Παρωδίες… Α Λα Disney!

Συνήθως η υπόθεση είναι απλή: ο Ντόναλντ ψάχνει καινούργια δουλειά για να ξεπληρώσει τα (ουκ ολίγα) χρέη του, ο θείος Σκρουτζ οργανώνει ένα ταξίδι-κυνήγι θησαυρού, ο Μίκυ διελευκάνει κάποιο έγκλημα, βοηθώντας τον επιθεωρητή Ο’ Χάρα, και ούτω καθ’ εξής. Τα Disney comics μάς έχουν χαρίσει αμέτρητες ώρες χαλάρωσης και διασκέδασης με τις επίσης αμέτρητες ιστορίες που έχουν δημοσιευτεί κατά καιρούς στις – αμέτρητες – εκδόσεις τους. Ωστόσο, οι δημοφιλείς ήρωες δε διατηρούν αιώνια τους καθορισμένους ρόλους τους. Συχνά-πυκνά, κάτω από την… επίβλεψη των κατάλληλων δημιουργών, οι χαρακτήρες του Disney ενσαρκώνουν ήρωες από δημοφιλείς ταινίες και μυθιστορήματα, με τη δική τους ξεχωριστή ερμηνεία.

Οι “παρωδίες” αυτές, διασκευές γνωστών έργων της Τέταρτης και της Έβδομης Τέχνης – για λογαριασμό της Ένατης – παίρνουν μορφή, κατά κύριο λόγο από τους βετεράνους της Ιταλικής Σχολής Disney, της δημιουργικής και καλλιτεχνικής “ομάδας”, δηλαδή, που συνεργάζεται με το περιοδικό TOPOLINO, από την εποχή του Romano Scarpa (σσ. πρωτοπόρος των Disney comics στην Ιταλία) μέχρι σήμερα. Πολλές από αυτές έχουν περάσει τα σύνορα της γείτονος χώρας. Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου ΚΟΜΙΞ από τις Καθημερινές Εκδόσεις με βασική ιστορία την Disney εκδοχή του MOBY DICK, ας αναφερθούμε σε μερικές γνωστές ντισνεϋκές παρωδίες!

OΣΑ ΠΑΙΡΝΕΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ (GONE WITH THE WIND)

Από τις κλασικότερες αμερικανικές κινηματογραφικές επιτυχίες, το GONE WITH THE WIND είναι ένα έργο που πέρασε, το 1939, από τις σελίδες του ομώνυμου βιβλίου στη μεγάλη οθόνη, όπου και μεγαλούργησε: 15 υποψηφιότητες για Όσκαρ, εκ των οποίων απέσπασε τα 10, παρουσία στο Top 10 των καλύτερων ταινιών του Αμερικανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου, η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου και δε συμμαζεύεται! Όλα αυτά, σε συνδυασμό με το ιδιαίτερο θέμα της – μία ιστορία αγάπης στα χρόνια του αμερικανικού εμφυλίου – είναι λογικό πως θα επέφεραν πρόσθετο βάρος στον δημιουργό που θα τολμούσε να τη μεταφέρει στο χαρτί του TOPOLINO, προσέχοντας να σταθεί αντάξιος των γενομένων προσδοκιών και παράλληλα αμβλύνοντας τα ενήλικα σημεία της ταινίας, όπως η βία και οι ερωτικές σκηνές.

Τον μικρό αυτόν άθλο ανέλαβε ο Guido Martina, ένας χαρισματικός Ιταλός συνεργάτης του εκδοτικού οίκου Mondadori, ο οποίος εξέδιδε τα περιοδικά Disney στην Ιταλία από το 1949 έως το 1988. Ο συγκεκριμένος συγγραφέας ήταν ο καταλληλότερος για αυτή τη δουλειά, αφού εκείνος εισήγαγε τη μόδα της διακωμώδησης δημοφιλών έργων, αξιοποιώντας τις ιδιαιτερότητες των ηρώων του Disney. Μία από τις πρώτες του δουλειές για το TOPOLINO ήταν, άλλωστε, η παρωδία της ΚΟΛΑΣΗΣ του Δάντη (L’ INFERNO DI TOPOLINO), στην οποία θα άξιζε μία ξεχωριστή θέση στη σύντομη αυτήν παρουσίαση, αλλά δυστυχώς δεν είχα μέχρι σήμερα την τύχη να τη διαβάσω – αν και έχει δημοσιευτεί και στα ελληνικά, σε μία δυσεύρετη έκδοση των ΜΕΓΑΛΩΝ ΚΛΑΣΙΚΩΝ του Δραγούνη.

