σε μερικές εκατοντάδες άλλους, μας έστειλαν δύο φορές το ίδιο comic. Και βγήκαν και μας ζήτησαν δημόσια συγνώμη για το μπέρδεμα και μας ζήτησαν να τα κρατήσουμε όλα και να τα δωρίσουμε.
Τέλος, τα δυο προαναφερθέντα παραδείγματα δεν αντιπροσωπεύουν την πλειονότητα των crowdfunding projects: συνήθως έχουμε πολύ μικρές εταιρίες, που ούτε με κιάλια δεν βλέπουν καταχώρησή τους στο PREVIEWS (και συνεπώς διανομή από την Diamond), ή creator-owned projects, τόσο από πιο γνωστούς δημιουργούς, όπως ο Dave Sim, ή ο Steve Ditko, που παρουσιάσαμε πιο πάνω, μέχρι πρωτοεμφανιζόμενους και δημιουργούς webcomics, που επιθυμούν την έντυπη έκδοση του έργου τους. Αυτή είναι και για μένα η σημασία του crowdfunding: να κυκλοφορήσουν comics (ή και πατατοσάλατες, βρε αδελφέ, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα) έτσι όπως ακριβώς τα οραματίζεται ο δημιουργός τους, χωρίς εκπτώσεις στα production values και άλλες παρεμβάσεις. Και τα comics αυτά να διαβαστούν. Οπότε, βρίσκω την υποστήριξη μιας εταιρείας comics (στην ουσία, του ιδιοκτήτη της) χωρίς αντάλλαγμα, θλιβερή, ανήθικη και επιζήμια για το τι πραγματικά είναι τα comics crowdfunding projects.
Και με αυτό το όχι ιδιαίτερα μικρό rant, φτάσαμε στο τέλος. Τέλος αυτού του installment, τέλος της σεζόν, αλλά και γενικό τέλος για την στήλη. Όπως είπαν καλύτερα κάποιοι άλλοι πριν από μένα “Το παρόν installment είναι το τελευταίο αυτής της στήλης, τουλάχιστον για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα (ας μην κοροϊδευόμαστε, όποτε κάποιος γράφει αυτή τη φράση, στην πραγματικότητα εννοεί πως τελείωσε οριστικά)”. Δεν είμαι των μακριών, δραματικών αποχαιρετισμών (σκασμός εσύ!), οπότε, σας ευχαριστώ για την ανάγνωση και spend your money wisely.
