BEST OF: Comic Book Movie Casting

Σε μια εποχή που οι μεταφορές των comics στη μεγάλη οθόνη παρουσιάζονται με καταιγιστικούς ρυθμούς, το επιτυχημένο casting κάνει πολλές φορές τη διαφορά. Ειδικά αν έχεις εκατομμύρια fanboys από όλο τον κόσμο έτοιμα να γκρεμίσουν το internet, αν οι ηθοποιοί δε μοιάζουν όπως οι χάρτινοι ήρωές τους, η σωστή επιλογή του κατάλληλου cast είναι ιδιαίτερα κρίσιμη. Όπως πάντα, κάποιες από τις αποφάσεις είναι πιο επιτυχημένες από κάποιες άλλες και τις καλύτερες (μετά από μεγάλη έρευνα της κοινής γνώμης – δηλαδή της δικιάς μου – θα δούμε στο σημερινό BEST OF).

Δύο ήταν οι βασικοί παράγοντες που λήφθηκαν υπόψη. Το πόσο πιστός ήταν ο ρόλος στον αυθεντικό ήρωα (τόσο εμφανισιακά, όσο και στον χαρακτήρα) και το πόσο ταιριαστός ήταν στο όραμα των δημιουργών της μεταφοράς. Δηλαδή, αν η ταινία πήρε έναν διαφορετικό, αλλά επιτυχημένο δρόμο σε σχέση με το comic, στον οποίο ο ηθοποιός ανταποκρίθηκε άψογα, φυσικά και περιλαμβάνεται.

Φτάνει όμως με τις εισαγωγές. Φώτα, κάμερα, πάμε!

10. Patrick Stewart ως Charles Xavier
(X-MEN, X2: X-MEN UNITED, X-MEN: THE LAST STAND, X-MEN: DAYS OF FUTURE PAST)

“I don’t have to be psychic to see that something’s bothering you”.

Ο Patrick Stewart κερδίζει τη δέκατη θέση, αλλά τελείως βυσματικά! Αφού είναι ίδιος ο Charles Xavier! Πέρα από την πλάκα και την εμφανή ομοιότητα, ο Stewart καταφέρνει να δώσει στο ρόλο την ήρεμη δύναμη του πανίσχυρου μεταλλαγμένου, αλλά και το πνεύμα ομόνοιας και ομαλής συνύπαρξης που προσπαθεί να περάσει στους μαθητές του και στον κόσμο, ως καθηγητής/πατρική φιγούρα.

Ο Stewart μπορεί και κρατάει μια ξεχωριστή θέση σε μία σειρά ταινιών, που μάλιστα διαθέτουν – από πλευράς ονομάτων τουλάχιστον – ένα πολύ ισχυρό cast. Και αυτό από μόνο του είναι μια μεγάλη επιτυχία.

9. Karl Urban ως Judge Dredd
(DREDD)

“Negotiation’s over”.

Αν ο Patrick Stewart πετυχαίνει χάρη – και – στη φυσική ομοιότητά του με το χαρακτήρα που υποδύεται, ο Urban το κατορθώνει, έστω και αν το μόνο που διακρίνουμε κατά τη διάρκεια της ταινίας είναι το σαγόνι και το στόμα του. Σε ένα ρόλο που υπέφερε από το αρνητικό προηγούμενο του Sylvester Stallone στο JUDGE DREDD του 1995 (το οποίο, με το φόβο να μη μου ξαναμιλήσει ποτέ ο Άρης Κώτσης, εξομολογούμαι ότι είναι μία από τις αγαπημένες μου guilty pleasures), ο Urban ενσαρκώνει άψογα τον άτεγκτο προστάτη του νόμου στη Mega-City One και ανταποκρίνεται τόσο στις σκηνές δράσης όσο στους διαλόγους με τη Judge Anderson ή τα κακοποιά στοιχεία. Μεγάλο συν, η επιβλητική του ομιλία.

Ας ελπίσουμε να μπορέσουμε να τον απολαύσουμε ξανά σε ένα sequel της – εμπορικά αποτυχημένης – αλλά αγαπημένης και cult ταινίας.

8. Gerard Butler ως King Leonidas
(300)

“Spartans! Ready your breakfast and eat hearty… For tonight, we dine in hell”!

Στην πιο “απείραχτη” μεταφορά comic στη μεγάλη οθόνη, ο Gerard Butler μεταμορφώνεται στο βασιλιά της Σπάρτης και πολεμά τον περσικό στρατό του Ξέρξη στη μάχη των Θερμοπυλών. Συνδυάζοντας τη μαχητικότητα του πολεμιστή και το κύρος του βασιλιά, ο Λεωνίδας του Butler ήταν η επιλογή που έγινε σύμβολο της ταινίας, αλλά και μέρος της pop κουλτούρας ως viral μορφή στο Internet.

Είτε πρωταγωνιστεί σε μια σκηνή διαλόγου με τον Ξέρξη είτε εμψυχώνει το στρατό του, ο Butler είναι απόλυτα πειστικός ως Λεωνίδας. Ένα έργο δύσκολο, αφού πρέπει να συνδυάσει το χαρακτήρα του comic, αλλά και το πραγματικό ιστορικό πρόσωπο.

