AVENGERS & X-MEN: AXIS #1

Writer: Rick Remender
Artist: Adam Kubert
Marvel Comics

Η Marvel βάζει σε τροχιά ένα ακόμη μεγάλο event της, το οποίο θα διαρκέσει έως το τέλος του χρόνου, με διάφορα limited series, one-shots και περάσματα από τους μηνιαίους τίτλους της. Και αυτή τη φορά, το Marvel Universe απειλείται από τον Red Onslaught, το πλάσμα που προέκυψε με την ένωση του Red Skull και του Onslaught.

Πώς έγινε αυτό; Γιατί δε μας ειδοποίησε κανείς; Είναι απλό. Eδώ και καιρό, στα τεύχη των AVENGERS και UNCANNY AVENGERS, ο Rick Remender στήνει σταδιακά τα πιόνια στη σκακιέρα του, για να φτάσουμε σήμερα στο AXIS #1. Ο Red Skull απέκτησε τις τηλεπαθητικές δυνάμεις του νεκρού Charles Xavier. Ο Magneto σκότωσε τον Red Skull και απελευθέρωσε τον Red Onslaught. Και πολλά άλλα, τα οποία, ακόμη κι αν στα runs του Remender στους μηνιαίους τίτλους του, φαίνονταν ασήμαντα, εδώ έρχονται να μας αποδείξουν τη βαρύτητά τους.

Και το γεγονός ότι στο AXIS #1 δένονται πολλά plot threads του Remender στους έως τώρα τίτλους του, παράλληλα με το ότι πρόκειται για το πρώτο τεύχος ενός event, είναι που το κάνει τόσο ιδιόμορφο. Γιατί, από την πρώτη σελίδα του επιμηκυμένου τεύχους (και μετά την γρήγορη εισαγωγή) μπαίνουμε απευθείας στη μάχη – όχι με τον Onslaught, αλλά με τον Plantman. Στην πρώτη αυτή σκηνή, οι Avengers αντιμετωπίζουν όχι μόνο τον Plantman, αλλά και τις τηλεπαθητικές εντολές του Red Onslaught, που τους αναγκάζουν να επιτεθούν ο ένας στον άλλον. Η λύση στο πρόβλημα φαίνεται βεβιασμένη, αλλά ο Remender μας ξεκαθαρίζει, από την αρχή, ότι δε θα είναι (τουλάχιστον, σε αυτή την πρώτη φάση) αυτό που έχουν να αντιμετωπίσουν οι ενωμένες δυνάμεις των Avengers και των X-Men. Αυτό, όπως φαίνεται, θα γίνει αργότερα και θα κορυφωθεί με την αλλαγή της προσωπικότητας πολλών superheroes και villains (δείτε λίγο και τα solicitations της Marvel – δε θα σας τα αποκαλύψω όλα εγώ).

Το πρόβλημα, λοιπόν, είναι ο ίδιος ο Red Onslaught (o οποίος διαθέτει και πλοκάμια!), που βρίσκεται στη Genosha, μαζί με μέλη της ομάδας των X-Men. Μη με ρωτήσετε ποια ομάδα, γιατί δεν έχει σημασία. Στο AXIS #1, βλέπουμε επίσης και μια συμμαχία ανάμεσα στις δύο κάστες των μεταλλαγμένων, προκειμένου να αντιμετωπιστεί ο κοινός κίνδυνος. Και βλέπουμε και πολλά ακόμη – την επιστροφή του Ahab, τον προσωρινό καβγά ανάμεσα στα αδέρφια Summers (Scott και Alex), τη Rogue σε πρωταγωνιστικό ρόλο και τη Scarlet Witch στα χέρια του Red Onslaught. Και την επιστροφή του Xavier – τηλεπαθητικά μεν, αλλά αρκετή να μας κάνει να πιστέψουμε ότι μελλοντικά θα τον ξαναδούμε. Και μάχες από εδώ, εκρήξεις από εκεί. Και χώρο για characterization. Kαι στιγμές που αναλαμβάνει το χιούμορ. Αλλά και σχεδόν κάθε χαρακτήρα της σκακιέρας του Remender, να αποκτά το δικό του χώρο στην όλη ιστορία.