Το εμπνευσμένο κείμενο του Martina, λοιπόν, συνόδευσε το σκίτσο από το έμπειρο πενάκι του Giovan Battista Carpi, ενός επίσης εμβληματικού δημιουργού Disney comics του 20ού αιώνα. Το δίδυμο Martina – Carpi συχνά συνεργάστηκε και παρουσίασε πρωτότυπα δημιουργήματα, όπως για παράδειγμα ο μυστηριώδης μασκοφόρος Φάντομ Ντακ (Paperinik), που αναδείχθηκε σε βασικό ήρωα του καστ των ηρωών Disney.

Η… ντισνεϋκή βερσιόν του OΣΑ ΠΑΙΡΝΕΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ αριθμεί 129 σελίδες και χωρίζεται σε πέντε μέρη. Ο Ντόναλντ παίρνει το ρόλο του Clark Gable και υποδύεται τον Rhet Butler (ως Ντόναλντ Μπάτλερ) και η Νταίζυ, στη θέση της βραβευμένης με Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου, Vivien Leigh, “παίζει” το ρόλο της Scarlet O’ Hara (Νταίζυ Ο’ Χάρα). Στα ελληνικά, η ιστορία κυκλοφόρησε αρχικά σε συνέχειες στο περιοδικό ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ (#1450-1454) και, πιο πρόσφατα, τον Αύγουστο του 2013, στη συλλογική έκδοση ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΟΣΚΑΡ ΜΕ ΤΟΝ ΝΤΟΝΑΛΝΤ της σειράς ΜΕΓΑΛΑ ΣΗΡΙΑΛ.

Καζαμπλάνκα (CASABLANCA)

Άλλη μία ταινία-σταθμός στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου, η βραβευθείσα με τρία Όσκαρ CASABLANCA μεταφέρθηκε στις σελίδες του TOPOLINO το 1987, ακριβώς 45 χρόνια μετά την αρχική της προβολή. Με υπόβαθρο την Καζαμπλάνκα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η ιστορία ακολουθεί τη ζωή του Rick Blaine (Humphrey Bogart), ιδιοκτήτη ενός καφέ, στο οποίο καταφεύγουν διάφοροι Ευρωπαίοι, αναζητώντας τρόπους να φυγαδευτούν για την Αμερική. Μία από αυτούς είναι η παλιά του αγάπη, η Ilsa (Ingrid Bergman). Στους ρόλους των δύο πρωταγωνιστούν, αντίστοιχα, ο Μίκυ και η Μίννι, ενώ το cast συμπληρώνουν οι υπόλοιποι ήρωες του Μίκυ Σίτυ.

Η ιστορία αποτελεί μία προσωπική δημιουργία του βετεράνου καλλιτέχνη Giorgio Cavazzano, ο οποίος παρέμεινε πιστός στο πνεύμα του ’40, υιοθετώντας για μία και μοναδική φορά ένα ιδιαίτερο, “κινηματογραφικό” σχεδιαστικό στιλ. Έτσι, στις 50 από τις 52 σελίδες δεν προσέθεσε καθόλου χρώμα, παρά επέλεξε να “παίξει” με τους τόνους του γκρι. Χρώμα υπάρχει μόνο στο εξώφυλλο, το οποίο μιμείται την πρωτότυπη αφίσα της ταινίας, και στον επίλογο, όπου οι ήρωες επανακτούν τους συνηθισμένους ρόλους τους. Η συγκεκριμένη διασκευή είναι μακράν η πιο πιστή στο αυθεντικό, από όλες τις απόψεις: σενάριο, σκηνοθεσία, ύφος, απόδοση. Στα ελληνικά κυκλοφόρησε αρχικά στο ΚΟΜΙΞ #205 και πιο πρόσφατα στην έκδοση ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΟΣΚΑΡ ΜΕ ΤΟΝ ΜΙΚΥ.

ΔΡΑΚΟΥΛΑΣ (DRACULA)

Ο Δράκουλας των Καρπαθίων είναι μία εμβληματική φανταστική φιγούρα της λογοτεχνίας και του κινηματογράφου. Ακόμα και όσοι δεν έχουν διαβάσει το πρωτότυπο βιβλίο του Bram Stoker ή δεν έχουν δει κάποια από τις ταινίες (σαφώς προτιμότερη είναι η διασκευή του Coppola, με τον ανεπανάληπτο Hopkins στο ρόλο του Van Helsing) χρησιμοποιούν το όνομα του Δράκουλα για να περιγράψουν οποιοδήποτε ανθρωπόμορφο τερατοειδές. Εύλογα αναρωτιέται κανείς πώς θα μπορούσε να διασκευασθεί ένα έργο με έντονα spooky ατμόσφαιρα, βαμπίρ και αίματα, σε ιστορία comics, με παιδικούς χαρακτήρες. Ωστόσο, η πείρα δύο “βαρέων πυροβολικών” της ιταλικής παραγωγής Disney, των Bruno Enna και Fabio Celoni – έμπειροι και σε comics με πιο σκοτεινό χαρακτήρα – έφερε σε πέρας το εγχείρημα με πρωτοφανή επιτυχία!