7. Chloë Grace Moretz ως Mindy Macready/Hit-Girl
(KICK-ASS, KICK ASS 2)

“Show’s over, motherfuckers”.

Σιγά τη δυσκολία του casting. Θέλουμε απλά ένα εντεκάχρονο γλυκό κοριτσάκι που στην πραγματικότητα είναι μια ανελέητη φονική μηχανή… What the fuck!? Σε μια πολύ ευχάριστη έκπληξη που λέγεται KICK-ASS, την παράσταση κλέβει σε μεγάλο βαθμό η Chloë Grace Moretz. Αξιολάτρευτη και bad-ass ταυτόχρονα, δημιουργεί ένα υπέροχο δίδυμο με τον Nicolas Cage/Damon Macready/Big Daddy.

Η Moretz δεν κερδίζει τις εντυπώσεις λόγω του shock value. Οι σκηνές με τον πατέρα της είναι το ίδιο απολαυστικές όσο και αυτές όπου θερίζει κόσμο. Η συμβολή της είναι καθοριστική σε μια ταινία που ξεπέρασε το source material.

6. Michelle Pfeiffer ως Selina Kyle/Catwoman
(BATMAN RETURNS)

“Meow”.

Και από το κορίτσι-δολοφόνο στην μοιραία γυναίκα-αντιηρωίδα. Είχα διαβάσει κάποτε ότι μια μελέτη είχε δείξει πως το πιο ομορφότερο πρόσωπο του κόσμου (από τις διασημότητες) είναι αυτό της Michelle Pfeiffer. Συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με τις μελέτες, η Pfeiffer έδωσε στο ρόλο της Catwoman τόσο τον απαραίτητο δυναμισμό όσο και τον ερωτισμό που έχει κάνει το χαρακτήρα τόσο διάσημο. Η κίνηση, το βλέμμα, αλλά πάνω απ’ όλα η σαγηνευτική φωνή της κάνουν αδύνατη οποιαδήποτε αντίσταση απέναντί της, είτε είσαι θεατής είτε ο ίδιος ο Batman.

Αν και χάνει λίγο στο κομμάτι Selina Kyle, η απόδοσή της ως Catwoman φτάνει και περισσεύει για να της χαρίσει μια θέση στο πάνθεον των πλέον επιτυχημένων ρόλων βασισμένων σε χαρακτήρες comics. Σε έναν ρόλο που έχουν δοκιμάσει πολλές αξιόλογες ηθοποιοί (Julie Newmar, Eartha Kitt, Lee Meriweather, Halle Berry, Anne Hathaway) στη μικρή και τη μεγάλη οθόνη, η Michelle Pfeiffer κερδίζει με διαφορά .

5. Robert Downey, Jr. ως Tony Stark/Iron Man
(IRON MAN, IRON MAN 2, THE AVENGERS, IRON MAN 3)

“Give me a scotch. I’m starving”.

Πιστεύω πως, αν ρωτήσουμε ένα τυχαίο δείγμα, “πείτε μας έναν ηθοποιό που παίζει κάποιον υπερήρωα σε ταινία”, ο Robert Downey, Jr. θα είναι η δημοφιλέστερη απάντηση. Και όχι άδικα, αφού είναι αυτός που έδωσε αυτό το κάτι που έκανε τον Iron Man (seriously, τον Iron Man) παγκόσμια επιτυχία. Πολλοί ίσως θα ήταν σκεπτικοί με την επιλογή, η αλήθεια όμως είναι πως ο Downey κατάφερε να γίνει ο likeable asshole Tony Stark, ίσως γιατί οι ζωές τους έχουν αρκετά κοινά σημεία (με τις καταχρήσεις και την άστατη κοινωνική ζωή).

Με το εξυπνακίστικο υφάκι του, ο Robert Downey, Jr. ζωντάνεψε το μεγιστάνα/διάνοια/υπερήρωα και τον έκανε αναπόσπαστο μέρος και σύμβολο του Marvel Cinematic Universe.

4. J.K Simmons ως J. Jonah Jameson
(SPIDER-MAN, SPIDER-MAN 2, SPIDER-MAN 3)

“Get your pretty little portfolio off my desk before I go into a diabetic coma”!

Ναι, είναι ένας Β’ ρόλος. Όχι, δε με νοιάζει. Δεν πιστεύω να υπάρχει αναγνώστης του Spider-Man που, όταν είδε πρώτη φορά στο SPIDER-MAN τον J. K. Simmons να μην φώναξε ή έστω σκέφτηκε “Αυτός δεν παίζει τον J. Jonah Jameson, ΕΙΝΑΙ ο J. Jonah Jameson”! Ο Simmons καταφέρνει να ζωντανέψει τον εκδότη της DAILY BUGLE που όλοι αγαπάμε να μισούμε και να παιδεύει διαρκώς τον Peter Parker.

