TOP SHELVES: 4 HORSEMEN

Writer: Robert Rodi
Artist: Esad Ribic
DC Comics (Vertigo)

Σε αυτό το TOP SHELVES (το πρώτο μου) θα παρουσιάσω ένα comic που δεν είναι ούτε το καλύτερο όλων των εποχών ούτε το αγαπημένο μου. Πρόκειται, όμως, για ένα πραγματικά αφανές διαμάντι που επιθυμώ να γνωστοποιήσω στο ευρύτερο κοινό, προς αναγνώριση και θαυμασμό.

Πηγαίνουμε στο μακρινό πλέον έτος 2000, όταν το imprint της Vertigo είχε τον προσωρινό υπότιτλο V2K, προς τιμήν του τότε φοβούμενου Υ2Κ bug. H εταιρεία είχε κυκλοφορήσει τότε μια σειρά από ιστορίες που στρέφονταν γύρω από τον ερχομό της νέας χιλιετίας.

Στην ιστορία των Robert Rodi (LOKI, VERTIGO QUARTERLY: CYAN και διάφορα THOR) και Esad Ribic (AVENGERS #24.NOW, X-MEN: BATTLE OF THE ATOM, THOR: GOD OF THUNDER) βλέπουμε τον ερχομό της Πρώτης Ιανουαρίου 2000 να φέρνει (ως φοβούμενο) την Αποκάλυψη, με τη μορφή των γνωστών τεσσάρων Καβαλάρηδών της: Λιμός, Πόλεμος, Επιδημία, Θάνατος. Οι Καβαλάρηδες εμφανίζονται και ανακαλύπτουν ότι όχι μόνο ο κόσμος δεν τους τρέμει, αλλά τους επικαλείται κιόλας. Σαστισμένοι από τη συμπεριφορά αυτή, πηγαίνουν σε ένα μπαρ για να συσκεφθούν, προσπαθώντας να καταλάβουν τι άλλαξε στην ανθρωπότητα τη χιλιετία που έλειπαν.

Η ιστορία εξελίσσεται σε τέσσερα τεύχη, καθένα αφιερωμένο σε έναν Καβαλάρη. Σε αυτά, βλέπουμε πώς ο καθένας από αυτούς συναναστρέφεται με ένα μέλος της σύγχρονης ανθρωπότητας, καταλήγοντας στο τέλος να επαναπροσδιορίσει την υπόστασή του.

Το πρώτο τεύχος είναι αφιερωμένο στο Λιμό. Ο Καβαλάρης συνομιλεί με μια νέα γυναίκα, πρώην εργαζόμενη σε κλινική εκτρώσεων, αλλά και πρώην ακτιβίστρια εναντίον των εκτρώσεων. Καθώς του εξομολογείται το αδιέξοδο της ζωής της (“In my life I helped stop babies from being born. Then I tried to stop the people stopping babies from being born. Then, when I wasn’t sure of anything anymore, I went and had babies of my own. Pretty soon my kids will be grown up and having kids of their own. Why does that scare me so?”), εκείνος συνειδητοποιεί πόσο μικρή αξία έχει πλέον η ανθρώπινη ζωή.

Το δεύτερο τεύχος είναι του Πολέμου. Μιλώντας με ένα πρόσφατα απολυμένο στέλεχος πολυεθνικής, μαθαίνει ένα νέο είδος σύγκρουσης: τον εταιρικό πόλεμο (“You want to conquer someone, you don’t send an army out and take him by force. You buy him out.”).

Το τρίτο τεύχος πραγματεύεται την Επιδημία. Ο Καβαλάρης παρακολουθεί μια γυναίκα που “Το Σύστημα” την κυνηγάει σε όλη της τη ζωή (“She begins to understand that for the first time in her short life, she is undetectable and undetected… She is, for the first time, tasting… freedom.”). Έτσι, βρίσκει ένα νέο είδος επιθετικής ασθένειας· αυτό που, στη σύγχρονη εποχή, λέμε: “Ο Μεγάλος Αδερφός”.

Η σειρά ολοκληρώνεται με το Θάνατο, ο οποίος βλέπει το σύγχρονο τρόπο επικοινωνίας των ανθρώπων. Το συνονθύλευμα πληροφοριών φέρνει ένα νέο είδος θανάτου (“That is the measure of humankind, its sentience. But overload the mind and the synapses can but fail. Order gives way to anarchy and sentience to a kind of living death.”). Στο τέλος του τέταρτου τεύχους, οι Καβαλάρηδες έχουν υιοθετήσει τις νέες τους ταυτότητες.

Από σεναριακής άποψης, το 4 HORSEMEN είναι απλά μεγαλειώδες. Τέσσερις Καβαλάρηδες. Τέσσερα τεύχη. Τέσσερις άνθρωποι με τα βιώματά τους, οι οποίοι, χωρίς να το ξέρουν, συνδέονται και μεταξύ τους. Μία σκηνή από τέσσερις διαφορετικές πλευρές. Μια ιστορία με τέσσερα διαφορετικά, αλλά και αλληλοσυμπληρούμενα – όπως η Αποκάλυψη με τους Καβαλάρηδές της – συμπεράσματα.

Το τέλος της σειράς είναι καθαρή τροφή για σκέψη. Χωρίς να θέλω να δώσω spoilers, μπροστά σε μια νέα ανθρωπότητα, οι Καβαλάρηδες αλλάζουν. Γίνονται οι φορείς των νέων τρόπων καταστροφής της και οι νέες τους ιδιότητες προκαλούν πραγματικό τρόμο στο σύγχρονο άνθρωπο.

Από πλευράς σχεδίου, το 4 HORSEMEN είναι αξιοπρεπέστατο, χωρίς να έχει κάτι το ιδιαίτερο. Μεγαλύτερη συνεισφορά έχουν τα χρώματα του James Sinclair (HELLBOY: WAKE THE DEVIL, TIMECOP, HELLBLAZER). Μέσω διαφόρων, αφύσικων αποχρώσεων, δίνουν την ατμόσφαιρα του comic, αλλά και την κατάλληλη αίσθηση στα flashbacks.

Δυστυχώς, η Vertigo δεν κυκλοφόρησε ποτέ τη σειρά σε τόμο, με αποτέλεσμα όποιος έχασε τα τεύχη τον καιρό που κυκλοφόρησαν, να είναι αναγκασμένος να γνωρίσει αυτό το διαμάντι της Ένατης Τέχνης μέσω online παραγγελίας σε κάποιο διεθνές comic shop. Και, πιστέψτε με, έχω γράψει στην Vertigo παρακαλώντας τους να το κάνουν.

Προσωπικά, θεωρώ τη σχέση προβολής-αξίας τόσο δυσανάλογη, που είναι το μοναδικό comic όπου έκατσα με υπομονή και το σάρωσα, cover to cover. Ένα ψηφιακό αντίγραφο ενός πραγματικού αριστουργήματος, σε περίπτωση που το χαρτί πάθει κάτι…