ROT & RUIN #1

Writer: Jonathan Maberry
Artist: Tony Vargas
IDW Publishing

Δεν θέλει ιδιαίτερη φαντασία για να δούμε πως το ROT & RUIN – τίτλος και εξώφυλλο – δεν αποτελεί κάποιο φιλοσοφικό δοκίμιο που ομιλεί για τη σημερινή εποχή και την εξαθλίωση της ηθικής. Για την ακρίβεια, το μόνο που θέλει να προσφέρει είναι καθαρό τρόμο. Με τον κλασσικότερο από όλους τους τρόπους. The rise of the living dead.

Με ένα essence από samurai, κυρίως το όπλο. Κάτι με το οποίο συμφωνώ απολύτως. Γιατί να πυροβολούμε zombies με όπλα, τα οποία φέρουν συγκεκριμένο αριθμό πυρομαχικών. Ενώ, εδώ, έχεις ένα σπαθί που ξεκοιλιάζει στα τρία μέτρα και το πολύ-πολύ να σκουριάσει λίγο. Στη χειρότερη των περιπτώσεων, να σπάσει. Αλλά τότε έχεις δύο σπαθάκια. Double trouble.

Γενικά, την ευχαριστήθηκα τη σειρά – όχι μόνο για τις λεπίδες – παρ’ όλο που ξεκινάει με την ιστορία που έχουμε δει μύριες φορές. Ξαφνικά και για άγνωστο λόγο, οι νεκροί νικούν το θάνατο, αλλά όχι με ευχάριστο τρόπο. Γυρίζουν στη ζωή με μία μεγάλη όρεξη για ανθρώπινη σάρκα (ή ό,τι έχει ακόμα ζωντανό κυκλοφοριακό σύστημα). Γενικά, ο “ιός” μεταδίδεται πιο γρήγορα και από κουτσομπολιό, και όλοι έχουν γίνει αχταρμάς.

Ο main ήρωας, Benny, σώζεται από τον αδερφό του, ο οποίος είναι και δάσκαλος του μικρού στην τέχνη του αποκεφαλισμού. Όταν πεθαίνει, ο μικρός αποφασίζει να δημιουργήσει ένα όνομα για τον εαυτό του, ζώνεται με όπλα, παίρνει μαζί του και την παρέα του, πιτσιρίκια όλα, και πάνε να βρουν τους επιζήσαντες. Κυνηγώντας ένα αεροπλάνο. Και περπατώντας μέσα σε 7 δισεκατομμύρια κινούμενα πτώματα.

Living life on the edge. Χωρίς ενήλικους, οι μαχητές ξεκινούν έναν αγώνα επιβίωσης, υποθέτω. Ξέρω, δεν ακούγεται καθόλου δελεαστικό, αλλά πιστέψτε με, κάτι έχει αυτό το zombie themed comic book. Και ελπίζω να το βρούμε.

Γιατί ήταν απολαυστικό, μπορώ να πω. Έχει σημεία που μέχρι και τον νεκρό θα λυπηθείτε. Είναι στενάχωρο, αν το σκεφτείς, να περπατάς τη γη χωρίς σκοπό, για αιώνες. Όπως και να έχει, ούτε το σενάριο ήταν αργό σαν το θάνατο, ούτε πετάγονται τα μάτια σου στο σχέδιο. Χωρίς τρέλες, είναι ότι πρέπει. Όσο bloody and gory χρειάζεται και, παραδόξως, με έντονα χρώματα.

Διαβάστε το και θα γίνετε αμέσως ένας dead-icated fan!