Η εμφάνιση, η ακατάπαυστη ομιλία, οι συνεχείς προσβολές. Νομίζεις ότι έχεις ανοίξει ένα τεύχος του AMAZING SPIDER-MAN και όχι ότι βλέπεις ταινία. Σίγουρα ένα από τα πλέον επιτυχημένα casting.

3. Heath Ledger ως Joker
(THE DARK KNIGHT)

“It’s a funny world we live in. Speaking of which, do you know how I got these scars”?

Ένας από τους δημοφιλέστερους ρόλους και ο μόνος της λίστας που βραβεύτηκε με Όσκαρ (αυτό του Β’ Ανδρικού Ρόλου), το οποίο δυστυχώς απονεμήθηκε στον Heath Ledger μετά θάνατον. Αν και έχει διχάσει τους οπαδούς των comics του Batman, κατά τη γνώμη μου αποτελεί ένα εκπληκτικό επίτευγμα της υποκριτικής.

Παρά την όποια κριτική που μπορεί να κάνει κάποιος για την τριλογία του Nolan, η σημαντικότερη επιτυχία της πιστεύω πως ήταν το ότι παρουσίασε έναν κόσμο που σχεδόν θα μπορούσε να υπάρχει στην πραγματικότητα. Σε αυτό το πλαίσιο, ο Joker που υποδύεται ο Ledger είναι ένας παρανοϊκός εγκληματίας σε ρεαλιστική έκδοση. Ένας πραγματικά τρομακτικός χαρακτήρας, που κάνει τον Jack Nicholson να μοιάζει ερασιτέχνης. Αφήνοντας στην άκρη τα αστειάκια και τις φάρσες, ο Joker του Ledger προκαλεί τον τρόμο, γιατί είναι πραγματικά ικανός για όλα. Χωρίς ενδοιασμούς, χωρίς εμφανές κίνητρο, χωρίς κάτι που θα τον συγκρατεί στον “κανονικό” κόσμο.

2. Jim Carrey ως Stanley Ipkiss/The Mask
(THE MASK)

“Ooh, somebody stop me”!

Αν ένας από τους ρόλους αυτής της λίστας φέρει περισσότερο από τους υπόλοιπους την υπογραφή του ηθοποιού, είναι σίγουρα ο Jim Carrey ως Stanley Ipkiss/The Mask. Σε μια χρονιά (1994) που εκτινάχθηκε η δημοφιλία του Jim Carrey (ACE VENTURA: PET DETECTIVE, DUMB AND DUMBER), το THE MASK ξεχωρίζει και σίγουρα ο σημαντικότερος λόγος είναι το εκπληκτικό one-man-show του πρωταγωνιστή, ο οποίος κατορθώνει να αποδώσει ιδανικά τόσο τον καθημερινό “κακομοίρη” Stanley Ipkiss, όσο και τον υπερφυσικό “παλαβό” The Mask.

Αν και η ταινία έχει διαφορετικό ύφος από το comic, όντας πιο family friendly, είναι μια από τις κορυφαίες μεταφορές comic στη μεγάλη οθόνη. Και αυτό το χρωστάει κυρίως στον Jim Carrey.

1. Christopher Reeve ως Clark Kent/Superman
(SUPERMAN, SUPERMAN II, SUPERMAN III, SUPERMAN IV: THE QUEST FOR PEACE)

“Easy, miss. I’ve got you”.

Τα λόγια είναι περιττά. Δύσκολα μπορώ να φανταστώ αντίστοιχη λίστα, που να μην έχει στην κορυφή της – ή έστω πολύ κοντά σε αυτή – τον Christopher Reeve στο ρόλο του Clark Kent/Superman. Για την ακρίβεια, δε θα θεωρούσα υπερβολή να περιλαμβάνεται σε μια λίστα για το καλύτερο casting στην ιστορία του κινηματογράφου γενικά.

Ο Reeve μας παρουσίασε έναν Superman βγαλμένο από μια σελίδα του Curt Swan και κατόρθωσε να ενσαρκώσει άψογα τόσο τον Man of Steel όσο και τον Clark Kent (που είναι και το αγαπημένο μου κομμάτι του ρόλου), σαν να ήταν δύο διαφορετικοί (υπερ)άνθρωποι, κάτι που είναι ένα από τα δυνατότερα σημεία του χαρακτήρα. Και μπορεί η εικόνα του ως Superman είναι πλέον κομμάτι της pop κουλτούρας, ως Clark Kent όμως, o Christopher Reeve δίνει πραγματικό ρεσιτάλ ηθοποιίας.

Αν το SUPERMAN κατάφερε να μας κάνει να πιστέψουμε ότι ένας άνθρωπος μπορεί να πετάξει, ο Christopher Reeve μπόρεσε να μας πείσει ότι ένα ζευγάρι γυαλιά και μια χωρίστρα μπορούν να μας κάνουν να μην καταλάβουμε ότι ο ατζαμής δημοσιογράφος της διπλανής πόρτας είναι ο μεγαλύτερος ήρωας του κόσμου.