TOP 50 WRITERS: 2. Neil Gaiman

(1960, Μ. Βρετανία)

Και πάλι, αγαπητοί μου φίλοι, θα μου επιτρέψετε να μιλήσω για τη δική μου σχέση με τον Neil (ναι, είμαστε on first name basis στο μυαλό μου).

Πριν καιρό, έπρεπε να κάνω μια επέμβαση και θα υποβαλλόμουν σε μια ήπιας μορφής αναισθησία. Η αναισθησιολόγος μου διαφήμισε το… “προϊόν” ως το καλύτερό μου τριπάκι. Αναρωτιέσαι τι είδα; Να πίνω καφέ στη Νέα Υόρκη με τον Neil και να τα λέμε. Όταν όλα τελείωσαν – πήγαν όλα καλά, μη μου αγχώνεσαι – η γιατρός με ρώτησε “Ποιος είναι πια αυτός ο Neil;” και απάντησα χωρίς πολλά-πολλά “Ο αγαπημένος μου συγγραφέας”.

Ξέρω ότι είναι μεγάλη κουβέντα να πεις ότι κάποιος είναι “ο αγαπημένος σου”, αλλά πραγματικά θεωρώ ότι ο τίτλος αυτός αξίζει στον Neil. Αλλά εδώ θα ήθελα να κάνω έναν διαχωρισμό. Αγαπώ, λατρεύω, υποκλίνομαι στον Neil σα συγγραφέα comics και ως τέτοιος είναι πραγματικά ο αγαπημένος μου – όχι μόνο στα comics, αλλά γενικά. Σαν συγγραφέας βιβλίων… Δεν είμαι και τόσο σίγουρη. Αλλά δε θέλω να το κακοκαρδίσω το αγόρι μου.

Δε θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που διάβασα Neil Gaiman. Ήταν το THE SANDMAN και ήμουν μικρή. Ήταν μοιραίο να συμβεί. Αυτό το έργο ήταν και θα παραμείνει ένα από τα πιο σημαντικά ορόσημα στη ζωή μου. Αυτό που ένιωσα, διαβάζοντας τις πρώτες ιστορίες, άλλαξε για πάντα στη ζωή μου. Δεν είναι πολλές οι φορές που μπορείς με βεβαιότητα να το πεις αυτό και λίγες οι φορές που θα το συνδέσεις με ένα έργο Τέχνης. Δε μπορώ καν να σου πω σε πόσα επίπεδα με έχει αγγίξει αυτή η ιστορία. Αρκεί να σου πω, όμως, ότι από τότε μέχρι σήμερα δε φοβάμαι πια το θάνατο. Όχι γιατί τον παρουσίασε ο Neil σα μια πολύ cool τύπισσα, που με χαρά θα έπινα μπυρίτσες και θα έκανα παρέα μαζί της. Αλλά γιατί τον παρουσίασε με μια βαθιά φιλοσοφική ματιά που άλλαξε τον δικό μου τρόπο σκέψης.

Και αυτό είναι ακριβώς που εννοώ όταν λέω ότι ο Neil Gaiman είναι ο αγαπημένος μου συγγραφέας. Μου αρέσει ο τρόπος που βλέπει τον κόσμο και μου αρέσει ο κόσμος που με βάζει να τον βλέπω κι εγώ. Έχει μια βαθιά κατανόηση για την ανθρώπινη κατάσταση και, παρόλο που παίρνει τους πόνους και τα βάσανά μας πολύ σοβαρά, ξέρει να τους δίνει μια ανάλαφρη διάθεση. Και αυτή ελαφρότητα είναι εκείνο που χρειάζεται για να τα καταφέρεις. Ακόμα και στις πιο εφιαλτικές ιστορίες του, ακόμα και όταν συμβαίνουν τα πιο σκοτεινά, τραγικά πράγματα ξέρεις ότι όλα θα πάνε καλά. Ή μάλλον ότι όλα είναι όπως έπρεπε να είναι.

Δεύτερο στη δική μου μικρή κατάταξη των αγαπημένων μου έργων από τον αγαπημένο μου συγγραφέα, είναι το THE SANDMAN: DREAM HUNTERS. Ερωτεύτηκα την ιστορία με μια σφοδρότητα πρωτόγνωρη που ειλικρινά δε μπορώ να εξηγήσω. Μία αλεπού ερωτεύεται έναν μοναχό και είναι έτοιμη να δώσει τα πάντα για να τον σώσει. Έψαξα σαν τρελή την υποτιθέμενη ιαπωνική ιστορία στην οποία στηρίχτηκε, μόνο και μόνο για να μάθω ότι αυτό ήταν ένα από τα τεχνάσματα του Neil. Όταν είδα την ιστορία να μεταφέρεται από νουβέλα σε comic σε σχέδιο του μέγιστου P. Craig Russell τότε δε μπορούσα πια να αντισταθώ! Δεν μπορούσα παρά να πω αυτήν την ιστορία επί σκηνής. Και είναι η μοναδική φορά που έκλαψα εν ώρα εργασίας!

Ο Neil είναι μαέστρος του storytelling. Είναι σχεδόν σα θείο χάρισμα. Η ροή της ιστορίας του, το βάθος των χαρακτήρων του, η πλοκή, τα πολλαπλά επίπεδα. Όλα τέλεια, όλα άψογα, όλα καλοδουλεμένα. Και το κάνει να φαίνεται τόσο μα τόσο εύκολο. Όταν μεγαλώσω, θέλω να του μοιάσω. Αλλά μεταξύ μας, θα μου αρκούσε να πιούμε εκείνο το καφεδάκι στ’ αλήθεια.

(Βασιλεία Βαξεβάνη)