TOP SHELVES: CHEW

Writer: John Layman
Artist: Rob Guillory
Image Comics

“Γνωρίστε τον Tony Chu. Ο Tony Chu σχεδόν πάντα πεινάει, και σχεδόν ποτέ δεν τρώει. Ιδού το γιατί: Ο Tony Chu είναι cibopathic (θα το μετέφραζα: τροφοπαθής). Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να δαγκώσει ένα μήλο, και να αισθανθεί από τι δέντρο κόπηκε, τι λιπάσματα χρησιμοποιήθηκαν στη σοδειά, και πότε έγινε η συγκομιδή. Διαφορετικά, θα μπορούσε να φάει ένα χάμπουργκερ, και να του έρθει αναλαμπή για κάτι εντελώς διαφορετικό. Όλως παραδόξως, το μοναδικό φαγητό που μπορεί να φάει ο Tony Chu και να μην του επιφέρει ψυχικές αισθήσεις, είναι τα παντζάρια. Συνεπώς, ο Tony Chu τρώει πολλά παντζάρια. “

Κάπως έτσι ξεκινάει το πρώτο τεύχος της σειράς CHEW από την Image, που κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2009. Πίσω από την ιδιόμορφη, σουρρεαλιστική ιστορία, βρίσκεται ο John Layman, ενώ το ιδιόρρυθμο και καρτουνίστικο σκίτσο (το οποίο σοβαρεύει ταχύτατα στις – σπλάτερ – σκηνές δράσης) ανήκει στον Rob Guillory.

Πρωταγωνιστής της σειράς, όπως καταλάβατε, είναι ο περίφημος Tony Chu, πράκτορας του F.D.A. (Food & Drug Administration), της πιο ισχυρής οργάνωσης – στην εποχή που διαδραματίζεται η ιστορία. Η εποχή αυτή είναι ακόλουθο μίας γιγαντιαίας ίωσης των πουλερικών, που εξολόθρευσε εκατομμύρια Αμερικάνους και, κατά συνέπεια, η κατανάλωση κοτόπουλων, καθώς και άλλων ειδών πουλερικών, έχει απαγορευτεί από το νόμο. Μετά από μία (σχετικά) τυχαία συγκυρία, ο πρωταγωνιστής μας γίνεται πράκτορας στη συγκεκριμένη οργάνωση, για τις υπηρεσίες της οποίας χρησιμοποιεί το μοναδικό (;) χάρισμά του: μπορεί να εντοπίσει από πού προέρχεται το παράνομο κοτόπουλο, που κυκλοφορεί στη μαύρη αγορά, δοκιμάζοντας μία και μόνο φτερούγα του, αλλά μπορεί και να μάθει τα ονόματα των θυμάτων και τις συνθήκες φόνου, δαγκώνοντας επανειλημμένα τη σάρκα ενός τρελού δολοφόνου. Μία σταγόνα αίματος θα έδινε, σαφώς, λιγότερες πληροφορίες, ωστόσο και αυτή κάνει τη δουλειά της. Στόχος, λοιπόν, των ηρωών μας είναι να ανακαλύψουν τι ακριβώς συνέβη πριν την… κοτο-απαγόρευση.

Η πρώτη του συνάντηση με την Amelia Mintz… Κεραυνοβόλος έρωτας!

Κολλητός και συνεργάτης του Tony είναι ο John Colby, ο οποίος ανταποκρίνεται καλύτερα στα στερεότυπα του μπάτσου. Ωμός, επιθετικός, ακράτητος, δε διστάζει να χρησιμοποιήσει τη θέση του για να γευτεί λίγο… απαγορευμένο κοτόπουλο. Μετά την πρώτη αποστολή του με τον Tony, ωστόσο, αλλάζει ριζικά – εμφανισιακά και όχι μόνο. Έχοντας δεχτεί επίθεση από μπαλτά, το μισό του πρόσωπο γίνεται μηχανικό. Ως cyborg, πλέον, έχει… “αναβαθμισμένες” (το πιάσατε ε; ε;) ικανότητες. Μπορεί, για παράδειγμα, να κουμαντάρει το δύστροπο αφεντικό τους, τον Mike Aplebee. Ο Mike απεχθάνεται τον Tony, προσπαθώντας διαρκώς να του κάνει τη ζωή δύσκολη. Ευτυχώς, ο John βρίσκει τρόπο να τον ηρεμήσει, προσωρινά – χωρίς αυτό να συνδέεται απαραίτητα με το extreme makeover του τελευταίου. Άλλοι ενδιαφέροντες και καίριοι χαρακτήρες είναι ο Mason Savoy, ογκώδης και εφήμερος συνεργάτης του Tony, με μία επικίνδυνη κρυφή πλευρά, και η Amelia Mintz, μία κριτικός φαγητού με ιδιαίτερα χαρίσματα, τα οποία δεν περνούν απαρατήρητα από τον – γοητευμένο – κύριο Chu. Σταδιακά, παρουσιάζεται και η ανεκδιήγητη οικογένεια Chu, καθώς και αρκετοί άλλοι βασικοί και δευτερεύοντες χαρακτήρες. Αγαπημένος, ο φονικός κόκορας Poyo!

