THE DELINQUENTS #1-2

Writers: James Asmus, Fred Van Lente
Artist: Kano
Valiant Entertainment

Κακά τα ψέματα, αν και είμαι από εκείνους που προτιμούν ένα καλό σενάριο από ένα καλό σχέδιο (why not have both, αλλά λέμε, σε περίπτωση που πρέπει να επιλέξουμε…), το πρώτο πράγμα που θα με τραβήξει σε ένα comic, είναι το οπτικό κομμάτι. Και γι’ αυτό το λόγο, όταν, ενώ ξεφυλλίζοντας διάφορα comics, εντόπισα μια κατσίκα με laser beams, σκέφτηκα “εδώ είμαστε”.

THE DELINQUENTS, λοιπόν. Το story αφορά στην αναζήτηση ενός χάρτη, χαραγμένου σε δέρμα πισινού. Χάρτη θησαυρού, εννοείται, που οδηγεί στο Hobo Treasure, τον πολυπόθητο μύθο όλων των αστέγων. Δυστυχώς, το αντικείμενο θα περάσει από πολλά χέρια, και, επιβιώνοντας από σκυλιά, πολέμους, hippies και παζάρια, θα χωριστεί σε δύο κωλομέρια. Σε αυτό το σημείo, καταφθάνουν οι Quantum και Woody, μαζί με τον πατέρα τους (μπεεεεεεεε), και αναλαμβάνουν, από έναν μυστήριο Ινδό εργοδότη, να βρουν το χαμένο κομμάτι χάρτη που του λείπει. Παράλληλα, μπαίνουν στο παιχνίδι και οι Archer και Armstrong, με τον τελευταίο να αναζητεί επίσης τον πισινό που θα τον οδηγήσει στο χαμένο θησαυρό της φυλής των Hobos. Και ενώ, στην αρχή, οι δύο ομάδες δουλεύουν χώρια, σύντομα, η μοίρα και μερικοί εξαγριωμένοι ταύροι θα φέρουν τα πράγματα έτσι, ώστε να συναντηθούν και να ενωθούν στην περιπέτεια. Περιττό να αναφέρω ότι δεν είναι μόνοι στην αναζήτηση, κι ότι πολλά ξένα και μυστήρια συμφέροντα θα προσπαθήσουν να τους σταματήσουν…

Έχω ένα soft spot για τις ιστορίες με χαμένους θησαυρούς και χάρτες, αλλά αυτός δεν είναι ο μόνος λόγος που διάλεξα να σας παρουσιάσω το THE DELINQUENTS. Λάτρεψα το χιούμορ, το σουρεάλ της υπόθεσης. Οι δημιουργοί δεν ξεχνάνε τις μικρές λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά, και τα κρυμμένα αστεία στις γωνίες των panels προσφέρουν πολλά χαμόγελα στον παρατηρητικό αναγνώστη. Ατάκες όπως “This is the 21st century. Nature is our bitch”, κλέβουν την παράσταση. Στα μείον, το γεγονός ότι σε ορισμένα σημεία τα panels δεν είναι τοποθετημένα σε μια σειρά που το μάτι του αναγνώστη μπορεί να ακολουθήσει σωστά, και αυτό κουράζει. Επίσης, ο ρυθμός αφήγησης είναι λίγο άτακτος, με τον James Asmus να μας πηγαινοφέρνει από το ένα story στο άλλο, πράγμα που δημιουργεί λίγο χαμό στο μυαλό του αναγνώστη και δεν τον βοηθάει να γυρίσει σελίδα.

Το σχέδιο έχει φινέτσα, γρήγορη και άνετη γραμμή, και είναι ευανάγνωστο. Δεν ζητάω περισσότερα από αυτό, και με ένα σωστό και συχνά τολμηρό coloring να συμπληρώνει το art part, το αποτέλεσμα είναι πραγματικά ευχάριστο. Οφείλω, παρ’ όλα αυτά, να σημειώσω την έλλειψη σχεδιασμού χώρων, οι οποίοι πολύ συχνά αντικαθιστώνται από μονόχρωμα backgrounds (ιδίως στο πρώτο τεύχος – μετά τελειώνουν οι τεμπελιές.)

THE DELIQUENTS, ένα ολίγον χαοτικό comic, που προσφέρει γέλιο και περιπέτεια, σε σωστές αναλογίες. Πιστεύω πως αξίζει λίγο χώρο στη βιβλιοθήκη σας, μια και δε βλέπουμε συχνά κατσίκες να αναζητούν χάρτες χαραγμένους σε πισινά, και θαρρώ πως μετράει πολύ ως θέαμα. Στα bonus, το επιτραπέζιο που βρίσκεται στο τέλος κάθε τεύχους, και σχηματίζεται από όλα τα οπισθόφυλλα μαζί. Σουρεάλ κι αυτό, όπως το story.