ONLINE COMICS: Dorris McComics

Writer/Artist: Alex Norris
www.dorrismccomics.com

Για χρόνια, αν με ρωτούσες ποιο θεωρώ το καλύτερο webcomic που υπάρχει εκεί έξω, δε θα το σκεφτόμουν δεύτερη στιγμή: Το PERRY BIBLE FELLOWSHIP είναι με διαφορά πρώτο στις νοερές Top 10 λίστες που κατασκευάζω ανά καιρούς, όταν έχω πολύ ελεύθερο χρόνο (ή και όταν δεν έχω, αλλά αυτό προσπαθώ να το κόψω, αλήθεια). Αυτά ήταν τα δεδομένα μέχρι πρότινος, πριν ανακαλύψω το DORRIS McCOMICS. Πλέον έχω διχαστεί, και αν με ρωτήσεις ποιο είναι το αγαπημένο μου webcomic, κολλάω, βγάζω περίεργους ήχους και, καμιά φορά, αφρό από το στόμα.

Το DORRIS McCOMICS τρέχει από το 2011 και είναι ongoing, με καινούρια strips σε σχεδόν εβδομαδιαίο ρυθμό. Χωρίς συγκεκριμένη θεματολογία ή σταθερούς χαρακτήρες, αποτελείται από αυτοτελείς ιστορίες, άλλοτε κωμικές, άλλοτε τραγελαφικές.

Τι είναι λοιπόν αυτό που ξεχωρίζει το DMC από τα υπόλοιπα χιουμοριστικά webcomics που κυκλοφορούν; Το τελευταίο panel. Και εξηγώ: όσο κι αν έχεις εμπειρία σε χιουμοριστικά κείμενα, όσα comics ή βιβλία κι αν έχεις διαβάσει, όσο κι αν πιστεύεις ότι τίποτα δεν μπορεί πλέον να σε εκπλήξει, δε μπορείς ποτέ να προβλέψεις το αστείο που έρχεται στο τελευταίο panel του Alex Morris. Το μοτίβο (αν υπάρχει ένα δηλαδή), έχει ως εξής: αρχικά, παρουσιάζεται μια κατάσταση φυσιολογική, συνηθισμένη στον αναγνώστη, και μετά, ΩΠ! Παράνοια, στροφή 180 μοιρών, κανένας σεβασμός στην τέταρτη διάσταση. Το αστείο ξεφεύγει και εσύ μένεις με γουρλωμένα μάτια, να ξαναδιαβάζεις το strip γελώντας.

Όσον αφορά στο σχέδιο, είναι απλό, έως και αφελές. Δεν μπορώ να γνωρίζω αν αυτό είναι επιλογή του δημιουργού ή έλλειψη ικανοτήτων, αλλά δε νιώθω πως στερεί κάτι από το σύνολο. Οι εκφράσεις των χαρακτήρων, τα δυνατά χρώματα, όλα δένουν μεταξύ τους και το αποτέλεσμα έχει προσωπικότητα και καλή αισθητική.

Κλείνοντας, οφείλω να ομολογήσω πως, κατά πάσα πιθανότητα, το DORRIS McCOMICS δεν είναι το καλύτερο webcomic εκεί έξω. Φαντάζομαι πως δεν είναι το μοναδικό που αφήνει τους αναγνώστες με το στόμα ανοιχτό και το χαμόγελο μέχρι τα αυτιά. Αλλά με κάνει να γελάω, να φωνάζω σε όποιον είναι γύρω μου “έλα να δεις, έλα να δεις!”. Και, όπως σοφά είπε κάποιος, “το αγαπημένο μου βιβλίο είναι αυτό που διαβάζω τώρα”.