Στα “τεχνικά”, τώρα. Η σειρά, όπως προαναφέρθηκε, ξεκίνησε να εκδίδεται το 2009, από την Image. Μέχρι στιγμής, έχουν κυκλοφορήσει 43 τεύχη, ενώ το #44 αναμένεται στις 22 Οκτώβρη. Το πλάνο είναι να ολοκληρωθεί στο τεύχος #60, κάτι που αναμφίβολα βοηθά στην ύπαρξη μίας καθαρής εικόνας, από την πλευρά των δημιουργών, για το συνολικό έργο και επομένως σε ορθές σεναριακές επιλογές, καλή κατανομή των cliffhangers, επαρκές character development, δίχως να αφήνει κενά και απορίες. Τα τελευταία, δημιουργούνται εντέχνως από τα αρχικά τεύχη και επίσης εντέχνως απαντώνται σταδιακά, και, ελπίζω, θα απαντηθούν όλα στα υπόλοιπα τεύχη που μένουν μέχρι το κλείσιμο. Αν θα έβρισκα ένα αρνητικό στον τρόπο ανάπτυξης της περιπέτειας του CHEW, αυτό θα ήταν η εντύπωση που αφήνει, τουλάχιστον στα πρώτα τεύχη, πως δεν έχει συγκεκριμένη ταυτότητα. Χιούμορ, δράμα, μυστήριο, επιστημονική φαντασία, δράση, romance (στα πλαίσια του κωμικού, βέβαια), όλα αυτά μπαίνουν στο μίξερ, χωρίς να έχουν εμφανώς καθορισμένα όρια μεταξύ τους.

Ωστόσο, αυτό που, όσον αφορά στην υπόθεση, μου μοιάζει με αδυναμία, στο καλλιτεχνικό κομμάτι με ενθουσιάζει ευχάριστα. Ο Guillory διατηρεί, βασικά, ένα καρτουνίστικο, σχεδόν παιδικό και σίγουρα ευχάριστο ύφος, με λεπτή και λεπτομερή γραμμή, μπολιάζοντάς το απότομα – ανάλογα με τις σεναριακές ανάγκες – με σκηνές καταιγιστικής δράσης, βίας, splatter και spooky ατμόσφαιρας. Αυτή η ευελιξία του σχεδιαστή και η ευκολία του να προσαρμόζεται αναλόγως, προδίδει το ταλέντο που διαθέτει. Άλλωστε, αρχικά είχε δοκιμαστεί μία εντελώς διαφορετική καλλιτεχνική προσέγγιση. Οι δύο δημιουργοί ήρθαν σε επαφή, μέσω του Brandon Jerwa, όταν ο Layman έψαχνε κάποιον να σχεδιάσει την ιστορία του. Έχοντας δει δουλειά του Guillory στην ιστοσελίδα του, ο Layman του ανέθεσε να εικονογραφήσει τα πρώτα κείμενα του CHEW. Ο Guillory, από την άλλη, έχοντας ακούσει πως ο συνεργάτης του είχε προσεγγίσει editors της Vertigo (πριν επιλέξει το δρόμο της αυτοέκδοσης και της Image), αποφάσισε να υιοθετήσει ένα πιο “σκοτεινό” και “βαρύ” σχεδιαστικό στιλ. Βλέποντάς το, ο Layman αντέδρασε: αφού το έργο έχει να κάνει με αρκετά “άσχημη” θεματολογία, το σκίτσο θα καθόριζε σε μεγάλο βαθμό τον τόνο του. Έτσι, προτιμήθηκε το προσωπικό σκίτσο του Guillory, που είναι σαφώς πιο ευχάριστο. Όπως εξομολογείται ο ίδιος, μέχρι τότε όλοι οι εκδότες τον συμβούλευαν να σχεδιάσει “όπως ο τάδε δημιουργός” και ποτέ κανείς δεν τον ενθάρρυνε να σχεδιάσει όπως ο ίδιος ήξερε.

Το CHEW, λοιπόν, αποτελεί, κατά κάποιον τρόπο, την καλλιτεχνική απελευθέρωση ενός δυναμικού και ταλαντούχου σχεδιαστή comics, στα πλαίσια μίας εξαιρετικά έξυπνης και σφιχτά δουλεμένης ιστορίας. Έχει λάβει την πρώτη θέση (ή κάποια από τις πρώτες) σε πολλές λίστες με κορυφαία comics, αλλά και αρκετά βραβεία – δύο Eisner στην κατηγορία Best New Series και Best Ongoing Series (με διαφορά ενός χρόνου) και δύο Harvey (Best New Series, Best New Talent), ενώ προτάθηκε και για δύο Eagle Awards. Η επιτυχία της σειράς οδήγησε και σε συζητήσεις για την τηλεοπτική μεταφορά της στο αμερικανικό κανάλι SHOWTIME, ωστόσο, εν τέλει, ακυρώθηκε. Αναμένεται, από την άλλη, μία μεταφορά σε κινούμενα σχέδια.

Όσον αφορά τις εκδόσεις, υπάρχει μεγάλη ποικιλία! Πρώτον, υπάρχουν τα τεύχη. Δεύτερον, τα TPBs. Ωστόσο, για όσους θέλουν να χτίσουν μία όμορφη βιβλιοθήκη, προτείνω την Omnivore Edition (10 τεύχη/τόμο), ή την έκδοση Smorgasbord (20 τεύχη/τόμο). Και οι δύο τελευταίες έχουν σκληρό εξώφυλλο, άψογη σελιδοποίηση και αρκετά extras (που δεν ξέρω αν υπάρχουν και στα τεύχη – μάλλον όχι – ή στα TPBs). Από εκεί, για παράδειγμα, “ψάρεψα” το background story με τη συνάντηση των δημιουργών και την αρχική… vertigo-ποίηση του CHEW.

Καλή όρεξη!