Πώς γίνονται όλα αυτά; Είπαμε, έχει παραπάνω σελίδες το AXIS #1, αλλά όχι και τόσο πολλές! Εδώ εντοπίζεται το καλύτερο στοιχείο του τεύχους και αναδεικνύεται το πόσο προσεκτικά έχει στήσει ο Remender το σκηνικό του AXIS. Στις σελίδες αυτού του πρώτου τεύχους, η μία μάχη ακολουθεί την άλλη, χωρίς διαλείμματα, ή σκηνές που προσφέρουν ανάσες. Ακούγεται σαν ένα στήσιμο που δε μπορεί να προσφέρει τίποτε, από άποψης εξέλιξης και characterization, αλλά δεν είναι έτσι. Γιατί ο Remender καταφέρνει να χωρέσει τα πάντα σε αυτό το τεύχος και να προσφέρει ένα προσεκτικά δεμένο υπερθέαμα, που δε μοιάζει ούτε κενό ανάμεσα στις εκρήξεις και τις μάχες του, αλλά ούτε εξαιρετικά βαρυφορτωμένο. Πραγματικά, ένιωσα πως διάβασα περισσότερα από ένα τεύχη, χωρίς, όμως, να μείνω με την εντύπωση ότι κάτι έχασα μέσα στον πανικό. Και ο Remender με εντυπωσίασε – όχι επειδή μου είπε μια εκπληκτική ιστορία, αλλά επειδή κατόρθωσε να κουμαντάρει πολλά γεγονότα και ακόμη περισσότερους χαρακτήρες, σε ένα τεύχος, κάνοντάς το να μοιάζει φυσικό και εύκολο.

Βέβαια, μια πιο προσεκτική ματιά αποκαλύπτει ότι πρόκειται για ένα τεύχος με συνεχείς και διαδεχόμενες σκηνές μάχης, οι οποίες απλά διαθέτουν ένα-δυο panel περισσότερα, ώστε να υπάρξει κάποιο characterization, και ένα πλήθος διαλόγων, μονολόγων και περιγραφών. Και το εξαιρετικά συμπυκνωμένο σενάριό του, παύει να είναι πλέον τόσο εντυπωσιακό.

Την ίδια μοίρα υποφέρει και το σχέδιο του Andy Kubert. Τα layouts του σχεδιαστή του AXIS #1 είναι τουλάχιστον εντυπωσιακά και κατορθώνουν όχι μόνο να αναδείξουν το ταλέντο του και να κρατήσουν τα μάτια καρφωμένα σε κάποιες από τις σελίδες, αλλά και να εξυπηρετήσουν την αφήγηση. Με μια δεύτερη ματιά, όμως, φαίνεται λίγο προχειροδουλεμένο, ειδικά στα κοντινά “πλάνα”. Μη με παρεξηγήσετε, όμως – είναι καλύτερο από το artwork πολλών comics εκεί έξω, αλλά δε δικαιολογεί το ταλέντο του Kubert.

Σε μια πρώτη ανάγνωση, λοιπόν, το AVENGERS & X-MEN: AXIS #1 κατορθώνει πολλά. Δένει όλα τα plots και subplots των ιστοριών του Remender και οδηγεί στην έναρξη του νέου μεγάλου event. Και το κάνει με έναν τρόπο εντυπωσιακό και εκρηκτικό, χωρίς να μοιάζει βεβιασμένο, ή έστω τόσο βαρυφορτωμένο, και μας αφηγείται μια ιστορία που μπορεί να αφήσει και λίγο σάλιο να τρέξει από το πλάι του στόματος, χάρη στην απεικόνιση του Kubert. Μια δεύτερη ανάγνωση, όμως, θα αποκαλύψει εύκολα τις μεθόδους του δημιουργικού team και τις όποιες αδυναμίες.

Είναι απαραίτητα κακό, όμως, αυτό; Όχι. Το τεύχος είναι διασκεδαστικό και μας προετοιμάζει για αυτό που πρόκειται να ακολουθήσει, έστω στις τελευταίες σελίδες. Ελπίζω, βέβαια, τα επόμενα τεύχη του AXIS limited series να ακολουθήσουν έναν διαφορετικό δρόμο και να προσφέρουν πιο αργούς ρυθμούς, ώστε να μας αποδείξουν ότι οι δημιουργοί μπορούν να κρατήσουν τις ισορροπίες. Και – κακά τα ψέματα – ώστε να μην ανατιναχθεί το κεφάλι μας, έως ότου ολοκληρωθεί το event.