EDWARD SCISSORHANDS #1

Writer: Kate Leth
Artist: Drew Rausch
IDW Publishing

Κι όμως, φίλοι και φίλες, δεν πρόκειται για την ιστορία που μας παρουσίασε ο Tim Burton τη δεκαετία του ’90. Αλλά για νέες περιπέτειες, του ιδίου χαρακτήρα, στη σημερινή εποχή.

Ο Edward είναι μύθος και πραγματικότητα. Μια ιστορία βγαλμένη από το άρρωστο μυαλό μιας γιαγιάς. Όχι, ο Ψαλιδοχέρης (μετάφραση στα ελληνικά) ζει και βασιλεύει και, μάλιστα, χωρίς ίχνος γέρατος!

Ζει, όμως, έτσι όπως θα ήθελε. Οι περισσότεροι που έχουμε δει την ταινία, γνωρίζουμε πως ο Edward είναι πολύ γλυκός και ευαίσθητος, παρά την επικίνδυνη εμφάνισή του. Όσο για τους υπόλοιπους, δε χάσατε και το νόημα της ταινίας. Παραμένει, όμως, μόνος και έγκλειστος στον πύργο του. Ένα πλάσμα που αξίζει αγάπη και συντροφιά, αλλά δεν την έχει – μπου χου.

Έτσι, ο παλιός μας “φίλος” ψάχνει συντροφιά και τη βρίσκει σε παλαιότερες εφευρέσεις του πατέρα του, όπως μας έχει αναφερθεί. Κλεισμένο, ξεχασμένο, αραχνιασμένο και σκονισμένο σε μία αποθήκη βρίσκεται το πλάσμα που θα αποτελέσει την καινούργια παρέα του Ψαλιδοχέρη. Ίδιο σε κατασκευή με αυτόν, ένα πλάσμα που δεν φέρει ανθρώπινα χέρια, μα πιθανόν ανθρώπινα συναισθήματα, ζωντανεύει στην έπαυλη του Edward και λέγεται Eli.

Η γιαγιά όμως που έλεγε το παραμύθι του Ψαλιδοχέρη – δε θυμάμαι καθόλου πως την έλεγαν – έχει αφήσει και απογόνους. Και εννοείται πως οι απόγονοι – η απόγονος για την ακρίβεια – είναι γεμάτη περιέργεια και πεπεισμένη πως η ιστορία είναι αληθινή. Μάλλον αυτό δε θα της βγει σε καλό. Αλλά αυτό θα το δούμε στη συνέχεια.

Όσοι γνωρίζουν την ιστορία μπαίνουν λίγο στο κλίμα κατευθείαν, για τους υπόλοιπους θα εξελιχθεί στη συνέχεια και σιγά-σιγά θα λυθεί το μυστήριο. H writer μας δίνει την ιστορία χωρίς κόπο και αυτή ρέει ευχάριστα, με περιορισμένους διαλόγους, εσωτερικούς και εξωτερικούς, μεταξύ των τεράτων. Αλλά εκείνο που με έβαλε πιο πολύ στην ιστορία και μπορώ να πω θύμιζε και λίγο Tim Burton – πιθανότατα επίτηδες – ήταν το σχέδιο.

Αρκετά καρτουνίστικο, θα έλεγα, και, όπως προανέφερα, με αρκετόν… Burton μέσα – μεγάλα μάτια και μαύροι κύκλοι, ψιλόλιγνες φιγούρες, κτλ.. Με πιο γκρίζες αποχρώσεις, όταν έχουμε τις σκηνές αυτών των πλασμάτων, και με χρώμα όταν βλέπουμε σκηνές των ανθρώπων. Οπότε, γενικά το σχέδιο έρχεται και δένει με τη θεματολογία του EDWARD SCISSORHANDS!

Για μία extra δόση στην αγαπημένη σας ταινία (εάν είναι) θα το απολαύσετε ιδιαίτερα. Οι υπόλοιποι δε θα κόψετε και τις φλέβες σας απαραίτητα!