TOP 50 WRITERS: 8. René Goscinny

(1926, Γαλλία)

Πριν βγουν τα αποτελέσματα, ανησυχούσα λίγο πως δε θα υπήρχε γαλλική εκπροσώπηση στα δύο Top 10. Βέβαια, τώρα που το σκέφτομαι πιο ψύχραιμα, αποκλείεται να αφήναμε εκτός τον René Goscinny. Ποτέ, και για κανένα λόγο! Ευτυχώς, οι φόβοι μου αποδείχτηκαν αβάσιμοι και για την άλλη λίστα, αφού και εκεί υπήρξε κάποιος που “έσωσε την κατάσταση”. Αλλά αυτά θα τα μάθετε εν καιρώ…

O René Goscinny γεννιέται το 1926 στο Παρίσι, από Εβραίους Πολωνούς μετανάστες γονείς. Μετά από δύο χρόνια, η οικογένειά του μετακομίζει στο Μπουένος Άιρες, όπου ο μικρός René έχει μια χαρούμενη παιδική ηλικία. Στα 17 του, αναγκάζεται να βρει εργασία ως βοηθός λογιστή, αλλά μόλις ένα χρόνο μετά, απολύεται και πιάνει δουλειά ως εικονογράφος σε μια διαφημιστική εταιρία. Στα επόμενα χρόνια, ο Goscinny μετακομίζει στη Νέα Υόρκη, κατατάσσεται στο γαλλικό στρατό, μένει άνεργος και αδέκαρος, γνωρίζει τον Morris, τον Jijé, τον Jack Davis, γυρίζει στο Παρίσι όπου συναντά τον Uderzo. Από το 1955 και μετά, ξεκινά να γράφει ιστορίες για τον Λούκυ Λουκ, δημιουργεί τον Ούμπα-Πα, τον Αστερίξ, το Μικρό Νικόλα, τον Ιζνογκούντ, τους Dingodossiers, καθώς και συνεργάζεται με τα περιοδικά PILOTE και TINTIN. Πεθαίνει στα 51 του χρόνια, από καρδιακή προσβολή.

Τί να πρωτοπεί κανείς για το έργο του;

Μέσα σε 30 χρόνια, ο René Goscinny δημιουργεί μερικούς από τους διασημότερους ήρωες στον κόσμο, και η δουλειά του εμπνέει ταινίες, κινούμενα σχέδια και video games. Γράφει πολλά άλμπουμ και βιβλία (ακόμη και αν ο Μικρός Νικόλας δεν ανήκει στο χώρο των comics, είναι αδύνατον να μην τον αναφέρω), κρατώντας πάντα ακέραιη ποιότητα και ποικιλία, έτσι ώστε καμία ιστορία να μη μοιάζει με τις υπόλοιπες.

Διαχρονικός όσο λίγοι άλλοι δημιουργοί, τα comics του εκδίδονται και διαβάζονται από τις νέες γενιές μέχρι και σήμερα. Αν, στην αρχή των 00s, όταν μεγάλωνα με Αστερίξ και Λούκυ Λουκ, μου έλεγαν ότι είχαν γραφτεί καμιά 50αριά χρόνια πριν, αποκλείεται να το πίστευα. Οι ιστορίες τους, άλλωστε εκτυλίσσονται σε άλλους, μακρινούς καιρούς της Άγριας Δύσης, της Γαλατίας υπό Ρωμαϊκή κατοχή, και του Χαλιφάτου της Βαγδάτης. Με αυτόν τον τρόπο, ο Goscinny δεν αφήνει το αποτύπωμα της εποχής του, και, προσθέτοντας τη φρέσκια και προχωρημένη ματιά του στα πράγματα, τα έργα του παραμένουν πάντα σύγχρονα.

Σίγουρα, όμως, υπάρχουν κι άλλοι δημιουργοί με ποιοτική δουλειά, που αντέχει στο πέρασμα του χρόνου. Αν πρέπει να μαντέψω τι είναι αυτό το “κάτι παραπάνω” που οδήγησε τον René Goscinny στην 8η θέση αυτού του Top 50, θα έλεγα πως είναι οι χαρακτήρες που πλάθει. Ανθρώπινοι, με έντονα ελαττώματα, συχνά στη θέση του αντιήρωα, και πάνω απ’ όλα, αξιολάτρευτοι. Μόνο ο Goscinny θα μπορούσε να μας κάνει να αγαπήσουμε τον Ιζνογκούντ, ένα εγωιστικό μίασμα με σαδιστικές διαθέσεις. Για μένα, μόνο εκείνος κατάφερε να δώσει ανθρώπινη διάσταση στους Ντάλτον, και κανείς άλλος δε θα ήταν ικανός να δημιουργήσει τον Οβελίξ, ένα χαρακτήρα τόσο αληθινό, με τόσα προτερήματα όσα και αδυναμίες. Οι ήρωές του είναι θνητοί, κάνουν λάθη και απατούν τις αξίες τους, και είναι αυτό, εν τέλει, που τους κάνει τόσο μοναδικούς.

Και αν πρέπει να δώσουμε έναν ορισμό, τί είναι ο René Goscinny; Είναι συγγραφέας; Σεναριογράφος; Απευθύνεται σε ενήλικες, ή σε παιδιά; Πολυδιάστατος, όπως και οι ήρωές του, είναι όλα αυτά και ακόμη παραπάνω. Πλάθει σύμπαντα στα οποία έχουμε όλοι, λίγο ή πολύ, ζήσει. Τις περιπέτειες των ηρώων του, τις έχουμε σαν δικές μας, και μέσω αυτών, έχουμε ταξιδέψει σε μέρη που ποτέ μας δε θα πάμε, κι έχουμε φτιάξει φιλίες με πρόσωπα που ποτέ δε θα γνωρίσουμε.

Το έργο του René Goscinny είναι εμπειρίες συμπυκνωμένες σε σελίδες, και κάθε φορά που τις κατεβάζω από το ράφι, νιώθω πως ζω αλλού για λίγο.

(Ιλάειρα Μισιρλιάδη)