Ένας Γκούφυ Βαν Χέλσινγκ αφιερωμένος στον γράφοντα!

Τον ντισνεϋκό Δράκουλα ενσάρκωσε το Μαύρο Φάντασμα, το ρόλο του Jonathan Harker έχει ο Μίκυ, ενώ την παράσταση κλέβει ο εκκεντρικός Γκούφυ Βαν Χέλσινγκ! Η διασκευή χωρίζεται σε δύο μέρη, είναι πολύ ζωντανή – τόσο χάρη στο καλογραμμένο κείμενο όσο και χάρη στο σχέδιο και το φανταστικό χρωματισμό της Mirka Andolfo – και αποδίδει με παράδοξο τρόπο τα πιο… σκοτεινά σημεία της ιστορίας. Για παράδειγμα, οι ήρωες αντί να πεθαίνουν, μεταμορφώνονται σε… παντζάρια! Σε γενικές γραμμές, ωστόσο, διατηρεί τη ζοφερή ατμόσφαιρα του πρωτότυπου, κάτι που του δίνει μία τρομερή πρωτοτυπία ως ιστορία Disney.

Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο TOPOLINO το 2012, και ένα χρόνο αργότερα στο ΚΟΜΙΞ (#295), ενώ στην Ιταλία ξανακυκλοφόρησε σε αυτόνομη έκδοση το 2012 και το 2013 σε μία θεματική έκδοση με άλλες αντίστοιχες ιστορίες Disney.

ΜΟΜΠΥ ΝΤΙΚ (MOBY DICK)

Η πιο πρόσφατη “παρωδία” από το καλλιτεχνικό επιτελείο της Disney Italia (που τον τελευταίο χρόνο υπάγεται στις εκδόσεις Panini) είναι η μεταφορά του μυθιστορήματος MOBY DICK σε μία περιπέτεια, στην οποία τους βασικούς ρόλους ενσαρκώνουν οι ήρωες από τη Λιμνούπολη. Η ιστορία που έγραψε ο Herman Melville το 1851 και αποτελεί ένα από τα κλασικότερα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας περιγράφει τις φαλαινοθηρικές περιπέτειες του καπετάνιου Ahab να εκδικηθεί το πλάσμα που του κατέστρεψε τη ζωή, παίρνοντάς του το καράβι και το πόδι του. Φυσικά, το μυθιστόρημα έχει μεταφερθεί και στη μεγάλη οθόνη, περισσότερες από μία φορές.

Τη διασκευή αυτή ανέλαβαν οι Fancesco Artibani και Paolo Mottura, δύο επίσης αναγνωρισμένοι δημιουργοί (Disney κυρίως) comics στην Ιταλία, δίνοντας τους πρωταγωνιστικούς ρόλους στην οικογένεια των παπιών. Έτσι, ο θείος Σκρουτζ είναι ο πλοίαρχος Αχάμπ και ο Ντόναλντ ενσαρκώνει το ρόλο του Ισμαήλ, πλαισιωμένοι από το υπόλοιπο cast ηρώων. Και σε αυτήν την περίπτωση έχουμε μπροστά μας μία ιδιαίτερα πρωτότυπη δημιουργία για τα ντισνεϋκά δεδομένα, όπου το προσωπικό σχεδιαστικό ύφος του Paolo Mottura σε συνδυασμό με τον μοναδικό χρωματισμό – κι εδώ – της Mirka Andolfo δημιουργούν ένα αισθητικό αποτέλεσμα που σαγηνεύει.

Η ιστορία δημοσιεύτηκε αρχικά σε δύο συνέχειες στο TOPOLINO το 2013 και έφτασε στην Ελλάδα ως βασική ιστορία του πρώτου τεύχους του νέου περιοδικού ΚΟΜΙΞ, που κυκλοφορεί πλέον από τις Καθημερινές Εκδόσεις. Στην Ιταλία, βέβαια, επανακυκλοφόρησε σε αυτόνομη έκδοση, όπως ακριβώς συνέβη και με το ΔΡΑΚΟΥΛΑ.

Κλείνοντας, να σας αναφέρω πως το επιτελείο του TOPOLINO έχει ανακοινώσει δύο ακόμη προσεχείς παρωδίες, η πρώτη από το δίδυμο Artibani-Mottura και η δεύτερη από τους Enna-Celoni.

METROPOLIS

LO STRANO CASO DEL DOTTOR RATKYLL E MISTER HYDE