THE FLASH (Pilot Episode)

Σκηνοθεσία: David Nutter
Σενάριο: Andrew Kreisberg, Geoff Johns
Πρωταγωνιστούν: Grant Gustin, Candice Patton, Danielle Panabaker
The CW

Disclaimer: Το παρακάτω κείμενο μπορεί να περιέχει minor (ή όχι και τόσο minor) spoilers! Enter at your own risk!

No surprises here! Και το εννοώ σε πολλά επίπεδα. Σκηνοθεσία, ατμόσφαιρα, production values και ερμηνειες. Εξηγούμαι παρακάτω.

Όταν έχεις μια δοκιμασμένη συνταγή, που δουλεύει και φέρνει τηλεθέαση, αλλά και δεν “σφάζει” το comic πάνω στο οποίο βασίζεται η σειρά (μιλάω για το Arrow), δεν υπάρχει λόγος να δοκιμάσεις νεωτερισμούς. Η απόφαση, λοιπόν, του καναλιού The CW, να ξεκινήσει μία νέα σειρά βασισμένη σε ένα ακόμα comic της DC, μόνο έκπληξη δε φέρνει.

Η είσοδος (ή ίσως επιστροφή;) του Flash στην τηλεοπτική πραγματικότητα, είχε προαναγγελθεί, κάποια στιγμή, στην δεύτερη σεζόν του Arrow, με την επίσκεψη του Barry Allen στη Starling City, στα πλαίσια μίας αστυνομικής έρευνας. Αργότερα, στην ίδια σειρά, μάθαμε και για το ατύχημα που οδήγησε στην απόκτηση της ιδιαίτερης αυτής ικανότητας από το συμπαθή νεαρό. Ήταν θέμα χρόνου, λοιπόν, να ανακοινωθεί και επίσημα, η νέα σειρά, με πρωταγωνιστή τον ταχύτερο άνθρωπο του πλανήτη.

Το πρώτο επεισόδιο της νέας σειράς μας δίνει το origin του Flash, ένα origin ελαφρώς διαφορετικό και προσαρμοσμένο στα σημερινά κοινωνικοπολιτικά (παντα ηθελα να γραψω αυτή τη λεξη) δεδομένα και πρότυπα.  Σύμφωνα, λοιπόν, με τις σύγχρονες απαιτήσεις της Δυτικής κουλτούρας, κάποιος που αποφασίζει να βοηθήσει τους συνανθρώπους του, να πολεμήσει το έγκλημα στη συγκεκριμένη περίπτωση, οφείλει να έχει και το αντίστοιχο “τραύμα”, να έχει βασανιστεί και ο ίδιος. Anyway, ξεφεύγω. O Barry (Grant Justin) είδε μικρός τη μητέρα του να δολοφονείται μυστηριωδώς, έγκλημα για το οποίο κατηγορήθηκε και φυλακίστηκε, τελικά, ο πατέρας του (τον οποίο παίζει, στη νέα σειρά, ο John Wesley Shipp, που έπαιζε τον Flash στη σειρά της δεκαετίας του ’90 – points). Όταν μεγάλωσε, έγινε ο geeky και μονίμως αργοπορημένος υπάλληλος της σήμανσης στην αστυνομία, έχοντας παράλληλα και ως σκοπό να βρει το δολοφόνο της μητέρας του… Πολύς πόνος. Ένα ατύχημα προκαλεί τον κεραυνό που θα χτυπήσει, τελικά, το νεαρό Barry και θα του δώσει τη ικανότητα να τρέχει με ιλλιγιώδη ταχύτητα και να έχει αστραπιαία αντανακλαστικά.

Όσοι βλέπουν παράλληλα και το Arrow,  θα βρεθούν σε ένα γνώριμο τηλεοπτικό περιβάλλον. Ακόμη και από την εισαγωγή της, η σειρά φαίνεται να έχει παρόμοιο στήσιμο. Η σκηνοθεσία κινείται σε παρεμφερείς τόνους, ίσως λιγότερο σκοτεινούς σε σχέση με το Arrow, και σε συνδυασμό με το αρκετά νεανικό cast,  ίσως να στοχεύει σε ένα κάπως πιο νεανικό κοινό. Επιστρατεύεται ακόμη και ο Oliver Quinn, ως “κράχτης”, κάνοντας της εμφάνισή του στη νέα σειρά. Το γεγονός της ύπαρξης υπερδυνάμεων, σε αντίθεση με την ατσαλένια θέληση και σκληρή εκπαίδευση του Quinn, φαίνεται να προσφέρει κάποιες “ευκολίες”, κάποια σημεία που δε θα χρειάζεται να είναι τόσο ρεαλιστικά, και κάποια λογικά εμπόδια που θα ξεπεραστούν πιο εύκολα,  απ’ ότι στην “αδελφή” σειρά του ίδιου καναλιού.

Το πρώτο επεισόδιο κινείται με έναν ικανοποιητικό ρυθμό και κρατάει ζωντανό το ενδιαφέρον του τηλεθεατή, χωρίς παλαβά – κατά τη γνώμη μου – λογικά άλματα, και δίχως βιασμό, μέχρι στιγμής, του original material. Ο χρόνος θα δείξει αν θα έχουμε να κάνουμε με μία  άξια superhero σειρά ή όχι. Προς το παρόν, τη βρίσκω διασκεδαστική, αρκετά πιο ενδιαφέρουσα από το GOTHAM (για το οποίο έγραψα προφάτως) και θα συνεχίσω να την παρακαλουθώ, μέχρι νεοτέρας.